بازی نکردن کودک حتی اگر از نوباوگی او دیده می‌شود، می‌تواند دلیلی بر وجود یک مساله باشد. کنجکاوی طبیعی حین بازی در مورد جهان پیرامون به کودکان این امکان را می‌دهد تا یاد بگیرند، کاوش کنند و مهارت‌های لازم را برای موفقیت ایجاد نمایند. کودکان با بازی، از نظر جسمی، فکری، اجتماعی و احساسی رشد می‌کنند. کودکی که به سادگی در اتاق می‌چرخد و دیگران را زیر نظر می‌گیرد اما در واقع بازی خود را متوقف نمی‌کند یا به فعالیت های اطراف خود علاقه ای نشان نمی دهد، کودکی است که ممکن است نحوه انجام بازی را بلد نباشد. بنابراین قبل از آنکه به خودتان نگرانی دهید بهتر است از متخصصین برای ارزیابی فرزندتان کمک بگیرید.
منبع: بازی نکردن کودک
بازی کودکان به شکل های مختلفی صورت می‌گیرد. آن ها از طریق بازی می‌توانند مهارت های خود را ارتقا داده و دنیا بیشتر آشنا شوند. اما وقتی می‌گوییم کودک بازی نمی‌کند و به دنبال درمان هستید، ابتدا باید مشخص کنید که منظور از بازی نکردن چیست؟ آیا او با اسباب بازی های خودش بازی نمی‌کند؟ کودک با همسالانش بازی نمی‌کند؟ و بازی هایش به نحوی است که شما آن ها را بازی نمی‌دانید؟ متخصص برای کمک به شما ابتدا علائم بازی نکردن فرزندتان را بررسی کرده و سپس راهکار ارائه می دهد.
بیشتر بخوانید: استعدادیابی کودکان
بازی برای رشد کودکان ضروری است زیرا در بهزیستی شناختی، جسمی، اجتماعی و عاطفی آنها نقش دارد. بازی همچنین باعث تعامل بین والدین و فرزندان آنها می شود که پایه‌های محکمی برای روابط آینده ایجاد می‌کند. در حقیقت بازی به اندازه‌ای برای رشد کودک اهمیت دارد که توسط سازمان حقوق بشر به عنوان حق هر کودک شناخته می‌شود. بازی راهی برای رشد تخیل و خلاقیت در اختیار کودکان قرار می‌دهد. همچنین به آنها کمک می‌کند نحوه همکاری خوب با دیگران را بیاموزند و به آنها اجازه می‌دهد جهان را با سرعت و علاقه خود کاوش کنند.
برای آشنایی با راه های رفع عدم توانایی دوستیابی کودک کلیک کنید.
هرگونه فعالیتی، سازمان یافته یا بدون ساختار که کودک شما سرگرم کننده و لذت بخش می‌داند، بازی محسوب می‌شود. اما بازی بسیار بیشتر از یک فعالیت سرگرم کننده برای فرزندتان است. همزمان با رشد کودک، مراحل مختلف بازی پشت سر گذاشته می‌شود. به هنگام بازی، کودکان مهارت‌های مهمی را می‌آموزند و توسعه می‌دهند که در طول زندگی خود از آنها استفاده خواهند کرد. حل مسئله، خلاقیت و تمایل به ریسک کردن تنها تعدادی از مهارت‌هایی است که از طریق بازی توسعه می‌یابد.
کودکانی که علاقه چندانی به بازی کردن نشان نمی‌دهند، به لحاظ سلامت روان در رده‌های مختلف قرار می‌گیرند. برای آشنایی با انواع اختلالات رفتاری کودکان کلیک کنید.
این کودکان ممکن است مهارت‌های اولیه بازی را برای ورود به فعالیتی که در حال انجام است نداشته باشند. اگر نتوانند خواسته‌ها و نیازهای خود را بیان کنند، ممکن است کنار آمدن با دیگران و پیوستن به یک گروه برای آنها مشکل باشد.
سرگردان‌ها گاهی اوقات فاقد محدوده توجه برای انتخاب و ماندن در یک کار خاص هستند. آنها ممکن است قادر به انتخاب بازی یا حفظ علاقه به فعالیت نباشند. در برخی موارد، کودکان این رفتارها را از خود بروز می‌دهند زیرا احساس خوبی ندارند. آنها معمولا استرس یا ضربه‌ای را در خانه تجربه کرده‌اند و یا نیازهای خاص برآورده نشده‌ای دارند. به طور کلی همه کودکان در برخی مواقع سرگردان هستند، اما وقتی این رفتار مداوم باشد، نیاز به مداخله احساس می‌شود.
این کودکان فاقد سه مهارت اساسی بازی هستند. این مهارت‌ها شامل آگاهی از دیگران، مهارت‌های نوبت دهی و مهارت‌های حل مسئله است. اگر کودکی از دیگران بی خبر باشد، ممکن است توانایی گوش دادن به آنچه دیگران می‌گویند و انجام می‌دهند را یاد نگیرد و نتواند دیدگاه‌های دیگران را درک کند. حل مسئله به کودکان اجازه می‌دهد نیازها و خواسته‌های خود را بیان کنند و در مقابل به نیازها و خواسته‌های دیگران گوش دهند و با هم همکاری نمایند.
