حمام کردن نوزاد و یا شستن نوزاد یکی از هیجان انگیزترین لحظاتی است که والدین پس از به دنیا آمدن فرزندشان تجربه می‌کنند. نوزادان اغلب از تماس آب ولرم با پوست خود احساس آرامش می‌کنند و از حمام رفتن لذت می‌برند. با این حال بسیاری از پدر و مادرها به خصوص در تجربیات اول خود از حمام بردن نوزاد می‌هراسند. آنها زمان و چگونگی این کار را نمی‌دانند. (بهترین زمان برای اولین حمام، 24 ساعت پس از به دنیا آمدن نوزاد است. چرا که در آینده از بروز سرماخوردگی و خشکی پوست جلوگیری می‌شود). ما در ادامه تلاش کرده‌ایم تا دراین باره توضیحات بیشتری را در اختیار شما قرار دهیم پس تا انتهای مطلب با ما همراه باشید. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: حمام کردن نوزاد
برای شستن و حمام کردن نوزاد شما باید اصولی را برای حفظ امنیت او رعایت کنید. تمیز کردن نوزاد آن هم برای تازه مادران کار آسانی نیست. شما باید برای شستن نوزاد چند روزه خود آموزش دیده باشید و یا از کمک کسانی که در این زمینه تجربه دارند استفاده کنید. در ادامه تمامی نکات لازم در این زمینه بحث شده است.
اولین حمام نوزاد متناسب با سیاست‌های پزشکی و بهداشتی مناطق مختلف متفاوت است. در سال‌های گذشته بسیاری از بیمارستان‌ها حدوداً دو ساعت پس از تولد نوزاد او را استحمام می‌کردند. اما سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه‌دارد که حداقل 6 ساعت پس از به دنیا‌آمدن کودک به او فرصت دهیم. پس از گذشت این زمان بگذاریم که او اولین حمام خود را تجربه نماید. در همین راستا سازمان بهداشت جهانی بهترین زمان برای اولین حمام را 24 ساعت پس از به دنیا آمدن کودک می‌داند. برای شناخت بیشتر در زمینه مراقبت از نوزاد در هفته های اول کلیک کنید.
همان طور که گفته‌شد سازمان بهداشت جهانی امروزه حمام کردن نوزاد بلافاصله پس از تولد را توصیه نمی‌کند. بلکه پیشنهادمی‌دهد در صورت امکان یک روز برای آن صبر کنید و یا حداقل 6 ساعت آن را به تعویق بیاندازید. اگر در مورد علل این موضوع کنجکاو هستید ما در ادامه به توضیحات بیشتری در این باره پرداخته‌ایم.
مطالعات نشان می‌دهند کودکانی که بلافاصله پس از تولد حمام می‌شوند بیشتر در معرض سرماخوردگی قرار می‌گیرند و دچار هیپوترمی یا همان کاهش زیاد دمای بدن می‌شوند. همچنین حمام کردن در ساعات اولیه زندگی نوزاد، استرسی جزئی را به او وارد می‌کند که این مسئله می‌تواند در افت قند خون آنها یا همان بروز هیپوگلیسمی نیز تأثیر گذار باشد.
مطالعات علمی بیانگر این نکته هستند که نوزادان پس از تولد نیاز عاطفی زیادی به تماس پوستی و جسمانی بسیار نزدیک با مادر خود دارند. اگر آنها در همان ساعات ابتدایی از مادر خود جدا نشوند و بتوانند از شیر او تغذیه کنند نسبت به سایر کودکان راحت‌تر می‌توانند با مادر ارتباط برقرار کنند و با سهولت بیشتری شیرخوردن را آغار می‌نمایند. پژوهشی در همین زمینه نشان‌داد نوزادانی که در بیمارستان‌ها ابتدا برای استحمام برده می‌شوند، نسبت به نوزادانی که در بدو تولد در آغوش مادر قرار می‌گیرند، مشکلات بیشتری در جهت خوردن‌شیر از سینه مادر تجربه می‌کنند.
نوزادان پس از تولد اغلب پوشش سفیدرنگی روی پوست خود دارند که حالتی مومی شکل داشته و ورنیکس نام دارد. ورنیکس به عنوان یک مرطوب کننده طبیعی برای بدن کودک عمل می‌کند و خاصیت آنتی باکتریایی نیز دارد. انجمن متخصصان طب اطفال آمریکا پیشنهاد می‌دهند که بگذارید این ماده اندکی روی پوست کودک بماند تا پوست حساس و ظریف آنها با خشکی مواجه نشود. این امر به خصوص برای کودکان نارس که در زایمان زودهنگام به دنیاآمده‌اند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. برای اطلاعات بیشتردرباره نوزاد تازه متولد شده کلیک کنید.
حمام کردن نوزاد در خانه به خصوص در تجربیات اول برای والدین هیجان انگیز و دلهره‌آور است. توصیه‌های زیر به شما کمک می‌کنند تا این کار را با سهولت بیشتری انجام دهید.
