خلاقیت در کودکان قابل پرورش و رشد است. خیلی از ما در کودکی به واسطه روش های غلط آموزشی و تربیتی خلاقیت مان را از دست داده‌ایم. خلاقیت در کارآمدی و موفقیت مان می‌تواند تاثیر زیادی داشته باشد، بنابراین باید به دنبال روش هایی برای رشد آن ها در فرزندانمان باشیم. مهم ترین عامل در حفظ و بالا بردن خلاقیت هر کودک ، پدر و مادر او هستند. بنابراین در قدم اول والدین باید با روش های آموزشی و تربیتی کودکان آشنایی کامل پیدا کنند.در ادامه به اهمیت و روش های تقویت خلاقیت در کودکان پرداخته‌ایم. برای آشنایی بیشتر با بهترین روش های تربیت کودک کلیک کنید.
منبع: خلاقیت کودکان
کودکی، دورانی پر از ایده‌های جالب و تصورات تازه از جهان پیرامون است. کودکان برحسب تجارب خود از دنیای اطراف، گاه دیدگاه جدیدی از رویدادها را بیان می‌کنند که افراد بزرگ‌سال هرگز به آن توجه توجهی نداشتند. این موضوع تقریباً در مورد همه بچه‌ها صادق است و تمام کودکان دارای درجاتی از خلاقیت هستند. در حقیقت منظور از خلاقیت در دوران کودکی، توانایی فطری در تمام افراد است که هر کس بنا بر وراثت و سبک تربیتی خانواده خود، سطوحی از آن را دارا است. این توانایی می‌تواند شامل فعالیت‌های هنری، فنی، انتزاعی و ادبی و حتی علمی‌شود.
مهم‌ترین نهادی که وظیفه تقویت خلاقیت در کودکان را بر عهده دارد، در ابتدا خانواده و سپس آموزش‌وپرورش است. ازآنجایی‌که خلاقیت‌های کودکان، وجوهی از برتری هوشی آنها در زمینه‌های خاص را نشان می‌دهد، بسیار مهم است که شرایط لازم برای پرورش هر چه‌بهتر آن مهیا گردد. بااین‌حال، در سنین بالاتر، نمی‌توان همه افراد را دارای خلاقیت در نظر گرفت؛ زیرا با بی‌توجهی‌های صورت گرفته، این ویژگی در بسیاری از کودکان کم‌رنگ شده یا از بین می‌رود. درنتیجه حجم زیادی از استعدادهای افراد جامعه به دلیل سهل‌انگاری، تخریب و از امکان پیشرفت آن کم می‌شود.
برای آشنایی با روش های برآورد هوش کودک کلیک کنید.
تقریباً همه بچه‌ها در سال‌های اولیه تولد خود، اشتهایی سیری‌ناپذیر برای کشف محیط پیرامون دارند. آنها به‌طور مداوم مکان اطراف خود را جست‌وجو می‌کنند و با مشاهده هر شی‌ء تازه‌ای، کنجکاو می‌شوند. همین موضوع یکی از نگرانی‌های مهم والدین به شمار می‌رود زیرا احتمال رخ داد خطرات محیطی در این دوران برای کودکان بسیار بالا می‌رود. گروهی از والدین برای در امان نگه‌داشتن فرزند خود، اقدام به محدود کردن او و ممانعت از جست‌وخیز کودک می‌کنند. درواقع، آنها به‌جای آنکه محیط را برای کودک ایمن کنند، سعی می‌کنند او را از وسایل و بخش‌های خطرناک دورنگه دارند. بااین‌حال، مسئله‌ای که به وجود می‌آید کاهش چشمگیر محرک‌های جدید برای کودک است.
از این‌سو توصیه می‌شود والدین به‌جای مراقبت افراطی از فرزندان و جلوگیری از جست‌وجوگری آنها، از روش‌های زیر برای کاهش خطرات استفاده کنند:
یکی از راه‌های پرورش و حفظ خلاقیت در کودکان ، فراهم کردن وسایلی برای کندوکاو آنها است. ازاین‌رو، پیشنهاد می‌شود والدین در تهیه وسایل بازی، اشیائی را انتخاب کنند که موجب تحریک قوه تخیل و استفاده از قوای مختلف عقلانی در آنها می‌شود.
امروزه مؤسسات متنوعی در تلاش برای تولید بازی‌های فکری در سنین مختلف هستند. علاوه بر این، می‌توان از وسایل فنی و حقیقی دیگر نیز برای آموزش برخی مهارت‌ها به کودکان سنین بیشتر استفاده کرد؛ منوط بر اینکه روش‌های محافظتی برای ایمنی کودکان توسط والدینشان رعایت شود.
همه کودکان ازنظر ویژگیهای شخصیتی، خلق‌وخو و ابعاد هوشی با یکدیگر متفاوت‌اند. برخی از آنها دارای توانمندی در زمینه‌هایی هستند که در کوتاه‌مدت جلوه کرده و موجب خشنودی و افتخار بزرگ‌سالان می‌شود. بااین‌وجود، گروهی از کودکان نیز برای نشان دادن پتانسیل‌های خود نیازمند صرف زمان، پشتیبانی والدین و داشتن امکاناتی خاص هستند. بر این اساس، مقایسه کودکان با یکدیگر نه‌تنها بی‌فایده، بلکه آسیب‌رسان به شمار می‌رود.
ازجمله نتایجی که مقایسه کودکان با دیگران به همراه دارد، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
هنگامی‌که کودکان دست به انجام کارهایی جدید یا خلاقانه می‌زنند، همواره دو نتیجه مورد انتظار است. فعالیت آنها یا موفقیت‌آمیز بوده و نتیجه مورد تائید اطرافیان قرار می‌گیرد و یا شکست می‌خورد. درصورتی‌که موفق نبودن کودک با سرزنش و تمسخر اطرافیان همراه گردد، باعث می‌شود وی نسبت به تکرار کار خود و عیب‌یابی آن بی‌علاقه می‌شود.
