مرگ در زایمان سزارین شاید دور از انتظار باشد، اما یکی از اساسی‌ترین موضوعات در زمینه بهداشتی و درمانی در سراسر دنیا، مرگ و میر مادران باردار طی زایمان است. با وجود پیشرفت‌ها شگرف و بزرگ در زمینه پزشکی توقع شنیدن مرگ و میر مادران باردار در اثر زایمان وجود ندارد، با این حال، جالب است بدانید میزان مرگ در زایمان سزارین تا ده برابر بیشتر از زایمان واژینال (طبیعی) است. چند سالی است زایمان به روش سزارین در بین مادران باردار محبوبیت زیادی پیدا کرده که علل متفاوتی وجود دارد، همچنین عوارض سزارین بسیار بیشتر از زایمان واژینال است و خطرات و عوارضی برای مادر، جنین و نوزاد به دنبال دارد. در صورتی که در مورد انتخاب روش زایمان شک دارید، می‌توانید از خدمات مشاوره کودک استفاده نمایید.
منبع: مرگ در زایمان سزارین
بررسی‌ها و گزارشات سالانه جهانی نشان می‌دهد حدود ۳۰۳۰۰۰ مادر طی زایمان جان خود را از دست می‌دهند. به عبارت دیگر، روزانه تقریبا ۸۳۰ مادر یا هر دو دقیقه یک مادر در اثر زایمان جان خود را از دست می‌دهد.
عوامل متفاوتی از قبیل عفونت‌ها، خونریزی شدید زایمانی، کمبود امکانات و … در این مرگ دخیلند. در ادامه مقاله به معرفی زایمان سزارین، عوارض، انواع برش‌ها در سزارین و شرایط موثر در مرگ مادران می‌پردازیم. برای غلبه بر ترس از زایمان کلیک کنید.
از جمله مهمترین علل مرگ در زایمان سزارین می توان به موارد زیر اشاره داشت :
پس از پاره شدن غشاها، رحم مادر در معرض عفونت قرار می گیرد. برای آگاهی بیشتر بهتر است مقاله آندومتریت را مطالعه نمایید یا با یک پزشک مشورت کنید.
بع از سزارین در بعضی از زنان لایه خارجی پوست دچار عفوت می شود. که عفونت زخم پس از سزارین نامیده می شود. عفونت زخم اغلب با تب و درد شکم همراه است. عفونت پوست یا هر لایه بافتی معمولا با آنتی بیوتیک و مراقبت قابل درمان است ولی در صورت جدی گرفته نشدن این عفونت می تواند به اندام های دیگر نیز سرایت کند.
عفونت بعد از زایمان خطرناک ترین عامل بعد از زایمان سزارین است. که اگر این عفونت در بدن پخش شود به آن سپسیس گفته می شود. در اکثر مواقع این عفونت زود تشخیص داده شده و با آنتی بیوتیک درمان می شود. در موارد کمی تب بعد از زایمان مرگبار است.
میانگین خونریزی در زایمان طبیعی نیم لیتر است که در عمل سزارین حدود دو برابر می شود. اکثر زنان می توانند این میزان خونریزی را تحمل کنند ولی در مواردی نیز همین خون ریزی برای مادر مشکل ایجاد می نماید و می تواند برای او خطرناک باشد.
چهارده درصد مرگ عمل سزارین به دلیل فشار بالای خون مادر بوده است. به همین دلیل بهتر است در طی دوران بارداری تحت نظر پزشک باشید و ملاقات های مداومی با او داشته باشید تا فشار خون بالا کنترل و تحت درمان قرار گیرد.
آمبولی ریه یک لخته ی خون در ریه است که در مادرانی که عمل سزارین داشته اند بیشتر دیده شده است.
ایجاد برش روی شکم و رحم و سپس خارج کردن جنین را به روش سزارین می‌نامند. امروزه بیشتر مادران و پزشکان طرفدار روش سزارین هستند، این امر ممکن است به دلیل ترس مادران از زایمان واژینال و درد ناشی از آن، کمبود امکانات برای زایمان واژینال، نبود محیط امن و آرام جهت زایمان واژینال باشد.
البته زایمان سزارین ممنوعیت مطلق ندارد و در مواردی که زایمان واژینال با خطر همراه باشد، انجام می‌شود. زایمان به روش سزارین در مواردی مانند جفت سرراهی مرکزی، خونریزی از جفت سرراهی، سابقه ترمیم رحم، سابقه قبلی سزارین با برش کلاسیک، هیدروسفال و مننگومیلوسل بودن جنین، اختلال در ضربان قلب جنین، عدم پیشرفت زایمان، عدم موفقیت القا زایمان، هرپس تناسلی فعال مادر، زایمان سخت مانند دیستوشی شانه و مرگ قریب‌الوقوع مادر به زایمان واژینال ترجیح داده می‌شود. برای آشنایی بیشتر با زایمان سزارین کلیک کنید.
علی‌رغم اینکه زایمان به روش سزارین در برخی موارد اورژانسی است، عوارض و پیامدهای نامطلوبی برای مادر و جنین به ارمغان می‌آورد.
عوارض مادری به دو دسته عوارض زودرس و عوارض دیررس دسته‌بندی می‌شوند. عوارض زودرس مانند تب با منشا نامشخص، اندومتریت، عفونت ادراری، عفونت زخم جراحی، خونریزی، آمبولی ریوی و عوارض دیررس شامل انسداد روده به دلیل چسبندگی، باز شدن بخیه رحم، خونریزی شدید و غیرقابل کنترل است.