برای آنکه نیازهای کودک، گریه‌های او و وظایف مختلفی که دارید شما را سردرگم و کلافه نکند، قبل از بردن نوزاد به حمام ابتدا همه چیز را آماده کنید. برای مثال می‌توانید لگنچه کوچکی را از آب پر کنید، لیف مخصوص شست و شوی کودک و حوله را در دسترس خود قرار دهید و وسیله‌ای نظیر یک فنجان کوچک را برای ریختن آب روی بدن نوزاد در نظر بگیرید.
لازم است که هنگام حمام کردن نوزاد مکان صاف و امنی را در نظر بگیرید و او را روی آن قرار دهید. توجه داشته باشید که این فضا باید به گونه‌ای باشد که هم نوزاد روی آن احساس راحتی داشته باشد و هم شما روی کودک خود مسلط باشید. سطحی که کودک روی آن قرار می‌گیرد می‌تواند چیزی نظیر میز تعویض یا یک تشکچه ابری مخصوص حمام کودک باشد. در حین شست و شوی نوزاد همواره مراقب غلتیدن یا خطر افتادن او باشید به همین منظور در حین حمام کردن کودک یک دست خود را به صورت حائل جلوی او نگه دارید تا امکان بروز هر گونه خطر را کاهش دهید.
حمام کردن نوزاد لازم است که آرام آرام و با شکیبایی کامل انجام شود. در همین راستا ابتدا از شستن صورت فرزندتان شروع کنید. برای این کار از یک پارچه مرطوب شده استفاده نمایید و آرام آن را روی صورت نوزاد بکشید. توجه داشته باشید که همان ابتدا آب را مستقیماً روی صورت نوزاد نریزید و نگذارید که آب وارد دهان و چشم‌های کودک شود.
در مراحل بعدی آرام آرام بدن کودک را وارد آب ولرم کنید تا در نهایت بتوانید او را به طور کامل در لگنچه‌ای کوچک قرار دهید و تمام بدنش را بشویید. استفاده از این روش سبب کاهش ترس فرزند شما از آب و حمام می شود. اگر حمام کردن نوزاد به شیوه اصولی انجام شود می‌تواند امری بسیار آرام بخش برای او باشد و به کاهش بی‌قراری‌های فرزندتان کمک کند.
نوزاد را در حوله مناسبی بپیچید؛ سپس آرام آرام هنگام شستن نقاط مختلف بدن حوله را از روی او بردارید. در این فاصله تلاش کنید تا از مناسب بودن دمای حمام برای فرزندتان آگاه باشید و بیش از اندازه او را در محیط سرد نگه ندارید.
برای دریافت مشاوره در زمینه حمام کردن نوزاد می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
نوزادان همانند بزرگسالان یا کودکان بزرگ‌تر از خود به حمام کردن روزانه و مکرر نیاز ندارند چراکه آنها کمتر عرق می‌کنند و در نتیجه کمتر نیز کثیف می‌شوند. تقریباً دوبار حمام در هفته می‌تواند در طول یک سال اول زندگی برای نوزادان کافی باشد.
برای این کار ابتدا باید منتظر بهبود ناحیه ناف کودک، افتادن و خشک شدن بند ناف او باشید. تلاش کنید تا اولین حمام‌های نوزاد تا حد امکان کوتاه باشد تا او به مرور به فضای آن عادت کند و سازگاری بیشتری نشان دهد.
منبع: حمام کردن نوزاد
یافتن روش خواباندن نوزاد برای تازه پدر و مادرها گاه کاری دشوار و سوال برانگیز می‌شود. کودک تازه متولدشده هنوز توانایی لازم برای برقراری ارتباط با والدین‌اش را ندارد. پس به آسانی با محیط جدید سازگار نمی‌شود. همین مسئله می‌تواند او را مستعد گریه و ناراحتی کرده و خواب راحت را از او بگیرد. این موضوع آرامش پدر و مادر را هم بهم می‌زند و باعث می شود که آنها دائما در جستجوی موثرترین راه برای خواباندن نوزاد باشند. در این مقاله به شما یاد خواهیم داد که چگونه نوزاد خود را بخوابانید و به یک چرخه منظم خواب برسید. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: خواباندن نوزاد | بهترین روش و نحوه صحیح خواباندن نوزاد
نوزادانی که تازه متولدشده‌اند (یک تا دو ماه اول) چیزی در حدود 14 الی 17 ساعت از شبانه روز را باید بخوابند. البته بعضی از کودکان ممکن است بیش از این ها به خواب احتیاج داشته باشند و در نتیجه 18 الی 19 ساعت از روز را در خواب بگذرانند. این خواب به تکامل مغز آنها کمک کرده و رشد آنها را تسهیل می‌کند. از آنجایی که نوزاد هر 2 یا 3 ساعت گرسنه می‌شود، مادر باید او را در این بازه زمانی برای شیرخوردن از خواب بیدار کند. اگر خواب و شیرخوردن فرزندتان یک نظم روتین داشته باشد، او کمتر با مشکلاتی نظیر بیداری شبانه و بیقراری رو به رو خواهد شد.
