رفتار با پدر و مادر بد اخلاق ، میتواند یکی از مشکلات بزرگ زندگی هر انسانی باشد. چیزی به نام والدین کامل وجود ندارد و تقریبا هر پدر و مادری در طول روز، رفتاری داشته‌اند که با عجله انجام داده و بعدا پشیمان شده‌اند. اما تفاوت اساسی بین پدر و مادر خوب با سایرین این است که آن‌ها عذرخواهی میکنند و توانایی پذیرفتن اینکه مرتکب اشتباه شده‌اند را دارند. والدین بد اخلاق این کار را نمیکنند. زیرا آنچه که لازمه اصلی فرزندپروری است را انجام نداده‌اند. یعنی قرار دادن فرزندشان در لیست الویت‌ها. ممکن است خشم یا وسواس، یا خواسته خود آن‌ها باشد که نیازهای فرزندشان را تحت الشعاع قرار میدهند. برخورد بد والدین، اغلب از دوران کودکی فرزندشان شروع میشود و تا بزرگسالی ادامه دارد. رفتار بد والدین، تاثیرات منفی بر روی سلامت روحی و جسمی فرزندان دارد. برای تغییر این نوع برخوردها حتما مشاوره کودک بگیرید.
منبع: رفتار با پدر و مادر بد اخلاق
پدر و مادر بد اخلاق میتوانند تاثیرات منفی برروی کودکان در طول زندگی خود بگذارند. از جمله اختلالاتی که در اثر بد اخلاقی شدید پدر و مادر در فرزندان رخ می دهد عبارتند از: مصرف مواد مخدر و الکل، عزت نفس پایین، دلبستگی های ناایمن، مشکلات سلامت جسمانی، مشکل در مدیریت احساساتی مانند خشم، اقدام به خودکشی، افسردگی و اضطراب در بزرگسالی، مسائل مربوط به سلامت روان در نوجوانی و… .
فرزندان والدین بد اخلاق اغلب زمان زیادی را صرف بررسی نظرات منفعلانه، پرخاشگرانه، احساس گناه و سیگنال های مختلط میکنند. بنابراین ممکن است بیشتر اوقات خستگی را تجربه کنند. اما به یاد داشته باشید که پرورش تنفر از پدر و مادر به دلیل بد اخلاق بودن، راه حل این مشکل نیست. حقیقت این است که والدین بد اخلاق نیز انسان هستند. و این بدان معنا است که آن‌ها نیز میتوانند ناخواسته به فرزندان خود آسیب برسانند.
برای آشنایی با نحوه تعامل با والدین سمی کلیک کنید.
رفتار مداخله گرانه و توهین آمیز پدر و مادر بداخلاق میتواند زندگی فرزندانشان را تبدیل به جهنم کند. علائمی که نشان دهنده والدین بد اخلاق است به شرح زیر می‌باشد.
_ خود محور هستند و به نیازها یا احساسات شما فکر نمیکنند.
_ اغلب بیش از حد واکنش نشان میدهند. دراماتیک می‌شوند یا در طول حوادث اغراق میکنند.
_ به حد و مرزها اهمیت نمی‌دهند. بدون هیچ ملاحظه‌ای به حریم خصوصی شما حمله میکنند و هیچ مشکلی برای کنترل زندگی شما ندارند.
_ به شدت از شما انتقاد میکنند. ممکن است دائما شما و کسانی که در زندگی دارید، مانند دوستان یا شرکای عاشقانه تان را قضاوت کنند.
_ خود را در هیچ امری مقصر نمی‌دانند و به عقیده شان این شما، یا سایر افراد هستید که مشکل دارید.
_ از احساس گناه، انکار و بی اهمیت جلوه دادن برای به دست آوردن آنچه می‌خواهند استفاده می کنند.
اگر دچار خشم از پدر و مادر شده‌اید، کلیک کنید.
اگر برخی از ویژگی های بد را در والدین خود می‌شناسید، راه هایی برای مقابله با این رفتارها وجود دارد. راهبردهای زیر را در نظر داشته باشید.
1_ از تلاش برای راضی نگه داشتن آن‌ها دست بردارید. ممکن است مکررا به دنبال تأیید والدین خود باشید. اما به یاد داشته باشید که این زندگی شما است. کاری را انجام دهید که علاوه بر بی خطر بودن، احساس خوبی هم به شما میدهد.
2_ حدو مرز ایجاد کنید. تعیین حد و مرز با پدر و مادر بداخلاق دشوار است. ممکن است محدودیت ها را رعایت نکنند. اما سعی کنید اجازه ندهید که شما را از تصمیم‌تان منصرف کنند. مرزها برای ایجاد و حفظ یک رابطه سالم ضروری هستند.
3_ سعی کنید روی چیزهایی که میتوانید کنترل کنید، مانند نحوه پاسخگویی به والدین، انتخاب ها و رفتارتان تمرکز کنید و هرگز برای تغییر دادن آن ها تلاش نکنید.
