مادران شاغل تحت تاثیر فشارهای زیادی قرار دارند. آنها معمولا احساس می‌کنند بار مضاعفی را در زندگی به دوش می‌کشند. و همواره نیازمند دریافت حمایت و کمک از جانب همسر خود هستند. مادران شاغل علاوه بر رسیدگی به امور اقتصادی باید زمان بسیاری را صرف کارهای خانه و رسیدگی به فرزندان بکنند. همین امر باعث می‌شود که به مرور فرسودگی را تجربه کنند. و برای مدیریت کارهای خود با چالش‌های زیادی روبه‌رو شوند.
با این حال با انجام برخی راهکارها می‌توان تا حدودی این مشکلات را کاهش داد. در همین راستا درک و کمک کردن همسر در کنار بهره بردن از مشاوره کودک می‌تواند بسیار موثر باشد. ما در ادامه این مقاله به راهکارهایی برای مقابله با این چالش‌ها پرداخته‌ایم پس تا انتهای مطلب همراه ما باشید.
منبع: مادران شاغل | راهکارهایی موثر برای مادر شاغل
مادران شاغل به دلیل استقلال بیشتر و وابستگی کمتر به اطرافیان، به کودک خود آموزش می‌دهد که با اعتماد به نفس بیشتری رفتار کند. اما تنها اعتماد به نفس بالا از مزیت تربیت مادران شاغل نیست. اینگونه مادران فردیت و سبک زندگی بهتری را به فرزندان خود آموزش می‌دهند.
اما در کنار تمام این مزیت ها، معایبی نیز وجود دارد. کودکانی که مادران شاغل دارند، تنهایی بیشتری را در طول روز سپری می‌کنند. با اندکی برنامه ریزی و پشتکار بالا می‌توان محیط خانه را از کار جدا کرد. و زمان بیشتری را برای کودکان صرف کرد. در این مقاله راجع به تمامی موارد ارتباط مادران شاغل با فرزندان را توضیح داده ایم.
مادران شاغل از همه سو تحت تاثیر فشارها و مشکلات متعددی قرار دارند. نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار مهم است و لازم است که مادران در کنار نقش مادری خود بتوانند از عهده انجام کاری که مسئولیت آن را برعهده گرفته‌اند نیز بربیایند. این مسئله باعث می‌شود که این چالش‌ها و مشکلات شکل بگیرد. از جمله مهم‌ترین چالش‌هایی که مادران شاغل را درگیر خود می‌کند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
عدم توانایی دوستیابی کودکان چه علتی دارد؟ برقراری رابطه با همسن و سالان و پیدا کردن همبازی از مهم‌ترین روابطی است که در سنین کودکی ایجاد می‌شود. این رابطه‌ها تا حد زیادی حائز اهمیت هستند چراکه کودکان از دوستان خود چیزهای زیادی را یاد می‌گیرند. با وجود ثبات نداشتن دوستی‌های شکل گرفته شده در دوران کودکی، بازهم بسیار مهم است که پدر و مادر مهارت‌های ارتباطی و دوست یابی درست را به کودکان‌شان آموزش دهند؛ چراکه منجر به رشد شخصیتی و اجتماعی فرزندان‌شان می‌گردد. در ادامه همراه ما باشید تا به علت‌های عدم توانایی دوستیابی کودکان و راهکارهای موثر در این زمینه بپردازیم.
منبع: عدم توانایی دوستیابی کودکان
جالب است بدانید که کودکان همراه با یادگیری راه رفتن، دوستیابی و پیدا کردن همبازی را نیز می‌آموزند و به تدریج می‌توانند در ارتباط با دیگران مهارت پیدا کنند. البته این موضوع در مورد تمامی کودکان صدق نمی‌کند چراکه برخی در پیدا کردن دوست ناتوانند و همین موضوع سبب می‌شود که به مرور تنها و گوشه‌گیر شوند و یا مدام به والدین خود وابسته باشند.
تفاوت‌های موجود در نحوه دوستیابی و ارتباط با دیگران تا حد زیادی وابسته به ویژگی‌های فردی و ذاتی انسان‌ها است اما مهارتی آموختنی نیز می‌باشد که افراد می‌توانند در طول زندگی آن را بیاموزند. به طور کلی انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند که از نیازهای درونی آنها این است که در گروههای مختلف عضو باشند؛ همین تمایل سبب می‌شود که کودکان از سن چهار و پنج سالگی دوستانی را برای خود انتخاب کنند. در صورتی که نتوانند تا این سنین با دیگران ارتباط برقرار کنند،
برخی از کودکان به صورت ذاتی تمایل ندارند با همسن و سالان خود بازی کنند و یا با آنها ارتباط برقرار کنند. همین موضوع سبب می‌شود که به تدریج گوشه‌گیر و منزوی شوند؛ که لازم است اشاره کنیم انزواطلبی در کودکان می‌تواند از رشد اجتماعی آنها جلوگیری کند.