بیشتر بخوانید : نوزاد تازه متولد شده
برای آنکه فرزند شما در دوران نوزادی خواب بهتری داشته باشد. با رعایت برخی نکات تا حد زیادی خواباندن نوزاد آسان می‌شود. در ادامه به چند مورد از مهم‌ترین توصیه‌ها در این زمینه اشاره کرده‌ایم.
همیشه به خاطر داشته باشید که باید نوزاد را به پشت بخوابانید. در نتیجه او را به صورت دمر و روی شکم در تخت قرار ندهید، این کار می‌تواند در طول خواب تنفس کودک را با مشکل مواجه کرده و منجر به سندروم مرگ ناگهانی نوزاد شود. برای اطلاع از نحوه دمر خواباندن نوزاد کلیک کنید.
اطمینان حاصل نمایید که نوزاد در محیطی امن می‌خوابد. در همین راستا باید تختی مناسب سن فرزندتان انتخاب کنید. تا در صورت غلت‌زدن روی شکم و صورت قرار نگیرد. اگر فرزندتان را در اتاق جداگانه‌ای می‌خوابانید، باید در طول شب به فاصله هر دو ساعت وضعیت او را چک کنید. و ساعت‌های طولانی او را بدون شیر رها نکنید.
تخت نوزاد را از هر گونه وسیله اضافی خالی کنید. در نتیجه اسباب بازی‌ها، شیشه شیر یا هرچیز مانند این‌ها را هنگام خواباندن نوزاد از تخت او جمع کنید. چرا که شاید در طول خواب، نوزاد آنها را در دهان‌گذاشته یا روی‌شان قرار بگیرد.
برخی از والدین دائما نگران این هستند که نوزدشان سرما بخورد. همین مسئله باعث می‌شود که فضای اتاق کودک را به شدت گرم کنند و او را با لباس‌های ضخیم بپوشانند. در حالی که این کار می‌تواند در طول شب باعث بروز مشکلاتی در تنفس نوزاد شده و راه نفس‌کشیدن او را مسدود نماید. در نتیجه یک دماسنج در اتاق فرزندتان قرارداده و سعی‌کنید دمای معتدلی (حدود 25 درجه سانتی‌گراد) در اتاق کودک ایجاد نمایید. بسیاری از بی‌قراری‌های کودک می‌تواند به خاطر گرما یا سرمای بیش از حد محیط خواب باشد.
طبق بررسی‌ها سیگارکشیدن در کنار نوزاد خطرناک است. اینکار ریسک بروز سندروم مرگ ناگهانی را در آنها افزایش می‌دهد. در نتیجه به خصوص زمانی که فرزندتان خواب است اطمینان حاصل کنید که کسی در اطراف او سیگار نمی‌کشد. برای جلوگیری از عوامل مربوط سندرم مرگ ناگهانی نوزاد کلیک کنید.
طبق مطالعات وقتی نوزادان را قنداق می‌کنید، محیط رحم که به آن عادت داشتند در خاطرشان تداعی می‌شود. همین مسئله به خواب راحت‌تر کمک کرده و باعث می‌شود با آرامش بیشتری ساعات خواب خود را طی کنند.
اگر فرزندتان در به خواب رفتن مشکل دارد، نوازش کردن او را فراموش نکنید. به خاطر داشته باشید که حس لامسه برای نوزادان قوی‌ترین حس برای ارتباط برقرار کردن با دنیای پیرامونی است. در نتیجه در آغوش کشیده شدن و نوازش برای آنها امری حیاتی است و به آرامش هرچه بیشترشان کمک می‌کند.
کودک از دوران جنینی حس شنیداری خود را به دست می‌آورد و به مرور به صدای شما به عنوان مادر عادت می‌کند. در نتیجه پس از تولد نیز بیش از همه به صدای شما واکنش نشان می‌دهد. اگر می‌خواهید فرزند خود را آرام کرده و بخوابانید با صدایی آرام برای او آواز یا لالایی بخوانید. این نکته را به خاطر داشته باشید که صدای بلند برای کودک تازه متولدشده تنش زاست، در نتیجه از سر و صدای زیاد نیز بپرهیزید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نحوه خواباندن نوزاد کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه روش خواباندن نوزاد می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
گذاشتن اسباب بازی های موزیکال در تخت خواب کودک می تواند هشیاری او را تحریک کرده و باعث بی خوابی او شود. در نتیجه بهتر است از این اسباب بازی ها تنها در زمانی بیداری نوزاد استفاده کنید.
منبع: خواباندن نوزاد | بهترین روش و نحوه صحیح خواباندن نوزاد
مصرف دارو در دوران شیردهی ازجمله موضوعاتی است که سؤالات بسیاری را برای مادران به همراه خواهد داشت. با توجه به اینکه بسیاری از داروها روی کیفیت شیر مادر تأثیر گذاشته و از این طریق وارد بدن نوزاد می‌شوند بهتر است برای پیشگیری از بروز مشکلات جدی در سلامت فرزندتان تا جای ممکن از داروها استفاده نکنید و یا در صورت نیاز به مصرف از یک متخصص کمک بگیرید. سن کودک و نوع دارو بر میزان تاثیر و عوارض دارو موثر است، در ادامه به برخی از داروهای ممنون و مجاز اشاره کرده‌ایم. برای آشنایی با نکات مربوط به مشکلات شیردهی کلیک نید.
