غذا دادن به کودک از جمله وظایف اساسی والدین است. همانطور که کودک شما رشد می‌کند، نیازهای تغذیه‌ای او نیز به همراه آن افزایش می‌یابد. در طول دو سال اول، تا 75% از هر وعده غذایی صرف ساختن مغز کودک شما میشود. از اولین روز تولد تا 6 ماهگی، کودک شما می‌تواند تمام مواد مغذی مورد نیاز برای رشد و تکامل را از شیر شما دریافت کند. او به هیچ چیز دیگری نیاز نخواهد داشت. زمانی که کودک به 6 ماهگی می‌رسد از آن به بعد تا سنین بالاتر، رشد و تکامل او به انرژی و مواد مغذی بیشتری نیاز دارد. بنابراین باید شروع به دادن غذاهای دیگر غیر از شیر بکنیم. در این مقاله سعی داریم بیشتر به مساله غذا دادن به کودک بپردازیم.
غذایی که کودک شما می خورد، به رشد و تکامل او کمک می کند. شیرخوارانی که با شیر مادر تغذیه می شوند، هر روز 8 الی 12 بار شیر می خورند. اما شیرخوارانی که با شیر خشک تغذیه می شوند، حدود 6 الی 10 بار در روز تغذیه می شوند. در حدود 6 ماهگی می‌توانید شروع به تغذیه با برخی از غذاهای جامد بکنید. شروع عادات غذایی خوب در این مراحل، به تنظیم الگوهای غذایی سالم برای کودک‌تان کمک بسیاری می کند. رژیم غذایی کودک باید بر اساس آمادگی، مهارت‌های تغذیه و سن رشد او باشد.
الگوی تغذیه نوزاد می‌تواند غیرقابل پیش بینی باشد. در ادامه به شما توضیح می دهیم که چه زمانی و چگونه به نوزاد خود غذا بدهید. نکات زیر را در خصوص تغذیه نوزاد در نظر بگیرید.
زودرنجی در کودکان خیلی اوقات باعث میشود که والدین نتوانند در مورد تربیت فرزندشان رفتاری یکسان اتخاذ کنند. برای مثال مادر کار اشتباه فرزندش را به او گوش زد می‌کند و از او می‌خواهد لیوان‌اش را بلند کرده به آشپزخانه ببرد، اما کودک با وجود این که انجامش می‌دهد، در خود فرو رفته و چهره ناراحت می‌گیرد، در این شرایط خیلی از والدین طاقت نیاورده و از گفته خود پشیمان شده و از او دلجویی می‌کنند.
منبع: زودرنجی در کودکان | علت و درمان حساس بودن کودک
زودرنجی وضعیتی است که کودک نسبت به هر مسئله‌ای حساسیت زیادی از خود نشان می‌دهد. و به بهانه‌های مختلف دائماً آزرده خاطر میشود. کودکان زودرنج همیشه در حال بهانه‌گیری، نق زدن، قهر کردن، رفتارهای لجبازانه و… هستند. زودرنجی در کودکان می‌تواند در بلند مدت والدین را خسته و فرسوده کند. این مسئله باعث میشود تا رابطه والد و فرزند دچار تعارضات و مشکلاتی شود و صمیمیت بین آن‌ها کاهش پیدا کند.
همچنین زودرنجی در کودکان می‌تواند در ارتباطش با سایر همسالان تاثیر منفی بگذارد، به طور کلی کودکان زودرنج در بین دوستان و همسالان‌شان محبوبیت و پذیرش زیادی ندارند، همین مسئله می‌تواند میزان زودرنجی آن‌ها را افزایش دهد و کودک را درگیر یک چرخه معیوب کند. هرچه کودک مدت زمان بیشتری درگیر زودرنجی باشد به احتمال بیشتری مستعد ابتلا به افسردگی، اضطراب و سایر پریشانی‌های روانشناختی میشود.
زودرنجی در کودکان نشانه هایی دارد که والدین با مشاهده آن باید از روانشناس و متخصص کودک کمک بگیرند. در ادامه نشانه های زودرنجی در کودکان را اشاره کرده ایم.