سزارین موجب افزایش مرگ مادران نیز می‌شود که علت اصلی آن عفونت نفاسی، خونریزی، ایجاد لخته در عروق و بروز ترومبوآمبولیسم است. در نظر داشته باشید میزان مرگ در زایمان سزارین در مادران چاق بیشتر است. پارگی مثانه از دیگر عوارض است. بروز عفونت رحم پس از سزارین به علت خارج کردن جفت با دست و یا خروج خودبه‌خودی جفت با افزایش زمان سزارین شایع است. عفونت زخم و باز شدن بخیه‌ها آن منجر به بستری شدن مجدد، تخلیه ترشحات و ترمیم زخم شده و از شایع‌ترین علل مرگ در زایمان سزارین است.
از شکایات شایع مادران بعد از سزارین درد شدیدی است که محدودیت‌هایی در فعالیت روزانه ایجاد می‌کند و برای تسکین درد، مسکن تجویز می‌شود. مصرف غذا پس از سزارین با تهوع و استفراغ همراه است که این امر منجر به تاخیر در شروع تغذیه شده و مشکلاتی را برای مادر به وجود می‌آورد.
همچنین دوره نقاهت طولانی‌تر، خونریزی پس از زایمان و چسبندگی رحم پس از سزارین و احتمال بستری مجدد به دلیل بروز مشکلات ناشی از سزارین بیشتر است.
دسته دیگر عوارض ناشی از زایمان مربوط به عوارض جنینی است. مطالعات و بررسی‌ها وقوع فلج، شکستگی جمجمه و سایر استخوان‌ها، آسپیراسیون مایع آمنیوتیک، دپرسیون تنفسی به دلیل بیهوشی، زخمی شدن تصادفی جنین، کم‌خونی در بدو تولد و کم‌خونی فقرآهن در آینده، دیابت، زایمان قبل از موعد را نشان می‌دهد.
برش‌ها سزارین روی شکم و روی رحم ایجاد می‌شود. برش‌ها شکمی به صورت برش عمودی و افقی، و برش‌ها روی رحم به سه شکل کلاسیک، طولی پایین (برش روی سگمان تحتانی رحم) و برش عرضی دیده می‌شود.
پیشنهاد می‌شود مقاله بایدها و نبایدهای دوران بارداری را بخوانید.
مشکلات اقتصادی_اجتماعی و دسترسی محدود به خدمات پزشکی و متخصصین، دسترسی کمتر به مراکز بهداشتی باعث می‌شود مادر باردار به طور منظم معاینه نشده و با مشکلات جدی و حتی مرگ طی زایمان روبهرو شود. رده سنی ۱۵ تا ۱۸ سال یکی از علل مرگ در زایمان سزارین است چراکه در این سن به علت عدم رشد کامل لگن، امکان سزارین افزایش می‌یابد. مادران اول‌زا نیز با خطر بیشتری برای روبهرو شدن با مرگ مواجه‌اند، البته از زایمان پنجم به بعد نیز احتمال مرگ در زایمان سزارین بیشتر است.
سایر علل پزشکی موثر در مرگ مادر که توسط متخصصین قابل پیشگیری هستند، شامل خونریزی شدید پس از زایمان و جمع نشدن رحم، افزایش فشارخون، بالا بودن میزان پروتئین در ادرار، عفونت، سقط ناامن جنین، زایمان طولانی و غیربهداشتی، آمبولی ریه، گذشتن از موعد مقرر زایمان، کوتاهی کادر درمان، خونریزی داخل رحمی است. برای آشنایی بیشتر با خطرات بارداری کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی کودک با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
منبع: مرگ در زایمان سزارین
با وجود پیشرفت‌های روز افزون در علم پزشکی، هنوز درمان اوتیسم به طور قطعی پیدا نشده است. با این حال فعالیت‌های آموزشی و درمان‌های رفتاری تا حد زیادی به بهبود علائم اختلال اوتیسم و جلوگیری از پیشروی این بیماری کمک می‌کند. آنچه که اهمیت دارد تشخیص زود هنگام اوتیسم و بالا رفتن سطح آگاهی والدین کودک نسبت به این اختلال است. به خصوص اگر اوتیسم زیر سه سالگی تشخیص داده شود، در روند بهبود بیماری تأثیر بسزایی خواهد داشت. نحوه‌ی برخورد والدین با کودک اوتیستیک اهمیت بسیاری دارد؛ بنابراین لازم است والدین نیز آموزش ببینند و با مشاور کودک و روانشناس در ارتباط باشند. برای کسب اطلاع بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: درمان اوتیسم
اوتیسم طیف وسیعی از اختلالات رشدی را در بر می‌گیرد و با نقص در عملکرد اجتماعی و ارتباطی همراه است. فرد مبتلا به این اختلال دایره‌ی علایق و فعالیت‌های محدودی دارد و اغلب رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری، اختلال در زبان و گفتار را از خود بروز می‌دهد. اگر چه درمان‌های رفتاری تا حد زیادی به پیشرفت فرد در زمینه‌های اجتماعی و رفتاری کمک زیادی می‌کنند اما هیچ دارو و معالجه‌ی قطعی برای این اختلال وجود ندارد و تنها می‌توان با استفاده از روش‌هایی که در ادامه ذکر می‌کنیم به کنترل بیماری و کاهش علائم امیدوار بود. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلالات طیف اوتیسم کلیک کنید.
در درمان یکپارچگی شنیداری گفته می‌شود که حساسیت‌های کودک به صداها یکی از علل اصلی بروز رفتارهای ناسازگارانه در اوست. در این روش فرد را در معرض طیف تصادفی از صداها قرار می‌دهند تا به ورودی‌های مختلف شنوایی عادت کرده و آن‌ها را طبیعی ارزیابی کند. این روش درمانی در جلسات نیم ساعته و در طول هفته برقرار می‌شود. از فواید این روش کاهش و بهبود رفتارهای نابهنجار و افزایش شناخت، حافظه و رفتارهای اجتماعی است.