البته برخی دیگر از کودکان تمایل به پیدا کردن دوست و همبازی دارند اما نمی‌توانند با دیگر کودکان ارتباط برقرار کنند. برای پیدا کردن علت عدم توانایی دوستیابی کودکان باید سه گام اصلی طی گردد که در ادامه آنها را توضیح داده‌ایم. در صورتی که فرزندتان با کسی بازی نمی‌کند، مقاله بازی نکردن کودکان را بخوانید.
اگر کودکتان نمی‌تواند با همسن و سالان خود دوست شود و یا در نحوه برقراری ارتباط با دیگر کودکان مشکل دارد، سعی کنید با او صحبت کنید و علت را متوجه شوید. در صورتی که نمی‌توانید از طریق حرف زدن با فرزندتان علت این مشکل را بفهمید؛ توصیه می‌شود از مشاوره کودک استفاده کنید.
سعی کنید از اهمیت برقراری رابطه و پیدا کردن دوست با فرزندتان صحبت کنید. او را در شرایطی قرار دهید که با همسالان خود در ارتباط باشد و بتواند به گونه‌ای با آنها ارتباط برقرار کند. به عنوان مثال او را در کلاس‌های ورزشی و یا آموزشی ثبت نام کنید.
سعی نکنید بر روی موضوع دوستیابی کودکتان پافشاری کنید به گونه‌ای که باعث رنجش و آزار فرزندتان شوید. به کودکتان فرصت دهید تا کم‌کم با اهمیت دوستیابی و ارتباط با دیگران آشنا گردد.
همینطور باید اشاره کنیم نباید به کودک خود عنوان‌های خجالتی، ساکت و یا … را نسبت دهید؛ چراکه این عنوان‌ها زمینه بروز اضطراب اجتماعی و رفتارهای نامناسب برای او را فراهم می‌کند.
در ادامه به مهم‌ترین علل عدم توانایی دوستیابی کودکان اشاره کرده‌ایم. علاوه بر این موارد، برخی از عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند در این مساله دخیل باشند که برای تشخیص دقیق‌تر نیاز به بررسی بیشتر توسط متخصصین هست.
از عواملی که سبب می‌شود کودکان توانایی بالایی در ایجاد رابطه دوستی داشته باشند، داشتن عرت نفس بالا است. داشتن عزت نفس بالا به این معناست که کودکان خود را موجوداتی دوست داشتنی و مهم می‌دانند و همین موضوع سبب می‌شود که آنها بتوانند با دیگر کودکان ارتباط موثرتری برقرار کنند. بنابراین والدین می‌توانند با تقویت عزت نفس کودکان‌شان به آنها کمک کنند تا در نحوه پیدا کردن دوست بهتر عمل کنند.
از دیگر علت‌هایی که سبب می‌شود کودکان در زمینه دوستیابی و برقراری ارتباط با همسالان خود ضعیف عمل کنند، داشتن اضطراب بیش از حد است. علت وجود اضطراب در هر کودکی متفاوت می‌باشد که پدر و مادر می‌توانند به کمک روانشناس از آن مطلع شوند. چرا که نشانه‌های اضطراب در کودکان با بزرگسالان تفاوت دارد.
مهم‌ترین موضوعی که در عدم توانایی دوستیابی کودکان مطرح است، عدم آگاهی آنان از مهارت‌های ارتباطی می‌باشد. در واقع در یادگیری مهارت‌های ارتباطی هم پدر و هم مادر نقش دارند و باید شیوه‌های درست آن را به فرزندشان آموزش دهند. از طرفی دیگر کودک باید زمان کافی را در میان همسن و سالان خود بگذراند تا بتواند کم‌کم این مهارت را بیاموزد.
برخی اختلالات رفتاری همچون اوتیسم و یا افسرگی سبب می‌شود که کودکان تمایلی به دوستیابی و برقراری ارتباط با همسالان خود نداشته باشند. برخی کودکان نیز به دلیل اختلال بیش فعالی در رابطه‌های دوستانه خود، موجوداتی پرخاشگر هستند که به همین دلیل از جانب دوستانش طرد می‌شوند و نمی‌توانند رابطه‌های دوستانه خوبی را شکل دهند.
