گرفتن گوشی از بچه این روزها تبدیل به کابوس بسیاری از والدین شده است! اعتیاد به فضای مجازی یا بازی‌ها یکی از مشکلات خیلی جدی در سالهای اخیر است. این شرایط زندگی همه ما را تحت تأثیر خودش قرار می‌دهد. بااین‌حال کودکان یکی از گروه‌هایی هستند که بیش از دیگران از این شرایط آسیب می‌بینند. سرگرم شدن با تلفن همراه بسیاری از مواقع آن‌ها را از درس خواندن یا هر فعالیت مفید دیگری دور میکند. مضرات استفاده از تلفن همراه تنها به همین‌ها محدود نمی‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده بیش‌ازحد از گوشی موبایل عوارض جسمی بسیاری هم برای کودکان خواهد داشت. به خاطر همه این دلایل است که گاهی والدین تصمیم می‌گیرند راهکارهایی را برای گرفتن گوشی از بچه امتحان کنند. اگر احساس می‌کنید نمی‌توانید در این زمینه با فرزندتان به توافق برسید شاید بهتر باشد از یک مشاور کمک بگیرید.
منبع: گرفتن گوشی از بچه
گاهی اوقات ممکن است به هر دلیلی تصمیم بگیرید تلفن همراه را از فرزندتان بگیرید. اگرچه ممکن است استفاده از تلفن همراه پیامدهای منفی بسیاری برای فرزندتان داشته باشد اما محروم کردن ناگهانی آن‌ها نیز گزینه مناسبی نیست. برای آشنایی با اصول و قوانین استفاده کودک از موبایل کلیک کنید.
اولاً به این موضوع دقت داشته باشید که در دنیای حاضر شما نمی‌توانید فرزندتان را به‌طورکلی از این وسیله محروم کنید. زندگی در شرایط کنونی به‌گونه‌ای است که همه ما برای انجام کارهایمان به استفاده از تلفن همراه نیاز داریم؛ به همین خاطر شما دیر یا زود مجبور می‌شوید مجدداً گوشی موبایل را به فرزندتان بدهید و این موضوع روی اقتدار شما تأثیر منفی بسیاری خواهد داشت. به‌علاوه محروم کردن فرزندتان از تلفن همراه می‌تواند رابطه او را با شما تحت تأثیر قرار دهد. کودکان و نوجوانان معمولاً درک درستی از این موضوع که چرا شما دست به این کار می‌زنید ندارند؛ به همین خاطر احتمالاً این کار باعث دلخوری آن‌ها از شما و ایجاد پیامدهای منفی می‌شود. ازجمله راهکارهای دیگری که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید عبارتند از:
اولین و ساده‌ترین راهکاری که می‌توانید برای کاهش استفاده کودک از تلفن همراه امتحان کنید این است که برنامه‌های مختلفی را در طول روز برای فرزندتان در نظر بگیرید. سعی کنید کارهایی مثل فعالیت‌های جسمانی یا بازی‌های فکری را در برنامه روزانه کودک قرار دهید.
مهم‌ترین نکته‌ای که در این زمینه باید به آن توجه داشته باشید این است که برنامه‌ها را مطابق میل فرزندتان انتخاب کنید. ماهیت بازی‌های کامپیوتری یا فضای مجازی برای کودک بسیار جذاب است. به همین خاطر اگر می‌خواهید او از تلفن همراه فاصله بگیرد و کارهای دیگری را امتحان کند باید این فعالیت‌ها هم به همان اندازه برایش جالب باشند. از این طریق به‌صورت غیرمستقیم استفاده فرزندتان از تلفن همراه را زمان‌بندی کرده‌اید و او در طول روز کارهای دیگری هم برای انجام دادن خواهد داشت.
روانشناسان معتقدند بخش عمده‌ای از رفتارهای کودک تقلیدی از رفتارهای پدر و مادر هستند. به همین خاطر اگر می‌خواهید چیزی را به آن‌ها آموزش بدهید قبل از هر چیز این شما هستید که باید آن رفتار را انجام بدهید. پس برای کاهش ارتباط کودک با تلفن همراه یکی از مهم‌ترین راهکارها این است که خودتان هم استفاده از این وسیله را محدود کنید.
یکی از مهم‌ترین دلایل استفاده کودکان از تلفن همراه این است که والدین برای آن‌ها وقت نمی‌گذارند. برای مثال بسیاری از ما در طول روز درگیر کارهای شخصی هستیم؛ یا حتی ممکن است در یک مهمانی گرم صحبت با دوستان و اقوام باشیم. در این شرایط طبیعی است که فرزند شما احساس میکند حوصله‌اش سر رفته و کاری برای انجام دادن ندارد. متأسفانه بازی با تلفن همراه در این مواقع اولین راهکاری است که به ذهن بسیاری از ما می‌رسد.
این کار شما باعث می‌شود که فرزندتان به استفاده از این وسایل عادت کند. به همین خاطر در سایر مواقع نیز شما نمی‌توانید به‌راحتی آن‌ها را از تلفن همراه جدا کنید. یادتان باشد شما نمی‌توانید گاهی اوقات تلفن همراه را وسیله خوبی بدانید و از کودک بخواهید از آن استفاده کند. درعین‌حال بعضی مواقع دیگر از او بخواهید که از این وسیله استفاده نکند. این کار شما باعث سردرگمی فرزندتان خواهد بود. به همین خاطر اگر احساس می‌کنید فرزندتان بیش‌ازحد از تلفن همراه استفاده میکند با خودتان به این سؤال پاسخ دهید که چقدر برای او وقت می‌گذارید؟
یکی از مهم‌ترین نکاتی که در تربیت فرزندتان باید به آن توجه کنید این است که همیشه به قوانین پایبند باشید. وقتی شما گاهی اوقات و به هر دلیلی از قوانین خودتان کوتاه بیایید باعث می‌شوید کودک احساس کند که قوانین آن‌قدرها هم مهم نیستند. به‌علاوه آن‌ها یاد می‌گیرند که با تحت‌فشار قرار دادن شما می‌توانند به خواسته‌هایشان برسند. به همین خاطر اگر می‌خواهید فرزندتان را از تلفن همراه دور کنید یک قانون بسیار مهم این است که به حرف‌های خودتان پایبند باشید.
