زودرنجی در کودکان

زودرنجی در کودکان خیلی اوقات باعث می‌شود که والدین نتوانند در مورد تربیت فرزندشان رفتاری یکسان اتخاذ کنند. برای مثال مادر کار اشتباه فرزندش را به او گوش زد می‌کند و از او می‌خواهد لیوان‌اش را بلند کرده به آشپزخانه ببرد، اما کودک با وجود این که انجامش می‌دهد، در خود فرو رفته و چهره ناراحت می‌گیرد، در این شرایط خیلی از والدین طاقت نیاورده و از گفته خود پشیمان شده و از او دلجویی می‌کنند.

منبع: زودرنجی در کودکان | علت و درمان حساس بودن کودک

زودرنجی وضعیتی است که کودک نسبت به هر مسئله‌ای حساسیت زیادی از خود نشان می‌دهد. و به بهانه‌های مختلف دائماً آزرده خاطر می‌شود. کودکان زودرنج همیشه در حال بهانه‌گیری، نق زدن، قهر کردن، رفتارهای لجبازانه و… هستند. زودرنجی در کودکان می‌تواند در بلند مدت والدین را خسته و فرسوده کند. این مسئله باعث می‌‌شود تا رابطه والد و فرزند دچار تعارضات و مشکلاتی شود و صمیمیت بین آن‌ها کاهش پیدا کند.

همچنین زودرنجی در کودکان می‌تواند در ارتباطش با سایر همسالان تاثیر منفی بگذارد، به طور کلی کودکان زودرنج در بین دوستان و همسالان‌شان محبوبیت و پذیرش زیادی ندارند، همین مسئله می‌تواند میزان زودرنجی آن‌ها را افزایش دهد و کودک را درگیر یک چرخه معیوب کند. هرچه کودک مدت زمان بیشتری درگیر زودرنجی باشد به احتمال بیشتری مستعد ابتلا به افسردگی، اضطراب و سایر پریشانی‌های روانشناختی می‌شود.

نشانه های زودرنجی در کودکان

زودرنجی در کودکان نشانه هایی دارد که والدین با مشاهده آن باید از روانشناس و متخصص کودک کمک بگیرند. در ادامه نشانه های زودرنجی در کودکان را اشاره کرده ایم.

✔ آزرده شدن سر کوچکترین مسائل

✔بابت هر چیزی شروع به گریه و زاری می‌کنند

✔ بهانه گیر هستند

✔ به سرعت قهر می‌کنند

✔با دیگران مخالفت می‌کنند

✔ روابط محدود با همسالان دارند

✔ گوشه گیر هستند

✔واکنش نشان دادن به هر چیز کوچک

✔ احساس کلافگی دارند

علت زودرنجی کودکان چیست؟

زودرنجی در کودکان به علت‌های مختلف زیستی، روانی و اجتماعی رخ می‌دهد. برخی از کودکان از هنگام تولد به طور زیستی خلق و خوی دشواری دارند. کودکان با خلق و خوی دشوار معمولاً نسبت به سایر کودکان چالش‌های رفتاری بیشتری دارند و به میزان بالاتری تحریک‌پذیر و زودرنج هستند.

این ویژگی کودکان با خلق و خوی دشوار باعث می‌شود تا والدین نسبت به آن‌ها دچار خستگی و فرسودگی شوند و توجه کمتری به آن‌ها داشته باشند و همین مسئله می‌تواند تحریک‌پذیری و زودرنجی آن‌ها را افزایش دهد. علاوه بر مسائل زیستی باید نقش عوامل روانشناختی و تربیتی را هم در نظر گرفت.