در زمینه حل مشکل عدم توانایی دوستیابی کودکان راهکارهای بسیاری وجود دارد که در ادامه به مهم‌ترین آنها اشاره کرده‌ایم. برخی از والدین به جای یافتن راه حلی برای عدم توانایی دوستیابی کودکان آن را به زمان موکول می‌کنند. در این خصوص باید بگوییم که ذهن و روان کودک شما در حال شکلگیری است و هر لحظه آن اهمیت دارد. پس هرگز چنین مساله مهمی را به زمان نسپارید.
برای اینکه فرزندتان بتواند با همسالان خود در ارتباط باشد و ارتباط با آنها را بیاموزد، باید در محیط‌های مختلفی قرار بگیرد. به همین دلیل بهتر است فرزندتان را در کلاس‌های فوق برنامه ثبت نام کنید و او را در موقعیت‌های مختلف دوستیابی قرار دهید. در چنین حالتی کودک بدون فشار دیگران می‌تواند دوستانی را برای خود انتخاب کند و در کنار آن نیز کم‌کم اجتماعی بودن را بیاموزد.
دوستان فرزندتان را به خانه‌تان دعوت کنید و به آنها اجازه دهید تا آزادانه با یکدیگر بازی کنند. کودکان از طریق بازی کردن می‌توانند انرژی خود را تخلیه کنند و همینطور رشد شناختی و رفتاری بیشتری داشته باشند.
در طول مدت بازی فرزندتان با دوستانش، می‌توانید آنها را زیرنظر بگیرید و نواقص و کاستی‌های کودک خود را در روابطه دوستانه‌اش شناسایی کنید.
سعی کنید برای گردش‌های دسته جمعی و مهمانی‌های خانوادگی برنامه ریزی کنید و از کودکتان بخواهید که در این دورهمی‌ها با همسالان خود ارتباط برقرار کند.
در طول روز زمان‌هایی را برای بازی کردن با فرزندتان اختصاص دهید. بازی کردن جذابیت بسیار زیادی برای کودکان دارد و می‌تواند به عنوان یکی از راه‌های ارتباطی مناسب با دیگران کودکان باشد.
بنابراین بازی کردن می‌تواند برقراری ارتباط با همسالان را در دیگر محیط‌ها همچون مدرسه برای کودک آسان‌تر کند؛ چراکه از آن به عنوان دلیلی برای برقراری ارتباط با دیگر افراد استفاده می‌کند.
از مهم‌ترین مهارت‌هایی که لازم است والدین آن را به کودک خود بیاموزند، مهارت دوستیابی و برقراری ارتباط با دیگر افراد است.
عدم توانایی دوستیابی کودکان به دلایل مختلفی همچون اضطراب و یا عزت نفس پایین رخ می‌دهد، به سمت تنهایی گرایش پیدا می‌کنند. در چنین شرایطی بهتر است برای بررسی شرایط کودک و آموزش مهارت دوستیابی به او، با یک روانشناس و متخصص مجرب در این زمینه مشورت کنید.
دریافت مشاوره روانشناسی کودک سبب می‌شود که والدین تمامی جوانب این مشکل در کودکشان را بسنجند و در صورت وجود اختلال و یا مشکلی در فرزندشان آن را حل کنند. مشاوران مرکز تخصصی ذهن نو آماده ارائه مشاوره تخصصی پیرامون عدم توانایی دوستیابی کودکان به شما والدین گرامی می‌باشند.
برای دریافت مشاوره در زمینه عدم توانایی دوستیابی کودکان می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید
آیا اختلال اضطراب در کودکان، در عدم توانایی آنها در دوستیابی موثر است ؟
بله، برخی از کودکان به دلیل داشتن اضطراب بیش از حد، نمی‌توانند با همسالان خود ارتباط برقرار کنند که این موضوع نیازمند بررسی‌های بیشتر توسط روانشناس می‌باشد.
چه زمانی باید برای عدم توانایی دوستیابیب کودکان خود کمک تخصصی بگیریم؟
کودکان از 4 الی 5 سالگی توانایی برقراری ارتباط و دوست یابی را پیدا می کنند. آن ها با ورود به پیش دبستانی و دبستان توانایی خود را در این زمینه محک خواهند زد. اگر فرزند شما هنوز در دوران دبستان نتوانسته با همسالانش ارتباط برقرار کند، حتما هر چه زودتر به روانشناس کودک مراجعه نمایید.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
تربیت جنسی کودکان و اصولی که باید در این زمینه به آنها توجه کرد از جمله مسائلی هستند که روانشناسان و متخصصین حوزه کودک تاکید بسیاری بر اهمیت آن دارند. تربیت جنسی صحیح‌کودکان باعث می‌شود که آنها از خطراتی مثل تجاوز در امان بمانند. و همچنین سطح دانسته‌های کودکان را در کنترل والدین نگه می‌دارد.