این روش در حال حاضر بسیار پر طرفدار بوده و از انتخاب‌های اصلی در درمان اوتیسم به شمار می‌رود. این روش درمانی روشی ساختمند است که بر رشد فردی و استقلال فرد مبتلا به اوتیسم تأکید دارد. روش teach در تمام ابعاد ساختاری کودک اوتیستیک مداخله می‌کند به همین سبب آن را یک مدل کل‌نگر در درمان اوتیسم در نظر می‌گیرند. در این روش به کودک آموزش داده می‌شود تا چطور به درک بهتر محیط اطراف و رفتارهای اطرافیانش بپردازد. برای مثال کودک یاد می‌گیرد وقتی دچار درد در ناحیه‌ای از بدنش می‌شود، به جای جیغ و فریاد زدن احساس خود را به والدینش بگوید.
روش تحلیل رفتار کاربردی موفق‌ترین روش درمان اوتیسم شناخته شده‌است. در این روش رفتارهای مثبت کودک به واسطه‌ی پاداش‌ها تقویت و رفتارهای منفی او کاهش می‌یابد. همچنین با استفاده از روش‌های زنجیره سازی و شکل دهی رفتار می‌توان مهارت‌ها و توانایی‌های جدیدی را در کودک مبتلا به وجود آورد.
از انواع روش‌های درمانی رفتاردرمانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
این روش برای کودکان اوتیسمی به کار می‌رود که در زبان و گفتار اختلال دارند. به کودک آموزش داده می‌شود تا با استفاده از تصاویر، احساسات و نیازهای خود را به اطرافیان منتقل کند.
در این روش بیشتر از بازی درمانی استفاده می‌کنند و به کودک مبتلا به اوتیسم کمک می‌شود تا در طی مجموعه‌ای از بازی‌های مرحله‌ای، ارتباطات خود را با دیگران بیشتر کند.
داستان‌های اجتماعی به کودک کمک می‌کند تا یاد بگیرد چگونه احساسات و منظور دیگران را درک کند. از طریق گوش کردن به این داستان‌ها می‌فهمد چه جواب یا عکس العملی مناسب است.
این روش باعث می‌شود تا کودک دارای اوتیسم بیشتر از حواس پنج گانه‌ی خود بهره ببرد. برای مثال کودکی که در حس لامسه‌اش دچار مشکل است، اشیاء متفاوت با جنس‌های مختلف را لمس و با آن‌ها کار می‌کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره جدیدترین روش‌های درمانی برای اختلالات عصبی رشدی کلیک کنید.
درمان با استفاده از موسیقی یکی از روش‌های مؤثر و جدید جهت بهبود و کاهش علائم‌اوتیسم در کودکان است. در این نوع درمان، درمانگر از روش‌هایی مانند بداهه نوازی، خواندن شعرهای ریتمیک و گوش دادن به موسیقی تعاملات مثبتی را با کودک اوتیستیک برقرار می‌کند. از آنجایی که ناتوانی در برقراری ارتباط مشخصه‌ی اصلی اوتیسم است، درمانگر در موسیقی درمانی تلاش می‌کند تا با تمرکز بر ارتباط و به خصوص ارتباط غیرکلامی، تجربه‌‌ی هیجانات سالم را به کودک مبتلا هدیه دهد. موسیقی درمانی اغلب در روند درمان‌های شناختی رفتاری و یا گفتار درمانی توسط روانشناس و کاردرمانگر، به عنوان یک درمان کمکی انجام می‌شود.
بازی درمانی از جمله مؤثرترین روش‌ها برای درمان انواع اختلالات کودکان به شمار می‌رود و درمانگران آن را به شدت توصیه می‌کنند. هدف از بازی درمانی این است که کودک در فرآیند بازی کردن، بتواند احساسات و هیجانات مختلف را تجربه کرده و ابراز نماید. اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم نمی‌توانند احساسات دیگران را تشخیص دهند و همچنین در بروز احساسات و هیجانات خود مشکل دارند؛ بازی درمانی این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا در فضایی شاد و بدون تنش چنین موضوعاتی را فرا بگیرند و تمرین کنند.
برای آشنایی با نحوه آموزش و رفتار با کودکان استثنایی کلیک کنید.
اغلب بدن کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به مواد غذایی حاوی گلوتن و کازیین واکنش منفی می‌دهد. این پروتئین‌ها که در موادی همچون گندم و لبنیات وجود دارند، علائم بیماری و پرخاشگری‌های کودک را افزایش می‌دهند. رژیم غذایی بدون گلوتن و کازیین می‌تواند جهت جلوگیری از افزایش علائم مؤثر باشد. بهتر است مواد غذایی مانند گندم، محصولات حاصل از آن و لبنیات از برنامه غذایی کودک مبتلا به اوتیسم حذف شود و یا بسیار محدود باشد.
در برخی موارد گزارش شده که مهارت‌های اجتماعی و تکلم کودکان مبتلا به اوتیسم با رعایت این رژیم غذایی به میزان زیادی بهبود یافته است. مصرف مواد غذایی همچون میوه‌جات و سبزیجات تازه، قرص اُمگا سه، گوشت قرمز و سفید، ویتامین ب، ویتامین د، قرص کلسیم و آب زیاد به درمان ناهنجاری‌های ناشی از اوتیسم کمک شایانی می‌کند. شیر شتر یکی دیگر از مواردی است که به دلیل پروتیین‌های محافظ و آنزیم‌های ضد باکتریایی که دارد، تأثیر بسزایی در کاهش علائم دارد.