احتمالاً بسیاری از مواقع هنگامی‌که شما می‌خواهید تلفن همراه را از فرزندتان بگیرید آن‌ها با غر زدن یا بدرفتاری در برابر درخواست شما مقاومت می‌کنند. همان‌طور که گفتیم مهم‌ترین نکته این است که شما در این لحظات روی حرف‌های خودتان بایستید. در غیر این صورت به کودک یاد می‌دهید که می‌تواند با کمی بدرفتاری و گریه کردن خواسته‌های خودش را به کرسی بنشاند. برای آشنایی با انواع روش های تربیت کودکان کلیک کنید.
اگر به هر دلیلی مجبور هستید تلفن همراه را از فرزندتان بگیرید سن او یکی از مهم‌ترین نکاتی است که باید به آن توجه داشته باشید. معمولاً هرچه سن فرزند شما پایین‌تر باشد او راحت‌تر دستورات شما را می‌پذیرد. انعطاف‌پذیری کودکان در سنین پایین بیشتر است و به همین خاطر آن‌ها خیلی زود جریان عادی زندگی را از سر می‌گیرند. اما به میزانی که سن فرزندتان بالاتر باشد، به‌خصوص زمانی که آن‌ها در سنین نوجوانی قرار دارند احتمال اینکه خواسته شما را بپذیرند کمتر می‌شود.
این شرایط احتمال درگیری و ناراحتی میان شما و کودک را افزایش می‌دهد. به همین خاطر روانشناسان توصیه می‌کنند در این مواقع از روش‌های غیرمستقیمی که راجع به آن‌ها صحبت کردیم بیشتر استفاده کنید. یا اگر به هر دلیلی احساس می‌کنید گرفتن تلفن همراه از فرزندتان تنها راه است راجع به این موضوع با فرزندتان صحبت کنید و با کمک یکدیگر یک تصمیم منطقی بگیرید. پیشنهاد می‌شود که حتما مقاله اشتباهات تربیتی والدین را نیز بخوانید.
گاهی اوقات می‌توانید با استفاده از راهکارهایی که گفتیم فرزندتان را از تلفن همراه جدا کنید. اما در بسیاری از مواقع هم جدا کردن فرزندان از تلفن همراه تبدیل به یک موضوع بسیار پیچیده می‌شود که به‌راحتی از پس آن برنخواهید آمد. به‌خصوص زمانی که سن فرزندتان کمی بالاتر رفته و آن‌ها در حال نزدیک شدن به سن نوجوانی هستند این مشکلات چندین برابر می‌شوند. اختلاف و درگیری در فضای خانه یکی از مهم‌ترین مشکلاتی است که در این شرایط پیش خواهد آمد. یک قانون روانشناسی نیز معتقد است هرچقدر بیشتر شما با فرزندتان درگیر بشوید اثربخشی حرف‌هایتان هم کاهش پیدا میکند.
به همین خاطر در چنین شرایطی توصیه می‌کنیم از یک مشاور متخصص کمک بگیرید. مشاورین به دلیل تخصص و تجربه‌ای که دارند به‌خوبی می‌توانند نیازهای فرزندتان و همین‌طور روش‌های صحیح صحبت کردن با آن‌ها را پیدا کنند. آن‌ها با آموزش این نکات به شما، کمکتان می‌کنند تا از دعواهای خانوادگی رها شوید. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه گرفتن گوشی از بچه می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
برای این کار بهتر است از روش‌های غیرمستقیم مثل ایجاد فعالیت‌های مختلف برای طول روز استفاده کنید. پایبند بودن به قوانین و همین‌طور میزان استفاده خود شما از تلفن همراه هم بسیار مهم است.
مهم‌ترین نکته این است که هرگز به خاطر رفتار بد فرزندتان قوانین را کنار نگذارید. به‌علاوه بهتر است با فرزندتان راجع به قوانینی که برای استفاده از گوشی در نظر گرفته‌اید صحبت کنید.
منبع: گرفتن گوشی از بچه
سندرم آسپرگر یکی از انواع اختلالات عصبی-رشدی است که مشکلاتی را درزمینه برقراری روابط اجتماعی برای کودک ایجاد میکند. اگرچه سندرم آسپرگر یکی از اختلالات طیف اوتیسم محسوب می‌شود، با این حال توانایی‌های کودکان مبتلا به این اختلال معمولاً بیشتر از مبتلایان به اوتیسم است. این کودکان نیز در برقراری روابط اجتماعی با دیگران مشکلاتی دارند که باعث تنهایی و بروز مشکلات روحی برای آن‌ها خواهد شد. با توجه به اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر معمولاً در شناخت قواعد اجتماعی و نحوه برقراری ارتباط با دیگران ضعیف هستند معمولاً توصیه می‌شود در کنار درمان‌های دارویی، مداخلات روان‌شناختی نظیر آموزش رفتار صحیح اجتماعی یا گفتاردرمانی نیز برای این افراد صورت بگیرد. این کار تا حد زیادی باعث خواهد شد که این بیماران توانایی عملکرد سازگارانه‌تری در محیط اطراف خود به دست آورند. در این زمینه دریافت مشاوره کودک الزامی است.
منبع: سندرم آسپرگر در کودکان
سندرم آسپرگر در گروه طیف اختلالات اوتیسم قرار دارد. دلیل این طبقه‌بندی این است که مبتلایان به سندرم آسپرگر نشانه‌هایی مشابه با مبتلایان به اختلال اوتیسم دارند. برای مثال آن‌ها در فهم قواعد اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران ضعیف عمل می‌کنند؛ بااین‌حال می‌توان گفت که سندروم آسپرگر به لحاظ شدت نشانه‌ها ضعیف‌تر از اوتیسم است و کودکان مبتلا به این اختلال عملکردی بهتر از کودکان اوتیستیک دارند. برای آشنایی بیشتر با نشانه های اختلالات طیف اوتیسم کلیک کنید.
ازجمله نشانه‌های کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر می‌توان به علاقه این کودکان در تکرار یک رفتار یا وضعیت خاص اشاره کرد و به همین نسبت نیز تغییر شرایط باعث استرس و ناراحتی این کودکان می‌شود. به همین خاطر اگر فردی در اطراف شما دچار این اختلال شده، بهتر است تا جای ممکن شرایط محیط زندگی او را باثبات نگه دارید.
بی‌میلی به برقراری ارتباط و به‌ویژه ارتباط چشمی، ناتوانی از فهمیدن کنایه‌ها و صحبت‌هایی که اصطلاحاً در لفافه بیان می‌شود، ناتوانی در فهم احساسات دیگران به‌ویژه از روی چهره و همین‌طور تمایل بیش‌ازحد آن‌ها به صحبت کردن از خود و علایق و برنامه‌هایشان از دیگر نشانه‌های این اختلال هستند. می‌توان گفت مبتلایان به این سندروم معمولاً به شما اجازه نمی‌دهند راجع به خواسته‌ها و احساساتتان صحبت کنید و تنها از شما می‌خواهند به صحبت‌های آن‌ها گوش دهید.