منبع: تربیت جنسی کودک
در سال‌های اخیر و با گسترش استفاده از اینترنت و رسانه‌های اجتماعی مثل ماهواره در صورتی که شما از تربیت‌جنسی کودکان خود و پاسخگویی به سوالات او شانه خالی کنید یا فرزندتان را به دلیل کنجکاوی‌هایش تنبیه نمایید احتمالا او پاسخ سوالاتش را به گونه دیگری پیدا خواهد کرد و در این راه ممکن است با محتواهایی که مناسب سن او نیست آشنا شود. به همین خاطر شما می‌بایست تربیت جنسی کودک را جدی بگیرید. همچنین بهتر است با دریافت مشاوره کودک انتقال اطلاعات جنسی متناسب با سن کودکتان را آموزش ببینید.
تربیت جنسی کودکان وظیفه والدین است. این تربیت به منظور شناخت دانش و اطلاعات، رفتار مناسب برای قدرت تصمیم گیری و مهارت ها، احساس در ارزش ها و دیدگاه ها است که این عوامل با رفتار صحیح و اطلاعات صحیح کودک بوجود می‌آید. تربیت جنسی‌کودکان در خانواده ها با توجه به نژاد، قومیت، مذهب و فرهنگ متفاوت از یکدیگر است. برخی از خانواده ها این موضوع را بد تلقی می‌کنند اما برخی دیگر به دلیل عدم وجود اطلاعات کافی ترس از صحبت در این باره دارند. و به همین دلیل با کودک خود در این باره صحبتی نمی‌کنند.
اگر تربیت جنسی‌کودکان‌آگاهانه صورت نگیرد، کودکان این موضوع را از فضای مجازی، تلویزیون، دوستان و همکلاسی های خود آموزش می‌بینند. بنابراین بهترین راه برای تربیت جنسی کودکان، کمک از مشاورین کودک است. زمانی که تربیت‌کودکان صحیح صورت نگیرد باعث تحریکات جنسی از جمله خود ارضایی خواهد شد.
متخصصین معتقدند تربیت جنسی کودکان موضوعی نیست که در یک سن خاص و به یکباره بخواهید آن را انجام دهید. تربیت جنسی در واقع یک فرایند مداوم در طی سال‌های رشد کودک است. که باعث می‌شود او در هر مقطع سنی به اندازه نیازها و قدرت فهم خود اطلاعات دریافت کند. به همین خاطر برای تربیت جنسی کودک نمی‌توان سن خاصی را در نظر گرفت.
بهتر است از سنین 2 یا 3 سالگی که کودک شما توانایی صحبت کردن و نام بردن اشیا را پیدا می‌کند تربیت جنسی‌کودکان را با آموزش اسم اعضای بدن به وی شروع کنید. در جریان آموزش اسم اعضای مختلف بدن به فرزندتان نام اندام‌های خصوصی را نیز برای او بگویید.
نکته بسیار مهمی که در این زمینه وجود دارد این است که کودک شما باید از ابتدا با نام واقعی و صحیح اندام خصوصی آشنا بشود. در نظر گرفتن اسامی نامعمول برای این اندام‌ها باعث می‌شود کودکتان نسبت به این مسئله کنجکاوی بیشتری نشان دهد. هرچقدر شما به حالت معمول‌تری این موضوع را به فرزندتان آموزش دهید او نیز ساده‌تر از کنار آن خواهد گذشت.
فضا و موقعیتی که برای تربیت جنسی کودکان در نظر گرفته می‌شود از اهمیت بالایی برخوردار است. کودکانی که در کنار خانواده و در فضای آرام و محبت آمیز تربیت می‌شوند، در آینده با مشکلات جنسی کمتری روبرو می‌شوند. با این روش تربیتی ذهن کودک بیشتر از موضوعات جنسیتی با عشق، تعهد، مسئولیت و پدر و مادر گره می‌خورد. زمانی که تربیت جنسی‌کودکان در فضای همسالان و همکلاسی ها انجام شود با شوخی ها، تمسخر، جنسیت زدگی و لذت همراه است. از این طریق ذهن کودک با موضوعات مختلف گره می‌خورد و از سر کنجکاوی ممکن است دست به رفتار های هنجار بزند.
به همین دلیل فضای تربیت جنسی کودکان بسیار حائز اهمیت است و کودک را با چالش های زیادی روبرو می‌کند. همه کودکان در سنین خاصی از سر کنجکاوی به دنبال کسب تجربه های جنسی هستند. چه بسا بهتر است برای کاهش آسیب ها، خانواده ها در فضای مناسبی تربیت جنسی‌کودکان را انجام دهند.