داروها جهت کاهش علائم رفتاری اختلالات طیف اوتیسم مانند تحریک پذیری، پرخاشگری، خودآزاری و رفتارهای آسیب‌زننده دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند و تأثیرات مثبتی هم دارند. علاوه بر این داروها با کاهش رفتارهای مداخله کننده به پیشرفت و اثربخشی بیشتر روش‌های رفتار درمانی مانند روش تحلیل رفتار کاربردی کمک می‌کنند. ریسپریدون اولین داروی تأیید شده در درمان اوتیسم است و در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و خودآزاری تأثیر بسزایی دارد اما متاسفانه عوارضی همچون سرگیجه، خشکی دهان و افزایش اشتها را برای کودک به همراه دارد.
از دیگر داروهای مؤثر در بهبود علائم اوتیسم آرپیرازول است که می‌تواند بر بیش فعالی و افزایش کیفیت زندگی کودکان مبتلا به اوتیسم هم مؤثر باشد. کلوزاپین نیز از جمله داروهایی است که به میزان زیادی پرخاشگری در کودکان اوتیسم را کاهش می‌دهد اما عوارض جانبی سنگینی مانند افزایش وزن و سندروم متابولیک را به همراه دارد به همین دلیل به ندرت در میان داروهای تجویزی اختلال اوتیسم قرار می‌گیرد.
داروی بعدی هالوپریدول یا هالدول نام دارد که بیشتر جهت درمان اسکیزوفرنی، سندروم تورت و توهم مورد تجویز قرار می‌گیرد اما می‌تواند علائم بیش فعالی و نقایص اجتماعی ناشی از اوتیسم را بهبود بخشد. مصرف طولانی مدت این دارو منجر به حرکات غیر ارادی عضلات می‌شود. هیچ کدام از داروهای ذکر شده را خودسرانه و بدون مشورت پزشک به کودک اوتیستیک ندهید.
برای دریافت مشاوره در زمینه درمان اوتیسم کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
جدیدترین روش درمان اوتیسم کدام است؟
امروزه بیشتر از درمان‌های رفتاری مانند روش تحلیل رفتار کاربردی، روش تیچ و موسیقی درمانی و بازی درمانی برای کاهش علائم و کنترل اختلال اوتیسم بهره می‌گیرند و تمام این درمان‌ها لازم است زیر نظر مشاور کودک انجام گیرد.
درمان اوتیسم با طب سنتی چگونه است؟
طب سنتی و غذاها و داروهایی که برای درمان مطرح می‌شوند تنها مکمل روش‌های رفتاری و روانی هستند و نمی‌توان به آن‌ها تکیه کرد. از جمله مواد غذایی مؤثر در درمان اوتیسم می‌توان به گیاه جینکوبیلوبا انگور، کنگر مخلوط عسل و آویشن در آب و آب شلغم به همراه عسل اشاره کرد.
منبع: درمان اوتیسم
کمبود ویتامین آ در کودکان یکی از شایع ترین مشکلات تغذیه‌ای در کشورهای در حال توسعه مانند ایران است. ویتامین آ برای بدن انسان ضروری می‌باشد. ویتامینa در سلامتی چشم ها، پوست و سیستم ایمنی بدن نقش اساسی دارد. کودکان، بیشتر از باقی افراد به این نوع ویتامین نیاز دارند چرا که در حال رشد هستند و بیشتر در معرض عفونت قرار می‌گیرند. کمبود ویتامین آ مشکلات زیادی را در بدن انسان به وجود می آورد که وحشتناک ترین آن کوری مطلق است. آمارها نشان داده سالانه 500 کودک زیر 5 سال بر اثر کمبود ویتامین آ در خطر کوری قرار می گیرند. با مطالعه و کسب اطلاعات درباره عارضه کمبود ویتامین آ در کودکان می‌توانید از فرزندتان در مقابل این خطر حفاظت کنید. در این باره می‌توانید از خدمات مشاوره کودک نیز استفاده کنید.
منبع: کمبود ویتامین آ در کودکان
ویتامین آ یکی از ویتامین های محلول در چربی است و نقش زیادی در سلامت و رشد انسان دارد.
امروزه در کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا، انگلستان، سوئیس و … کمبود ویتامین آ ریشه کن شده اما در کشورهای در حال توسعه مانند کشور خودمان این عارضه به وفور در کودکان و بزرگسالان دیده می‌شود.
برخی گروه های خاص مانند زنان باردار، زنان شیرده، افراد مبتلا به اسهال، افراد مبتلا به فیبروز کیستیک، نوزادان و کودکان بیشتر از دیگران در خطر کمبود ویتامین آ قرار دارند.
ویتامین آ فواید زیادی برای بدن انسان دارد از جمله: کمک به سلامت پوست و مو و ناخن، پیشگیری از عفونت، کمک به بهبود زخم ها و جراحات، بهبود سیستم ایمنی بدن، خونسازی، تامین سلامت بافت‌های مخاطی دهان، کمک به رشد استخوان ها و …
علاوه بر تمام این ها نقش ویتامین آ در سلامت بینایی غیر قابل انکار است. ویتامین به بینایی و دید در شب کمک می کند.
_ افزایش ریسک مرگ و میر کودکان
_افزایش خطر ابتلا به انواع عفونت ها
_ ایجاد اختلال در رشد استخوان ها
_ ایجاد اختلال در سیستم خونسازی
_ ایجاد نقایص بینایی و به طور ویژه شب کوری
_ اختلال در رشد کودک (وزن گیری، بلند شدن قد، سلامت بافت های بدن)
_ ضعف سیستم ایمنی
_ طولانی‌تر شدن دوره نقاهت بیماری ها
توجه داشته باشید این مشکلات علاوه بر این که کودکان را درگیر می‌کند، خطراتی برای بزرگسالان نیز پیش می‌آورد. پس اگر متوجه کمبود ویتامین آ در بدن خودتان هم شده‌اید باید سریع‌تر تحت درمان قرار بگیرید. حتما درباره تغذیه سالم کودکان بخوانید.