کودکانی که نمی‌توانند مشکل خود را حل کرده یا به اشتراک بگذارند، به احتمال زیاد در موقعیت‌های بازی دچار مشکل می‌شوند. فقدان این مهارت‌های بازی می تواند از طریق رفتار پرخاشگرانه ظاهر شود. کودکانی که رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می دهند اغلب توسط بچه های دیگر طرد می شوند زیرا دیگران از صدمه دیدن می ترسند یا از بازی با این کودک بیزارند. کودکان طرد شده باید طی مراحل بازی هدایت شوند تا مهارت‌های اجتماعی لازم ایجاد شود.
وقتی بچه ها بازی نمی‌کنند، به لحاظ روانی، در وضعیت نابه سامانی قرار می‌گیرند و رشد آنها به طور طبیعی و نرمال صورت نخواهد گرفت.
بیشتر بخوانید: کودکان استثنایی
خلاقیت برای زندگی ضروری است. این کلیدی است که به ما اجازه می‌دهد مشکلات را حل کرده و شرایط مختلف را مدیریت کنیم. دنیایی که کودکان هنگام بازی ایجاد می‌کنند برای‌شان واقعی می‌شود. از طریق بازی‌ها، خلاقیت کودکان نمایان می‌شود.
با بزرگ شدن کودکان، باید تکیه خود را به والدین کم کم متوقف کنند و تا حدی استقلال خود را توسعه دهند. بازی برای این اتفاق اساسی است زیرا هنگام بازی کودکان تصمیم می‌گیرند، مشکلات را حل می‌کنند و بدون این که یک بزرگسال به آنها بگوید چه کار کنند، عمل می‌کنند. در واقع بازی ها نوعی تمرین برای کسب استقلال به شمار می‌آید. عدم بازی در کودکان باعث ناامنی و وابستگی می‌شود.
کودکانی که از خردسالی بازی نمی‌کنند، معمولاً خجالتی و ناامن هستند. آنها در مورد هر کاری که انجام می‌دهند تردید دارند و از هر موقعیتی که در معرض آن قرار بگیرند شرمنده می‌شوند. بسیاری اوقات این کمرویی محصول والدینی است که همیشه به کودک می‌گویند چه کار کند. علاوه بر این، وقتی اوضاع خوب پیش نمی‌رود، او را سرزنش می‌کنند. این‌ها کودکانی هستند که فضایی برای بازی آزادانه، آزادسازی انرژی و پتانسیل خود یا کشف استعدادهای خویش ندارند.
خانواده باید درک کند که بازی یادگیری است و زمانی که کودک برای بازی صرف می‌کند برای رشد ضروری است.
بازی از زمانی که نوزاد هستیم شروع می‌شود، اما محدود به کودکی نمی‌شود. گنجاندن بازی در برنامه روزمره کودک و دادن زمان به او برای تفریح و سرگرمی در هر سنی از اهمیت زیادی برخوردار است. در حقیقت بازی به کودکان اجازه می‌دهد تا یاد گیرندگان مستقل، متفکران خلاق و افراد موفق شوند. این که آیا کودک سرگردان است، احساس طرد شدن، اضطراب یا دور بودن می‌کند، با حمایت می‌توان مهارت‌های لازم را برای شرکت در بازی به او آموخت. در صورتی که نتوانستید این مساله را حل کنید، حتما مشاوره کودک بگیرید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع: بازی نکردن کودک
یکی از چالش‌ها در زمینه بچه‌داری، از پوشک گرفتن کودک و اینکه چگونه به کودک خود استفاده از دستشویی را یاد بدهیم. در مرحله اول چون کودک عادت به پوشک دارد، در ابتدای امر سخت است که خود را کنترل کند و ادرار یا مدفوع خود را نگه دارد. کثیف شدن خانه و گریه‌های کودک ممکن است مادران را بسیار عصبانی و سر در گم کند، اما این یک چالش غیرقابل اجتناب است و همه مادران دیر یا زود با این اتفاق رو به رو خواهند شد. بیشتر مادران به خصوص آن‌هایی که سابقه بچه‌داری را از قبل نداشته‌اند، نمی‌دانند در چه سنی و چگونه کودک خود را از پوشک بگیرند و نحوه دستشویی رفتن را به آنها بیاموزند. اگر شما هم با این دغدغه و چالش رو برو هستید توصیه می‌شود حتما این مطلب را بخوانید و در صورت لزوم مشاوره کودک دریافت نمایید.
منبع: از پوشک گرفتن کودک با چند روش ساده
شاید برای بسیاری از والدین عجیب باشد که از پوشک گرفتن می‌تواند بر روان کودک تاثیر بگذارد. اما طبق مطالعات و نظریه فروید (پدر علم روانشناسی) از پوشک گرفتن به طور مستقیم با خصایص فرد در بزرگسالی تاثیر دارد. به طوری که ویژگی های فردی مثل خساست، محتاط بودن، گوشه گیری و در مقابل ولخرج بودن، ریسک پذیری بالا با نحوه از پوشک گرفتن فرزندتان ارتباط دارد. (برای درک بهتر مقاله های مربوط به نظریه فروید و تثبیت دوران مقعدی را مطالعه بفرمایید). برای آشنایی بیشتر با روانشناسی کودک کلیک کنید.