منبع: مصرف دارو در دوران شیردهی | تاثیر دارو از طریق شیر مادر بر کودک
با توجه به اینکه کیفیت رژیم غذایی مادران در طول دوران شیردهی بر سلامت جسمی و روحی فرزندانشان تأثیر بسیاری دارد متخصصین معتقدند مصرف دارو در دوران شیردهی یا حتی استفاده از برخی مواد غذایی باید در این دوران به حداقل ممکن برسد. این تأکید به خاطر تاثیر ترکیبات شیمیایی موجود در داروها بر کیفیت شیر مادر است. برخی از مواد شیمیایی از این طریق وارد بدن نوزادشده و مشکلاتی را برای وی ایجاد می‌کنند.
تأثیرپذیری کودک از این داروها علاوه بر اینکه به نوع، مقدار و همین‌طور روش استفاده از دارو بستگی دارد، تحت تأثیر سن و وضعیت سلامت نوزاد نیز هست. به‌گونه‌ای که کودکان بزرگ‌تر و آن‌هایی که از سلامتی بالاتری برخوردارند به میزان کمتری از داروها آسیب می‌بینند. برای مثال یک کودک یک‌ساله سالم که مصرف غذاهای دیگر را نیز شروع کرده وابستگی کمتری به شیر مادر دارد و به همین خاطر مادر در صورت نیاز با اطمینان بیشتری می‌تواند از داروها استفاده کند، اما کودکی که زودتر از موعد متولد شده یا سن کمتری دارد به مراقبت غذایی بیشتری از جانب مادر نیاز خواهد داشت.
البته بهتر است به این موضوع نیز توجه داشته باشید که استفاده از مخدرها، مشروبات الکلی و حتی نوشیدنی‌های دارای کافئین نیز می‌تواند مشکلاتی را برای فرزندتان به همراه داشته باشد. به‌طورکلی می‌توان گفت استفاده از تمامی داروها در طول دوران بارداری و شیردهی می‌بایست زیر نظر متخصصین صورت بگیرد.
اگرچه بهتر است تا جای ممکن از مصرف دارو در دوران شیردهی اجتناب شود بااین‌حال در برخی مواقع چاره‌ای به‌جز استفاده از داروها وجود ندارد. خوشبختانه در میان داروها نیز بسیاری از آنها برای استفاده در دوران شیردهی بی‌خطر یا خطر کم شناخته‌شده‌اند که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد. البته توجه داشته باشید که بهتر است استفاده از این داروها را نیز زیر نظر متخصص انجام دهید.
بیشتر بخوانید: نیازهای اساسی و اولیه کودکان
برخی از داروها می‌توانند از طریق شیر مادر وارد بدن نوزاد شده و مشکلات زیادی برای وی ایجاد نمایند. به همین خاطر آگاهی از آنها و مصرف دارو در دوران شیردهی زیر نظر پزشک اهمیت بسیاری دارد. بعضی از مهم‌ترین داروهایی که در دوران شیردهی نباید مورداستفاده قرار بگیرند عبارتند از:
برای آشنایی با لیست کامل داروهای مجاز و غیر مجاز در شیردهی کلیک کنید.
هنگامی‌که مجبور به مصرف دارو در دوران شیردهی می‌شوید یکی از نکاتی که باید به آن توجه داشته باشید این است که چطور می‌توان فهمید داروها سلامت کودک شما را تحت تأثیر قرار داده یا خیر؟ در ادامه برخی از شایع‌ترین نشانه‌های تأثیرپذیری کودک از داروها را با یکدیگر بررسی می‌کنیم. اگرچه این مشکلات ممکن است به هر دلیل دیگری نیز برای نوزاد ایجاد شده باشد، بااین‌حال در شرایطی که دارو مصرف می‌کنید و فرزندتان یک یا چند مورد از این علائم را نشان می‌دهد بهتر است دراین‌باره از یک متخصص کمک بگیرید.
اگر مجبور به مصرف دارو در دوران شیردهی هستید بهتر است به نکات زیر توجه کافی داشته باشید.
مهم‌ترین موضوعی که کودکان در سال‌های اولیه زندگی با آن مواجه می‌شوند احساس امنیت و محبتی است که می‌بایست از محیط اطراف و به‌خصوص مادر دریافت کنند. با توجه به اینکه تغذیه عمده‌ترین نیاز کودک در سال‌های اول زندگی است، هر موضوعی که اختلالی در این شرایط ایجاد کند می‌تواند آسیب‌های روحی جبران‌ناپذیری را در سلامت روحی کودک ایجاد نماید.
برای آشنایی با بهترین تغذیه سالم کودکان کلیک کنید.