متأسفانه سندروم آسپرگر اختلال قابل درمانی نیست و نشانه‌های آن تا پایان عمر همراه فرد خواهد بود. ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی باعث می‌شود این بیماران در بزرگسالی تبدیل به افرادی افسرده و منزوی شوند که ارتباطات اجتماعی بسیار محدودی دارند و این موضوع در کنار تجربه‌های منفی شکست در روابط اجتماعی که در طول سال‌ها برای آن‌ها پیش می‌آید و همین‌طور ناتوانی احتمالی در موفقیت شغلی می‌تواند اثرات منفی بسیار جدی بر سلامت روان فرد بگذارد.
علاوه بر مشکل در برقراری روابط اجتماعی، مهارت‌های حرکتی و به‌ویژه مهارت‌هایی که نیاز به هماهنگی بیشتری دارند مانند دوچرخه‌سواری نیز به‌تدریج در این افراد افت خواهد کرد. بااین‌حال متخصصین روانشناسی کودک معتقدند درصورتی‌که فرد از زمان کودکی تحت درمان و آموزش‌های روان‌شناختی مناسب قرار بگیرد در بزرگسالی مشکلات کمتری را تجربه خواهد کرد.
علی‌رغم تحقیقات بسیاری که تا امروز صورت گرفته دلایل بروز سندروم آسپرگر هنوز به‌درستی مشخص نیست. بااین‌حال متخصصین معتقدند بروز این اختلال به‌طورقطع به عوامل ژنتیکی و همین‌طور آسیب‌های فیزیولوژیک در بخش‌هایی از مغز ارتباط دارد به همین خاطر سندرم آسپرگر یکی از اختلالات عصبی رشدی است. علاوه بر این، مشکلات زمان تولد نظیر اختلال در رسیدن اکسیژن به مغز نیز می‌تواند در بروز سندرم آسپرگر مؤثر باشد. برای اطلاعات بیشتر در زمینه اختلالات عصبی رشدی کلیک کنید.
تشخیص گذاری و درمان سندرم آسپرگر صرفاً بر عهده متخصصین روانشناسی کودک است و هیچ آزمون یا راه تشخیصی دیگری به‌غیراز مصاحبه بالینی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. به همین خاطر درصورتی‌که با نشانه‌هایی نظیر بی‌میلی فرزندتان به برقراری روابط اجتماعی مواجه شدید بهتر است برای دریافت تشخیص قطعی از یک روانشناس کمک بگیرید. هیچ درمان دارویی برای کاهش نشانه‌های سندرم آسپرگر وجود ندارد بااین‌حال در برخی مواقع متخصصین برای کاهش مشکلات جانبی مانند اضطراب، افسردگی یا پرخاشگری از دارو استفاده می‌کنند. ازجمله مهم‌ترین درمان‌های روان‌شناختی برای کمک به بهبود وضعیت مبتلایان به این اختلال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
خزانه رفتاری کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر نسبت به سایر همسالان و به‌ویژه درزمینهٔ رفتارهای اجتماعی ضعیف‌تر است. در طی درمان به این کودکان کمک می‌شود تا مهارت‌های لازم برای زندگی در محیط اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران را یاد بگیرند.
در این روش درمانگران و خانواده کودک به‌تمامی رفتارهای مناسب و صحیح کودک پاداش می‌دهند و رفتارهای نامناسب وی را بی‌پاسخ می‌گذارند. این موضوع به‌مرورزمان باعث کاهش رفتارهای نامناسب و جایگزین شدن آن‌ها با رفتارهای سازگارانه تر خواهد شد.
گفتاردرمانی شیوه‌ای از درمان است که باعث خواهد شد کودک بتواند افکار خود را در قالب کلمات درآورده و به شیوه مناسبی بیان کند. با توجه به اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر ضعف‌های جدی درزمینهٔ روابط کلامی دارند بهتر است از این شیوه درمانی برای آن‌ها استفاده کنید. برای دریافت بهترین خدمات گفتار درمانی کلیک کنید.
مواجه‌شدن با این واقعیت که فرزند شما مبتلا به سندرم آسپرگر است می‌تواند بحران روحی دردناکی برای تمامی اعضای خانواده باشد. بااین‌حال باید به این موضوع توجه داشته باشید که فرزندتان نیاز به حمایت و همراهی شما دارد و هرچه سریع‌تر با این واقعیت کنار آمده و برای بهبود شرایط وی اقدام کنید، زندگی سازگارانه تری را برای آینده وی رقم خواهید زد. ازجمله موضوعاتی که لازم است برای این دسته از کودکان استثنایی به آن توجه داشته باشید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد. برای کسب اطلاعات در زمینه کودکان استثنایی کلیک کنید.
پیشرفت توانایی‌ها در مبتلایان به سندرم آسپرگر بسیار تدریجی است. به همین خاطر ممکن است در جریان درمان گاهی دچار احساس ناامیدی شوید و این تصور به سراغ شما بیاید که اقداماتتان هیچ فایده‌ای ندارند. در این شرایط بهتر است آرامش خود را حفظ کنید و تمرین با کودک را هرگز قطع نکنید. توجه داشته باشید فرایند یادگیری و بهبود در این اختلال هرچقدر هم که کند باشد قدمی در راه توانمند کردن فرزند شماست و بی‌توجهی به آن می‌تواند آینده او را با بحران مواجه کند.
بازی کردن باعث خواهد شد تا فرزندتان بتواند خود را در موقعیت‌ها و شرایط مختلف تصور کرده و سعی کند تا احساسات نقش‌های مختلف را درک کند. با توجه به اینکه یکی از اصلی‌ترین مشکلات کودکان درگیر با سندرم آسپرگر ناتوانی در درک احساسات دیگران است این بازی‌ها می‌توانند تا حد زیادی مفید باشند.
سعی کنید برای کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر کتاب‌های دارای تصویر تهیه کنید. آن‌ها معمولاً به دیدن تصاویر علاقه نشان می‌دهند و شما می‌توانید با جلب‌توجه کودکتان به تصویر شخصیت‌های داستان و حالت چهره آن‌ها انواع احساسات را به وی آموزش دهید. علاوه بر این کتاب خواندن می‌تواند کودکان را با لغات مختلف و همین‌طور تصور انواع شرایط و نتایج هر وضعیت آشنا کند.