✔ آزرده شدن سر کوچکترین مسائل
✔بابت هر چیزی شروع به گریه و زاری می‌کنند
✔ بهانه گیر هستند
✔ به سرعت قهر می‌کنند
✔با دیگران مخالفت می‌کنند
✔ روابط محدود با همسالان دارند
✔ گوشه گیر هستند
✔واکنش نشان دادن به هر چیز کوچک
✔ احساس کلافگی دارند
زودرنجی در کودکان به علت‌های مختلف زیستی، روانی و اجتماعی رخ می‌دهد. برخی از کودکان از هنگام تولد به طور زیستی خلق و خوی دشواری دارند. کودکان با خلق و خوی دشوار معمولاً نسبت به سایر کودکان چالش‌های رفتاری بیشتری دارند و به میزان بالاتری تحریک‌پذیر و زودرنج هستند.
این ویژگی کودکان با خلق و خوی دشوار باعث میشود تا والدین نسبت به آن‌ها دچار خستگی و فرسودگی شوند و توجه کمتری به آن‌ها داشته باشند و همین مسئله می‌تواند تحریک‌پذیری و زودرنجی آن‌ها را افزایش دهد. علاوه بر مسائل زیستی باید نقش عوامل روانشناختی و تربیتی را هم در نظر گرفت.
رشد کودک یک ساله در 5 بٌعد تقسیم میشود. این بعدها به رشد جسمانی، رشد هیجانی، رشد روانی، اجتماعی و مهارت زندگی تقسیم میشود. آیا با ویژگی‌های رشد کودک یک ساله و قبل از آن آشنایی دارید؟ نوزادان به دلیل ناتوانی که در مراقبت از خود و همچنین بیان خواسته‌هایشان دارند. معمولاً نیاز بیشتری به دریافت مراقبت و توجه از جانب اطرافیان خواهند داشت.
به‌طورکلی رشد کودک تا یک سالگی دارای ابعاد مختلف جسمی، روانی، اجتماعی و هیجانی است که نوزاد باید در هریک از آن‌ها توانایی‌های مشخصی را به دست آورد. درصورتی‌که با این ویژگی‌ها آشنایی داشته باشید به‌خوبی خواهید دانست که در هر مرحله باید به طور طبیعی انتظار بروز چه ویژگی‌هایی را داشته باشید. و درنتیجه تأخیر یا هرگونه مشکل دیگر در جریان رشد را هرچه سریع‌تر متوجه خواهید شد.
منبع: رشد کودک یک ساله
رشد کودک یک ساله سرعت بسیار بالا خواهد دارد. فرزند شما به لحاظ ویژگی‌های جسمانی و روانی به‌سرعت در حال تغییر است. و در هر مرحله ویژگی‌های جدیدی را از خود نشان می‌دهد. تا جایی که در پایان سال اول زندگی به‌سختی می‌توانید او را همان نوزاد روزهای نخست بدانید. البته باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که به همین میزان احتمال بروز مشکلات رشدی نیز بیشتر خواهد بود.
بسیاری از مشکلات و بیماری‌های ذهنی نظیر اوتیسم و یا عقب‌ماندگی نشانه‌های خود را از همین سنین بروز می‌دهند. و به همین خاطر آشنایی شما با رشد طبیعی در این دوران و همین‌طور گوش‌به‌زنگی نسبت به نشانه‌های غیرمعمول اهمیت بالایی دارد.
رشد کودک یک ساله به 5 طریق انجام میشود. رشد جسمانی، رشد هیجانی، رشد روانی و … که در این بخش از مقاله در رابطه با تمام انواع رشد ها صحبت کرده ایم.