اگر فرزند پدر و مادر بد اخلاقی هستید، خطر ابتلا به اختلال اضطراب در شما بیشتر است. فرزندان والدین بداخلاق، بیشتر از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برند. اکثر کودکان حساس، اگر اشتباهی مرتکب شوند که باعث ناراحتی و عصبانیت والدینشان شود، بیش از اندازه خود را سرزنش خواهند کرد.
ممکن است به دلیل اخلاق بد پدر و مادر، استرس مزمنی را در زندگی خود تجربه کنید. بنابراین شما به احتمال زیاد، سایر مشکلات سلامت روان را نیز تجربه خواهید کرد. درحالی که خودزنی، قطعا یک رفتار ناسالم است، اما اگر پدر و مادر بداخلاق داشته باشید، بسیار رایج و طبیعی است. فرزندانی که با والدین بداخلاق بزرگ شده اند، از محدودیت ها چیزی نمی‌دانند. بنابراین نه گفتن به بسیاری از چیزها برایشان دشوار است. اخلاق پدر و مادر می تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت روانی بگذارد. بنابراین شکستن چرخه سمی بداخلاقی، بسیار مهم است.
برای تغییر این وضعیت حتما باید برای آموزش پدر و مادر اقدام کرد.
زندگی بر اساس اهداف و ارزش های دیگران میتواند باعث شود شما، احساس ناخشنودی و ناامیدی کنید. به یاد داشته باشید که پدر و مادر، هرچقدر بد اخلاق باشند باز هم احترام آن‌ها ضروری است و برای حل این مشکل قطعا به یک روانشناس متخصص نیاز دارید. چراکه به تنهایی از پس آن بر نمی‌آیید. سعی نکنید با پدر و مادر بد اخلاق استدلال کنید. استدلال کردن با افراد بداخلاق بسیار دشوار است. وارد بحث هایی نشوید که منجر به حملات نامطمئن و سایر رفتارهای بی احترامی میشود. لازم نیست در هر بحثی که به آن دعوت می‌شوید شرکت کنید.
برای دریافت مشاوره درباره رفتار با پدر و مادر بد اخلاق میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
پوشش والدین در حضور فرزندان چگونه باید باشد؟ خانواده به عنوان اولین نهادی که فرزندان در آن رشد پیدا میکنند و مهارت‌های زندگی را می‌آموزند، نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت آن‌ها دارد. آنچه که فرزند می‌بیند و می‌شنود، اثرات مستقیمی بر روی ذهنیت او دارد و در آینده به صورت باورهای بنیادین خود را نشان میدهند. میزان پوشش والدین از جمله مسائل بسیار مهمی است که در شکل گیری اخلاق جنسی و عرفی فرزندان اهمیت بسزایی دارد. کودکان با توجه به پوشش والدین، به مفهوم حریم خصوصی، دوری و نزدیکی آدم‌ها پی میبرند. با آگاهی از پوشش صحیح والدین در حضور فرزندان و کمک گرفتن از یک فرد متخصص، میتوانید فرزند خود را در زمینه جنسی به درستی تربیت نمایید. در ادامه به جوانب مختلف پوشش والدین در حضور فرزندان پرداخته‌ایم. برای اطلاع در زمینه مشاوره کودک کلیک ککنید.
منبع: پوشش والدین در حضور فرزندان
کودکان به طور بالقوه می‌بینند، به حافظه می‌سپارند و نمایش میدهند. این ویژگی‌ها در همه کودکان حتی فرزندان 2 تا 3ساله نیز کاملا مشهود است. آن‌ها با توجه به اینکه چه نوع پوششی را از پدر و مادر خود دیده‌اند، آن را بخاطر می‌سپارند و به سمت آن سوق می‌یابند. افراط و تفریط در پوشش والدین اثرات مخربی را بر جای خواهد گذاشت. پسران بیشتر به تقلید از پدر و دختران بیشتر به تقلید از مادر گرایش دارند، به همین دلیل والدین باید در حفظ خط قرمزهای شخصی کوشا باشند و از برهنگی کامل در مقابل فرزندان خود جدا اجتناب کنند. در ادامه افراط و تفریط پوشش والدین در حضور فرزندان را توضیح می دهیم.
اگر والدین سبک‌های تربیتی سخت گیرانه و افراطی را در پیش بگیرند، موجب ایجاد سوال‌های زیادی در ذهن فرزندان خود می‌شوند. این قضیه به ویژه در رابطه با نوع پوشش اهمیت بیشتری می‌یابد. اگر سبک پوشش والدین به صورت افراطی باشد، کنجکاوی‌های فرزندان بیشتر خواهد شد و سوالات پی در پی در ذهن آن‌ها نقش خواهد بست. برخی کودکان از پرسیدن سوالات خود خجالت می‌کشند، در حالی که برخی دیگر به راحتی سوال می‌پرسند و از والدین انتظار پاسخ دارند. حال ارائه پاسخ مستقیم درباره تفاوت‌های جنسیتی و ویژگی‌های خاص زن یا مرد بودن، چالشی را برای والدین ایجاد میکند که نه میتوانند توضیح کاملا شفافی بدهند و نه میتوانند از پاسخ دادن طفره بروند.