اگر چه برخی روانشناسان معتقدند که بهترین سن برای آموزش دستشویی رفتن کودک بعد از 28 ماهگی است، اما این موضوع را نمی توان به همه کودکان تعمیم داد. بسته به اینکه کودک دختر است یا پسر و اینکه میزان تکامل مغز و هوش او تا چه حدی است، سن مناسب برای آموزش دستشویی رفتن و گرفتن او از پوشک متفاوت خواهد بود. کودک باید به این رشد مغزی رسیده باشد که توانایی کنترل مثانه خود را در اختیار بگیرد و بتواند تا رسیدن به دستشویی خود را نگه دارد. این توانایی از 18 ماهگی تا سه سالگی متغییر است. برای آشنایی بیشتر با روش‌های تربیت کودکان 2 تا 3 سال کلیک کنید.
گام اول؛ اطمینان از اینکه کودک آمادگی گرفتن از پوشک را دارد.
گام دوم؛ استفاده از لگن و صندلی دستشویی
گام سوم؛ مکان دستشویی را به او نشان داده و به طور عملی به او آموزش دهید که چگونه بنشیند.
گام چهارم؛ به کودک یاد بدهید با کلمات و رمزهای خاصی، نیاز به دستشویی رفتن خود را ابراز کند.
گام پنجم؛ نکات بهداشتی را حتما باید به فرزندتان یاد آور شوید. به او طریقه صحیح شستن خودش و دستانش را و سپس خشک کردن خودش را باید آموزش دهید.
بیشتر بخوانید: سن تربیت کودک
وقتی به مغازه فروش این نوع صندلی‌ها می روید، تعداد زیاد از انواع صندلی‌های مناسب برای دستشویی کودک را با رنگ‌های متنوع خواهید دید. کودک بسته به اینکه به رنگ و شکل خاصی تمایل نشان بدهد، در زمان استفاده نیز رغبت بیشتری برای نشستن بر روی آنها خواهد داشت.
برخی از انواع صندلی‌های توالت موزیکال هستند و با نشستن کودک بر روی آنها، شروع به پخش آهنگ می‌کنند. قطعا استفاده از این نوع صندلی‌ها برای کودک خوشایند و جذاب خواهد بود.
جنس و نوع صندلی توالت باید به گونه‌ای باشد که به آسانی بتوان آن را بشویید و ضدعفونی کنید.
جنس صندلی باید از استحکام کافی برخوردار باشد تا وقتی بچه‌ها روی آن می‌نشینند، خمیده و شکسته نشود.
برای دریافت مشاوره در زمینه مادر و کودک شیراز می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره در زمینه تربیت کودکان با برترین متخصصان در مرکز مشاوره نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
آیا تنبیه و مجازات کودک برای گرفتن او از پوشک روش منطقی است؟
کنترل نکردن مثانه و خود ادراری در ابتدای آموزش دستشویی رفتن به کودک و گرفتن او از پوشک، یک امر کاملا طبیعی است و تعیین مجازات و تنبیه فقط باعث ترس کودک می شود و وضعیت او را وخیم‌تر می‌کند. بهتر است بدانید به مرور زمان کودک توانایی کنترل مثانه خود را به دست میاورد.
چه مدت باید کودک را بر روی صندلی توالت نشاند؟
به طور معمول، مدت زمان تقریبی 10دقیقه کافی است که کودک ادرار و یا مدفوع کند، اگر طی این فاصله زمانی، کودک دستشویی نکرد، به او فشار نیاورید و بعد از گذشت چند دقیقه مجددا اقدام نمایید.
چگونه می توان به کودک یاد داد که از دستشویی نرفتن نترسد و دچار اضطراب نگردد؟
اگر کودک از تنها ماندن در دستشویی می‌ترسد، می‌توانید اوایل پیش او بمانید و وقتی احساس ترس از بین رفت او را تنها بگذارید. همچنین گفتن این جمله که دستشویی نرفتن ممکن است به بدن تو آسیب برساند، می‌توانید او را به حفظ سلامتی‌اش تشویق کنید و باعث شوید بدون ترس و داوطلب به دستشویی برود.
آموزش حرف زدن به کودکان از جمله مواردی است که والدین باید بدان توجه داشته باشند. از آنجایی که تنها راه ارتباطی انسان با دیگر افراد، حرف زدن است، بنابراین مهارت صحبت کردن باید از کودکی پرورش پیدا کند. معمولا فرآیند یادگیری حرف زدن کودکان از بدو تولد و نوزادی آغاز می‌گردد و تقریبا یک کودک در دو سالگی قادر است که واژگان مختلف را برای بیان درخواست خود، استفاده کند. در این میان اگر والدین بتوانند حرف زدن را به صورت درست به کودک خود آموزش دهند، مهارت‌های برقراری ارتباط و همینطور فن بیان او را همزمان تقویت می‌کنند. در صورتی که هنوز فرزندتان در صحبت کردن مشکل دارد، حتما مشاوره کودک دریافت نمایید.
منبع: آموزش حرف زدن به کودکان
کودکان از نظر وضعیت هوشی با یکدیگر متفاوت هستند و هر کدام دارای ویژگی‌های فردی مختص به خود می‌باشند. برای صحبت کردن کودک سن خاصی تعریف نمی‌شود، اما معمولا اکثر کودکان در سن 12 تا 14 ماهگی شروع به حرف زدن و ادای برخی کلمات می‌کنند.
باید در نظر داشته باشید که فرآیند حرف زدن و بیان جملات در کودک تدریجی است و او به مرور مهارت حرف زدن را خواهد آموخت.
درست است که کودک از سن 12 ماهگی می‌تواند اولین کلمات خود را ادا کند، اما حتی وقتی فرزندتان را باردار هستید او متوجه اصوات و کلمات می‌شود، پس آموزش حرف زدن را می‌تواند از دوران جنینی آغاز کرد.