همچنین کودک احساس شرمندگی و حقارت می‌کند. در این شرایط، او احساس می‌کند پشتوانه حمایتی خود را ازدست‌داده و در برابر خطاهایش، پشتیبان ندارد. لذا حجم زیادی از انرژی روانی خود را صرف به کار بردن راهبردهای مقابله‌ای برای روبه‌رو نشدن دوباره با این هیجانات منفی می‌کند. درنتیجه، فرصت‌های وی برای پرورش خلاقیت و نوآوری خویش را به میزان چشم‌گیری از دست می‌دهد.
برخی از کودکان نیازمند صرف زمان بیشتری به‌صورت تنهایی هستند. آنها در خلوت خود می‌توانند روی تصورات نوآورانه یا ایده‌های جدیدشان کار کنند. عده‌ای دیگر از کودکان، برای داشتن بهترین عملکرد خود، به همکاری اطرافیان و یا همراهانی نیاز دارد. علاوه بر این، میزان حساسیت خلقی کودکان نیز متفاوت است. درنتیجه، حوادث کوچکی می‌تواند روحیه آنها را برای رشد خلاقیت‌شان تخریب کند.
به‌طورکلی باید در نظر داشت که توجه به مشخصه‌های خاص هر کودک، لازمه پرورش صحیح آنها و تقویت استعدادهای مختلفشان است.
ازجمله حقوق هر کودکی، بهره‌مندی از محبت و عشق حقیقی از جانب خانواده خود است. این موضوع یکی از نیازهای اساسی انسان‌ها به شمار می‌رود که ارضای مناسب آن، شخص را از ناراحتی‌های روانی بسیاری مصون می‌دارد. درنتیجه کودک می‌تواند با روانی سالم، به سمت پرورش مهارت‌ها، توانایی‌ها و خلاقیت خود گام بردارد.
این در حالی است که اکثر والدین، باآنکه در حقیقت فرزند خود بسیار دوست دارند، اما این علاقه را به انجام کارهایی از سوی کودک مشروط می‌کنند. درنتیجه بچه‌ها به‌جای آنکه در تلاش برای تجلی هویت و توانایی‌های خود باشند، به دنبال انجام اموری هستند که خشنودی و ابراز محبت والدینشان را به همراه خواهد داشت. این امر باعث می‌شود تا کودکان تبدیل به فردی وابسته شوند و هویت مستقلی از خود را شکل ندهند.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع: خلاقیت کودکان
رفتار مادر با پسر چگونه باید باشد؟ مادرانی که فرزند پسر دارند، می‌توانند نقش بسیار موثر و بارزی در تربیت و شکل گیری شخصیت و رفتارهای فرزند خود ایفا کنند. بیشتر فرزندان پسر وابستگی و علاقه زیادی به مادران خود دارند و همین عامل باعث می‌شود که آنها اغلب مادران خود را به عنوان الگوی زندگیشان قرار دهند و در تصمیم گیری‌ها همچون مادرانشان عمل کنند. شجاع، بی باک و مستقل بار آمدن فرزند پسر در خانواده یا در مقابل، وابسته و آسیب پذیر و گوشه گیر بودن او به مقدار زیادی به نوع تربیت مادر و رفتار او با فرزند خود بر می‌گردد. با آگاهی از نحوه صحیح رفتار مادر با پسر و کمک گرفتن از یک فرد متخصص می‌توانید به بهترین نحو فرزند خود را تربیت نمایید. برای کسب اطلاع بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: رفتار مادر با پسر
مادران باید با شناخت کامل مراحل رشد جسمی، روانی و اجتماعی فرزند خود، مهارت‌های لازم جهت داشتن یک رابطه سالم و محبت آمیز با او را فرا گرفته و بتوانند با تقویت ویژگیهای شخصیتی مثبت و تلاش برای از بین بردن یا کاهش شاخصه‌های منفی رفتاری در کودک خود، رفتاری درست و آموزنده با او داشته باشند تا بتوانند فرزند خود را به بهترین نحو تربیت کنند. برای آشنایی با روش های تربیتی مقاله آموزش پدر و مادر را مطالعه نمایید. در ادامه به بررسی چند مورد از ویژگیهای رفتاری مادران که در برخورد با پسرانشان باید از آنها استفاده کنند اشاره می‌کنیم:
مادران به عنوان کانون مهر و محبت و ستون اصلی یک خانواده در امور عاطفی به شمار می‌آیند و این رفتارهای محبت آمیز توسط فرزندان هم تقلید می‌شود. پسران در کنار مرد بودن و داشتن رفتارها و گرایشات زمخت و استوار مردانه، مهربانی و از خود گذشتگی را از مادران خود می‌آموزند. مادران به عنوان الگویی برای فرزندانشان نباید هیچ گاه رفتارها و برخوردهای سرشار از محبت خود را از آنان دریغ کنند و باید با آنها با محبت و مهربانی رفتار کرده و به آنها علاقه نشان دهند تا کودکان بتوانند این گونه رفتارها را یاد بگیرند.
در واقع مادران با رفتاری که در مقابل پسرشان انجام می‌دهند، بستری برای ارتباطات کودک در آینده شکل می‌دهند و این آموزش‌ها در نهایت نحوه رفتار او با همسر آینده خود را تعیین می‌کند. آموزه‌هایی که این رفتارهای پر مهر مادری به فرزند پسر منتقل می‌کند، تاثیر قابل توجهی بر تکامل رفتاری و برقراری ارتباط سالم و موثر با دیگران بر جای خواهد گذاشت.