به همان میزان که افراط در پوشش والدین میتواند به یک چالش مهم تبدیل شود، تفریط در پوشش نیز میتواند عواقب ناگواری به همراه داشته باشد. در خانواده‌هایی که آزادی پوشش به شکل مفرط دیده میشود و حد و مرزها رعایت نگردند، حریم شخصی معنا پیدا نمیکند و برای فرزندان این ذهنیت به وجود میآید که آن‌ها در مقابل هم جنس و غیر هم جنس خود آزادی کامل دارند و نیازی به این نیست که خود را بپوشانند. قطعا پیامدهای مخرب این سبک فرزند پروری در آینده کودک نتایج تلخی بر برجای خواهد گذاشت و پیامدهای غیر اخلاقی آن متوجه فرزند، خانواده و اجتماع خواهد شد. شما در هر جایی که هستید برای دریافت مشاوره در زمینه پوشش والدین در حضور فرزندان می توانید با مشاوران و متخصصان نی نی مایند تماس بگیرید.
برای آشنایی با ضوابط حمام بردن کودک کلیک کنید.
کودکان بسته به ضریب هوشی‌شان در سنین یکسان، آگاهی‌های متفاوتی دارند و در سطح‌های متفاوتی قرار می‌گیرند، به همین دلیل نمیتوان گفت دقیقا از چه زمانی متوجه مسائل جنسی و تفاوت‌های جنسیتی می‌شوند. به طور معمول والد هم جنس بهتر است از سن 3 تا 4 سالگی و والد غیر هم جنس از سن 5 تا 6 سالگی به نوع پوشش خود در حضور فرزندان دقت داشته باشند. اینکه فرزندان در رابطه با پوشش باز یا بسته والدین سوال کنند یا در مورد تفاوت‌های فیزیکی بدن پدر و مادر کنجکاوی داشته باشند، زنگ هشداری است که پدر و مادر را متوجه این نکته می‌سازد که در حضور فرزندان خود، رعایت پوشش داشته باشند.
طبق نظر بسیاری از روانشناسان پوشش والدین در حضور فرزندان بهتر است همیشه با چهارچوب های مشخص باشد و از همان سنین پایین رعایت شود. به طوری که کودک ناگهان با پوشش های نامتعارف روبرو نشود. در این زمینه پیشنهاد میشود مقاله بوسیدن همسر جلوی بچه ها را بخوانید.
1. پدر و مادر با رعایت پوشش خود و تعویض لباس در اتاق مجزا به فرزندان خود می‌آموزند که باید حریم شخصی داشته باشند و به دیگران اجازه ندهند برجستگی‌های بدن آن‌ها و قسمت‌های کاملا شخصی بدنشان را ببینند. پوشش والدین در حضور فرزندان باید در حدی باشد که اندام های جنسی آن ها دیده نشود.
2. افراط و تفریط در پوشش والدین موجب کنجکاوی‌های ذهنی کودک شده و او را به سمت آگاهی یافتن از مسائل جنسیتی سوق میدهد. به ویژه وقتی کودک توانایی تمیز دادن جنس خود را از غیر هم جنس داشته باشد.
3. به همان نسبت که محرک‌های محیطی همچون فیلم‌های ماهواره و فضای مجازی میتواند در بلوغ جنسی فرزندان تاثیر داشته باشد و بلوغ آن‌ها را جلو بیاندازد، پوشش باز و عریان پدر و مادر هم به همین میزان مخرب خواهد بود و سبب بلوغ جنسی زود رس فرزندان خواهد شد.
بیشتر بخوانید : تربیت جنسی کودک
پوشیدن لباس‌های تنگ، سبب کنجکاوی جنسی فرزندان میشود و ممکن است سوالاتی بپرسند که اقتضای سن آن‌ها را ندارد. حفظ پوشش ظاهر و رعایت حریم شخصی از اولین آموزه‌هایی است که توسط والدین باید مورد توجه قرار بگیرد. وقتی فرزندان، رفتار و رعایت پوشش والدین خود را به صورت عملی مشاهده نمایند، دچار سردرگمی نخواهند شد و در می‌یابند که در مقابل دیگران، حد و مرزها را رعایت کنند و به کسی اجازه ورود به حریم شخصی خود را ندهند.
خواندن کتاب‌های قصه که جنبه آموزشی دارد به خصوص از ابتدای وقتی که کودک در مورد تفاوت‌های فیزیکی بدن بزرگترها سوال میکند، حائز اهمیت است. در این صورت کنجکاوی کودک برطرف میشود و یاد می‌گیرد که چطور به واسطه پوشش مناسب، اندام‌های شخصی خود را بپوشاند.