برای مثال اگر به دلیل استفاده از داروها مادر نتواند به خوبی به نوزاد شیر بدهد و یا در شرایطی که کودک به دلیل عوارض مصرف دارو ها در دوران شیردهی دچار مشکل یا بستری در بیمارستان شود؛ این ضربات می‌تواند مشکلات روحی بسیاری را در آینده وی ایجاد نماید. اگر به هر دلیلی احساس می‌کنید رابطه شما و فرزندتان در نخستین سال پس از تولد کیفیت لازم را ندارد بهتر است در این زمینه از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
برای دریافت مشاوره در زمینه تاثیر مصرف دارو در دوران شیردهی در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
به‌طورکلی بهتر است در طی دورانی که فرزندتان را شیر می‌دهید تا جای ممکن از داروها استفاده نکنید و یا استفاده از آنها را زیر نظر متخصص انجام دهید. اما برخی داروها نظیر قرص‌های ضدبارداری حاوی استروژن، داروهای درمان سرطان، ضد اضطراب‌هایی مانند لورازپام یا اگزازپام می‌تواند خطرات بیشتری را ایجاد نماید.
استفراغ، اسهال، تغییر در وزن، بی‌خوابی و یا تحریک‌پذیری ازجمله نشانه‌هایی هستند که در این شرایط باید به آنها توجه داشته باشید.
منبع: مصرف دارو در دوران شیردهی | تاثیر دارو از طریق شیر مادر بر کودک
کودکان دیرآموز آن دسته از کودکانی هستند که توانایی یادگیری مهارت‌های ضروری برای عملکرد و پیشرفت تحصیلی را دارند، اما به نسبت همسالانشان عملکرد ضعیف‌تری از خود نشان می‌دهند. کودکان دیرآموز به اصطلاح در مرز کودکان عادی و عقب مانده ذهنی قرار دارند، اما هیچ‌گونه تشابه ظاهری با کودکان نیازهای خاص ندارند. تنها مسئله‌ای که این کودکان با آن مواجهه می‌شوند این است که نیاز به محیط آموزشی و تحصیلی غنی‌تر و مربی و مدرس فعال‌تری دارند. هرچقدر که به کودک دیرآموز آموزش بیشتری داده شود و بیشتر با او کار شود، زودتر به همسالان خود می‌رسد. از این جهت آشنایی با ویژگی‌های کودکان دیرآموز و شیوه برخورد با این کودکان اهمیت زیادی دارد.
منبع: کودکان دیرآموز
تشخیص کودکان دیرآموز یا کودکان دیگر کمی دشوار است، زیرا از نظر ظاهری تفاوتی با سایر کودکان ندارند، تنها ویژگی این کودکان این است که نسبت به همسالان خود نیاز دارند تا یک مطلب آموزشی را بیشتر مطالعه کنند تا یاد بگیرند. به طور کلی بهره هوشی این کودکان در مرز بین کودکان عادی و عقب مانده ذهنی قرار دارد. مهم‌ترین مسئله این است که اگر به این دسته از کودکان آموزش صحیح داده شود و در محیط آموزشی غنی قرار بگیرند، زودتر به همسالان عادی خود نزدیک می‌شوند و مشکل‌شان برطرف می‌شود. باید توجه داشت که کودکان دیرآموز با کودکان دارای اختلال یادگیری فرق دارند. لزوما فردی که دیرآموز است اختلال یادگیری ندارد.
برخی از معلمان و همسالان ممکن است نگرش مثبتی نسبت به حضور کودکان دیرآموز در کلاس درس عادی را نداشته باشند، این مسئله باعث می‌شود تا کودک دیرآموز دچار مشکلات روانشناختی مانند اعتماد بنفس و عزت نفس پایین، افسردگی و ناامیدی شود. همین موضوع سبب تشدید مشکلات این کودکان می‌شود.
عمده‌ترین راه تشخیص کودکان دیرآموز از طریق انجام و تفسیر آزمون‌های هوش و عملکرد تحصیلی کودک است که توسط یک روانشناس ارزیابی و انجام می‌شود. نمرات آزمون این کودکان نه آنقدر بالا است که در ردیف کودکان با هوش طبیعی باشد نه آنقدر پایین که در ردیف کودکان با نیازهای خاص قرار بگیرند، بنابراین کودکان دیرآموز در مرز بین این دو گروه قرار دارند از این جهت ممکن است تشخیص این مسئله برای خانواده کمی دشوار باشد، زیرا که این کودکان در زندگی روزمره مشکلی تجربه نمی‌کنند و زمانی که به مدرسه می‌روند مشکل‌شان شروع می‌شود.