علاقه و محبت بیش از اندازه به فرزندان گاه موجب می‌شود که مادران اشتباهات فرزندان خود را نادیده گرفته و از کنار آنها به سادگی بگذرند. اگر مادران به موقع جهت اصلاح این رفتارها اقدام نکرده و به فرزندان خود در مورد تکرار این اشتباهات هشدار ندهند، ممکن است در آینده باعث بروز خصوصیات نامطلوب و رفتارهای نامناسبی شود که یکی از این ویژگیهای ناپسند، عدم احساس مسئولیت پذیری می‌باشد. از دلایل عمده بروز آن در میان مردان در سنین بالاتر می‌توان به عدم تربیت درست و مناسب آنها در سنین پایین‌تر نظیر کودکی و نوجوانی اشاره کرد.
چگونه مادران مسئولیت پذیری را در پسران پرورش دهند؟
برای این که بتوانید این خصیصه پسندیده و مهم را در فرزند خود به وجود آورید، باید بعد از هر دفعه که کودک شما مرتکب خطا و اشتباهی در انجام رفتار می‌شود، به سادگی از کنار آن عبور نکرده و یا آنها را به بهانه‌های مختلف تبرئه نکنید. به عنوان یک مادر شما باید زمان کافی در اختیار کودک بگذارید تا بتواند عواقب عمل ناصحیح و مخرب خود را ببیند و به اشتباهش پی ببرد.
با پذیرفتن مسئولیت کار اشتباهی که مرتکب شده، کودک شما یاد خواهد گرفت که هر تصمیمی، عواقبی با خود به همراه خواهد داشت که تمامی آنها بر عهده خود اوست. به همین دلیل باید همواره پیش از عمل کردن بیندیشد و بهترین تصمیم را بگیرد. البته لازم به ذکر است که این انتقاد و آموزش مسئولیت پذیری به کودک باید کاملا از جایگاه مادری و از روی علاقه و محبت به کودک صورت گرفته باشد و نه با تحقیر و کوچک کردن شخصیت او.
بسیاری از مادران تصور می‌کنند از آنجایی که پسران در آینده قرار است به مردانی قدرتمند و منضبط تبدیل شوند تا بتوانند اداره یک اجتماع یا خانواده را بر عهده بگیرند، باید در روش‌های تربیتی آنها از اصول سرسختانه و خشن استفاده شود تا به دنبال آن، فرزندان پسران در آینده به عنوان عضوی تابع مقررات و مفید در جامعه بدل شوند.
حال آنکه این دیدگاه صحیح نیست؛ روابط والدین با فرزندان پسر و به خصوص با مادران باید رابطه‌ای دو طرفه و صمیمانه باشد و مادر به عنوان یک دوست صمیمی و همراه همیشگی برای پسر به شمار آید. این روابط باید به قدری صمیمانه و گرم باشد تا فرزندان پسر در حضور مادران خود احساس آرامش و راحتی کرده و بتوانند به راحتی در مورد مشکلات و احتیاجات خود به اظهار نظر پرداخته و درخواست کمک و راهنمایی کنند.
علت این تاثیر پذیری شدید و وابستگی پسران به مادران خود از ویژگیهای ذاتی و درونی آنها منشا می‌گیرد. پسران عمدتا جاه طلب و سرسخت و مغرورتر از دختران هستند و در مواقعی که نیاز به ابراز احساسات و نشان دادن آنها داشته باشند، به شخصی نیاز دارند که به آنها محبت نشان داده و حالات و احساسات‌شان را درک نماید. از آنجایی که پدران معمولا قادر نیستند که این محبت را علنا و به صورت ملموسی به فرزندان خود انتقال دهند، نزدیک‌ترین فردی که می‌تواند این حس را به آنها انتقال دهد مادر می‌باشد. به همین دلیل است که پسران اغلب تمایل بیشتری به مادران خود پیدا کرده و شدیدا تحت تاثیر برخوردها و رفتارهای آنان قرار می‌گیرند.
چنین پسرانی اکثرا بچه‌هایی حرف شنو و مطیع خواهند بود و خانواده را به عنوان کانونی برای رفع اضطراب‌ها و یافتن آرامش خود خواهند یافت. هر چه این فرزندان بزرگ‌تر می‌شوند، رابطه مادر-پسری هم باید همگام با آن صمیمانه و دوستانه‌تر گردد و مادران نباید اجازه دهند که گذر زمان، بهانه‌ای برای کم رنگ شدن رابطه و کاهش صمیمیت آنها شود. شناخت رفتار صحیح مادر با فرزند پسر جزئیات و مراحل متعددی دارد که کمک گرفتن از یک مشاور در این زمینه می‌تواند در تربیت تمام و کمال فرزند تاثیر بسزایی داشته باشد و رابطه مادر و پسر را به بهترین نحو شکل دهد.
دوری بیش از حد مادر به پسر منجر به فقدان محبت و خلا عاطفی و نزدیکی بیش از حد موجب وابستگی (اصطلاحا بچه ننه شدن) فرزند پسر می‌شود. پسران نیز نیاز به توجه، محبت، آموزش و تربیت دارند. به عنوان مادر باید رابطه خود را بر اساس سن او مشخص کنید، مسلما فرزند خردسال شما نیاز بیشتری به حضور و مراقبت شما دارد، با بزرگ شدن او فضای شخصی و خصوصی او از شما باید جدا شود. فراموش نکنید که او هر چقدر هم مستقل شود، رابطه شما مادام العمر است و نیازی به نگرانی درباره گسسته شدن این ارتباط وجود ندارد. دو نوع ارتباطی که مادر در مورد آن باید تمایز قائل شوند، به شرح زیر است:
تماس فیزیکی مادر با فرزند پسر در سنین پایین طبیعی و ضروری است. برای مثال تماس فیزیکی با کودک هنگام شیردهی ضروری است. اما به مرور این ارتباط کم و در نهایت قطع شده و محدود به نوازش و به آغوش گرفتن او می‌شود. با رسیدن به دوران نوجوانی معمولا رابطه فیزیکی به کمترین حد خودش می‌رسد.