فرآیند یادگیری کودکان از بدو تولد و حتی در زمان جنینی با تجربه استفاده از اصوات آغاز می‌شود. شما اگر باردار هستید و یا فرزندتان در سنین نوزادی است، می‌توانید برای آموزش حرف زدن به او مجموعه‌ای از کارها را انجام دهید. در ادامه سعی کرده‌ایم راهکارهایی جهت آموزش حرف زدن به کودکان در سنین مختلف از دوران جنینی تا دو سالگی که کودک توانایی حرف زدن دارد را ارائه کنیم. برای آشنایی بیشتر با راه‌های پرورش مهارت های زندگی به کودک کلیک کنید.
باید به این نکته توجه داشته باشید که کودک در دوران جنینی قادر به شنیدن صدای شما است و می‌تواند متناسب با صدایی که می‌شود، واکنش نشان دهد.
زمانی که کودک خود را باردار هستید، برای او شعر و یا آواز بخوانید و با او حرف بزنید. آوازهایی که در دوران جنینی برای کودک خوانده شود، پس از تولد بیشتر در ذهن او می‌ماند و می‌تواند در هنگام بی قراری او را آرام کند.
وقتی کودک در دوران نوزادی است، با اینکه او معنی دقیق حرفهای شما را نمی‌فهمد اما سعی کنید به طور مستقیم، او را مخاطب قرار داده و با او حرف بزنید. زمانی که با کودک خود در سنین بدو تولد تا سه ماهگی صحبت می‌کنید، او از حرف زدن و لبخند شما هیجان زده می‌شود.
سعی کنید فرآیند حرف زدن با نوزاد خود را در محیطی آرام و به دور از سر و صدا انجام دهید تا او بتواند روی حرفهای شما تمرکز کند و صدای‌تان را به خوبی بشنود.
پس از قرار گرفتن کودک شما در سن سه تا شش ماهگی، سعی کنید وقتی با کودک خود حرف می‌زنید، او را در آغوش بگیرید و در یک فاصله نزدیک به چشمان او نگاه کنید و حرف بزنید.
در این حالت کودک به چشمان شما خیره خواهد شد. سعی کنید برای اثرگذاری بیشتر حتما حرفهای خود را با لبخند به او بگویید و اگر او در واکنش به شما سر و صدا می‌کند، شما هم آن آواها مثل دا، ما، با و … را برای او تکرار کنید.
پس از ورود کودک به سنین شش تا نه ماهگی، برای اینکه کودک بتواند میان کارها و کلمات تطبیق دهد، می‌توانید وقتی در حال انجام کارهای مختلف هستید، آنها را با آهسته حرف زدن به کودک خود توضیح دهید.
مثلا وقتی در حال تعویض لباس او هستید، توضیح دهید که لباس‌های او چرا باید عوض شود و شما در حال پوشاندن یک لباس تمیز برای او هستید و یا مثلا از او بخواهید عروسکش را برای شما بیاورد و سپس عروسک را به او نشان دهید. مثلا وقتی برای‌تان مهمان می‌آید برای او توضیح دهید که مهمان چه کسی است یا در مقابل آینه از او بپرسید که کیست و سپس اسمش را بگویید.
از سن 9 تا 12 ماهگی کودک قادر به ادای برخی کلمات است، وقتی از او سوالی، همچون مامان کجاست؟ می‌پرسید معنی سوال شما را می‌فهمد و می‌تواند با اشاره به سوال شما پاسخ دهد.
در این سن سعی کنید شعرهای مختلف را که دارای ریتم هستند و یا شعرهای آهنگین مخصوص کودکان را برای او بخوانید. اینکار باعث می‌شود کلمات سریع‌تر وارد ذهن کودک شده و بیشتر در ذهن او بماند.
یا سعی کنید ضمن صحبت کردن با کودک، یک بازی هم برای او طراحی کنید. چراکه به طور کلی بازی برای کودکان بسیار جذاب است.
برای اینکه کودک شما متوجه کارکرد حرف زدن شود، سعی کنید در حضور او با دیگران صحبت کنید. با اینکار او متوجه می‌شود چرا باید صحبت کند و سعی می‌کند در مکالمات شرکت کند و حتی یک یا چند کلمه را به زبان بیاورد.
اگر می‌خواهید کلمات جدیدی را به کودک خود آموزش دهید، سعی کنید وقتی آن کلمه را به زبان می‌آورید، به آن اشاره هم کنید تا او متوجه شود معنی حرف شما از آن کلمه چه بوده است. مثلا می‌توانید با اشاره به اعضای صورت و بدن نام آنها را به کودک خود آموزش دهید.
در ابتدا باید اشاره کنیم که بهتر است روزی برای چند دقیقه با کودک خود آواهای مختلف را تمرین کنید و اگر او صدا و یا آوایی را از خود تولید کرد، به آن واکنش مثبتی نشان دهید و او را تشویق کنید.
در این سن کودک شما قادر به کنار هم قرار دادن کلمات است. می‌توانید برای افزایش مهارت‌های حرف زدنش از او بخواهید که مثلا ناهار خود را بخورد و یا کتاب داستان خود را بیاورد.
یا از او بخواهید که وقتی در کنار همسن و سالان خود هست، اسباب بازی‌های خود را به آنها نشان دهد و راجع به آنها توضیح دهد.