عمده‌ترین مشکلی که این کودکان با آن روبرو می‌شوند، درک محدود اطلاعات عمومی، دایره واژگان پایین، مشکل در درک مفاهیم انتزاعی، مشکل در خواندن و فهمیدن مطالب درسی کتاب و… می‌باشد. از این جهت برای ارزیابی و تشخیص دقیق این کودکان انجام آزمون‌های هوش استاندارد شده و ارزیابی توسط یک روانشناس ضروری است. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
علت دقیق این که چرا برخی از کودکان دیرآموز می‌شوند، به طور دقیق مشخص نشده است. با این حال می‌تواند مجموعه‌ای از عوامل زیستی، روانی، محیطی و آموزشی را به عنوان ریشه دیرآموز بودن کودکان در نظر گرفت. به طور کلی در خانواده‌هایی که کودکان دیرآموز یا مبتلا به اختلال یادگیری وجود داشته باشد به احتمال بیشتری سایر اعضای خانواده هم درگیر چنین مشکلاتی می‌شوند. این مسئله هم می‌تواند نشان دهنده تاثیر عوامل وراثتی باشد، هم نشان دهنده ضعف و فقر آموزشی در محیط خانواده. علاوه بر این، آسیب‌ها و صدمات وارد شده به سر چه در دوران جنین و چه در کودکی می‌تواند مشکلات این چنینی برای ایجاد کند. برای آشنایی با سایر انواع اختلالات یادگیری کلیک کنید.
در درجه اول والدین کودک باید صبر و تحمل بیشتری از خودشان نشان دهند و زمان بیشتری را برای آموزش به کودک خود در نظر بگیرند. به طور کلی نگرش کودک دیرآموز نسبت به محیط مدرسه و مباحث آموزشی معمولاً منفی است و پیشرفت تحصیلی پایین‌تری دارند و به طور کلی نسبت به حضور در کلاس و… علاقه‌مند به نظر نمی‌رسند. این مسئله عمدتاً به دلیل مقایسه این کودکان با سایر کودکان به وجود می‌آید. مقایسه کردن و سرزنش کردن کودکان دیرآموز باعث می‌شود تا نسبت به مباحث درسی بی‌علاقه و بی‌انگیزه شود و اعتماد بنفس و عزت نفس‌اش کاهش پیدا کند.
اولین کاری که در ارتباط با کودکان دیرآموز باید انجام داد این است که به اندازه کافی به آنها انگیزه داده شود تا نگرش منفی از آنها دور شود. باید به کودکان آموزش بیشتری داشته شود و تاکید شود که آنها اختلال عصب شناختی یا عقب ماندگی ذهنی ندارند، فقط در سال‌های اولیه تحصیل نیاز به آموزش بیشتر دارند. حضور در مدارس استثنایی می‌تواند نتیجه معکوسی برای این کودکان داشته باشد، زیرا هرچقدر آموزش کمتری دریافت کنند (در مدارس استثنایی سطح آموزش پایین‌تر است) نسبت به همسالانشان بیشتر عقب می‌مانند. بنابراین به عنوان یک والد یا معلم باید نسبت به سایر همسالان، بیشتر با او کار کنید تا این ویژگی دیرآموز بودن کودک جبران شود. برای اشنایی بیشتر با ویژگی‌ها و نیازهای کودکان استثنایی کلیک کنید.
به طور کلی نوع نگرش و تلاش والدین در جهت پیشرفت این کودکان تاثیر زیادی دارد. توصیه می‌شود اگر کودک دیرآموزی دارید حتما از یک روانشناس کودک کمک دریافت کنید تا بر اساس شرایط و ویژگی منحصر به فرزندتان راهکاریی را برای شما در نظر بگیرد. برای اشنایی با انواع روش های درمان اختلالات یادگیری کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
کودکان دیرآموز به تنهایی نسبت به همسالانشان عقب‌تر هستند و زمانیکه در مدارس مخصوص کودکان با نیازهای خاص تحصیل کنند توانایی و تأخیرشان بیشتر می‌شود. دیرآموز بودن کودک نشان دهنده یک اختلال عصبی رشدی یا روانی نیست و با ارائه تمرین‌ها و آموزش‌های بیشتر می‌توان این مسئله را بهبود داد. از این جهت هرچه با کودکان دیرآموز بیشتر کار شود و محیط تحصیلی غنی‌تری داشته باشند زودتر می‌توانند به همسالان خود برسند.
منبع: کودکان دیرآموز
کودک عصبی برای خود و والدینش مشکلات زیادی درست می‌کند. شاید شما هم احساس کرده باشید که فرزندتان خیلی زود عصبی می‌شود و حتی شاید رفتارهای پرخاشگرانه از خودش نشان بدهد. در چنین شرایطی چه باید کرد؟ متأسفانه باید این هشدار را در نظر داشته باشیم که مشکلی مثل کودک عصبی به خودی خودش حل نمی‌شود. بی‌توجهی به حل این مسئله باعث ادامه‌پیداکردن آن حتی تا بزرگسالی خواهد شد. پس بهتراست اطلاعات خود را راجع به این مسئله و راه‌های مبارزه با آن را بیشتر کنید. این نکته را نیز به‌خاطر داشته باشید که کمک‌گرفتن از یک مشاور می‌تواند بهترین کاری باشد که برای فرزندتان انجام می‌دهید. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: کودک عصبی | نشانه ها و درمان کودک عصبی
شاید خیلی از ما عصبانیت را رفتاری مخصوص بزرگسالان بدانیم. بااین‌حال بسیاری از ما هم کودکانی را دیده‌ایم که بسیار عصبی و پرخاشگر هستند. این کودکان معمولاً نمی‌توانند احساسات خود را به‌درستی و با زبان بیان کنند. و به همین خاطر خیلی زود عصبی می‌شوند.