هدف از تربیت جنسی کودکان فراهم کردن دیدگاه سالم و مناسب در رابطه با مسائل جنسی است. تربیت جنسی‌کودکان باید با آگاهی و اطلاعات کافی جنسی به کودک صورت بگیرد. با این روش کودک با سلامت روانی و سالم رشد می‌کند و در نهایت از سوء استفاده های جنسی و آزارهای جنسی جلوگیری می کند. با تربیت جنسی فرزند شما از اندام های بدن خود آگاه می‌شود و در نهایت از انحرافات جنسی پیشگیری می‌کند. هدف از تربیت جنسی تنها موضوعات در زمینه جنسی نیست و با دیگر مفاهیمی مانند عشق، علاقه و احساس صمیمیت همراه است.
در واقع تربیت جنسی کودکان به معنای آموزش آناتومی بدن، تولید مثل، بیماری های جنسی، فعالیت های جنسی، هویت جنسی، پرهیز از رابطه جنسی، جهت گیری جنسی، روش های پیشگیری از بارداری، تولید مثل، احساس مسئولیت ، مدیریت روابط صمیمانه، متعهدانه و محترمانه است.
یکی از بزرگترین اهداف تربیت جنسی کودکان کاهش ابتلا به بیماری های اچ ای وی، جلوگیری از ریسک روابط جنسی قبل از موعد، جلوگیری از کاهش حاملگی در نوجوانی و کاهش بیماری های جنسی است. بر اساس تحقیقات انجام شده نوجوانانی که در کشورهایی با تربیت جنسی رشد کرده اند، بسیار محافظانه تر روابط جنسی را تجربه می‌کنند.
نقش والدین در تربیت جنسی کودکان به چه صورت است؟ در درجه اول تربیت جنسی‌کودکان بر عهده خانواده و پدر و مادر است. والدین نباید تربیت جنسی کودک خود را به همسالان، دوستان و محیط دیگر بسپارند. در کشورهایی که آموزش جنسی در مدارس انجام نمی‌شود و والدین نیز تلاشی برای آموزش جنسی به کودک خود نمی‌کنند مسائل جنسیتی را بر عهده دوستان و رشد کودک می‌گذارند. اما در کشورهای توسعه یافته تربیت جنسی کودکان موضوع اصلی در مدارس است نیز نباید نقش والدین در آموزش جنسی را نادیده گرفت.
والدین همیشه در تربیت جنسی کودکان احساس شرم و خجالت می‌کنند. این طرز فکر خانواده ها به قدری شدید و پایبند است که با همسران خود نیز با مشکلات روبرو خواهند شد. با این طرز فکر کودمان به سمت آموزش مسائل جنسی از سمت دوستان سوق پیدا می‌کنند. طرز فکر خانواده ها معمولا به دلیل این افکار است که کودکان به تحریکات جنسی دچار می‌شوند و میل جنسی آنها نمایان می‌شود. در حالی که باید آگاه باشید اگر کودکان تربیت جنسی نادرستی ببینند نیاز به دچار تحریکات و انحرافات جنسی می‌شوند.
بی توجهی و بی اهمیتی والدین برای تربیت جنسی کودکان باعث آسیب و روبرو شدن کودک با چالش هایی در دوران بزرگسالی می‌شود. آیا می‌توانید نسبت به گرسنگی و تشنگی کودک خود بی اهمیت باشید؟ خیر. مسائل جنسی نیز در دسته نیازهای افراد قرار دارد و نباید نسبت به آن بی اهمیت شد. بنابراین برای تربیت جنسی‌کودکان وقت بگذارید و آموزش صحیح را با کمک روانشناس انجام دهید.
تربیت جنسی کودکان شامل چند اصل کلی است. که برای همه کودکان در سنین مختلف و در ارتباط با موضوعات و شرایط متفاوت می بایست آنها را رعایت کنید. اگر مشکل خاصی در ارتباط با کنجکاوی‌های جنسی کودک خود دارید. و یا نمی‌دانید چطور به سوالات او پاسخ دهید بهتر است با یک مشاور کودک در این باره صحبت کنید. در ادامه به نکاتی که در هنگام تربیت جنسی کودک باید به آن توجه داشته باشید خواهیم پرداخت.
اولین موضوعی که برای تربیت جنسی کودکان باید توجه داشته باشید این است که در هر مقطع سنی کودک، اطلاعاتی که به او می‌دهید باید متناسب با سطح رشدی و توانایی درک و فهم وی باشد. بیان مطالب نامناسب برای کودکان باعث ترس و نگرانی در آنها خواهد شد. برای مثال اگر کودک شما راجع به چگونگی دنیا آمدن فرزندان از شما سوال می‌کند نیازی نیست که اطلاعاتی راجع به رابطه جنسی به او بدهید.