برخلاف رابطه فیزیکی، ارتباط عاطفی پیوندی همیشگی است که وجود آن موجب سلامت مادر و فرزند در تمام سنین خواهد شد. ارتباط عاطفی با وابستگی و یا بها دادن‌های بیمارگون مادرانه تفاوت دارد. ارتباط عاطفی سالم منجر به موفقیت و استقلال هر دو شده و آرامش روحی را برای آنها به همراه دارد.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
علت تاثیر پذیری شدید و وابستگی پسران به مادرانشان چیست؟
پسران عمدتا جاه طلب و سرسخت‌تر از دختران هستند و در مواقعی که نیاز به ابراز احساسات داشته باشند، به شخصی نیاز دارند که به آنها محبت نشان داده و حالات و احساسات‌شان را درک نماید. از آنجایی که پدران معمولا این محبت را علنا نشان نمی‌دهند، نقش مادر بسیار پررنگ می‌شود. در نتیجه رفتارهای پسران تا حد زیادی تحت تاثیر رفتار مادرشان می‌باشد.
مادران چطور می‌توانند در رفتار آینده پسران خود با همسران‌شان موثر باشند؟
مادران با رفتاری که در مقابل پسرشان دارند و میزان مهر و محبتی که به آنان نشان می‌دهند، بستری برای ارتباطات کودک در آینده را فراهم می‌سازند و این آموزش‌ها در نهایت نحوه رفتار او با همسر آینده خود را شکل می‌دهد.
منبع: رفتار مادر با پسر
بارداری پوچ ممکن است برای هر خانمی پیش بیاید. بارداری دوره‌ای شیرین و پر فراز نشیبی برای مادران محسوب می‌شود، هر برهه از بارداری مراقبت‌ها و توجهات زیادی را می‌طلبد، ممکن است مادران مراقبت‌ها و حساسیت‌های لازم را رعایت بکنند اما گاهی در سه ماهه اول بارداری، دردها و خونریزی‌هایی را هم داشته باشند و زمانی که به پزشک مراجعه می‌کنند، خبر بارداری پوچ را از پزشک بشنوند. با کسب اطلاع در مورد این نوع بارداری نگرانی‌های خود را کاهش داده و اقدامات لازم را انجام دهید. برای دریافت مشاوره بارداری کلیک کنید.
منبع: بارداری پوچ
حتی یک اسپرم برای بارور کردن تخمک کافی است و زمانی که اسپرم وارد تخمک می‌شود، لقاح تشکیل می‌شود و سپس به پرزهای دیواره رحم می‌چسبد و تغذیه می‌کند تا بتواند تقسیم بشود و رشد بکند. بارداری پوچ زمانی اتفاق می‌افتد که لقاح به درستی تشکیل نشده باشد و یا به شکل توده‌ای از سلول خارج از کیسه حاملگی رشد بکند. برای آشنایی با علائم بارداری کلیک کنید.
زمانی اتفاق می‌افتد که دو اسپرم وارد یک سلول تخمک بشوند که دراین صورت DNA سلول تخم از بین می‌رود و لقاح فقط شامل کروموزم‌های پدر است که به صورت یک توده‌ای از سلول خارج از کیسه جنین رشد می‌کند.
سلول رویان تشکیل شده هم کروموزم‌های مادر را دارند و هم کروموزم‌های پدر را با این حال تعداد کرومزوم‌ها بیشتر از 46 تا است و بافت جفت غیرطبیعی است، پس جنین طبیعی نمی‌تواند شکل بگیرد و در اوایل بارداری سقط می‌شود.
عامل خطر مستقیم این اختلال ناشناخته است اما تعدادی از عوامل خطر احتمالی برای بارداری‌پوچ در نظر گرفته شده است که عبارتند از:
بالا بدون سن مادر: زنان با تعداد مشخصی از تخمک نابالغ به دنیا می‌آیند و با رسیدن به بلوغ هر ماه یک تخمک بالغ می‌شود تا فرصت بارداری رخ بدهد و لقاح تشکیل شود، با بالا رفتن سن مادر، تخمک‌های مادر در معرض اشعه و داروهای مختلفی قرار گرفته و آسیب دیده و با تشکیل لقاح تقسیم سلولی به درستی انجام نمی‌شود.
اشکال در تقسیم سلولی: عواملی مثل لقاح مصنوعی، کامل نبودن سیکل باروری تخمک، بودن در معرض اشعه‌ها و پرتوها، ناهنجاری‌های ساختاری رحمی و … باعث اختلال در فرآیند تقسیم سلولی می‌شود.
عفونت‌های دوران بارداری: ممکن است مادر قبل از حاملگی دچار عفونت‌های شدید مثل سرخجه، سیفلیس، کلامیدیا، تبخال تناسلی و… شده باشد که باعث آسیب رسیدن به لقاح می‌شود. دقت داشته باشید حتما آزمایشات قبل ازبارداری را انجام بدهید و از سلامت جسمی خود و همسرتان مطمئن باشید و بعد اقدام به بارداری بکنید. برای آشنایی بیشتر با نکات دوران بارداری کلیک کنید.
در آزمایشات بارداری مثل استفاده از تست‌های حاملگی فوری و آزمایش خون، بارداری‌پوچ تشخیص داده نمی‌شود و نتیجه این تست‌ها تنها باردار بودن را مشخص می‌کند. فقط از طریق سونوگرافی مشخص می‌شود که بارداری‌پوچ است یا طبیعی! برای آشنایی بیشتر با میزان اعتبار تست بارداری کلیک کنید.