1.خشکی پوست: کمبود ویتامین آ در بدن می تواند به خشکی پوست بیانجامد. این مشکل حتی سبب ایجاد اگزما و سایر مشکلات پوستی می‌شود.
2.خشکی چشم: خشک شدن چشم و نداشتن اشک یکی از علائمی است که از کمبود ویتامین آ خبر می‌دهد. خشکی چشم مشکلاتی مربوط به قرنیه ایجاد می‌کند.
3.شب کوری: کودکانی که در تاریکی نمی‌توانند چشم‌های خود را با محیط سازگار کنند یا در تاریکی کم چیزی نمی‌بینند احتمالا دچار کمبود ویتامین آ هستند.
4.کند شدن رشد: کودکان مبتلا به کمبود ویتامین آ کمتر از همسالان‌شان قد می‌کشند، کمتر وزن می‌گیرند و به طور کلی رشد می‌کنند.
5.ابتلا به عفونت: کمبود ویتامین آ در بدن کودکان و بزرگسالان می‌تواند مقدمه‌ای بر ابتلا به انواع عفونت به خصوص عفونت گلو و سینه شود.
6.التیام نیافتن زخم ها: کودکانی که ویتامین آ در بدن آن ها کم است در فرایند کلاژن سازی به مشکل بر می‌خورند. به همین دلیل زخم های آن ها دیرتر از دیگران خوب می‌شود.
7.آکنه: همانطور که متوجه شدید کمبود ویتامین آ بیشتر در مشکلات پوستی خودش را نشان می دهد، آکنه و جوش صورت نیز از نشانه های کمبود این ویتامین هستند.
8.نقص ایمنی: همانطور که قبل‌تر گفتیم ویتامین آ به بهبود سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند و نبود آن طبیعتا سبب ضعیف شدن این سیستم می شود. نقص ایمنی در کودکانی که مبتلا به کمبود ویتامین آ هستند، به صورت مشکلات گوارشی و تنفسی دیده می شود.
حال که متوجه اهمیت مصرف ویتامین آ شدید و نشانه های کمبود این ویتامین را یاد گرفتید، لازم است منابع غنی ویتامین آ را بشناسید. گرچه که با مراجعه به متخصص می توانید شربت یا قرص این ویتامین را تهیه کنید اما همیشه منابع طبیعی انتخاب بهتری هستند.
برای آشنایی با میان وعده سالم برای کودکان کلیک کنید.
_جگر و قلوه
_ تخم مرغ
_ لبنیات پرچرب
_کره
_ ماهی به خصوص ماهی سالمون
_ گوشت
_ سبزی هایی که برگ سبز دارند مانند کاهو، جعفری، اسفناج
_ هویج
_ کلم
_ کدو حلوایی
_ میوه های زرد مانند انبه، پاپایا، زردآلو، هلو، موز، طالبی، انگور، نارنگی، پرتقال
_ برگه خشک هلو و زردآلو
_ سیب زمینی شیرین
برای دریافت مشاوره در زمینه راه های جبران کمبود ویتامین آ در کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
علت بروز عارضه کمبود ویتامین آ در کودکان چیست؟
تغذیه با شیر خشک به خصوص شیر خشک های رقیق شده در دو سال اول زندگی، سوء تغذیه، از دست دادن مواد مغذی به دلیل ابتلا به بیماری هایی نظیر اسهال و عفونت، رژیم غذایی فاقد چربی.
آیا مصرف زیاد از حد ویتامین آ می تواند مشکل ساز باشد؟
بله. همانقدر که مصرف کم ویتامین آ مشکل ساز است مصرف زیاد این ماده نیز خطر دارد. ویتامین آ اگر زیاد مصرف شود در کبد ذخیره شده و سبب مسمومیت و برخی مشکلات مانند گیجی می شود.
مقدار نیاز بدن کودکان به ویتامین آ چقدر است؟
کودکان با توجه به سن به 300 تا 600 میکروگرم ویتامین آ احتیاج دارند. این مقدار برای بزرگسالان 800 تا 900 گرم می باشد.
ویتامین آ چه انواعی دارد؟
به طور کلی دو نوع ویتامین آ در طبیعت وجود دارد: ویتامین از پیش ساخته شده– پرو ویتامین
دعوای بین بچه ها یکی از مسائلی است که همه ما در خانواده تجربه می‌کنیم. اگر شما بیشتر از یک فرزند داشته باشید دیر یا زود با اختلاف‌های میان آن‌ها روبهرو می‌شوید. بااین‌حال بسیاری از والدین نمی‌دانند که در مقابل این شرایط چطور رفتار کنند. دعوای بین بچه ها به همان اندازه که موضوع ساده‌ای است اگر به‌درستی مدیریت نشود می‌تواند مشکلات بسیاری را به همراه داشته باشد. ازیک‌طرف اگر در این دعواها دخالتی نداشته باشید ممکن است یکی از فرزندانتان از این شرایط آسیب ببیند. از طرف دیگر دخالت شما می‌تواند باعث شود فرزندانتان احساس کنند شما در حال طرفداری از یکی از آن‌ها هستید. به همین خاطر والدین معمولاً در این موقعیت‌ها دچار احساس تعارض و درماندگی می‌شوند. در صورتی که در این زمینه در خانواده تان دچار مشکل شده‌اید، از مشاوره کودک استفاده بفرمایید.