کودک در این سن قادر به گفتن جملات پیچده و با معنی است. بهتر است در این سن نام و نام خانوادگی‌اش را به او یاد دهید و در مورد تعداد و اشکال اشیا با او حرف بزنید.
سعی کنید سوالاتی طراحی کنید که او بتواند پاسخ شما را با یک جمله بدهد. یا مثلا برای او قصه‌ای بخوانید و از او بخواهید که آنچه را که از داستان فهمیده است را برای شما تعریف کند.
بیشتر بخوانید : روش های آموزش به کودکان
انجام برخی از موارد توسط والدین باعث می‌شود که روند صحبت کردن کودک با مشکل و یا تاخیر صورت بگیرد و دچار مشکلات کلامی شود. از مهم‌ترین این موارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
در ابتدای این مقاله به نکته اشاره کردیم که حرف زدن در کودکان متناسب با ویژگی‌های فردی آنها در سنین مختلفی صورت می‌گیرد. اما اغلب در سن 12 تا 14 ماهگی اولین کلمات خود را ادا می‌کنند. بهتر است پیرامون حرف زدن کودکان به چند نکته به شرح موارد زیر توجه داشته باشید:
در صورتی که سن کودکتان در حرف زدن نسبت به همسالان خود گذشته است، برای گفتار درمانی اقدام کنید و یا از مشاوره کودک استفاده نمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه آموزش حرف زدن به کودکان می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودکان نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
منبع: آموزش حرف زدن به کودکان
مادران در هفته هجدهم بارداری در اواسط سه ماهه دوم قرار دارند و به دلیل افزایش وزن و تغییرات هورمونی، با چالش‌هایی مواجه می‌شوند. این وضعیت ممکن است بر روی ساعات خواب و پوست مادر تاثیر بگذارد. جنین نیز در طول این هفته در کنار رشد سایر اعضای بدن، اندام‌های جنسیش شکل می‌گیرد. به طور کلی در هفته هجدهم بارداری مادر و جنین وضعیت خوبی را سپری می‌کنند و مادر عمدتا خلق و روحیه مثبتی دارد. با این حال باید مراقبت‌های لازم همچون هفته‌های گذشته صورت گیرد. آشنایی با تغییرات و خودمراقبتی‌های لازم در سه ماه دوم بارداری که در ادامه درباره آنها صحبت خواهیم کرد می‌تواند نگرانی‌های ناشی از این مسائل را کاهش داده و کمک کند تا بتوانید این دوره را به بهترین شکل مدیریت کنید.
منبع: هفته هجدهم بارداری
هر چقدر که از مدت زمان بارداری بیشتر می‌گذرد اندام‌های جنین هم بیشتر تکامل پیدا می‌کند. وزن جنین به حدود 200 گرم و قدش به حدود 15 سانتی متر می‌رسد. گوش‌های جنین در محل نهایی خودش یعنی در دو طرف سر نمایان می‌شوند. یکی از تغییرات مهمی که در این هفته در جنین ایجاد می‌شود شکل گیری اندام‌های جنسی است. با رشد و تکمیل شدن اندام‌های جنسی در هفته هجدهم بارداری با قطعیت بیشتری می‌توان جنسیت فرزند را مشخص کرد. علاوه بر اندام‌های جنسی، ریه و دستگاه تنفسی جنین هم تکامل بیشتری پیدا می‌کند و لوله‌های کوچک بر روی ریه به کیسه‌های تنفسی که به آلوئول معروف هستند تبدیل می‌شوند و خون حاوی اکسیژن را به بافت و اندام‌های بدن می‌رساند.
یکی دیگر از تغییراتی که در جنین رخ می‌دهد تقویت شدن ماهیچه و عضلات جنین است. این مسئله باعث می‌شود تا مادر با شدت بیشتری تکان خوردن جنین را در این هفته احساس کند. علاوه بر تکان خوردن، جنین می‌تواند مشت و یا لگد بزند، انگشتش را بمکد و یا سسکه بزند و خمیازه بکشد. برای آشنایی بیشتر با مراحل رشد جنین کلیک کنید.
در این هفته از دوران بارداری حجم خون از طریق تولید مایعات و سلول‌های خونی افزایش پیدا می‌کند، این مسئله باعث می‌شود که مادر بیش از حد عرق کند و احساس تشنگی داشته باشد. از آنجایی که حجم خون افزایش پیدا می‌کند، قلب هم خون بیشتری را پمپاژ می‌کند. در نتیجه اندازه قلب هم کمی افزایش پیدا خواهد کرد. این تغییر در سیستم گردش خون باعث می‌شود تا صورت مادر هم کمی پف کند. در برخی موارد این مسئله ممکن است به شکل ورم دست و پا مشاهده شود. همانند هفته‌های گذشته افزایش وزن هم رخ می‌دهد و شکم و پستان به مراتب بزرگ‌تر می‌شوند.
یکی از تغییراتی که ممکن است برای مادران کمی نگرانی ایجاد کند، وجود رگ‌های عنکبوتی است که به شکل خط‌های قرمز رنگ کوچک روی گونه یا زیر چشم مشاهده می‌شود. رگ‌های عنکبوتی عمدتا در سه ماهه دوم به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می‌شوند و پس از زایمان به طور خود به خودی از بین می‌روند. علاوه بر صورت ممکن است این رگ‌ها در نواحی دیگر بدن نظیر قفسه سینه، دست‌ها، گوش و… مشاهده شوند. برای آشنایی بیشتر با بایدها و نبایدهای دوران بارداری کلیک کنید.