علاوه بر اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر به مراقبت‌های بالینی نیاز دارند خانواده این افراد نیز نیاز به دریافت کمک دارد. بسیاری از مطالعات نشان‌دهنده این موضوع است که ابتلای کودکان به بیماری‌ها می‌تواند تا حد زیادی کیفیت رابطه میان والدین را نیز تحت تأثیر خود قرار دهد. همچنین سایر فرزندان شما نیز ممکن است دچار مشکلات روحی یا اختلالات رفتاری شوند. مجموع این دلایل در کنار این موضوع که مراقب اصلی کودک سندرم آسپرگر نیاز به مراقبت‌های جدی درزمینهٔ سلامت روان دارد نشان‌دهنده این است که بهتر است برای مدیریت بهتر شرایط پیش‌آمده در کنار یک مشاور کودک از مشاوره خانواده کمک بگیرید.
برای دریافت مشاوره در زمینه سندرم آسپرگر کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
خیر. این اختلال تا پس از تولد و حتی رسیدن کودک به سنی که می‌بایست توانایی صحبت کردن را به دست آورد قابل تشخیص نیست.
دلیل اصلی ابتلا به این اختلال مشخص نیست بااین‌حال آسپرگر در اثر آسیب در بخش‌هایی از مغز ایجاد می‌شود و ژنتیک یکی از عوامل تأثیرگذار در این بیماری است.
هیچ درمان قطعی برای این اختلال وجود ندارد اما می‌توان با کمک گرفتن از برخی درمان‌های روان‌شناختی شدت بیماری را کاهش داده و رفتارهای سالم‌تری را به فرد آموزش داد.
منبع: سندرم آسپرگر در کودکان
شخصیت کودک و نحوه شکل‌گیری آن موضوعی است که برای والدین اهمیت بالایی دارد. همه افراد می‌خواهند بدانند که چگونه می‌توانند باعث شکل‌گیری صفات شخصیتی مثبت در فرزندشان شده و تأثیر صفات منفی را در او به حداقل برسانند. روانشناسان معتقدند در شکل‌گیری شخصیت کودک، ژنتیک و تربیت به یک‌میزان تأثیرگذار هستند و هرگز نمی‌توان یکی از آن‌ها را کنار گذاشت. با این‌حال شخصیت کودکان انعطاف بالایی دارد و تا می‌توان با کمک گرفتن از تجربیات مثبت، تأثیر عوامل منفی را در شخصیت آن‌ها کاهش داد. با توجه به اینکه بی‌توجهی به نکات منفی یا عوامل آسیب‌رسان در شخصیت کودک می‌تواند باعث تثبیت آن‌ها در وی شود، بهتر است تمامی والدین در این زمینه نهایت دقت و توجه را به‌کاربرده و با توجه به اصولی که روانشناسان کودک مطرح می‌کنند برای شکل‌گیری مطلوب شخصیت کودک خود تلاش کنند.
منبع: شخصیت کودک
شخصیت به معنای مجموعه ویژگی‌ها و صفاتی است که در طول زمان در فرد ثابت باقی مانده و رفتارهای او را شکل می‌دهند. به عبارتی اهمیت شخصیت در این است که تمامی رفتارها و باورهای فرد تحت تأثیر این مسئله قرار دارند و با توجه به اینکه شخصیت از زمان انعقاد نطفه کودک در حال ایجاد و تأثیرپذیری از عوامل مختلف است، شما می‌توانید با آرایش مناسب موقعیت‌ها و رویدادها در محیط اطراف کودک، شخصیت یا رفتارها و عقاید او را تحت کنترل داشته باشید. شخصیت کودک از مجموعه ویژگی‌های ژنتیکی و شرایط محیطی تأثیر می‌گیرد. بااین‌حال برخی موضوعات در شکل‌گیری شخصیت وی از اهمیت بیشتری برخوردارند که در ادامه راجع به آن‌ها صحبت خواهیم کرد.
سبک دل‌بستگی یکی از اولین ویژگی‌ها در شخصیت کودک است که تحت تأثیر کیفیت ارتباط والدین با کودک و به‌خصوص مادر شکل خواهد گرفت. به‌طورکلی دل‌بستگی به معنای باوریست که کودک در ارتباط با قابل‌اطمینان بودن اطرافیان در خود شکل می‌دهد و این موضوع در آینده بر تمامی روابط وی سایه خواهد انداخت. به همین خاطر اگر می‌خواهید سبک دل‌بستگی سالم و توانایی برقراری روابط صمیمانه آینده را در شخصیت کودک خود ایجاد نمایید، بهتر است در درجه اول با کمک گرفتن از مشاورین کودک اطلاعات خود را درزمینهٔ رفتارهایی که باعث شکل‌گیری دل‌بستگی ایمن در وی می‌شوند افزایش دهید و تلاش کنید تا ارتباط گرم و صمیمانه‌ای با فرزندتان داشته باشید. برای کسب اطلاعات درباره آموزش پدر و مادر کلیک کنید.
علاوه بر ارتباط اعضای خانواده با کودک، کیفیت ارتباط اعضا با یکدیگر نیز اهمیت بسیاری در شخصیت کودک دارد. به میزانی که ارتباط اعضا با یکدیگر صمیمانه‌تر باشد فرزند شما مفاهیمی مانند نوع‌دوستی، محبت و کمک به دیگران را آموزش می‌بیند. درحالی‌که ممکن است شما با رفتارتان ویژگی‌هایی مانند توجه صرف به خویشتن یا بی‌توجهی به دیگران را به وی آموزش بدهید.
تمامی تجربیات دوران کودکی و به‌ویژه نقاط عطفی نظیر روز اول مدرسه، خاطرات پرهیجانی مانند تولد فرزند دیگر یا فوت یکی از والدین ازجمله موضوعاتی هستند که می‌توانند شخصیت کودک شما را تحت تأثیر خود قرار دهند. به همین خاطر این موضوع اهمیت بسیاری پیدا میکند که والدین تلاش کنند تا محیط اطراف کودک را از محرک‌های مثبت مختلف پر کنند. به‌ویژه اگر احساس می‌کنید کودک شما مشکلات خاصی مثل جدایی والدین یا فوت یکی از آن‌ها را تجربه کرده، بهتر است برای جلوگیری از آسیب دیدن شخصیت وی از یک مشاور کودک کمک بگیرید. برای دریافت وقت مشاوره کودک کلیک کنید.