برای دریافت مشاوره در زمینه پوشش والدین در حضور فرزندان میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
پوشش کاملا افراط گونه والدین چه تاثیری بر سبک فرزند پروری آن‌ها دارد؟
منع زیاد باعث کنجکاوی بیشتر فرزندان میشود. اگر چه ممکن است بدن خود را بپوشانند اما سوالات جنسی آن‌ها همچنان در ذهنشان نقش می‌بندد و در صورتی که فضای خانه را برای پرسیدن سوالات خود مناسب نبینند، از دیگرانی کمک می‌گیرند که ممکن است سبب گمراهی آنان شود.
آیا پوشش باز و عریان والدین سبب کاهش سوالات جنسی کودکان خواهد شد؟
خیر. بچه‌ها از سن 3 تا 4 سالگی معمولا با بدن خود و تفاوت‌های فیزیکی با خواهر، برادر یا دوستان خود آشنا می‌شوند. پوشش باز یا بسته مانع از سوالات جنسی کودک نمی‌شود؛ آن‌ها به اقتضای سن خود سوال می‌پرسند و نیاز به پاسخگویی دارند.
آیا عطر زدن به کودک ضرر دارد؟ همه والدین دوست دارند بچه‌های تمیز و خوشبو داشته باشند. برخی از مادران به خصوص آن‌هایی که روی تمیزی وسواس خاصی دارند، از عطر و مواد آرایشی بهداشتی برای کودکان خود استفاده میکنند. کودکان هم که آینه رفتار بزرگترها هستند، دوست دارند عمل عطر زدن را مدام تقلید کنند. اما باید بدانید که عطر برای کودکان با بزرگسال تفاوت دارد. عطر و ادکلن به سیستم تنفسی و پوستی بچه‌ها آسیب می‌‌زند و همچنین ممکن است واکنش‌های آلرژیک را در کودکان به وجود بیاورد. با آگاهی از مضرات عطر زدن به کودکان و راه‌های کاهش این خطرات میتوانید از آسیب دیدن فرزند خود پیشگیری نمایید. مشاوره کودک میتواند در این زمینه شما را یاری کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: عطر زدن به کودک
صراحتا پاسخ به این سوال مثبت است. عطر زدن از جهات زیادی میتواند برای کودکان خطرساز باشد. عطرهای موجود در بازار از مواد شیمیایی تهیه می‌شوند. مواد شیمایی اثر بسیار بدی روی سیستم ایمنی بدن کودکان می‌گذارند و حتی در مواردی باعث آسیب‌های بسیار جدی می‌شوند. به همین دلیل متخصصان توصیه میکنند از عطر و ادکلن برای کودکان خود استفاده نکنید. در برخی از فروشگاه‌های کودکان عطرهایی با عنوان عطر مخصوص کودکان فروخته میشود اما توجه داشته باشید که این محصولات لزوم امن نیستند و ممکن است خطراتی را به دنبال داشته باشند.
بیشتر بخوانید: تربیت کودک
واکنش‌های آلرژیک: اگر کودک شما به بوی عطر آلرژی داشته باشد، بعد از زدن عطر دچار واکنش‌های آلرژیک مثل عطسه، سرفه، آبریزش چشم و آبریزش بینی میشود.
حساسیت پوستی: معمولا عطر‌ها روی پوست لطیف و نازک کودکان ایجاد حساسیت میکنند. با عطر زدن به کودک حتی ممکن است در شرایط عادی این حساسیت مشخص نشود اما بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض نور، خارش، تاول و قرمزی برای پوست کودک پیش میآید.
حساسیت تنفسی: حساسیت تنفسی به عطر و ادکلن در کودکانی که بسیار کوچک‌اند و کمتر از 2 سال سن دارند دیده میشود. این حساسیت گاهی میتواند نشانه یک مشکل جدی مانند بیماری تنفسی باشد.
برای آشنایی با سایر اشتباهات تربیتی والدین کلیک کنید.
آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید که چرا دوست دارید به فرزند کوچکتان عطر بزنید؟ شاید دلیل این موضوع به وسواس شدید شما باز میگردد؛ شما باید تلاش کنید که این وسواس را کنار بگذارید چرا که پژوهش‌ها نشان داده وسواس مادر آسیب‌های جدی در دوران رشد به کودک وارد میکند.
همچنین ممکن است بوی مداوم و بد بدن کودک، شما را به عطر زدن به کودک وادار کند. بچه‌ها غدد عروقی ندارند و به همین دلیل عرق نمیکنند. اگر متوجه شدید که کودک شما به صورت غیر طبیعی عرق میکند احتمالا مشکلی وجود دارد. برخی بیماری‌های جسمی‌‌مانند مشکلات تیروئید میتوانند سبب تعریق بیش از حد در کودکان شوند. در صورت مشاهده تعریق کودک به پزشک مراجعه نمایید.
اگر فرزند شما کمتر از 2 سال سن دارد نباید از هیچ گونه عطری برای او استفاده کنید. نوزادان و کودکان زیر 2 سال به بوی عطر و ادکلن واکنش جدی نشان میدهند چرا که در سن کم حساسیت به رایحه‌های خارجی بسیار بالاست. اما اگر کودک شما بالای 5 سال سن دارد با رعایت برخی نکات میتوانید عطر زدن را کم خطر‌‌ترانجام دهید.