به طور کلی مادر در سه ماهه دوم بارداری عوارض زیادی را تجربه نمی‌کند و بیشتر دارای خلق و روحیه مثبت است. با این حال ممکن است برخی از مادران دچار علائمی نظیر کمر درد، سر درد، حساس شدن پستان‌ها، خون‌ریزی بینی، مشکلات خواب و یبوست شوند. همانطور که وزن مادر و جنین افزایش پیدا می‌کند به کمر مادر فشار بیشتری وارد می‌شود و این مسئله منجر به درد کمر خواهد شد. علاوه بر این، تغییرات هورمونی ایجاد شده در این دوران و اضطراب و نگرانی در ارتباط با سلامت جنین می‌تواند بر وضعیت خواب مادر هم تاثیر منفی بگذارد.
اگر در هفته هجدهم بارداری هستید و به پزشک خود مراجعه نکردید بهتر است در اولین فرصت این کار را انجام دهید چراکه برخی از آزمایش‌ها و غربالگری‌های مخصوص به سه ماهه دوم بارداری وجود دارد که ممکن است با توجه به وضعیت جنین و مادر انجام دادن آنها ضروری باشد. از جمله این آزمایش‌ها می‌توان به سونوگرافی آنومالی و آزمایش آمنیوسنتز اشاره کرد. اگر سن بالای 35 سال دارید و این غربالگری‌ها را تاکنون انجام نداده‌اید بهتر است برای اطمینان از حفظ سلامت خود و جنین جهت انجام این آزمایش به پزشک مراجعه کنید.
برای آشنایی بیشتر با نکات مربوط به سه ماه دوم بارداری کلیک کنید.
با توجه به این که در هفته هجدهم بارداری دیگر خبری از حالت تهوع‌های شدید اوایل دوران بارداری نیست ممکن است اشتهایتان افزایش پیدا کند. بهتر است با خوردن غذاهای سالم و فیبردار مانند میوه، سبزیجات، غلات و… افزایش وزن طبیعی داشته باشد. خوردن غذاهای پرچرب می‌تواند منجر به ایجاد چاقی و افزایش وزن کاذب شود که چنین شرایطی برای سلامت مادر و جنین خطرناک است.
انجام ورزش منظم و سبک می‌تواند سلامت مادر و جنین را افزایش دهد. با این حال از انجام دادن ورزش سنگین و حرفهای پرهیز کنید. ورزش سبک و منظم باعث می‌شود تا عضلات مادر تقویت شود و زایمان راحت‌تری را تجربه کند، همچنین ورزش‌های کششی می‌تواند کمر درد ناشی از بارداری را کاهش دهد.
خوابیدن به شیوه صحیح و خواب به اندازه کافی می‌تواند سبب افزایش سیستم ایمنی و سلامت مادر و جنین شود. بهترین شیوه خوابیدن در این دوران خوابیدن به سمت پهلوی چپ است. ممکن است برخی از مادران به دلیل اضطراب و استرس دوران بارداری خواب آشفته‌ای داشته باشند، به طور کلی بهتر است تا در این دوران مادران با روش‌های مدیریت استرس و اضطراب آشنایی داشته باشند. اگر میزان استرس و اضطرابتان زیاد است و در وضعیت خواب شما تاثیر می‌گذارد بهتر است با یک روانشناس گفتگو کنید.
در هفته هجدهم بارداری ممکن است میل جنسی شما افزایش پیدا کند. به یاد داشته باشید که این میل را سرکوب نکنید چراکه می‌تواند باعث پریشانی روانی بیشتر شما شود. انجام رابطه جنسی به شیوه صحیح و در پوزیشن مناسب بارداری هیچ خطری برای مادر و جنین ندارد. برای آشنایی بیشتر در ارتباط با شیوه صحیح رابطه جنسی در دوران بارداری بهتر است از یک روانشناس یا مشاور متخصص امور جنسی در ارتباط باشید. با این حال برخی از افراد به دلیل شرایط پزشکی از انجام رابطه جنسی در دوران بارداری منع می‌شوند. بهتر است قبل از هر چیز این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا امکان تشخیص جنسیت در هفته هجدهم بارداری وجود دارد؟
به طور کلی در هفته هجدهم یا در سه ماهه دوم بارداری امکان تشخیص وضعیت جنسیت جنین وجود دارد چراکه در این دوران اندام‌های جنسی جنین رشد و تکامل بیشتری پیدا می‌کند.
منبع: هفته هجدهم بارداری
نشانه های والدین سختگیر بیش از همه برای کودکان مشخص است. سختگیری بیش از حد والدین به کودکان آنها را با مشکلاتی در آینده (مثل نداشتن اعتمادبه‌نفس یا کمال‌گرایی) همراه خواهد کرد. در عین حال اگر نخواهید به بعضی از مقررات پایبند باشید کودکتان هم مسئولیت‌پذیری و اخلاقیات را یاد نمی‌گیرد. به همین خاطر سؤال بسیاری از والدین این است که واقعاً چطور باید با فرزند خود رفتار کنند؟ در ادامه راجع به سختگیریهای بعضی از والدین و نشانه‌های آن صحبت کرده‌ایم. با این حال توصیه می‌کنیم برای اتخاذ سبک تربیتی خود مشاوره کودک بگیرید.