بیماری‌های جسمی و روانی ازجمله مسائلی هستند که می‌توانند تجربیات مثبت و منفی بسیاری را در زندگی کودک ایجاد نمایند. برای مثال کودکی که دچار معلولیت شنوایی باشد معمولاً مشکلات بسیاری را در برقراری ارتباط با دیگران تجربه میکند و این موضوع باعث خواهد شد تا دیدگاه‌های وی راجع به روابط اجتماعی با دیگران تحت تأثیر این موضوع قرار بگیرد. مسائلی مانند طرد شدن از جمع همسالان، ترحم اطرافیان یا اختلافاتی که در خانواده بر سر نقص عضو این افراد شکل می‌گیرد، همگی می‌توانند خود پنداره و شخصیت کودک را تحت تأثیر خود قرار دهند. به همین خاطر است که معمولاً توصیه می‌شود در جریان رشد کودکان با نیازهای خاص، بهتر است همواره سلامت روان آن‌ها را نیز مورد ارزیابی قرار داد.
بخشی از شخصیت کودک به‌صورت فطری و ژنتیکی از زمان تولد در وی شکل خواهد گرفت و بر این اساس نوزادان به سه دسته آرام، دشوار و میانه تقسیم می‌شوند. کودکان آرام معمولاً خوش‌اخلاق و مهربان بوده، به‌سادگی با شرایط محیطی تطابق پیدا می‌کنند و برنامه خواب و تغذیه منظمی نیز دارند. درعین‌حال کودکان دشوار معمولاً به‌عنوان کودکانی بهانه‌گیر و تحریک‌پذیر شناخته می‌شوند که شرایط روحی آن‌ها به‌سرعت با تغییرات محیطی به هم می‌ریزد و همچنین وضعیت خواب و خوراک آن‌ها نیز از نظم چندانی پیروی نمی‌کند. مابین این دو گروه، گروه بزرگی از کودکان به‌عنوان میانه قرار دارند که می‌توانند خصوصیات شخصیتی هر دو گروه را به همراه داشته باشند.
کودکان آرام معمولاً به‌واسطه رفتار خود توجه و محبت بیشتری را نیز به خود جلب می‌کنند و این باعث می‌شود تا آن‌ها در شرایط بهتری رشد کنند. این در حالیست که کودکان دشوار باعث کم‌طاقتی و ناراحتی اطرافیان شده و این موضوع باعث می‌شود که معمولاً رفتارهای تندی با آن‌ها صورت بگیرد و درنتیجه هرچه بیشتر در قالب رفتارهای سخت خود فرو خواهند رفت.
خوشبختانه به دلیل انعطاف بالایی که شخصیت کودک دارد، شما در هر مرحله می‌توانید با ایجاد شرایط محیطی مثبت، تأثیر برخی عوامل منفی را در شخصیت کاهش داده یا از بین ببرید. به همین خاطر هرگز احساس نکنید که برای صحبت از بهبود وضعیت شخصیت کودک دیر شده یا هنوز زمان مناسب فرانرسیده؛ بهتر است از هر زمانی که به فکر این مسئله می‌افتید به‌ویژه اگر عوامل منفی در شخصیت و رشد کودک شما وجود داشته است، سعی کنید تا با کمک گرفتن از مشاورین روانشناسی برای بهبود شخصیت کودک خود تلاش کنید. برای آشنایی با کلیات روانشناسی کودک کلیک کنید.
یکی از سؤالاتی که شاید برای بسیاری از والدین مطرح باشد این است که چرا باید به شخصیت کودک توجه داشته باشند؟ به همین خاطر در این بخش راجع به اهمیت شخصیت کودک و تأثیرات آن در آینده زندگی فرد صحبت خواهیم کرد.
همان‌طور که در تعریف شخصیت مطرح شد، شخصیت مجموعه صفات ثابت و پایداری است که تقریباً برای همیشه در رفتار فرد باقی خواهد ماند. به همین خاطر رفتارهایی که از زمان کودکی در ذهن فرزند شما شکل می‌گیرند، می‌توانند تا پایان عمر همراه او باشند و اگر این ویژگی‌ها چندان‌که باید مناسب نباشند مشکلاتی را در زندگی وی به همراه خواهند داشت. برای مثال افرادی که توانایی ابراز خواسته‌های خود را ندارند و یا همواره می‌خواهند به دیگران وابسته باشند در آینده مشکلاتی را در زندگی خود تجربه خواهند کرد که می‌تواند تا حد زیادی انرژی آن‌ها را از بین برده و بهره‌وری آنان در سایر زمینه‌ها را کاهش دهد. درحالی‌که اگر از ابتدا نسبت به این مسائل توجه کافی صورت بگیرد فرد نه‌تنها در آینده درگیر مشکلات شخصیتی نخواهد بود بلکه حتی بسیاری از نکات مثبت برای مقابله با چالش‌های زندگی را نیز آموزش خواهد دید.
با توجه به آنچه راجع به اهمیت شخصیت کودک مطرح شد، می‌توان گفت والدین باید توجه ویژه‌ای نسبت به تربیت کودک خود و شکل دادن به شخصیت وی داشته باشند. ازجمله اقداماتی که والدین باید موردتوجه قرار دهند می‌توان به این موارد اشاره کرد:
تربیت کودکان درونگرا و برونگرا یا آرام و دشوار متفاوت از یکدیگر است و شما در تربیت هر کودکی باید از اصول مشخصی پیروی کنید. برای مثال اگر برای آموزش به یک کودک برونگرا برنامه‌های بدون هیجان و انفرادی را برنامه‌ریزی کنید او به‌سرعت خسته شده و توانایی یادگیری وی نیز کاهش می‌یابد. این موضوع می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در ارتباط با انگیزه و دیدگاه‌های فرزند شما راجع به تحصیل شود. به همین خاطر بسیار اهمیت دارد که شما با ویژگی‌های شخصیتی کودک خود و اصول تربیتی مربوط به هر شخصیت آشنایی داشته باشید تا بتوانید کودک خود را به‌درستی تربیت نمایید.
برای آشنایی با ویژگی های کودکان درونگرا و کودکان برونگرا کلیک کنید.