اما معمولا مادر با داشتن علائمی مثل خونریزی یا لکه بینی، درد و انقباض در ناحیه شکمی، قاعدگی با خونریزی شدید و درد شدید در سینه‌ها به پزشک مراجعه می‌کند و با انجام سونوگرافی بارداری‌پوچ تشخیص داده می شود.
درمان بارداری پوچ به این معنا نیست که لقاح تشکیل شده اصلاح بشود و بارداری ادامه بیابد، در بارداری‌پوچ لقاح حتما سقط خواهد شد یا به صورت طبیعی و یا با مداخلات پزشکی!
در اکثر موارد سقط خود به خودی در بارداری‌پوچ اتفاق می‌افتد. مکانیسم طبیعی بدن مادر به بارداری‌پوچ واکنش نشان می‌دهد و با ترشح هورمون‌های مختلف سعی در سقط لقاح تشکیل شده دارد. این اتفاق معمولا در سه ماه اول بارداری رخ می‌دهد.
متخصص زنان و زایمان با توجه به شرایط پزشکی مادر روش مناسب سقط جنین را تجویز می‌کند. در ادامه خلاصه ای از روش‌های سقط را شرح داده‌ایم. برای آشنایی با انواع روش‌های سقط جنین کلیک کنید.
استفاده از دارو
وقتی سقط در زمان مورد انتظار رخ نداد، پزشک با تجویز دارو دیواره‌های رحم را برای سقط تحریک می‌کند، این روش دو تا سه روز زمان می‌برد و خونریزی همزمان با حالت تهوع عارض می‌شود. عوارض ناشی از آن شدیدتر از کورتاژ است و حتما باید تحت نظر متخصص انجام بگیرد.
جراحی و کورتاژ
زمانی که برای سقط از طریق دارو دیر شده باشد، توده سلولی بسیار رشد کرده و فقط از طریق جراحی می‌توان به آن خاتمه داد. دوره نقاه این روش بین شش ماه تا یکسال طول می‌کشد و توصیه می‌شود در این مدت بارداری اتفاق نیوفتد.
شیمی درمانی
اگر توده سلولی بافت رحم را درگیر کرده باشد، بعد از عمل جراحی ممکن است لازم باشد فرد برای مدتی تحت شیمی درمانی قرار بگیرد. بعد از پایان دوره درمان بارداری مجدد امکان پذیر است.
خارج کردن رحم
اگر توده سلولی بافت رحم را درگیر کرده باشد و فرد قصد بارداری نداشته باشد یا سابقه بارداری پوچ مکرر داشته باشد می‌توان رحم را خارج کرد تا شرایط مادر وخیم‌تر نشود و سلامتی اش حفظ شود.
از همان ابتدای تشکیل لقاح، مشخص است که بارداری‌پوچ است یا طبیعی، اما چند هفته طول می‌کشد تا مادران متوجه علائم بارداری بشوند. اینکه لقاح سالم باشد یا دچار مشکلات کروموزمی؛ مسئله ایست که خارج از دسترس و کنترل است و یک رخداد طبیعی به حساب می‌آید؛ از این رو بارداری‌پوچ قابل پیشگیری نیست.
وقتی که مادر با هر یک از روش‌های ذکر شده به باردار پوچ خود خاتمه دهد و سیکل قاعدگی مجددا شروع شود، می‌تواند زیر نظر متخصص برای بارداری مجدد اقدام کند. فردبعد از خاتمه دادن به بارداری‌پوچ، باید حداقل سه دوره قاعدگی کامل را سپری بکند تا آماده برای بارداری باشد.
داشتن سابقه بارداری‌پوچ به این معنی نیست که مادر نمی‌تواند جنین سالم پرورش بدهد یا اینکه بارداری‌های بعدی هم قرار است پوچ باشد، اکثر مادرانی که تجربه بارداری پوچ داشته‌اند قبل و بعد از آن، بارداری موفقیت آمیز داشته‌اند. داشتن تجربه بارداری پوچ تاثیری در میزان باروری ندارد.
بارداری پوچ رخداد طبیعی است که برای 50 درصد مادران اتفاق افتاده و به ندرت بیش از یکبار برای زنان بیش می‌آید. اگرچه بارداری پوچ، سقط و مراقبت‌های بعد از آن تجربه ناخوشایندی برای زنان به حساب می‌آید اما به معنی وجود مشکل ژنتیکی به خصوصی در زنان یا مردان نیست و اکثر زنانی که بارداری‌پوچ داشته‌اند موفق به داشتن بارداری طبیعی بوده‌اند.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع: بارداری پوچ
میکروسفالی نام بیماری است که در آن جمجمه فرد به‌اندازه کافی رشد نمی‌کند. در نتیجه اندازه سر یا مغز کودک نسبت به همسالانش کوچک‌تر است. کوچک‌تر بودن اندازه سر در این کودکان به این معناست که مغز نمی‌تواند رشد طبیعی داشته باشد. در نتیجه می‌توان گفت که اولین پیامد میکروسفالی ناتوانی یا عقب‌ماندگی ذهنی است. میکروسفالی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود که ژنتیک، استفاده از مواد مخدر و درگیری با بعضی از بیماری‌های عفونی از جمله سرخجه دلایل آن هستند. باتوجه‌به اینکه این بیماری درمانی نداشته و می‌تواند مشکلات بسیاری را برای خود کودک و همین‌طور خانواده او به همراه داشته باشد بهتر است برای پیشگیری از این بیماری اقدام کنید. به‌علاوه اگر شما یا هر یک از نزدیکان‌تان درگیر این بیماری شده بهتر است برای کم‌کردن مشکلات از یک مشاور متخصص کمک بگیرید.