منبع: دعوای بین بچه ها
تحمل دعوا و مرافه بین بچه ها در کنار احساس مادرانه در جهت حفظ آرامش و عدالت، کار آسانی نیست. کودکان ممکن است در هر سنی با یکدیگر دعوا کنند و گاه می‌بینیم که آسیب های جدی وارد می‌کنند. پدر و مادر اگر در این بین طرف کشی کنند و یا بخواهند جانب دارانه رفتار کنند، شاید موفق شوند در کوتاه مدت به اختلافات پایان دهند؛ اما در بلند مدت متوجه آسیب های روانی فرزاندشان خواهند شد.
روانشناسان معتقدند یکی از مهمترین دلایل اختلاف و دعوای بین بچه ها انحصارطلبی است. کودکان معمولاً دوست دارند تمام توجه و محبت والدین را برای خودشان داشته باشند و این باعث می‌شود بسیاری از مواقع با یکدیگر درگیر شوند. به همین خاطر معمولاً تولد فرزند کوچک‌تر باعث می‌شود که بزرگ‌ترها احساس خطر کنند و رابطه خوبی با خواهر یا برادر کوچک‌ترشان نداشته باشند. درنتیجه اگر می‌خواهید رابطه میان فرزندانتان را مدیریت کنید سعی کنید شرایط مساوی برای همه آن‌ها در نظر بگیرید.
اختلاف میان بچه‌ها در کنار مشکلاتی که دارد تا حد زیادی به رشد آن‌ها هم کمک می‌کند. این اختلاف‌ها یک واکنش طبیعی هستند که باعث می‌شود فرزندانتان روش‌های حل مسئله و همین‌طور دفاع کردن از حقوق خود را یاد بگیرند. به همین خاطر بسیاری از روانشناسان معتقدند که خیلی اوقات لازم نیست شما در دعوای میان فرزندانتان دخالت کنید. بلکه با کمی صبوری به آن‌ها اجازه بدهید که خودشان مشکلات پیش‌آمده را به شکلی حل کنند. پیشنهاد می‌شود حتما مقاله دخالت والدین در دعوای بچه ها را نیز بخوانید.
همانطور که گفتیم اختلاف و دعوای بین میان بچه ها گاهی اوقات والدین را در یک دوراهی قرار می‌دهد. ترس از آسیب دیدن فرزندان یا نکات تربیتی که می‌خواهیم به آن‌ها آموزش بدهیم باعث می‌شود در دعواها مداخله کنیم. بااین‌حال دخالت مستقیم شما می‌تواند پیامدهای منفی بسیاری داشته باشد. همانطور که گفتیم اختلاف میان فرزندان معمولاً به این خاطر است که آن‌ها تمام توجه شما را برای خودشان می‌خواهند.
این درحالیست که دخالت شما در دعوای آن‌ها باعث می‌شود احساس کنند، شما در حال جانب‌داری کردن از دیگری هستید؛ و این موضوع می‌تواند خشم و ناراحتی آن‌ها را چندین برابر کند. مشاورین کودک معتقدند بهترین راه‌حل برای کاهش دعوا میان فرزندانتان این است که از روش‌های غیرمستقیم استفاده کنید. برای مثال از طریق آموزش همدلی یا راه‌های حل مسئله به آن‌ها دلایل اصلی اختلافات را از بین ببرید.
بیشتر بخوانید : سختی های بچه داری
سخت‌تر از دعوا میان فرزندانتان این است که ببینید آن‌ها با سایر کودکان دچار اختلاف شده‌اند. این شرایط گاهی باعث می‌شود شما از رفتار دختر یا پسرتان خجالت بکشید؛ گاهی اوقات هم به خاطر زورگویی یا بدرفتاری بچه‌های دیگر با فرزندتان دچار استرس می‌شوید. بااین‌حال بسیاری از ما در این شرایط نمی‌توانیم واکنش درستی داشته باشیم. ممکن است بیش‌ازحد از دیگران عذرخواهی کنید. بعضی وقت‌ها هم ما علی‌رغم اینکه عصبانی هستیم اما از سایر پدر و مادرها خجالت می‌کشیم و رفتار اشتباه فرزندانشان را به آن‌ها یادآوری نمی‌کنیم. سؤال اینجاست که در این شرایط چه باید کرد؟
روانشناسان کودک معتقدند دعوای فرزند شما با سایر کودکان نیز درست مانند دعوای آن‌ها با خواهر و برادرها بخش طبیعی از فرایند رشد است و بهتر است تا جای ممکن در آن مداخله نکنید. اما اگر احساس می‌کنید شرایط به شکلی است که کنترل اوضاع دارد از دستتان خارج می‌شود و ممکن است به هم آسیب برسانند بهتر است با والدین کودک دیگر صحبت کنید. اینکه شما از آن‌ها بخواهید رفتار کودکشان را کنترل کنند یا به او تذکر بدهند موضوعی نیست که بخواهید از آن خجالت بکشید. سعی کنید با یک بیان مناسب و بدون اینکه تنشی ایجاد کنید از آن‌ها بخواهید به فرزندشان تذکر بدهند.
هرگز فرزندتان را تشویق نکنید که در این شرایط درست مانند کودک دیگر رفتار پرخاشگرانه داشته باشد. این کار شما باعث می‌شود کودک از همین سنین یاد بگیرد که پرخاش کردن به دیگران کار اشتباهی نیست و این موضوع احتمالا تا بزرگسالی در شخصیت او باقی خواهد ماند.