یکی از موضوعاتی که در شخصیت کودک بسیار تأثیرگذار خواهد بود این است که آن‌ها احساس کنند شما همواره برای کمک به وی در دسترس هستید یا علی‌رغم تمام مشکلاتی که پیش خواهد آمد، می‌توانند روی محبت و علاقه شما نسبت به خودشان حساب کنند. در غیر این صورت فرزند شما دچار اضطراب شده و این باور که دیگران در صورت اشتباه کردن او را دوست نخواهند داشت شخصیت وی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
یکی از موضوعاتی که باید برای رشد مطلوب فرزندتان به آن توجه داشته باشید این است که از برچسب زدن جدا پرهیز کنید! ویژگی‌هایی مانند بی‌عرضه، ساده‌لوح، ناتوان از یادگیری یا هر برچسب منفی دیگری که شما برای کودک خود استفاده می‌کنید در ذهن وی اثر گذاشته و بر تمامی رفتارهای او سایه خواهد انداخت. این موضوع می‌تواند حتی منجر به این مسئله شود که فرزند شما خود نیز این صفت منفی را باور کرده و به‌عنوان بخشی از شخصیت خود بپذیرد.
یکی از مهم‌ترین نکاتی که در سلامت شخصیت کودک می‌تواند اثرگذار باشد این است که تا جای ممکن محیط وی را از تجارب و محرک‌های مختلف غنی کنید. این موضوع باعث می‌شود تا مهارت‌های وی افزایش‌یافته و موضوعات مختلفی را در شخصیت خود جای دهد. به‌طورکلی به میزانی که شما کوله‌پشتی فرزندتان را از تجارب مختلف غنی کنید، وی شخصیت سالم‌تر و زندگی موفق‌تری خواهد داشت.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع: شخصیت کودک
درمان شب ادراری کودکان در وهله‌ی اول مستلزم شناخت دقیق علل و علائم آن است. شب ادراری در کودکان خروج غیر ارادی ادرار در طول خواب را شامل می‌شود. این پدیده بیشتر در کودکان کم سن بروز پیدا میکند؛ اغلب آن‌ها با رسیدن به سن چهار سالگی به سطحی از توانایی برای کنترل ادرار خود دست می‌یابند اما این زمان ممکن است در کودکان مختلف، متفاوت باشد. شب ادراری کودکان به علل گوناگون پزشکی و روانی رخ می‌دهد و والدین و کودک را به دردسر می‌اندازد. شب ادراری در کودکان اغلب آن‌ها را خجالت‌زده و منزوی می‌شوند. به همین دلیل لازم است والدین به فکر راهکارهای درمانی برای فرزند خود باشند.
منبع: درمان شب ادراری کودکان
به طور کلی دو نوع شب ادراری در کودکان احتمال وقوع دارد. یکی شب ادراری اولیه که در آن کودکان از همان سالهای ابتدایی بی‌وقفه دچار این مشکل در خواب می‌شوند و شب ادراری ثانویه کودکان زمانی است که برای مدت مشخصی مثلا شش ماه شب ادراری ندارد و بعد از آن دوباره شب‌ها جای خود را خیس میکند. برای آشنایی بیشتر با دلایل و نشانه های شب ادراری کودکان کلیک کنید.
ممکن است شب ادراری کودکان ناشی از وجود بیماری پنهان در بدن او باشد که در این صورت باید به لحاظ پزشکی مورد بررسی قرار گیرد. یکی از علت‌های شب ادراری کودکان این است که کودک هنوز نمی‌‌تواند ادرار خود را در طول شب نگه دارد و یا وقتی مثانه پر است، نمی‌‌تواند برای رفتن به دستشویی بیدار شود. از دیگر علل این موضوع این است که کودک در طول روز ادرار خود را نگه می‌دارد و به دستشویی نمی‌رود و در طول شب جایش را خیس میکند.
در شب ادراری ثانویه کودکان علت می‌تواند وجود مشکلی پنهانی به لحاظ جسمی یا روانی باشد. کودکانی که دچار بی‌اختیاری ثانویه هستند اغلب نشانه‌های دیگری را نیز تجربه می‌کنند و گاها در طول روز نیز دچار بی‌اختیاری در کنترل ادرار می‌شوند. عفونت مجاری ادرار، دیابت، اختلالات ساختاری یا تشریحی، مشکلات عصبی و مشکلات روحی مانند محیط زندگی پر از استرس، درگیری و اختلاف والدین یا تغییراتی اساسی مانند نقل مکان، تولد فرزندی دیگر و شروع مدرسه از دیگر علل ابتلای کودک به شب ادراری ثانویه هستند. همچنین مطالعات نشان داده‌اند شب ادراری در کودکان پدیده‌ای ارثی بوده و کودکانی که به این مشکل دچار هستند اغلب والدین‌شان نیز در کودکی همین مشکل را داشته‌اند.
زمان مراجعه به پزشک جهت درمان به میزان تأثیرگذاری این مشکل بر کودک و والدین بستگی دارد. اگر کودک به جز بی‌اختیاری ادرار در طول شب علائم خاص دیگری از خود بروز نمی‌دهد، نیازی به مراجعه به پزشک وجود ندارد و این مشکل به مرور و با تکنیک‌های خانگی رفع می‌شود. سن پنج تا هفت سالگی زمانی مناسبی برای درمان شب ادراری کودکان است؛ در صورتی که کودک علائم خاصی ندارد مراجعه به پزشک اطفال کفایت میکند اما در صورتی که نشانه‌های جسمانی و رفتاری خاصی همراه با شب ادراری در کودکان مشاهده کردید، باید به طور جدی‌تر پیگیر این مسئله باشید. در این زمینه می‌توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید. برای کسب اطلاع در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
پزشک معالج برای بررسی علائم و عوامل مرتبط با شب ادراری کودکان ، در مورد موضوعات گوناگونی مانند بارداری مادر و نحوه‌ی تولد، رشد و تربیت (به‌ویژه درباره‌ی شیوه‌ی آموزش دفع ادرار و مدفوع) از شما سؤالاتی می‌پرسد. پزشک همچنین مواردی مانند خیس‌شدن لباس زیر، ماندن و دفع نشدن مدفوع در روده به شکل محسوس، کندگی پوست ناحیه‌ی تناسلی و واژن، رشد ضعیف و فشار خون بالا و به دنبال آن بیماری‌های کلیوی، ناهنجاری‌ها در قسمت پایینی ستون فقرات، جریان ضعیف یا چکه‌کردن ادرار، داروهای مصرفی کودک، سابقه‌ی خانوادگی شب ادراری و زندگی خانوادگی و تجربه‌ی استرس را مورد بررسی قرار می‌دهد.