عطر را هزگز مستقیم به پوست کودک نزنید چرا که سبب حساسیت‌های پوستی میشود. حتی مستقیما به لباسی که تن کودک است عطر نزنید چون رایحه اولیه عطر، کودک را اذیت میکند. روش درست این است که در اتاق خودتان و نه دراتاق کودک، کمی‌‌به لباس فرزندتان عطر بزنید و پس از گذشت نیم ساعت تا یک ساعت لباس را تن کودک کنید.
از عطرهای مخصوص کودکان استفاده کنید. این عطر‌ها حاوی مقدار کمتری مواد شیمیایی هستند و آسیب کمتری به تنفس وارد میکنند. البته در خرید این نوع عطر‌ها باید دقت داشته باشید زیرا همانطور که گفته شد فقط خواندن نوشته روی محصول کافی نیست. عطرهای مخصوص کودکان باید دارای استاندارد و برچسب معتبر باشند.
سعی کنید فقط یک بار در هفته به کودک خود عطر بزنید. زمانی هم که به لباس کودک عطر می‌زنید، مقدار زیادی از عطر را مصرف نکنید چرا که خطرات آن بیشتر میشود. مقدار کم عطر و در دفعات کم احتمال بروز مشکل و آسیب به کودک را کاهش میدهد.
حتما شما هم می‌‌دانید که کودکان از تقلید رفتارهای بزرگترها لذت میبرند. عطر زدن هم یکی از همین رفتارهاست. کودک شما ممکن است به تقلید از خودتان اقدام به عطر زدن کند. کودکان حد و مرز استفاده از عطر را بلد نیستند و به همین خاطر وقتی شیشه عطر به دستشان میآید آن را روی خودشان خالی میکنند. استفاده افراطی از عطر و ادکلن آن هم عطر و ادکلن‌هایی که مخصوص به کودکان نیست آسیب‌های زیادی در پی خواهد داشت.
بسیاری از کودکان به خصوص دختر‌ها به بازی کردن با عطر و ادکلن هم علاقه دارند. به راحتی هم نمیتوان این وسایل را از چشم آن‌ها پنهان کرد و یا از دستشان گرفت. به جای عطر زدن به کودک برای حل این مسئله یک شیشه عطر خالی را بردارید و آب درونش بریزید. برای خوشبوتر شدن آن میتوانید از کمی گل سرخ هم استفاده کنید. این شیشه را به دست کودک بدهید تا هرقدر می‌‌خواهد با آن بازی کند. مطمئن باشید فرزندتان کم کم از این بازی خسته میشود و آن را کنار می‌‌گذارد. برای کسب اطلاعات در زمینه آموزش تربیت کودک کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه عطر زدن به کودک میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا میتوان در حضور نوزاد کمی‌‌عطر استفاده کنیم؟
بهتر است این کار را انجام ندهید چرا که تا یک ماهگی، بدن نوزاد به استشمام بوی عطر واکنش‌های شدیدی نشان میدهد. واکنش‌های آلرژیکی مانند سرفه، عطسه و آبریزش بینی.
چرا توصیه میشود مادران شیرده از عطر استفاده نکنند؟
نوزادان از دوران جنینی به بوی بدن مادرانشان عادت دارند. وقتی شما از عطر و ادکلن هنگام شیردهی استفاده میکنید فرزند شما بوی تن‌تان را حس نمیکند و دچار نگرانی میشود. برای برقراری رابطه بهتر با نوزاد خود میتوانید از مشاوره کودک کمک بگیرید.
منبع: عطر زدن به کودک
به‌طور طبیعی، پیش از آنکه نوزادان شروع به انجام ارادی سینه‌خیزرفتن کنند، بازتاب حرکتی خزیدن در نوزاد قابل مشاهده است. این واکنش غریزی، یکی از نشانه‌های سلامت عضلانی و مغزی در کودکان به شمار می‌رود. بر این اساس، درصورتی‌که تأخیری در بروز آن به وجود آید، یا حرکات متناسب با این بازتاب در نوزادان دیده نشود، میتواند به معنی وجود اختلال یا مشکل در اطفال باشد. به همین دلیل، لازم است والدین با چگونگی بروز این بازتاب و سن ظهور و از بین رفتن آن به‌خوبی آشنا شوند. در این زمینه میتوانید برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: بازتاب خزیدن نوزاد
منظور از بازتاب یا رفلکس، نوعی واکنش حرکتی و غیرارادی به یک سری محرک‌های بیرونی است. این پاسخ‌های حرکتی معمولاً به‌صورت خودکار بروز میکنند و برای بقای انسان ضروری‌اند. انواع متنوعی از بازتاب‌های انسان تاکنون شناسایی‌شده‌اند. برخی از آن‌ها تا پایان عمر با فرد باقی خواهد ماند؛ مثل پلک زدن. بااین‌حال بسیاری از آن‌ها در همان سال‌های اولیه نوزادی از بین می‌روند یا ارادی می‌شوند. بازتاب خزیدن، ازجمله مهم‌ترین این پاسخ‌ها است. در این رفلکس فطری، نوزاد انسان با جمع‌کردن پاهای خود به داخل شکمش، حرکتی شبیه به سینه‌خیز را انجام میدهد. وجود این بازتاب در نوزاد نشان‌دهنده آمادگی او برای مراحل بعدی رشد و حرکت‌های ارادی است.