آنها صرفا می‌خواهند بدانند که خواهر و برادرهایشان چطور به این دنیا می‌آیند. یک راهکار مفید این است که پیش از پاسخ دادن سوال فرزندتان، از او بپرسید راجع به این موضوع چه فکر می‌کند و چه اطلاعاتی دارد. از این طریق شما با سطح معلومات فرزندتان آشنا می‌شوید. و می‌توانید بر اساس اطلاعات او یا انگیزه‌ای که از سوال کردن دارد به او پاسخ دهید.
برای تربیت جنسی کودکان، پاسخ به سوالات کودک شما اگرچه باید ساده و قابل فهم باشد. اما متخصصان معتقدند که باید از ارائه پاسخ‌های نامعقول و خیالی یا بی پاسخ گذاشتن سوالات کودکتان جدا اجتناب کنید. فرزند شما به خوبی متوجه خواهد شد که شما می‌خواهید از زیر بار پاسخ دادن به او شانه خالی کنید. و این موضوع باعث درگیری ذهنی وی خواهد شد. بهتر است مسائل را تا حد امکان واقعی ولی ساده و بدون جزئیات برای کودک توضیح دهید.
برای تربیت جنسی کودکان از تنبیه استفاده نکنید. اگر کودکتان را در حال لمس اندام خصوصی خود دیدید و یا متوجه شدید که او و دوستانش راجع به این موضوع باهم صحبت کرده یا اندام خصوصیشان را به یکدیگر نشان می‌دهند، بهتر است بر خود مسلط باشید و از تنبیه فرزندتان خودداری کنید. اجتناب از تنبیه در زمینه سوال‌های جنسی کودک و کنجکاوی‌های او نیز مطرح است. روانشناسان معتقدند تنبیه صرفا این پیام را به کودک منتقل می‌کند که رفتارش اشتباه بوده اما نه دلیل اشتباه بودن رفتار را بیان می‌کند و نه رفتار درست را به کودک نشان می‌دهد.
بهتر است با کنجکاوی‌های جنسی کودک خود به عنوان بخشی طبیعی از رشد وی کنار بیایید. اگر احساس می‌کنید رفتارهای کودک شما از حالت معمول در مقایسه با سایر کودکان متفاوت است می‌توانید راجع به این موضوع از یک مشاور در زمینه تربیت جنسی کودکان کمک بگیرید.
برای تربیت جنسی کودکان سعی کنید با دقت به صحبت های کودک خود گوش کنید. اگر مشغول به کاری هستید آن را کنار بگذارید و با دقت به صحبت های کودکتان گوش فرا دهید. شاید سوالی بپرسد که شما باید حتما جواب مناسبی دهید و به گونه ای باشد که نیاز به آگاهی بیشتری داشته باشید. بنابراین برای آموزش صحیح با دقت به صحبت های کودک خود گوش دهید.
احتمالا کودکان زمانی که سوالی در رابطه با مسائل جنسی دارند با ترس و ناراحتی و شرم همراه باشند. تربیت جنسی کودکان نیاز به درک احساسات دارد. باید فشارهای سنگین احساسات کودک را درک کنید و آرامش را به او بازگردانید. سعی کنید احساسات کودک را تکرار کنید. مثلا:
زمانی که کودک سوال می‌پرسد که من چگونه به دنیا آمده ام؟ (با شرم)
شما اینگونه پاسخ دهید که تو چگونه به دنیا آمدی؟ خودت چی فکر می‌کنی؟
تربیت جنسی کودکان نیاز به صبر و حوصله دارد. باید برای کودکان فضایی دور از تنش و تمسخر انتخاب کنید. و موضوعات را در فضای مناسب و آرام توضیح دهید تا کودک بدون ترس و استرس به آگاهی و آموزش برسد.
هفتمین مرحله از تربیت جنسی کودکان، سوال از خود کودک است. از او بپرسید که چه اطلاعاتی در رابطه با مسائل جنسی دارد. برخی از کودکان اطلاعات کاملی از مسائل جنسی دارند اما برای اطمینان کامل و راست و دروغ مسائل جنسی از والدین سوال می‌پرسند. سعی کنید صادق و رو راست با کودک خود صحبت کنید.
برای اینکه کودک در امور جنسی چیزی را از والدین خود پنهان نکند لازم است تا با همکاری یکدیگر برای تربیت جنسی کودکان تلاش کنند. کودک نباید مسائل جنسی را موضوعی غیر طبیعی و پنهانی بداند، بنابراین باید والدین ارتباط صمیمانه ای با کودک برقرار کنند.