عصبی شدن کودک یکی از مشکلاتی است که باید به آن توجه ویژه‌ای داشت. این عصبانیت خیلی اوقات به یک رفتار پرخاشگرانه تبدیل می‌شود. و این می‌تواند به معنای آسیب‌زدن کودک به خود یا دیگران باشد. به‌علاوه در بسیاری از مواقع این ویژگی تا بزرگسالی با کودک باقی می‌ماند. و همین مسئله می‌تواند مشکلات پیچیده‌ای را برای وی به همراه داشته باشد. مشکلاتی مثل برخورد نامناسب با دیگران، کشیده‌شدن به سمت مواد مخدر و یا حتی بیماری‌های جسمانی همگی از مشکلاتی هستند که به دنبال عصبی بودن و بی‌توجهی به درمان آن ایجاد می‌شوند. به همین خاطر بسیار مهم است که شما به این مشکل توجه جدی داشته باشید و برای برطرف‌کردن آن برنامه‌ریزی کنید.
برای شناسایی انواع اختلالات روانی کودکان کلیک کنید.
پرخاشگری و عصبانیت در برخی مراحل رشد می‌تواند یک وضعیت طبیعی باشد. کودکان در دوران ۲ تا ۴ سالگی ممکن است برای بیان خواسته‌های خود رفتارهای پرخاشگرانه نشان دهند. اما عصبانیت می‌تواند دلایل بسیار دیگری نیز داشته باشد. از جمله دلایلی که باعث عصبانی شدن کودک می‌شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
شما یا همسرتان تا چه حد شخصیت‌های آرامی هستید؟ آیا خودتان نیز ویژگی‌هایی مثل پرخاشگری و عصبانیت را دارید؟ یادتان باشد که فرزندتان قبل از هر چیز و هرکجا رفتارهایش را از شما یاد خواهد گرفت. اگر او ببیند که پدر و مادر بر سر مسائل ساده عصبی می‌شوند و با پرخاشگری رفتار می‌کنند با احتمال بالایی می‌توانیم مطمئن باشیم که او نیز این رفتار را یاد خواهد گرفت. در حقیقت کودکان برای شکل‌دادن به رفتارهای خود قبل از هر چیز به رفتار اطرافیان نگاه می‌کنند؛ و سپس رفتار آنها را تقلید خواهند کرد.
همیشه هم قرار نیست الگوی پرخاشگری کودک پدر و مادر یا اطرافیان وی باشند. همان‌طور که احتمالاً زیاد هم شنیده‌اید شخصیت‌های بازی‌ها یا کارتون‌ها نیز می‌توانند عصبانیت را به فرزند شما منتقل کنند. وقتی کودک بیشتر زمان روزانه خود را در حال مشاهده شخصیت‌هایی است که با عصبانیت و پرخاش با یکدیگر رفتار می‌کنند طبیعتاً این موضوع را یاد خواهد گرفت.
ناکامی از آن دسته مشکلاتی است که در کودک و بزرگسال پیامدهای منفی بسیاری را به همراه می‌آورد. وقتی فرزند شما به چیزی که می‌خواهد نرسد، طبیعتاً واکنش منفی نسبت به این مسئله خواهد داشت. یکی از این واکنش‌های منفی عصبانیت و پرخاشگری است.
کودک عصبی می‌تواند نشانه‌ای باشد که به شما از بیماری‌های روحی دیگر خبر می‌دهد. مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب به‌خصوص در سنین پایین‌تر باعث می‌شود که فرزند شما حساس و تحریک‌پذیر شود. این موضوع آنها را در برابر عصبانی شدن آسیب‌پذیرتر می‌کند.
برای آشنایی با نشانه های افسردگی در کودکان کلیک کنید.
بسیاری از کودکان و حتی بزرگسالان تفاوتی بین احساس و رفتارشان را متوجه نمی‌شوند. یک قانون کلی در این زمینه وجود دارد: “عصبانیت یک احساس طبیعی است؛ اما قرار نیست عصبانیت ما به پرخاشگری تبدیل شود.”
اگر بخواهیم بیشتر توضیح بدهیم باید گفت که هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که عصبانی نمی‌شود. همه ما در طول زندگی از مسائل مختلفی عصبانی خواهیم شد. اما آنچه اهمیت دارد این است که بتوانیم این احساس را در خودمان کنترل کنیم. به عبارتی این که شما عصبانی شده‌اید دلیل خوبی برای نشان‌دادن رفتار پرخاشگرانه نیست. و این دقیقاً همان چیزی است که به کودک نیز باید آموزش بدهید. فرزند شما می‌بایست یاد بگیرد که وقتی عصبانی می‌شود چطور احساسات و رفتار خود را کنترل کند. بهترین راه برای آموزش تنظیم هیجانی به فرزندتان این است که از یک مشاور کودک در این زمینه کمک بگیرید.