برای آشنایی با سایر نشانه های سلامت نوزاد کلیک کنید.
درصورتی‌که بخواهید واکنش بازتابی خزیدن را در فرزند خود مشاهده کنید، لازم است او را به شکم و روی سطحی صاف قرار دهید. سپس با دست خود، کف پاهای نوزاد را می‌گیریم و به‌صورت متناوب و خفیف فشار می‌دهیم. در این حالت، نوزاد، زانوهای خود را در شکم خود جمع کرده و به حالتی شبیه خزیدن، به جلو می‌رود. همچنین، کودک تلاش میکند تا پاهای خود را به جلو و عقب خیز دهد.
نکته‌ای که باید مدنظر قرارداد این است که در این مرحله، بروز حرکات متناسب، مهم‌تر از موفقیت در خزیدن به جلو است. به‌عبارت‌دیگر، حتی اگر کودک باوجود انجام واکنش حرکتی، بازهم نتواند به جلو بخیزد جای نگرانی چندانی نخواهد داشت.
همانطور که همه می‌دانیم، سینه‌خیزرفتن در کودکان، اولین تلاش‌های او برای حرکت به شمار می‌روند. باید توجه کرد که این حرکت، با رفتار خزیدن ارادی کودک اندکی متفاوت است. در حقیقت با خزیدن آگاهانه کودک، این حرکت‌های ابتدایی و فطری در او ناپدید میگردد.
درصورتی‌که بروز این رفتار در نوزادان دچار مشکل باشد، ممکن است نشان از آسیب‌های مغزی، ناراحتی‌های جسمی یا ناتوانی‌های عقلی در آن‌ها باشد. برای اطمینان یافتن از سلامت کودک، لازم است به بررسی بازتاب‌ها، به‌خصوص رفلکس خزیدن در او پرداخت. به‌عبارت‌دیگر، هنگامی‌که نوزاد حرکات شبهه خزیدن را در بازتاب خود استفاده میکند، برگ تأییدی برای سالم بودن مسیر عصبی و عضلانی او به شمار می‌رود.
علاوه بر این، زیر نظر داشتن این خزیدن‌های بازتابی به والدین کمک میکند تا در صورت وجود مشکل، سریع‌تر از آن مطلع شوند. این موضوع باعث میشود تا بسیاری از مشکلات، پیش از آنکه غیرقابل بهبود گردند، شناسایی و درمان شوند.
به‌طورکلی در کودکان سالم، بازتاب خزیدن از ابتدای تولد وجود داشته و تا ماه‌های سوم الی چهارم نیز ادامه می‌یابد. بعدازاین زمان، به‌تدریج حرکات تبدیل به حرکات ارادی در کودک میشود. درنتیجه، رفلکس غریزی نوزاد باید تا این زمان ناپدید شود. درنهایت، کودک در حدود نه‌ماهگی قادر به سینه‌خیز رفتن کاملاً آگاهانه میشود. همچنین تا حدود ده‌ماهگی نیز چهار دست‌وپا راه رفتن در کودک آغاز میشود.
توالی این مراحل در تمام کودکان سالم به همین منوال پیش می‌رود. بااین‌حال سرعت طی کردن برخی از این دوره‌ها، برای بعضی از کودکان بیشتر است. به‌نحوی‌که ممکن است به نظر برسد که کودک از مراحلی جهش کرده است. درصورتی‌که فرزند شما دریکی از این توالی دچار مشکل بود، توصیه میشود هر چه سریع‌تر وی را به متخصصان اطفال ارجاع دهید. برای آشنایی با زمان لازم برای سینه خیز رفتن نوزاد کلیک کنید.
همانطور که گفته شد، با بررسی وضعیت رفلکس خزیدن نوزاد، میتوان از شرایط سلامتی جسمی و ذهنی او آگاه شد. درصورتی‌که اختلال موجود در این بازتاب توسط والدین نادیده گرفته شود، ممکن است زمان طلایی را برای رفع برخی مشکلات حرکتی در فرزند خود از دست بدهند. برخی از این مشکلات حرکتی به شرح زیر هستند: فلج مغزی، اسپینابیفیدا، انواع میوپاتی و ضعف‌های عضلانی، دررفتگی مادرزادی لگن و… . برای آشنایی با سایر انواع بازتاب نوزادان کلیک کنید.