منبع: میکروسفالی
به‌طورکلی رشد مغز تا بعد از تولد نیز ادامه دارد. در طول این مدت به همان اندازه که مغز در حال رشد است جمجمه و سر کودک نیز رشد می‌کند؛ تا مغز فضای کافی برای بزرگ‌تر شدن داشته باشد. در کسانی که درگیر میکروسفالی می‌شوند به هر دلیلی مرزهای جمجمه زودتر از زمانی که باید بسته می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که اولاً سر این کودکان نسبت به همسالان‌شان بسیار کوچک‌تر باشد. ثانیاً بسته‌شدن مرزهای جمجمه اجازه رشد کافی را از مغز می‌گیرد. و به همین خاطر یکی دیگر از نشانه‌های میکروسفالی عقب‌ماندگی‌های ذهنی هستند.
همان‌طور که گفتیم کوچک بودن اندازه دور سر مهم‌ترین و بارزترین علامت میکروسفالی است. علاوه بر این سایر علائم میکروسفالی باتوجه‌به شدت این بیماری عبارت‌اند از:
تشخیص میکروسفالی حتماً باید زیر نظر یک متخصص صورت بگیرد. به‌طورکلی دو راه برای تشخیص این بیماری وجود دارد. یکی از آنها مربوط به دوران بارداری و دیگری مربوط به پس از تولد نوزاد است.
تشخیص‌میکروسفالی در حین بارداری در سه‌ماهه آخر و توسط دستگاه سونوگرافی انجام می‌شود. در این روش اندازه دور سر نوزاد با استفاده از دستگاه گرفته می‌شود. و اگر مشکلی وجود داشته باشد مشخص خواهد شد. بااین‌حال دقت داشته باشید که قبل از سه‌ماهه آخر دوران بارداری، احتمال خطا در تشخیص میکروسفالی بسیار بیشتر می‌شود.
تشخیص‌میکروسفالی پس از تولد از طریق جدول‌های استاندارد رشدی بر اساس سن و جنس انجام می‌شود. متخصص کودک اندازه دور سر نوزاد را باتوجه‌به این جدول‌ها بررسی می‌کند؛ و درصورتی‌که اندازه سر نوزاد حدود دو انحراف معیار نسبت به همسالانش کم‌تر باشد، می‌توان نوزاد را مبتلا به میکروسفالی در نظر گرفت. علاوه بر این می‌توان از دستگاه‌های تصویربرداری مغز مانند MRI برای تشخیص میکروسفالی استفاده کرد.
تا کنون هیچ دلیل واضح و مشخصی برای ابتلا به میکروسفالی مشخص نشده است. در مجموع اختلال میکروسفالی می‌تواند دارای سه دسته علت باشد که شامل اختلالات کروموزومی، رخدادهای دوران جنینی و اتفاقات دوران پس از تولد است:
از جمله اختلالات کروموزومی که با میکروسفالی در ارتباط هستند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
مهم‌ترین عواملی که می‌تواند باعث ابتلا به‌میکروسفالی شود مربوط به اتفاقات دوران جنینی است. از جمله این اتفاقات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
میکروسفالی می‌تواند حتی پس از تولد هم رخ دهد. در چنین حالتی بنا به علت‌های مختلف، مرزهای جمجمه زودتر از آنچه که باید بسته می‌شود. در نتیجه رشد مغز نیز متوقف شده و کودک دچار میکروسفالی می‌شود. یکی دیگر از دلایل درگیری با این بیماری پس از تولد نیز این است که درست پس از زایمان اکسیژن کافی به مغز نوزاد نرسد. این شرایط باعث می‌شود نوزادی که تا مرحله‌ای پس از تولد رشد طبیعی داشته نیز ناگهان درگیر این بیماری شود.
متأسفانه تاکنون هیچ درمان قطعی برای درمان‌میکروسفالی پیدا نشده است. تنها راه درمان این بیماری درمان علامتی می‌باشد، یعنی برای کاهش مشکلات این افراد می‌توان تا حدودی علائم آنها را مورد بهبود قرار داد. از جمله درمان‌های معمول برای کاهش علائم میکروسفالی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
داروها یکی از درمان‌هایی هستند که اغلب اوقات برای بیماران درگیر با میکروسفالی تجویز می‌شوند. این داروها اگرچه نمی‌توانندمیکروسفالی را درمان کنند اما برای کنترل بعضی از علائم مثل تشنج و یا بیش‌فعالی بسیار مفید هستند.
اقدام اصلی که در جراحی انجام می‌شود این است که درزهای جمجمه را باز می‌کنند تا از شدت پیدا کردن علائم جلوگیری شود. بااین‌حال این روش برای همه بیماران میکروسفالی توصیه نمی‌شود.
توان‌بخشی‌ها یکی از بهترین درمان‌ها برای بیماران‌میکروسفال هستند. در این درمان به بیمار کمک می‌کنند تا بتواند از همان مقدار توانایی ذهنی که دارد به بهترین شکل استفاده کند. بعضی از روش‌هایی که در توان‌بخشی استفاده می‌شوند عبارتند از:
گفتاردرمانی
کودکان مبتلا به میکروسفالی مشکلات بسیاری را در صحبت‌کردن، ارتباط برقرار کردن با دیگران و همین‌طور بلع دارند. در جلسات گفتاردرمانی به کودک کمک می‌شود تا حدودی این مشکلات را کنار گذاشته و توانایی‌های خود را در این زمینه‌ها بیشتر کند.
کاردرمانی
یکی دیگر از مشکلات همراه بامیکروسفالی ناتوانی‌های حسی و حرکتی هستند. یعنی این کودکان در احساس‌کردن محیط خود و همین‌طور انجام رفتارهای مختلف با مشکل مواجه هستند. در جلسات کاردرمانی بر روی مهارت‌های حسی و حرکتی آنها تمرکز می‌شود.