[box type=”shadow”]بیشتر بخوانید : آموزش پدر و مادر [/box]
دعوای بین فرزندان بسیاری از مواقع برای والدین تبدیل به یک موضوع ترسناک می‌شود. آن‌ها نگران این هستند که شاید فرزندشان بیش‌ازحد پرخاشگر است یا شاید هرگز قرار نباشد که این دعواها تمام بشوند. به همین خاطر یک سؤال رایج در میان این والدین این است که چه زمانی از یک روانشناس کمک بگیرند؟ همانطور که گفتیم این دعواها بسیاری از مواقع بخشی از فرایند رشد فرزند شما هستند و دیر یا زود تمام خواهند شد. بااین‌حال شما می‌توانید در هر یک از شرایط زیر از یک مشاور کودک یا خانواده کمک بگیرید:
اگر احساس می‌کنید در دعوای بین بچه ها یتان شدت پرخاشگری در یکی از آن‌ها بیشتر ازحد کنترل رسیده، بهتر است راجع به این موضوع از مشاوره بگیرید. رفتارهایی که بیش‌ازحد پرخاشگرانه هستند می‌توانند نشانه‌هایی از بیماری‌های روحی مختلف مانند افسردگی یا اختلال سلوک باشند.
اگر فرزند شما به‌جز دعوا و اختلاف با خواهر و برادر خود در محیط‌های دیگر نیز از خودش پرخاشگری نشان می‌دهد یا احساس می‌کنید آستانه تحمل پایینی دارد بهتر است راجع به این موضوع از یک مشاور کمک بگیرید.
مشاورین تنها در شرایطی که شما در یک بحران قرار می‌گیرید برای کمک حاضر نمی‌شوند. بسیاری از مواقع کمک گرفتن از یک مشاور به شما کمک می‌کند تا از حوادث ناشی از دعوای بین بچه ها پیشگیری کنید. به همین خاطر اگر می‌خواهید رابطه میان اعضای خانواده خود به‌خصوص فرزندانتان را بهتر کنید نیز می‌توانید از یک مشاور کمک بگیرید. مشاورین به‌خوبی می‌توانند به شما کمک کنند تا روش‌های حل مسئله و از بین بردن اختلافات را به فرزندانتان آموزش بدهید و از پرخاشگری‌های میان آن‌ها جلوگیری کنید. در صورتی که این شرایط موجب خستگی شما شده، پیشنهاد می‌شود که مقاله خستگی از بچه داری نیز بخوانید.
برای دریافت مشاوره در زمینه دعوای بین بچه ها می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
چطور به دعوای بین فرزندانم خاتمه بدهم؟
تا جای ممکن سعی کنید به‌صورت مستقیم در این دعواها دخالت نکنید. زیرا این کار شما باعث می‌شود که فرزندانتان احساس کنند شما در حال جانب‌داری از یکی از آن‌ها هستید. بهتر است از رفتارهایی مثل آموزش حل مسئله یا ایجاد احساس همدلی در آن‌ها استفاده کنید.
منبع: دعوای بین بچه ها
نحوه درمان ترس از تاریکی کودکان برای بسیاری از والدین تبدیل به یک سؤال شده است. ترس از تاریکی یکی از ترس‌های رایج در میان کودکان است و این موضوع به‌ویژه در شرایطی که والدین می‌خواهند تنها در اتاق خوابیدن را به کودک آموزش دهند دشواری‌های بسیاری را ایجاد خواهد کرد. برای درمان ترس از تاریکی راهکارهای مختلفی وجود دارد که شما می‌توانید با استفاده از آن‌ها این مشکل را حل کنید. بااین‌حال در شرایطی که ترس کودک بیش‌ازحد است یا احساس می‌کنید روش‌های مورداستفاده جواب نمی‌دهند، بهتر است از یک مشاوره کودک کمک بگیرید.
منبع: درمان ترس از تاریکی کودکان
دوران کودکی معمولاً با ترس‌های بسیاری همراه است که با بالاتر رفتن سن بسیاری از آن‌ها ناپدید می‌شوند. ترس از تاریکی و به‌خصوص تنها ماندن در تاریکی نیز یکی از رایج‌ترین انواع ترس است که معمولاً در میان کودکان 2 تا 6 سال دیده می‌شود. این موضوع می‌تواند دلایل بسیاری داشته و به همین میزان راه‌های مختلفی نیز برای درمان آن وجود دارد. بااین‌حال در شرایطی که احساس می‌کنید شدت ترس‌ها بیش‌ازحد معمول است و یا کودک ناراحتی‌هایی را به خاطر این ترس تجربه می‌کند، بهتر است از یک روانشناس کودک در این زمینه مشورت بگیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نشانه های ترس از تاریکی در کودکان کلیک کنید.
ترس از تاریکی در کودکان به دلایل متعددی ایجاد می‌شود که برخی از آن‌ها به شرح زیر هستند:
همانطور که گفته شد ترس‌ها یکی از موضوعاتی هستند که در طول دوران کودکی شیوع بیشتری پیدا می‌کنند و به‌تدریج و با بالاتر رفتن سن نیز ناپدید خواهند شد. ترس از تاریکی نیز می‌تواند یکی از این ترس‌ها باشد که در ذهن کودک ایجاد شده و پس از مدتی نیز خودبه‌خود از بین خواهد رفت.
محتواهای ترسناک معمولا باعث اضطراب کودکان خواهد شد. گاهی اوقات تمایز بخشیدن میان خیال و واقعیت برای کودکان دشوار می‌شود. آن‌ها تصور می‌کنند غول‌ها یا هیولاها واقعاً وجود دارند و به همین خاطر ممکن است دچار ترس بشوند؛ این موضوع به‌ویژه در شرایطی که کودک از کتاب‌ها یا فیلم‌هایی با این قبیل محتواها استفاده می‌کند شدت بیشتری پیدا خواهد کرد.