ظاهر شدن بازتاب خزیدن به‌نوعی نشانه آمادگی کودک برای تمرین سینه‌خیز است. درنتیجه، توصیه میشود والدین با استفاده از روش‌هایی، به فرزند خود برای شروع به حرکت کمک کنند. راهکارهای زیر میتواند در این مسیر مفید باشد:
بیشتر بخوانید: دیر راه افتادن کودک
لازم به ذکر است که سینه‌خیز رفتن یکی از حرکات انرژی‌بر برای کودکان به شمار می‌رود. به همین دلیل، باید برنامه خوردوخوراک فرزندان به‌خوبی و متناسب با سن آن‌ها تنظیم شود. درصورتی‌که حجم یا تنوع غذایی کودک متناسب با نیازهای رشدی او نباشد، ممکن است مسیر رشد عقلانی، جسمی و حرکتی در او نیز دچار وقفه یا تأخیر شود.
برای دریافت مشاوره در زمینه نوزاد می توانید از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع: بازتاب خزیدن نوزاد
تاثیر استرس والدین بر کودکان به طور اجتناب ناپذیری در هر خانواده‌ای وجود دارد، اما شدت استرس در آثار آن بر کودک اهمیت دارد. زندگی سرشار از فراز و نشیب‌های متعدد است که میتواند هر یک از والدین را دچار تنش و نگرانی‌هایی بکند. طبق مطالعات و پژوهش‌ها احساسات و حالات روحی و روانی پدر و مادر تاثیر بسزایی در رشد عاطفی و تکامل اجتماعی فرزندان دارد. کودک در طی دوره‌های رشد و تکامل خود با اعضای خانواده بیش از سایرین در ارتباط است و ازاین‌رو یک ارتباط و پیوند محکم عاطفی میان آنان شکل می‌گیرد که میتواند به راحتی تحت تاثیر حالات و احساسات والدین قرار گرفته و مطابق با آن تغییر کند. اضطراب بیش از حد والدین مسلما آثار زیانباری برجسم و روان کودک دارد. بنابراین هر چه زودتر باید راهی برای درمان‌اضطراب خود پیدا کنید.
منبع: استرس والدین و کودکان
برای پدر و مادرانی که دچار استرس هستند، پذیرش اینکه رفتار و حال آن‌ها میتوانید اثر منفی روی کودکان شان بگذارد، کار سختی است. پس تاثیر رفتارشان را انکار کرده و در عوض عوامل بیرونی را مسبب مشکلات فرزندشان می‌دانند. استرس افکار، رفتار و حتی ظاهر شما را دچار تغییراتی میکند، بنابراین طبیعی است که نتوانید به اندازه کافی آرامش به کودک خردسال تان منتقل کنید. برای درک بهتر این مساله حتما مقاله عوامل بروز استرس در کودکان را بخوانید.
یکی از مهم‌ترین و ابتدایی‌ترین استرس هایی که والدین و کودکان با آن روبرو می‌شوند، اضطراب ناشی از بر عهده گرفتن نقش والدی می‌باشد که از قبل از تولد نوزادان آغاز میشود. این استرس میتواند ناشی از عوامل مختلفی همچون تولد نوزاد و مشکلات احتمالی در او، عوامل اجتماعی مانند نبود حمایت‌های اجتماعی یا مشکلات اقتصادی و یا موارد مربوط به خود پدر و مادر نظیر نداشتن اطلاعات کافی در مورد نحوه رشد و تربیت کودک باشد.
از آن جا که والدین الگویی برای فرزندان خود محسوب می‌شوند، کودکان نیز با تقلید رفتارهای آنان و الگو گرفتن از واکنش‌ها و پاسخ‌های رفتاری به اتفاقات و رویدادهای مختلف زندگی، شیوه‌ای مشابه آنان را در برخورد با مشکلات زندگی انتخاب میکنند. همچنین این پاسخ‌ها در والدین به طور مستقیم بر حالات عاطفی و سطح استرس کودکان موثر است. در صورتی که بعد از تولد فرزند خود با این گونه تنش‌ها مواجه هستید بهتر است با مراجعه به یک مشاور با تجربه نسبت به رفع این مشکل اقدام نمایید تا تاثیرات مخرب آن برکودک‌تان از بین برود. برای آشنایی با نشانه های استرس در کودکان کلیک کنید.
از زمان تشکیل نطفه در رحم مادر تا زمانی که کودک در کنار خانواده در حال رشد و زندگی کردن است، احساسات و عواطف مادر بر کودکش مستقیما تاثیر می‌گذارند. مطالعات نشان میدهند اگر مادر در زمان بارداری تحت استرس و تنش‌های زیادی قرار داشته باشد به طوری که این فشارهای روانی برای مدت قابل توجهی برای مادر تداوم داشته باشند، میتواند رشد و تکامل مغز و سیستم‌های مرتبط با آن را با اختلال مواجه کند.