فیزیوتراپی
تمرین‌های فیزیوتراپی برای بیماران میکروسفال به آنها کمک می‌کند تا عضلات بدنشان را تقویت کرده و تا حدودی بهتر بتوانند حرکت کنند.
درست است که راه درمانی برای‌میکروسفالی وجود ندارد بااین‌حال شما می‌توانید با استفاده از برخی راهکارها احتمال تولد نوزادی با این بیماری را کم کنید. بعضی از راهکارهایی که می‌تواند برای پیشگیری از میکروسفالی به شما کمک کند عبارتند از:
پیش از اینکه برای بارداری اقدام کنید و به‌خصوص اگر در خانواده شما یا همسرتان سابقه میکروسفالی وجود دارد از مشاوره ژنتیکی استفاده کنید. انجام این مشاوره‌ها بهترین راهکار برای کنترل این بیماری است. مشاورین به شما کمک می‌کنند تا از سلامتی خود، همسرتان و همین‌طور فرزندی که به دنیا می‌آورید اطمینان بیشتری داشته باشید.
همان‌طور که گفتیم استفاده از مخدرهایی مثل الکل احتمال بروز این بیماری را افزایش می‌دهد. پس یکی از ساده‌ترین کارهایی که برای جلوگیری از این بیماری می‌توان انجام داد این است که قبل از بارداری و در حین آن از مصرف مخدرها یا قرارگرفتن در معرض دود آنها خودداری کنید.
بیماری‌های عفونی مثل سرخجه یا توکسوپلاسموزیس از جمله عواملی هستند که با میکروسفالی ارتباط مستقیمی دارند. پس اگر در زمان بارداری یا پیش از آن درگیر هر نوع عفونتی شده‌اید بهتر است این موضوع را با یک متخصص در میان بگذارید.
اگر شما نیز درگیر بیماری میکروسفالی برای فرزند یا یکی از آشنایان‌تان شده‌اید احتمالاً روزهای سختی را می‌گذرانید. یکی از مشکلات جدی میکروسفالی فشار روانی و بیماری‌های روحی است که برای والدین و سایر اطرافیان به همراه دارد. در چنین شرایطی کمک‌گرفتن از یک روانشناس متخصص می‌تواند کمک‌کننده باشد. مشاورین علاوه بر اینکه با انجام جلسات توان‌بخشی می‌توانند به فرزند شما کمک کنند جلساتی را نیز برای کمک به خود شما برگزار می‌کنند. در این جلسات به شما کمک می‌شود تا با این شرایط کنار آمده و سلامت روان خود را حفظ کنید. به‌علاوه اطلاعات مفیدی نیز راجع به این بیماری و نحوه برخورد با کودک میکروسفال آموزش خواهید دید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا سن بالای مادر با افزایش احتمال ابتلا به میکروسفالی ارتباط دارد؟
میکروسفالی اختلالی است که به دلیل عوامل مختلفی رخ می‌دهد. اما به‌طورکلی مطالعات انجام شده ارتباط معناداری بین سن بالای مادر با ابتلا به میکروسفالی را نشان نداده‌اند. سن بالای مادر بیشتر با سندرم داون ارتباط دارد.
منبع: میکروسفالی
از آن جا که کودک باهوش نیاز به دریافت آموزش‌های متفاوتی دارند، بسیاری از پدر و مادرها به دنبال شناسایی و یا گاه اعمال آموزش‌های خاص هستند. رفتارهای طبیعی هر کودکی با توجه به ویژگیهای سنی و شخصیت و رشد شناختی، عاطفی و جسمانی در نظر گرفته می‌شود. در این بین برخی از کودکان به طور کلی نسبت به سایر همسالان خود رشد بیشتری در زمینه هوشی دارند. کودکان باهوش نسبت به همسالان خود مسائل و چالش‌ها را به شکل متفاوت‌تری حل می‌کنند. هر والدی دوست دارد فرزند باهوشی داشته باشد. یک کودک باهوش معمولاً نشانه‌هایی قبل از ورود به دوران مدرسه از خودش نشان می‌دهد که شناخت این ویژگی‌ها کلید اساسی در جهت توسعه و پیشرفت کودک محسوب می‌شود. از این جهت آشنایی با نشانه‌های شناسایی و ویژگیهای یک کودک باهوش برای خانواده‌ها ضروری به نظر می‌رسد. برای شناسایی و استعدادیابی کودک خود کلیک کنید.
منبع: کودک باهوش را چطور شناسایی کنیم
تاکنون روانشناسان به تعریف واحد و مشخصی در ارتباط با هوش دست پیدا نکرده‌اند و هر روانشناسی با توجه رویکرد و نظری که دارد تعریف متفاوتی را بیان کرده است. با این حال جامع‌ترین تعریفی که اکثر متخصصین با آن موافق هستند توانایی سازگاری فرد با محیط است. به عبارتی کودک هرچقدر بیشتر بتواند با محیطش سازگار شود از هوش بیشتری برخوردار است.
برخی دیگر از روانشناسان به مجموعه توانایی‌ها و مهارت کودک باهوش توجه دارند. از این جهت یک نمره هوش کلی یا همان IQ را برای کودک در نظر می‌گیرند و برای سایر مهارت‌ها و توانایی‌های کودک نمره جداگانه در نظر می‌گیرند. بنابراین به طور کلی می‌توان گفت نمره هوش آن چیزی است که یک آزمون معتبر هوش اندازه می‌گیرد. از جمله معتبرترین آزمون‌های هوش می‌توان به آزمون هوش وکسلر یا آزمون گاردنر اشاره کرد. نمره هوش کودک می‌تواند امکان موفقیت‌های بعدی فرد در زندگی را پیش بینی کند. بیشترین و موفق‌ترین پیش‌بین آزمون‌های هوش در ارتباط با پیشرفت تحصیلی است. به طور کلی می‌توان گفت کسانی که نمره هوشی بالاتری دارند موفقیت تحصیلی بیشتری به دست می‌آورند.