همان‌طور که گفتیم یکی از مهم‌ترین دلایل عصبانیت کودک این است که او الگوهای مناسبی در اطرافش ندارد. پس اگر می‌خواهید این احساس منفی را در کودک کنترل کنید بهتر است الگوها و محیط اطراف او را کنترل کنید. سعی کنید محدودیت‌هایی برای تماشای برنامه تلویزیونی خشن تنظیم کنید. به‌علاوه به رفتار خودتان نیز دقت داشته باشید و تا جای ممکن سعی کنید محیط آرامی در اطراف کودک ایجاد کنید.
رفتارگرایان معتقدند یکی از راه‌های کنترل رفتارهای منفی در کودکان بی‌توجهی به رفتار است. همه ما وقتی احساس کنیم از یک رفتار نتایج مطلوبی نمی‌گیریم و یا اصلاً نتیجه‌ای نمی‌گیریم طبیعتاً آن را کمتر خواهیم کرد. پس یکی از راهکارهای ساده‌ای که می‌تواند رفتار عصبی و پرخاشگرانه را در فرزند شما کمتر کند این است که به این رفتارها بی‌توجه باشید.
در کنار بی‌توجهی به رفتار کودک می‌توانید صحبت با او را نیز امتحان کنید. برای این کار باید وقتی فرزندتان عصبانی است سکوت کنید و رفتار او را نادیده بگیرید. اما هنگامی که شرایط آرام‌تر شد و احساس کردید فضا برای صحبت مناسب است، حتماً این کار را انجام بدهید. برای صحبت‌کردن با کودک بهتر است که با او همدلی داشته باشید. برای این کار دلیل احساسش را از او بپرسید. به فرزندتان نشان بدهید که متوجه ناراحتی و عصبانیت او شده‌اید. سپس سعی کنید با کمک هم یک راهکار مناسب برای مشکل او پیدا کنید.
به همان اندازه که بی‌توجهی به رفتار نامناسب در کاهش عصبانیت فرزند شما نقش دارد، تقویت رفتارهای صحیح نیز در این زمینه مؤثر هستند. برای این کار هروقت فرزندتان می‌تواند آرامش خودش را حفظ کند او را تشویق کنید. یادتان باشد که قرار نیست این تشویق یک هدیه گران‌قیمت باشد. شما حتی می‌توانید با تشویق کلامی فرزندتان و تأیید رفتار او، یا بیان این مسئله در جمع، باعث شوید که او نسبت به رفتار صحیحش احساس خوبی پیدا کند.
یکی از روش‌های رایج آرام‌کردن کودک هنگام عصبانیت توجه برگردانی یا پرت‌کردن حواس کودک است. کودک را در لحظه عصبانیت مشغول فعالیت دیگری کنید که به آن علاقه‌مند است تا از رفتار پرخاشگرانه فاصله بگیرد. همراه داشتن وسایل و اسباب‌بازی‌های موردعلاقه کودک می‌تواند به شما کمک کند تا هنگام بروز عصبانیت، حواس او را پرت کنید تا شرایط بهتر شود.
گاهی اوقات بی‌توجهی شما به احساس کودک است که باعث عصبانیت او می‌شود. وقتی فرزند شما احساس کند شما به او توجه نشان نمی‌دهید عصبانی خواهد شد. گاهی اوقات هم اینکه شما در شرایط عصبانیت اجازه نمی‌دهید فرزندتان احساس و حرف‌هایش را بیان کند باعث می‌شود که او عصبانی‌تر شود. پس اگر فکر می‌کنید که در محیط خانه شما نیز این مشکل پیش آمده بهتر است توجه خود را به فرزندتان کمی بیشتر کنید.
برای مثال می‌توانید با ماساژ کودک توجه‌تان را نشان دهید.
همان‌طور که گفتیم عصبانیت کودک موضوعی است که باید به درمان آن توجه کنید. در غیر این صورت ممکن است این عادت تا بزرگسالی روی فرزند شما باقی بماند. اما گاهی اوقات راهکارهای بالا نمی‌توانند به شما کمک کنند. در چنین شرایطی بهتر است از یک مشاور متخصص کمک بگیرید. از جمله زمان‌هایی که شما باید برای عصبانیت کودک تان با یک مشاور صحبت کنید به شرح زیر است.
در این شرایط مشاورین با استفاده از روش‌هایی مثل مصاحبه، بازی‌کردن با کودک و یا نقاشی کشیدن دلایل عصبانیت و مشکلات کودک را پیدا کرده و سپس راه‌حل‌هایی را برای برطرف‌کردن این مشکل به شما ارائه خواهند کرد.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک عصبی می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
بی‌توجهی به عصبانیت کودک می‌تواند باعث شود که این رفتار تا بزرگسالی در او باقی بماند. گاهی اوقات نیز عصبانیت نشانه‌ای از یک مشکل جدی‌تر مثل افسردگی و اضطراب است. به همین خاطر بسیار مهم است که این مسئله را جدی بگیرید و برای برطرف‌کردن آن از یک متخصص کمک بگیرید.