علاوه بر آن، اضطراب و نگرانی بیش از حد پیش از تولد نوزاد در مادران میتواند به بروز رفتارهای غیرطبیعی و نامطلوب در کودک نظیر بد خلقی، بهانه گیری، عصبانیت بی مورد، کینه توزی و بی قراری و آرام نگرفتن منجر شود. مادران باردار به دلیل ترشح هورومن‌های مختلف در بدنشان بیشتر دچار تحولات روحی و روانی قرار می‌گیرند، توجه نمایید یک مادر باردار علاوه بر پزشک زنان حتما باید تحت نظریک مشاور قرار بگیرد تا از به دنیا آمدن فرزندی با انواع اختلالات روحی جلوگیری شود. بنابراین برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
نخستین سال‌های زندگی کودک پس از تولد او جز حساس‌ترین و مهم‌ترین دوران زندگی هر کودکی می‌باشند. والدین در این دوران میتوانند تحت فشارها و استرس‌های مختلفی قرار بگیرند که اگر این استرس‌ها بیش از حد معمول بوده و بر سایر عواطف و حالات آنان غلبه داشته باشد، میتواند روابط میان فرزندان با والدین را به میزان قابل ملاحظه‌ای تحت تاثیر قرار دهد. در چنین شرایطی، رابطه فرزند با پدر و مادر به اندازه کافی به شکل مستحکم و پایدار شکل نمی‌گیرد و کودک ممکن است مدام احساس ناامنی و اضطراب داشته باشد که این حالات در صورت ادامه‌دار شدن، کودکان را دچار اختلالات رفتار و مشکل در بروز احساسات و کاهش عاطفه و افزایش وابستگی نسبت به والدین خواهد نمود.
بهترین راهکار پیشگیری از وقوع چنین شرایطی با درمان و کاهش استرس والدین است اما گاهی کار از کار می‌گذرد و کودک نیز تحت تاثیر این عوامل دچار اختلالات رفتاری می‌شوند؛ در این شرایط باید هرچه سریع‌تر کودک‌تان را تحت نظر یک روانشناس کودک قرار دهید تا از وخیم‌تر شدن اوضاع جلوگیری نماید.
اگر روابط میان زن و شوهر در اولین سال‌های بعد از تولد کودک با مشکلاتی رو به رو شود و اختلافاتی میان آن‌ها در گیرد –مثلا دعواهای متعدد یا بحث‌های کلامی یا سایر اختلافات- کودکانی که در چنین محیطی قرار می‌گیرند اغلب دچار اضطراب، نگرانی، ناراحتی، گریه‌های مداوم و بی وقفه، لجبازی و وابستگی بیش از اندازه خواهند شد. به منظور پیشگیری از بروز این اختلالات و کاهش احتمال پدیدار شدن استرس و بدخلقی در کودک، لازم است که والدین پیش از تولد فرزند و بر عهده گرفتن نقش پدر و مادر، آموزش‌های مورد نیاز در این زمینه را پس از مراجعه به مشاور دریافت کرده و حمایت‌های لازم از آنان در این زمینه به عمل آید.
اگر شرایط به همین ترتیب وخیم باقی بمانند و کودک به مرحله‌ای برسد که دیگر پدر و مادر برایش نه تنها کانونی برای یافتن آرامش و راحتی نباشد، بلکه باعث تشویش و نگرانی و استرس او نیز بشوند، امکان بروز اختلالات جدی در آینده نظیر اختلال کم توجهی، بیش فعالی، اوتیسم، گرفتاری به اعتیاد، افسردگی و یا حتی خودکشی وجود خواهد داشت.
علاوه بر ارتباطی که بین استرس والدین و کودکان وجود دارد، عوامل دیگری نیز در بالا بردن اضطراب کودکان نقش دارند. در ادامه به اضطراب آورترین مشکلات برای کودکان اشاره کرده‌ایم.
اگر کودک‌تان به دلیل هر یک از عوامل فوق و یا عوامل دیگر دچار استرس شده و یا خود شما مدام روزهای پر استرسی را تجربه میکنید قبل از وقوع شرایط و وخیم‌تر و تاثیر گذاشتن این اختلالات بر زندگی کودک‌تان حتما با یک روانشناس در ارتباط باشید.
برای دریافت مشاوره در زمینه تاثیر استرس والدین بر کودکان میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
از مهم ترین و ابتدایی ترین استرس های والدین و کودکان که با آن روبرو می شوند چیست؟
یکی از مهم ترین استرس های والدین، اضطراب ناشی از بر عهده گرفتن نقش والدی می باشد که از قبل از تولد نوزادان آغاز می شود و می تواند ناشی از عوامل مختلفی همچون تولد نوزاد، عوامل اجتماعی و یا موارد مربوط به خود پدر و مادر باشد.
استرس والدین و مادر در بارداری چه تاثیری بر کودکان دارد؟
این اضطراب ها می تواند رشد و تکامل مغز و سیستم های مرتبط با آن را در نوزاد با اختلال مواجه کند و پس از تولد نیز به بروز رفتارهای غیر طبیعی و نامطلوب در کودک نظیر بد خلقی، بهانه گیری، عصبانیت بی مورد، کینه توزی و بی قراری و آرام نگرفتن بیانجامد. نمیتوان از مادران انتظار داشت خودشان به تنهایی استرس خود را کاهش دهند کمک از اطرافیان و همچنین جلسات مشاوره مستمر با یک متخصص روانشناس بسیار تاثیر گذار است.
منبع: استرس والدین و کودکان