برخی از کودکان هرگز سوالی در رابطه با مسائل جنسی نمی‌پرسند. اما والدین برای تربیت جنسی کودکان باید خودشان آغاز کننده باشند. برای آغاز تربیت جنسی‌کودکان از فیلم ها و برنامه های تلویزیونی عاشقانه شروع کنید.
تربیت جنسی کودکان باید از دوران نوزادی آغاز شود. به این دلیل که نوزادان از دوران نوزادی به اندام های جنسی خود واکنش نشان می‌دهند و آن را لمس می‌کنند.
برای تربیت جنسی کودکان به شیوه صحیح و درست باید از راهنمایی های روانشناس کمک بگیرید. روانشناسان کودک به خانواده ها در رابطه با آموزش مسائل جنسی آگاهی می‌دهند و نحوه رفتار درست را به والدین آموزش می‌دهند.
کودکان در سنین خاصی علاقه زیادی به اندام های خصوصی خود و دیگران نشان می‌دهند. اما چون کودکان از کودکی اندام خود را خصوصی می‌دانند از بیان سوالات هراس دارند. خانواده ها نیز باورهای غلطی در رابطه با تربیت جنسی کودکان دارند که در ادامه اشاره کرده ایم.
آموزش حریم شخصی را در تربیت جنسی کودکان جدی بگیرید. پس از اینکه فرزندتان به سنین 4 یا 5 سالگی رسید و کمی قدرت درک و استدلال وی بالاتر رفت بهتر است راجع به حفظ حریم شخصی با او صحبت کنید. این موضوع را به کودک آموزش دهید که اندام خصوصی شامل کدام بخش‌های بدن است و هیچکس نباید به اندام خصوصی وی دست بزند. حتما در صحبت هایتان بگویید که او هم حق دست زدن به اندام جنسی دیگران را ندارد.
برای تربیت جنسی کودکان باید راه‌های دفاع از خود را نیز به کودک آموزش دهید. به او بگویید که اگر فردی قصد آزار او را داشت باید چه کند و این موضوع را به چه کسانی اطلاع بدهد. کودکان ذهنیتی عینی دارند و کارها و رفتارهایی را می کنند که عین یا حداقل مشابه آن را دیده باشند. بنابراین وقتی در محیطشان درباره مسائل جنسی هیچ صحبتی نمیشه و یا هیچ اطلاعاتی دراین باره رد و بدل نشود، آن ها نیز نمی دانند چطور درباره آن سوال کنند و یا در برخورد با مسائل جنسی چه واکنشی داشته باشند. بنابراین این مساله کاملا به والدین بستگی دارد.
آن ها باید در مورد تربیت جنسی کودکان خود نهایت دقت و توجه را داشته باشند. اما حتما پیش از هر چیز خودتان باید در این زمینه آموزش دیده باشید. پس حتما با متخصصان کودک مشورت نمایید. روانشناسان خبره مرکز مشاوره روانشناسی نینی مایند به صورت تلفنی، حضوری و آنلاین به شما در جهت بهبود مهارت های والدگری و ارتباطی با فرزندان‌تان خدمات ارائه می‌دهند.
برای دریافت مشاوره در زمینه تربیت جنسی کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
تفاوت اندام خصوصی دختران و پسران را چطور برای فرزندم بیان کنم؟
در درجه اول از او بپرسید که در این باره چه می‌داند یا چه فکر می‌کند تا با سطح دانسته‌های وی در این موضوع آشنا شوید. سپس سعی کنید این مسئله را به شکلی ساده برای کودک توضیح دهید. می‌توانید به او بگویید که این یک تفاوت ظاهری مثل سایر تفاوت‌های میان دختران و پسران است.
تربیت جنسی کودکان از چه سنی شروع می‌شود؟
از زمانی که کودک شما زبان باز می‌کند و توانایی صحبت کردن پیدا کرده بهتر است تربیت جنسی را با آموزش نام اندام‌های مختلف بدن و اندام خصوصی شروع کنید.