منبع: والدین سختگیر
هر پدر و مادری تمام تلاشش را دارد تا بتواند بهترین ها را برای تربیت هر چه بهتر فرزندش به کار ببرد. اما بیش از هر چیز رفتار و واکنش های والدین تحت تاثیر تجربیات و گذشته آن ها است. پس اگر بینش کافی نسبت به کارکردهای روانی خودشان نداشته باشند، یک سیستم آسیب زا را می‌توانند به نسل بعدی خود انتقال دهند. سبک رفتاری والدین سختگیر در واقع ناشی از باورهای بنیادی آن ها از زندگی است. به عنوان والدین باید در مورد روش مناسب تربیتی آموزش دیده و مطالعه کافی داشته باشید. برای آشنایی با بهترین روش‌های تربیت کودکان کلیک کنید.
سؤال بسیاری از والدین این است که چطور با کودک رفتار کنیم؟ تا هم به اصول و قوانین خانواده پایبند باشیم و هم بیش‌ازحد سختگیری نکرده باشیم. در جواب این سؤال باید گفت هرکدام از ما در محیط خانواده‌مان قوانینی داریم که همه باید به آن احترام بگذارند و بی‌توجهی به آنها از سوی هیچ‌کس پذیرفته نیست. برای مثال هیچ‌کس نباید با کلمات زشت در خانه صحبت کند؛ یا همه باید در نظافت خانه با یکدیگر همکاری داشته باشیم. به خاطر داشته باشید که این‌ها قوانین خانه شما هستند. اگر این قوانین را زیر پا بگذارید یا حتی گاهی از آنها کوتاه بیایید شاید دیگر نتوانید آنها را به فرزندتان آموزش دهید. پس هرگز نگران اینکه کار شما سختگیری حساب می‌شود نباشید. برعکس؛ سعی کنید تا جای ممکن روی حسن انجام این نکات دقت داشته باشید.
ویژگی اصلی والدین سختگیر این است که با وجود آن چیز خاصی به کودک یاد نمی‌دهید. یا شاید خواسته‌های شما بیش‌ازحد توانایی‌های فرزندتان باشد. پس همیشه قبل از اینکه خواسته‌ای از او داشته باشید و یا قانونی برای خانواده وضع کنید با خودتان به این سؤال پاسخ دهید که هدف‌تان از این کار چیست؟ آیا با ایجاد این انتظار جدید فرزند شما چیزی یاد می‌گیرد که ندانستن آن قرار است به ضررش تمام بشود؟
به نشانه‌های زیر دقت کنید و ببینید که چندتا از این نشانه‌ها را در خود پیدا می‌کنید. هرچقدر تعداد بیشتری از آنها در رفتار شما پیدا بشوند به این معنی است که شما پدر یا مادر سختگیرتری هستید.
یکی از نشانه‌های سختگیری این است که حرف، حرف خودتان است. والدینی که نسبت به فرزندانشان سختگیر نیستند به آنها اجازه صحبت کردن می‌دهند. فرزند شما باید به‌راحتی بتواند راجع به آنچه از قوانین و رفتارتان احساس می‌کند با شما صحبت کند. اما اگر شما به فرزندتان اجازه صحبت کردن از احساساتش را نمی‌دهید یا صحبت‌های او بی‌نتیجه می‌مانند بهتر است در رفتار خود دقت بیشتری داشته باشید.
تابه‌حال این جمله را شنیده‌اید: (مادر مریم به او اجازه می‌دهد….) یا (مادر محمد هرگز از او نمی‌خواهد…)؟ اگر این جملات را از فرزندتان شنیده‌اید یعنی باید خودتان را یک مادر یا پدر سختگیر بدانید. وقتی فرزندتان قوانین داخل خانه را با خانه دوستانش مقایسه می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که شرایط هر دو خانواده یکسان نیست، دو حالت وجود دارد؛ یا شما والدین سختگیری هستید و یا والدین دوست فرزندتان بیش‌ازحد سهل گیر هستند. در این شرایط با خودتان فکر کنید و ببینید آیا این شما هستید که به فرزندتان سخت می‌گیرید؟ برای آشنایی با سایر سبک های فرزندپروری کلیک کنید.
تنبیه یک پایه اصلی در تربیت والدین سختگیر است. در مقابل آنها توجه چندانی به تشویق ندارند. در حقیقت انجام دادن درست کارها وظیفه فرزند شما است. و تنها زمانی که کارهایش را به‌درستی انجام نمی‌دهد باید مورد تنبیه قرار بگیرد. البته منظورمان از تنبیه همیشه هم تنبیه‌های جدی یا بدنی نیستند. تنبیه‌های کلامی، تحقیر کردن یا حتی مقایسه می‌توانند به همین اندازه مخرب باشند. در صورتی که از تنبیه بدنی استفاده می‌کنید حتما مقاله پیامدهای تنبیه بدنی کودکان را بخوانید.
زندگی در محیط خانه شما چند قانون دارد؟ اگر از آن دسته والدینی هستید که همه‌چیز در زندگی‌تان هزاران قانون و اما و اگر پیدا می‌کند متأسفانه باید بگوییم که شما یکی از والدین سختگیر هستید. به خاطر داشته باشید قرار نیست فرزندتان همه‌چیز زندگی را از بین قوانین شما یاد بگیرد. بلکه خیلی اوقات آنها باید آزمون‌وخطا کنند؛ حتی در بسیاری از مسائل شکست بخورند تا بتوانند راه و رسم زندگی کردن را یاد بگیرند.