سیلی زدن کودک از طرف تمام متخصصان و مشاوران نفی شده است. به والدین توصیه می‌کنند در عوض از راهبردهای انضباطی سالم، مانند تمجید از رفتارهای خوب و الگوی رفتاری مناسب استفاده کنند. والدین باید این موضوع را درک کنند که اگر حتی یکبار به کودک از روی خشم سیلی بزنند، تأثیر منفی عمیقی روی آن ها خواهد داشت. برخی از والدین بر این باورند که تنبیه بدنی رفتار کودکان را تغییر می‌دهد. اما علم این تفکر را هرگز تأیید نکرده است. درواقع باید گفت که این نوع تنبیهات بیشتر اثرات خورنده و طولانی مدت بر رفتار دارد تا اصلاحی. در ادامه بیشتر به تأثیرات منفی که سیلی به کودکان وارد می کند می پردازیم. اگر خود یا همسرتان از این روش استفاده می‌کنید،
منبع: سیلی زدن کودک | عوارض سیلی زدن به صورت کودک
درحالی که سیلی زدن کودک ممکن است در نتیجه یک عصبانیت لحظه ای اتفاق بیفتد، اما می تواند به چیزی بیش از درد موضعی برای کودک شما منجر شود. از طرفی، کودکانی که به عنوان تنبیه سیلی می‌خورند، فورا مرزهای والدینشان را آزمایش می کنند. به عبارتی، سعی می کنند دوباره رفتارشان را تکرار کنند تا مطمئن شوند آیا بازهم سیلی می خورند یا خیر. به جای اینکه به کودکان سیلی بزنید، تکنیک های انضباطی زیادی وجود دارد که تأثیر زیادی بر رفتار کودکان می گذارد. در ادامه، رایج ترین تأثیرات منفی که تنبیه با سیلی در کودکان ایجاد می کند را بررسی کرده ایم.
کودکان اغلب بر اساس رفتار بزرگسالان می آموزند که چه برخوردی با دیگران داشته باشند. اگر سیلی بخورند، یاد می گیرند که زدن اشکالی ندارد. برای مثال، اگر در هنگام عصبانیت والدین به کودک سیلی بزند، کودک می آموزد که این روشی قابل قبول برای مقابله با عصبانیت می باشد. وقتی بچه ها کوچک تر هستند، معتقدند که اتفاقاتی که در خانه رخ می دهد طبیعی است. بنابراین اگر این کار مدام تکرار شود، برخوردی طبیعی برای آن ها محسوب می شود.
برای کودکان آسان است که کوچکترین روش های تربیتی را برای خود، با مفهومی عمیق تفسیر کنند. کودکان ممکن است وقتی سیلی می خورند احساس کنند والدینشان آن ها را دوست ندارند. حتی اگر بچه ها بدانند که والدینشان آن ها را دوست دارند، بازهم تأثیر منفی بر روی روابطشان خواهد داشت. طبق بررسی های متخصصان، با سیلی زدن کودک و نوجوانان او را از والدین دور و منزوی می کنید.
تنبیه با سیلی می تواند به طرق مختلف موجب کاهش عزت نفس بشود. به خصوص اگر کودکان در حضور دیگران مورد تنبیه والدین قرار بگیرند. پس از بارها تحقیر شدن، کودکان کم کم عزت نفس خود را از دست می دهند و والدین می توانند به وضوح این اتفاق را در کودک خود مشاهده کنند.
کودکان نه تنها یاد می گیرند که این روش مناسبی برای رفتار و ضربه به کودکان دیگر است، بلکه یاد می گیرند که پاسخ مناسبی برای بیان احساسات منفی مثل خشم است. در دراز مدت، این به کودک می آموزد که به همه احساسات قوی با خشونت واکنش نشان دهد.
وقتی کودکان توسط والدین یا کسانی که دوستشان دارند سیلی می خورند، مغزشان به آن ها می گوید که از چیزی که ممکن است به آن ها آسیب برساند فرار کنند، اما همچنین به آن ها می گوید بر خلاف این کار عمل کنند. به عبارت دیگر، با سیلی زدن کودک خود می آموزید که همچنان به دنبال عشق از افرادی باشند که به آن ها صدمه می زنند. چیزی که هرگز برای هیچ انسانی، چه بزرگسال چه کودک خوب نیست.
راه هایی وجود دارد که والدین می توانند با شناخت آن ها، از وضعیتی که ممکن است منجر به سیلی زدن کودک شود جلوگیری کنند. آن ها یاد می گیرند که چگونه احساسات خود را کنترل کنند تا از بروز هرگونه تنبیه نامناسب پیشگیری شود. در ادامه به برخی از مهم ترین تکنیک هایی که می توان با رعایت آن ها از برخورد فیزیکی با کودکان جلوگیری کنید اشاره کرده ایم.