برای شناسایی علت شب ادراری اولیه کودکان هیچ گونه آزمایشی وجود ندارد اما دلایل شب ادراری ثانویه کودکان اغلب به واسطه نمونه‌گیری ادرار و در ارزیابی‌های رادیولوژی مورد آزمایش و بررسی قرار می‌گیرد. از عکس‌برداری و سونوگرافی کلیه و مثانه برای تشخیص احتمال ابتلا به مشکلات جسمی در لگن و قسمت پایینی ستون فقرات استفاده می‌شود.
مشکل شب ادراری کودکان بیشتر از این که به لحاظ جسمانی ناراحت‌کننده باشد، به لحاظ روانی و اجتماعی و به خصوص برای خود کودک آزارنده است. شب ادراری در کودکان اغلب او شرم‌زده هستند و اضطراب دارند. والدین وظیفه دارند همراه و حمایت‌گر کودک باشند و به او اطمینان دهند که کنارش هستند و همه چیز درست می‌شود؛ از تنبیه و دعوا کردن کودک بپرهیزند.
درمان‌های زیادی مانند درمان‌های خانگی، پزشکی و در مواقعی جراحی برای شب ادراری کودکان ارائه شده‌است. در ابتدا باید شرایط روحی و پزشکی پنهان بررسی شود و در صورت وجود مشکلات اساسی مانند بیماری‌های جسمانی و یا اختلالات اضطرابی که منجر به بروز شب ادراری کودکان می‌شوند، مورد درمان قرار گیرند. پس از آن می‌توان برنامه‌ای برای بهبود شب ادراری کودکان ترتیب داد. اغلب کودکان زیر پنج سال نیاز به درمان ندارند چرا که خود به خود این مشکل در آن‌ها برطرف می‌شود.
درمان خانگی شامل مجموعه‌ای از تکنیک‌ها و نکاتی است که به کودک کمک می‌کنند مشکل خود را به کمک والدین بهبود بخشند. یکی از ابتدایی‌ترین نکات این است که کودک نباید بعد از غروب آفتاب مایعات زیادی بنوشد و بهتر است بعد از ساعت سه بعد از ظهر مصرف شکلات، مواد کافئین‌دار، نوشابه‌های گازدار و مرکبات را برای او منع کنید. به او بگویید برای جلوگیری از شب ادراری کودکان لازم است حتما قبل از خواب به دستشویی برود. به جای تمرکز بر خشک نگه داشتن رختخواب به کودک یاد بدهید بر بیدار شدن و رفتن به دستشویی در هنگام خواب تمرکز کند.
از دیگر تکنیک‌های موفقیت‌آمیز در این راه، استفاده از سیستم تشویق کودکان است. جدولی از روزهای هفته تهیه کنید و هر روزی را که کودک شب ادراری نداشت در آن برچسب بچسبانید. در آخر هفته برچسب‌ها را بشمارید و پاداش کوچکی برای کودک در نظر بگیرید. برای مثال غذای مورد علاقه‌اش را بپزید، هدیه‌ای کوچک برایش بخرید و یا اجازه دهید کمی بیشتر از همیشه با تبلتش بازی کند. این سیستم نتیجه‌بخش است به شرط آنکه تلاش مستمر داشته باشید و آن را حداقل 14 هفته ادامه دهید.
از نکات دیگر این است که مطمئن شوید کودک به سرویس بهداشتی دسترسی آسان و راحت دارد و هنگام شب چیزی مانع او نمی‌شود. یک چراغ را برای او در راه رسیدن به توالت روشن بگذارید.
کودک را به خاطر بی‌اختیاری ادرار مقصر ندانید و او را به خاطر این کار تنبیه نکنید. او کنترل ادرار خود را ندارد و سرزنش کردن تنها اوضاع را بدتر میکند و به اعتماد به نفس کودک آسیب می‌زند. در فرآیند درمان شب ادراری کودک خود صبور و همراه او باشید، دائما به کودک اطمینان خاطر بدهید و هر بار که پیشرفتتی در او مشاهده کردید تشویقش کنید. هیچ کس از اعضای خانه نباید کودک را به واسطه‌ی این مشکل مسخره کند. در این مورد می‌توانید قانون وضع کنید.
مشکل کودک را پیش دیگر اعضای خانواده و یا اقوام مطرح نکنید. به کودک یادآور شوید که این مشکل اوست و خودش مسئول آن است و شما تمام تلاش خود را برای کمک کردن به او به کار می‌گیرید. اگر کسی را در اطراف خود می‌شناسید که چنین تجربه‌ای داشته و برطرف شده برای کودک تعریف کنید و بگویید که تنها نیست. لازم است کودک در فرآیند شست و شو و تمیزکاری مشارکت داشته‌باشد.
درمان پزشکی زمانی ضرورت می‌یابد که مشکل جسمانی مانند عفونت کلیه‌ها علت وقوع شب ادراری کودکان باشد. شما با مشورت پزشک می‌توانید به نتیجه مطلوب برسید. دارو درمانی برای کودکانی که به هیچ کدام از روش‌های درمانی پاسخ نداده‌اند تجویز می‌شود. از جمله داروهایی که در این زمینه مورد تجویز قرار می‌گیرد شامل ایمی‌پرامین، دسموپرسین، استات دسموپرسین، اکسی‌بوتینین و هیوسیامین می‌شود.
برای دریافت مشاوره در زمینه درمان شب ادراری کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
پیش از هر چیز لازم است علت‌های جسمانی و یا روحی روانی مانند استرس در کودک بررسی شود و مورد درمان قرار بگیرد. سپس می‌توانید جهت بهبود این مشکل با استفاده از روش‌های خانگی و راهنمایی پزشک اقدام کنید.
ارزیابی و بررسی عادی بی‌اختیاری ادراری اولیه و ثانویه در حیطه‌ی تخصص پزشک اطفال یا پزشک خانوادگی است. اما اگر علتی پیچیده برای این مشکل شناسایی بشود یا درمان‌های متداول نتیجه‌ای نداشته باشند، باید به متخصص اورولوژی مراجعه کرد.