خاطرات ناخوشایند یکی از اصلی‌ترین دلایلی است که به‌ویژه باعث بروز ترس‌های فوبیک می‌شود. اگر فرزند شما تجربیات اضطراب‌آوری مانند دزدی یا مورد آزار قرار گرفتن را در تاریکی تجربه کرده باشد این موضوع می‌تواند باعث ترس وی از تاریکی شود. در چنین شرایطی بهتر است برای جلوگیری از آسیب دیدن کودک و درمان ترس از تاریکی از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
کودکان معمولاً در شناخت احساسات خود و همین‌طور دلیل بروز آن‌ها ضعیف‌تر از بزرگسالان عمل می‌کنند. این موضوع گاهی باعث می‌شود که آن‌ها اضطراب یا ناراحتی خود از یک موضوع را در سایر شرایط نشان دهند. ترس از تاریکی نیز می‌تواند واکنشی به شرایط اضطراب‌آمیز داخل خانه یا سایر محیط‌های اجتماعی باشد. اگر ترس‌های فرزندتان از زمان شروع یک بحران در محیط خانواده شروع شده، بهتر است برای پیشگیری از بروز مشکلات جدی‌تر با یک متخصص کودک صحبت کنید.
برای آشنایی بیشتر با راه های کاهش استرس در کودکان کلیک کنید.
هنگامی‌که می‌خواهید به کودکتان تنها خوابیدن در اتاقش را آموزش دهید احتمالاً با مشکل ترس از تاریکی مواجه خواهید شد. البته این موضوع می‌تواند تا حدی ترس کودک از تنهایی یا مخالفت وی با شرایط جدید باشد که خود را در قالب ترس از تاریکی نشان می‌دهد. بااین‌حال این تجربه جدید می‌تواند تبدیل به دلیلی برای ترس کودک از تاریکی شود. تا پیش‌ازاین حضور والدین باعث احساس امنیتی در کودک می‌شد که او را نسبت به تاریکی بی‌توجه می‌کرد اما تنهایی می‌تواند باعث ترسناک شدن تاریکی شده و مشکلاتی را برای کودک ایجاد نماید.
برای درمان ترس از تاریکی در کودکان راهکارهای بسیاری وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها در خانه استفاده کنید اما به خاطر داشته باشید در مواقعی که شدت ترس بیش‌ازحد شده یا برای مدت طولانی باقی بماند، بهتر است از یک متخصص کودک برای درمان کمک بگیرید. ترس‌ها اگرچه در بسیاری از مواقع موضوعی عادی هستند اما بااین‌حال بی‌توجهی به ترس‌های مرضی نیز باعث گسترش یافتن آن‌ها و بروز مشکلاتی برای کودک خواهد شد. برای اشنایی با کلیات درمان فوبی کودکان کلیک کنید.
هنگامی‌که کودک از ترس‌هایش با شما صحبت می‌کند با محبت و همدلی با او برخورد کنید. استفاده از جملاتی مانند اینکه چیزی برای ترسیدن وجود ندارد و یا تحقیر کودک به سبب ترس‌ها و افکاری که در ذهن دارد صرفاً باعث بدتر شدن شرایط خواهد شد. فرزند شما به لحاظ توانایی ذهنی برای تشخیص تصورات ذهنی و غیرممکن خود از مسائل واقعی ضعیف‌تر از شما عمل می‌کند و نباید از او انتظار داشت مانند بزرگسالان منطقی فکر کند.
برای درمان ترس از تاریکی در کودکان یا هرگونه ترس دیگر شما باید یک برنامه چندمرحله‌ای داشته باشید و قدم‌به‌قدم ترس‌های کودک را کاهش دهید. به‌طورکلی کودکانی که از تاریکی می‌ترسند، تصور می‌کنند تاریکی توانایی آسیب رساندن به آن‌ها را دارد و شما باید از طریق آزمودن باور آن‌ها در کاهش ترس به فرزندتان کمک کنید. برای مثال اگر فرزندتان به دلیل ترس از تاریکی از شما می‌خواهد که کنارش بخوابید، به‌تدریج فاصله خود از تخت خواب کودک را بیشتر کنید و همچنین مدت‌زمان کنار او بودن را کاهش دهید. این موضوع باعث خواهد شد کودک به‌تدریج متوجه این موضوع شود که تاریکی ترسناک نیست و او می‌تواند بدون کمک گرفتن از دیگران خود را در این شرایط مدیریت کند.
مشاورین کودک با استفاده از تکنیک‌هایی نظیر مصاحبه، تفسیر نقاشی و یا توجه به بازی‌های کودک دلایل ترس و اضطراب وی را پیدا کرده و راهکارهایی را برای کاهش این اضطراب به شما آموزش خواهند داد. به‌ویژه در شرایطی که ترس کودک پس از یک بحران یا حادثه ناگوار شروع شده، بهتر است برای درمان از یک مشاور کمک بگیرید. همچنین در شرایطی که احساس می‌کنید راهکارهای شما برای کاهش ترس کودک چندان‌که باید نتیجه‌ای نداشته و یا شدت و مدت ترس بیش‌ازحد معمول است، دراین‌باره با یک روانشناس کودک مشورت نمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه درمان ترس از تاریکی در کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
ترس می‌تواند بخشی طبیعی از رشد کودک باشد و یا به دلایلی نظیر تجربیات ناگوار در تاریکی، تخیلات کودک، یا وجود تنش‌هایی در محیط خانه ایجاد شده باشد.
بهتر است هرگز ترس او را مسخره نکنید و با او همدلی داشته باشید. در کنار این شرایط برنامه‌ای را برای کاهش تدریجی ترس طراحی نمایید و در شرایطی که احساس می‌کنید راهکارهای شما فایده چندانی نداشته یا ترس شدیدتر از حالت منطقی است از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
هنگامی‌که شدت ترس بیش‌ازحد باشد و باعث ناراحتی کودک شود و یا در شرایطی که ترس برای مدت طولانی ادامه پیدا کرده، ممکن است با یک ترس بیمارگونه مواجه باشیم.
منبع: درمان ترس از تاریکی کودکان