اگر فرزندم به دلیل معاشرت با کودکان بزرگتر از خودش مسائلی را فهمید، چطور این موضوع را مدیریت کنم؟
از دعوا کردن و تنبیه کودک یا انکار واقعیات خودداری کنید. سعی کنید دانسته‌ها و احساسات او را محک بزنید و با زبان خودش آنها را برایش تعریف کنید.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 02191002360
منبع: تربیت جنسی کودک
رفتار با کودک بی ادب یکی از دشواری های والدین است. کودکان بی ادب به دلیل رفتارهای نامناسب والدین، تربیت اشتباه، الگو گیری نامناسب و بد دهنی اطرافیان یاد گرفته اند که این رفتار مناسب است. یکی از بارزترین علت های رفتار بی ادبانه کودکان، جلب توجه است. والدین زمانی که نسبت به رفتارهای کودک خود بی توجه باشند، کودک با یک رفتار نامتعارف توجه والدین را به خود جلب می‌کند. بنابراین با توجه به دلایل گفته شده، ریشه رفتار بی ادبانه کودک تربیت والدین است. اما با اصلاح به موقع رفتار و کمک از روانشناس کودک می‌توانید رفتار خود را اصلاح کنید. روانشناس کودک با پیگیری و ریشه یابی علت رفتار بی ادبانه کودک به والدین آموزش می‌دهد که چه رفتاری را در خود درست کنند و چگونه با کودک بی ادب رفتار کنند.
منبع: رفتار با کودک بی ادب | برخورد با بچه بی ادب
رفتار با کودک بی ادب
برخی از کودکان به دلیل تربیت نادرست، جلب توجه یا والد بی ادب از خود رفتارهای بی ادبانه نشان می‌دهد. بیشتر کودکان سعی دارند تا با این طرز رفتار مجلس را دست خود بگیرند. و دیگران را با خود سرگرم کنند. به همین دلیل حتی اگر با برخورد بدی مواجهه شوند رفتار خود را شدیدتر خواهند کرد.
احتمالا شما نیز با این کودکان روبرو شده اید. و والدین ناامید این کودکان را نیز مشاهده کرده اید. اما مهم‌ترین اشکال کار، تربیت نادرست والدین است. در این شرایط اگر کودکی نسبت به شما بی ادبی کرد باید به شیوه ای خاص با او رفتار کنید. جهت رفتار با کودک بی ادب در این مقاله راهکارهای مفیدی ارائه داده ایم.
قبل از اینکه روش های رفتار با کودک بی ادب را بدانید. باید از علت آن آگاه باشید. زمانی که با بد رفتاری کودکی مواجهه می‌شوید، احتمالا این سوال برای شما پیش خواهد آمد که چرا و به چه دلیل این رفتار نامناسب از کودک سر می‌زند. طبق تحقیقاتی که در دانشگاه هاروارد انجام شد، 5 عامل اساسی در رفتار بی ادبانه کودکان وجود دارد. که در ادامه در رابطه با هریک توضیح مختصری صورت گرفته است.
مادر خوب ویژگی هایی را در تربیت خود ارائه می‌دهد که باعث پیشرفت کودکش می‌شود. آیا می‌دانید ویژگی های مادر خوب چیست؟ هدف هر مادری این است که برای فرزندش بهترین عملکرد خود را داشته باشد؛ اما نکته اینجاست که معنی مادرخوب بودن به تعداد افراد روی زمین متفاوت است.
عده‌ای مادرخوب بودن را در سخت‌گیری و تحمیل عقاید و تجارب خود به کودک و عده‌ای دیگر آن را در سهل گرفتن، آزاد گذاشتن و دادن حق انتخاب به فرزند خود می‌دانند. بااین‌حال هدف همه، کمک به فرزندان خود در رسیدن به خوشبختی و موفقیت است. لذا توصیه می‌شود ابتدا صفات و ویژگی‌های حقیقی مادر خوب را شناخته تا بتوانید در جهات آنها گام بردارید.
منبع: مادر خوب | ویژگی های بهترین مادر چیست؟
از نظر روانشناسی، مادر خوب ویژگی هایی دارد. که این ویژگی ها باعث پیشرفت نوجوان در آینده خواهد شد. کودکی که توسط مادر خوب تربیت شود، از سلامت جسمانی و روانی خوبی نیز برخوردار است. مادران خوب نیز برای تربیت فرزندان خود سخت گیری می‌کنند.
اما به طور کل اصلی ترین نقش این مادران، صبر و نقش حمایتگری آنها است. مادر خوب از ویژگی هایی برخوردار است که شامل: صبر، حمایت، کشف استعداد، گوش شنوا و … می‌شود. اگر توانایی کنترل رفتار و کردار خود در مقابل تربیت فرزندان ندارید، بهتر است از روانشناس کودک کمک بگیرید. بچه مهم است، اما تربیت بچه از خودش مهم تر!
ویژگی های مادر خوب باید به شیوه ای باشد که فرزند در زندگی آینده خود با مشکل روبرو نشود. مادر خوب در شیوه تربیتی خود از روانشناس کودک کمک می‌کند تا با خطا روبرو نشود. در ادامه راجع به ویژگی های مادر خوب توضیح داده ایم.