نمره هوشی می‌تواند راهی برای شناسایی و تمایز بین کودک باهوش، کودک عادی و کودک با هوش کم باشد. به عنوان مثال کودکان عادی هوشبهری بین 90 تا 109 دارند، کودکان با بهره هوشی بالا نمره‌ای بیش از 110 و کودکان با توانایی هوشی کم نمره پایین 79 می‌گیرند. پیشنهاد می‌شود مقاله هوش کودک را هم بخوانید.
کودکان باهوش نسبت به سایر همسالان خود توانایی‌ها و ویژگی‌هایی دارند که آنها را از سایر کودکان متمایز می‌کند. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به حافظه قوی، مهارت کلامی بالا، استدلال ریاضی بالا، کنجکاو بودن، خلاقیت بالا، حل مسئله خوب، فهم مطالب پیچیده و… اشاره کرد. برای کشف استعداد کودکان کلیک کنید.
یکی از ویژگیهای اصلی کودکان تیزهوش حافظه قوی آن‌هاست. حافظه تنها به حفظ مطالب و یادآوردی اطلاعات گذشته محدود نمی‌شود. حافظه کارکردها و انواع مختلفی دارد که می‌تواند در یادگیری و حل مسائل مختلف به کودک کمک کند. از جمله حافظه‌های مختلف می‌توان به حافظه فضایی، حافظه ریاضی، حافظه کوتاه مدت، حافظه بلند مدت و… اشاره کرد. به عبارتی می‌توان گفت تمام آموزش‌ها و کاربرد آنها در زندگی و شیوه رفتار فرد در محیط‌های مختلف و… تحت تاثیر حافظه قرار دارد.
این کودکان به دلیل حافظه قوی و سایر کارکردهای شناختی مهارت ارتباطی و کلامی بالایی دارند. زبان تحت تاثیر چهار کارکرد اصلی گفتن، شنیدن، خواندن و نوشتن قرار دارد، این کودکان معمولاً این فرایند‌ها و کارکردها را سریع‌تر از همسالان خود یاد می‌گیرند و در نتیجه بهتر می‌توانند با افراد دیگر ارتباط برقرار کنند. در نتیجه مهارت‌های کلامی بالا و درک دیدگاه‌های طرف مقابل باعث می‌شود تا به نسبت سایر همسالان راحت‌تر بتواند با بزرگسال‌ها صحبت و معاشرت داشته باشد.
کنجکاو بودن و خلاقیت بالا از دیگر ویژگی‌هایی است که می‌توان کودک باهوش را با آنها شناسایی کرد. اما داشتن هوش بالا لزوماً به معنی خلاق بودن فرد نیست. خلاقیت تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد که یکی از تاثیرگذارترین این عوامل، هوش بالا است. کنجکاو بودن کودک نشان دهنده اهمیت فرد به یادگیری مطالب مختلف است و این مسئله باعث می‌شود تا کودک به طور مداوم به یادگیری علاقه داشته باشد.
عمدتاً کودکان باهوش مهارت‌های ریاضی بالایی دارند و نسبت به سایر همسالان سرعت محاسبه و هوش ریاضی بیشتری دارند.
ویژگی منحصر به فرد دیگر کودکان باهوش توانایی آنها در حل مسائل و پیدا کردن راه حل است. کودک باهوش نسبت به سایر کودکان مهارت‌های بالاتری برای حل مسائل در هنگام مواجهه با مشکلات مختلف دارد. به عبارتی کودکان باهوش زودتر می‌توانند با محیط سازگار شوند و توانایی بیشتری برای حل مشکل دارند.
هر ویژگی و توانمندی علاوه بر مزایایی که دارد آسیب‌ها و مشکلاتی را هم به همراه دارد. به دلایل مختلفی ممکن است این کودکان در تعاملات خود مشکلاتی را تجربه کنند، درست است که کودکان باهوش می‌توان معاشرت بهتری داشته باشند، اما اگر انتظارات اطرافیان و فشارهای والدین متناسب با توانمندی‌ها و ویژگیهای نباشد می‌تواند برای آنها مشکلاتی را به وجود بیارود.
معمولاً والدین با فهمیدن اینکه کودک باهوشی دارند، برای اینکه پیشرفت و توسعه بیشتری در این ویژگی کودک خود به وجود بیاورند فشارهای مضاعفی بر آنها اعمال می‌کنند. زیرا که انتظار دارند تا کودک‌شان همیشه بهترین باشد و همه شرایط بهترین عملکرد را نشان دهد. این مسئله باعث ایجاد فشار زیادی بر روی کودک و مشکلات روانشناختی می‌شود. از این جهت این مشکلات می‌تواند مانع پیشرفت کودک شوند و عملکرد کودک کاهش پیدا کند.
یکی دیگر از مشکلاتی که برای این کودکان به وجود می‌آید این است که ممکن است توسط همسالان خود مورد پذیرش قرار نگیرند زیرا کودکان باهوش همیشه مورد تحسین و تشویق معلمان و مسئولان مدرسه قرار دارند و این مسئله ممکن است باعث شود تا در بین دوستانشان محبوبیت لازم را نداشته باشند در نتیجه احساس تنهایی کنند.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک باهوش می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا نمره هوشی کودک همیشه ثابت است؟
در مجموع نمره هوشی که کودک دریافت می‌کند تا حدی به نوع آزمون انجام شده و ارزیابی روانشناس بستگی دارد. با این حال ممکن است در طول زمان تغییرات اندکی در هوش بهر کودک به وجود بیاید اما این تغییرات به میزان زیاد نیست.