گاهی اوقات قوانین و سختگیریهای بیش‌ازحد به این خاطر هستند که شما احساس می‌کنید فرزندتان به‌تنهایی از پس زندگی برنمی‌آید. درواقع توانایی‌های آنها را کمتر از حدی که هست برآورد می‌کنید؛ و همین باعث می‌شود که احساس کنید باید با سختگیریهایتان از آنها مراقبت کنید.
یک راه دیگر برای اینکه بفهمید آیا پدر یا مادر سختگیری هستید این است که به قضاوت دیگران راجع به خودتان دقت کنید. اگر بسیاری از اطرافیان معتقدند که شما در تربیت فرزندتان سختگیری می‌کنید شاید بهتر باشد شما هم به این نکته با دقت بیشتری نگاه کنید.
بسیاری از والدینی که با فرزندشان سخت‌گیرانه رفتار می‌کنند به دنبال تربیت صحیح او هستند. اما واقعیت این است که این کار شما از فرزندتان یک کودک نمونه نمی‌سازد. بلکه شما مشکلات بسیاری را در شخصیت او ایجاد می‌کنید که شاید هرگز نتواند آنها را اصلاح کند. ازجمله پیامدهای سختگیری با کودک می‌توان به این موارد اشاره کرد:
معیارهای سخت‌گیرانه یا صددرصدی شما قبل از هر چیز از فرزندتان انسانی کمال‌گرا می‌سازد. در حقیقت سختگیریهای شما به فرزندتان این پیام را منتقل می‌کند که “تنها بهترین است که ارزش دارد”. به همین خاطر آنها سعی می‌کنند برای بهترین بودن تلاش کنند و این می‌تواند شروعی برای کمال‌گرایی باشد. با توجه به اثرات منفی که کمال‌گرایی در سلامت روان و همینطور ارتباطات آینده فرزندتان دارد بهتر است به این موضوع به حد کافی دقت داشته باشید.
دومین پیام معیارهای سخت‌گیرانه شما برای فرزندتان این است که “او به‌اندازه کافی خوب نیست!” درواقع شما با سختگیریهایتان تا حد زیادی تلاش‌های کودک را نادیده می‌گیرید و به او یاد می‌دهید برای جلب رضایت شما باید بیش از این‌ها تلاش کند. این کارتان علاوه بر اینکه باعث می‌شود کودک اعتمادبه‌نفس خود را برای انجام همه کارها از دست بدهد باعث می‌شود طرح‌واره‌ها یا باورهای غلطی در ذهن او شکل بگیرند.
برای مثال ممکن است او باور کند برای به دست آوردن پذیرش دیگران همیشه باید بیش‌ازحد تلاش کند. این الگویی است که فرزندتان در آینده هم در روابط خود آن را رعایت می‌کند و احتمالاً همه عمر در حال تلاش برای به دست آوردن تأیید دیگران خواهد بود.
سختگیری والدین یکی از اشتباهات قطعی در تربیت فرزند است. این کار باعث می‌شود فرزندتان در معرض بیماری‌های روحی قرار بگیرد. موردتوجه قرار گرفتن و دیدن تلاش‌ها یکی از نیازهای اساسی در کودکان است. اگر شما به این نیاز فرزندتان بی‌توجه باشید احساس شایسته نبودن و بی‌ارزشی را در او زنده می‌کنید.
وقتی کودکتان برخلاف همسالان احساس می‌کند که توانمند نیست افسردگی یکی از اولین مشکلاتی است که او را درگیر خود می‌کند. به‌علاوه ممکن است آنها دچار ترس و اضطراب از قضاوت دیگران شوند. در این شرایط آنها از اینکه با همسالان‌شان ارتباط برقرار کنند و یا در کلاس به سؤالات معلم جواب بدهند می‌ترسند. درواقع فرزند شما باور کرده که نمی‌تواند کاری انجام بدهد و این باعث می‌شود هر وقت مجبور باشد کاری را به‌تنهایی انجام دهد دچار ترس شود.
همانطور که می‌بینید سختگیری در تربیت کودک می‌تواند مشکلات بسیاری را در شخصیت و زندگی آنها به دنبال داشته باشد. به همین خاطر این شما هستید که باید دست از سختگیریهایتان بردارید. بسیاری از والدین هستند که وقتی از آنها می‌خواهیم سختگیری‌هایشان را کنار بگذارند نمی‌توانند این کار را بکنند.
بعضی از آنها نگران هستند که شاید فرزندشان آن‌طور که باید درست تربیت نشود. بسیاری دیگر هم نمی‌توانند حدومرز بین سختگیری و پایبند بودن به قوانین را رعایت کنند. همه این شرایط می‌تواند برای فرزند شما آسیب‌رسان باشد. به همین خاطر است که در چنین شرایطی توصیه می‌کنیم از یک مشاور کودک کمک بگیرید. مشاورین با بررسی ویژگی‌های شخصیتی شما و همینطور تخصصی که درزمینهٔ تربیت کودک دارند می‌توانند بهترین راهکار را در این زمینه به شما معرفی کنند. برای دریافت خدمات مشاوره تلفنی کودک کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
سختگیری با کودکان چه اشکالی دارد؟
ابتلا به بیماری‌های روحی در کودک، تقویت کمال‌گرایی و همینطور از دست دادن اعتمادبه‌نفس از نشانه‌های سختگیری هستند.
منبع: والدین سختگیر