منبع: درمان شب ادراری کودکان
تنفر از فرزند به چه دلیلی اتفاق می‌افتد؟ خستگی زیاد، بی‌احترامی فرزند یا عوامل دیگر می‌توانند عللی باشند که در برخی مواقع والدین را دچار این احساس منفی می‌کنند که نسبت به فرزند خود احساس تنفر داشته باشند. اما آیا واقعاً ممکن است پدر و مادر بتوانند از فرزند خود متنفر باشند؟ احساس تنفر از فرزند یک احساس منفی گذراست که نیاز به ریشه یابی و درمان دارد چرا که اگر تداوم یابد، می‌تواند به یک مشکل بزرگ روانی تبدیل گردد و رابطه آمیخته از عشق و علاقه بین والد و فرزند را به مخاطره بیاندازند. برای اصلاح روابط با فرزند خود می‌توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید. برای کسب اطلاع بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: تنفر از فرزند
دلایل زیادی می‌تواند موجبات تنفر والدین از فرزند شود که برخی از آن‌ها به شرح زیر هستند:
در صورتی که پدر و مادر دوران کودکی سختی را همراه با کمبودهای عاطفی پشت سر نهاده باشند، در دوران بزرگسالی وقتی خود در نقش پدر و مادر قرار می‌گیرند، زخم‌های قدیمی باز می‌شوند و در ضمیر ناخودآگاه این باور منفی نقش می‌بندد که او نیز باید مانند پدر و مادر خود عمل نماید و تاوان همه کمبودهایی را که داشته با تنفر از فرزند خود تلافی نماید.
پیشنهاد می‌شود مقاله والدین سمی را بخوانید.
با تولد فرزند ممکن است این احساس به شما دست بدهد که دیگر مانند گذشته مرکز توجه همسر خود نیستید و او تمام محبت و وقت خود را صرف فرزندتان میکند. این احساس زمینه کشمش و در گیری را بین زن و شوهر ایجاد نموده و حس حسادت را به فرزند، که اکنون تمام محبت همسر را به خودش اختصاص داده، افزایش می‌دهد.
گاهی والدین به دلایل مختلف اعم از نیاز مالی مجبورند ساعت‌های زیادی به کار پرداخته و شب‌ها خسته و بی رمق به منزل بازگردند. در این حالت آن‌ها مانند شیشه‌ای ترک خورده و شکننده هستند که با کوچکترین ضربه‌ای خواهند شکست. سطح تحمل آن‌ها به شدت پایین است و حوصله سر و صدا یا گفتگو کردن با فرزند خویش را نخواهند داشت.
پدر و مادرهایی که بسیار کمال گرا هستند و می‌خواهند در تمام موقعیت‌ها خوش بدرخشند و حرفی برای گفتن داشته باشند، نسبت به اشتباهات کودک خود منعطف نخواهند بود. زیرا معتقدند خطاها و اشتباهات فرزندشان در شان نقش پدر و مادری آن‌ها نیست. در نگاه پدر و مادرهای کمال گرا، فرزندان باید به بهترین شکل رفتار نمایند تا موقعیت اجتماعی والدین حفظ شود. اگر خلاف این امر اتفاق بیفتد احساس منفی آمیخته با تنفر نسبت به فرزند خود خواهند داشت.
مشکلات مالی و اقتصادی امروزه دامن گیر بسیاری از خانواده‌ها می‌باشد و فشار روانی زیادی را بر اعضای خانواده به ویژه پدر و مادر وارد می‌سازد که به نوبه خود تهدید جدی برای ارتباطات گرم و صمیمانه بین خانواده خواهد شد. در این صورت هر اشتباه کودک هر چند کوچک می‌تواند جرقه‌ای باشد که آتش خشم و تنفر والدین را شعله ور سازد.
در صورتی که تنفر از فرزند بسیار عمیق باشد و مدت زیادی این حس با والدین همراه باشد، اثرات و پیامدهایی دارد که برخی از آن‌ها به شرح زیر هستند:
کودک به دلیل عدم دریافت محبت و حمایت عاطفی از طرف والدین به سمت گوشه گیری و انزوا طلبی گرایش پیدا میکند و دایره تعاملات خود را به شدت محدود و تنگ می‌سازد. منزوی شدن کودک مشکلات زیادی در روابط بین فردی او ایجاد میکند.
در نتیجه بی‌اعتنایی والدین و محبت نکردن به کودک، کمبود عاطفی به شکل یک عقده روانی در وجود کودک رخنه کرده و باعث می‌شود در برخورد با دوستان و آشنایان، رفتاری پرخاشگرانه و توام با عصبانیت داشته باشند.
محبت نکردن به کودک زمینه بروز انواع اختلالات روانی همچون اضطراب و ترس‌های مفرط را ایجاد میکند. این اضطراب می‌تواند به شکل اضطراب اجتماعی و ترس از حضور در اجتماع نیز خود را نشان بدهد. زیرا کودک با خود فکر میکند تنفر والدین از او به منزله تنفر همه افراد اجتماع است.
اگر کودک به اندازه کافی از محبت و عاطفه پدر و مادر بهره مند نگردد، در هنگام تحصیل دقت و تمرکز کافی نخواهد داشت و مشکلات تحصیلی زیادی را گزارش خواهد نمود.
پدر و مادر به عنوان بزرگ‌ترین حامی کودک نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت وی و بالفعل رساندن توانایی‌های بالقوه او دارند. اگر کودک در روند رشد روانی خود از حمایت عاطفی پدر و مادر برخوردار نباشد، اعتماد به نفس خود را از دست خواهد داد و تصویر خود ارزشمندی از خویش نخواهد ساخت.
برای آشنایی با جدیدترین متدهای آموزش پدر و مادر کلیک کنید.
_تکنیک‌های مدیریت خشم را یاد بگیرید و در مواقعی که اشتباهی از کودک خود مشاهده کردید آن‌ها را به کار ببندید.
_ویژگی‌های سنی کودک خود را بشناسید و متناسب با آن عمل نمایید.
_برای افزایش حس مثبت در خود، در کلاس‌های ورزشی و هنری مورد علاقه‌تان شرکت کنید، با دوستانتان بیرون بروید و وقتی را به خوش گذرانی اختصاص دهید.
_جملات تاکیدی مثبت مانند” من نقش پدر یا مادری را به نحو احسن انجام می‌دهم. من به فرزند خود احترام می‌گذارم” را به کار ببرید.
_مهارت‌های فرزند پروری خود را با مطالعه کتاب‌های مرتبط و مشاوره با روانشناسان فعال در زمینه تربیت کودک تقویت کنید. برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره تلفنی کودک کلیک کنید.
برای دریاقت مشاوره در زمینه کودک می توانید از طریق تلفن 02191002360 با برترین و مجرب ترین متخصصان کودک و نوجوان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند ارتباط برقرار کنید.
منبع: تنفر از فرزند