سرگرمی برای کودک بر اساس شخصیت و علایق او باید در نظر گرفته شود. در جامعه امروزی کار والدین برای سرگرم کردن فرزندان سخت است. اما در این مقاله بازی های مورد علاقه کودکان را به شما توضیح داده ایم. همیشه سرگرمی برای کودک باید به شیوه ای باشد که هوش و حافظه آن را به خود درگیر کند. بازی هایی مانند آزمایش علمی، شمارش اعداد، نقشه گنج، خمیر بازی و … حافظه کودک را تقویت می‌کند. در این مقاله نیز سرگرمی هایی را توضیح داده ایم که افکار کودک را با خود درگیر کند. اما برای شناخت بهتر شخصیت کودک و بازی مناسب آن حتما از روانشناس کمک بگیرید.
منبع: سرگرمی برای کودک | بهترین سرگرمی برای کودکان
سرگرمی برای کودک باید به شیوه ای باشد که او را مشتاق کند. تا از فضای مجازی فاصله بگیرد. کودکان از انرژی بالایی برخوردارند. و برای تخلیه انرژی نیاز به سرگرمی دارند. به همین دلیل والدین باید انواع سرگمی ها را برای کودک در نظر بگیرند. با شرایط فعلی جامعه نیز اگر کودک در خانه با والدین بازی کند بهتر از بازی در کوچه و خیابان است. بنابراین جهت سرگرمی برای کودک باید روش های مختلفی را در نظر بگیرید. در این مقاله چندین ایده خلاقانه برای سرگرمی توضیح داده ایم.
سرگرمی برای کودک یک نیاز است. والدین مسئول هستند تا کودکان خود را سرگرم کنند. وقت مناسب برای سپری کردن وقت جهت بازی با کودک باید پر اهمیت باشد. در همین جهت این بخش مقاله را اختصاص به ایده خلاقانه داده ایم.
سرگرمی برای کودک بر اساس شخصیت و علایق او باید در نظر گرفته شود. در جامعه امروزی کار والدین برای سرگرم کردن فرزندان سخت است. اما در این مقاله بازی های مورد علاقه کودکان را به شما توضیح داده ایم. همیشه سرگرمی برای کودک باید به شیوه ای باشد که هوش و حافظه آن را به خود درگیر کند. بازی هایی مانند آزمایش علمی، شمارش اعداد، نقشه گنج، خمیر بازی و … حافظه کودک را تقویت می‌کند. در این مقاله نیز سرگرمی هایی را توضیح داده ایم که افکار کودک را با خود درگیر کند. اما برای شناخت بهتر شخصیت کودک و بازی مناسب آن حتما از روانشناس کمک بگیرید.
منبع: سرگرمی برای کودک | بهترین سرگرمی برای کودکان
سرگرمی برای کودک باید به شیوه ای باشد که او را مشتاق کند. تا از فضای مجازی فاصله بگیرد. کودکان از انرژی بالایی برخوردارند. و برای تخلیه انرژی نیاز به سرگرمی دارند. به همین دلیل والدین باید انواع سرگمی ها را برای کودک در نظر بگیرند. با شرایط فعلی جامعه نیز اگر کودک در خانه با والدین بازی کند بهتر از بازی در کوچه و خیابان است. بنابراین جهت سرگرمی برای کودک باید روش های مختلفی را در نظر بگیرید. در این مقاله چندین ایده خلاقانه برای سرگرمی توضیح داده ایم.
سرگرمی برای کودک یک نیاز است. والدین مسئول هستند تا کودکان خود را سرگرم کنند. وقت مناسب برای سپری کردن وقت جهت بازی با کودک باید پر اهمیت باشد. در همین جهت این بخش مقاله را اختصاص به ایده خلاقانه داده ایم.
پول توجیبی کودکان چقدر باشد خوب است؟ در حال حاضر در شرایط اقتصادی قرار داریم که اهمیت مدیریت مالی و پس انداز کردن بیش از گذشته می‌باشد. به همین دلیل لازم است، آموزش‌های مورد نیاز در این زمینه، به کودکان داده شود. یادگرفتن مهارت مدیریت مالی از سنین کودکی سبب می‌شود که فرد در دوران بزرگسالی نیز بهتر بتواند از پس امور اقتصادی مربوط به زندگی برآید.
پول توجیبی کودکان وابسته به سن و موقعیتی که در آن قرار دارند، می‌تواند مقادیر متفاوتی داشته باشد. اما بهتر است با راهی شدن کودک به مدرسه، به منظور افزایش حس استقلال و همینطور تقویت اعتماد به نفس فرزند خود، روزانه و یا هفتگی مقداری پول به عنوان پول تو جیبی به او بدهید. در ادامه درباره اهمیت و مقدار پول تو جیبی به کودکان صحبت کرده‌ایم.
منبع: پول توجیبی کودکان
پول توجیبی کودکان باید از سنینی که کودک متوجه اطراف است صورت بگیرد. برای هر چیزی نیاز به آموزش داریم. مثلا برای دوچرخه سواری نیازمند دوچرخه هستیم. برای آشپزی نیازمند مواد اولیه هستیم و … . بنابراین برای پس انداز کردن نیز نیازمند پول داریم.
اگر از سنین کم به کودک پس انداز کردن و اهمیت آن را توضیح ندهیم، در بزرگسالی فرزندانمان با مشکلات پس انداز درگیر هستند. بنابراین برای آموزش نیاز به مواد اولیه داریم. اگر پول توجیبی کودکان را در نظر نگیریم، در سنین بزرگسالی کودک با تله های بزرگ تری روبرو خواهد شد.
با بزرگ شدن کودک و رفتن او به مدرسه، پدر و مادر نیز باید از شیوه‌های تربیتی دیگری برای آموزش او استفاده کنند. شرایط تربیتی کودکان در این سن تا حدود زیادی وارد بعد اجتماعی می‌شود. که نیاز است آنها برخی ملزومات رفتاری را بیاموزند. یکی از مهم‌ترین مسائلی که کودک باید با آن آشنا شود و بیاموزد، مسائل مالی است.
در این سن پول داشتن و برنامه‌ریزی کردن برای خرج آن و همینطور پس‌انداز کردن دارای اهمیت بیشتری است. برخی از پدر و مادرها تمایل دارند تمامی نیازها و مخارج فرزندان خود را تامین کنند. که نیازی به پول توجیبی کودکان نباشد. اما واقعیت این است که زمانی کودکان متوجه ارزش پول و نحوه خرج کردن آن خواهند شد که خودشان مقداری پول در دست داشته باشند. و برای خرج کردن آن برنامه ریزی کنند.
متخصصان تربیت کودک بر این عقیده هستند که به واسطه گرفتن پول توجیبی کودکان، پس انداز کردن، بخشیدن و آینده‌نگری را می‌آموزند. پول توجیبی سبب رشد شخصیت کودک می‌شود و احساس استقلال و همینطور مسئولیت‌پذیری را در او تقویت می‌کند.بنابراین توصیه می‌شود والدین وابسته به شرایط اقتصادی خود، مبلغی را به عنوان هفتگی و یا ماهانه برای فرزند خود در نظر بگیرند. و به آنها یادآور شوند که با این پول باید نیازهای خود را برآورده سازند و همینطور پس انداز نیز داشته باشند.
زمانی پول توجیبی کودکان مفید واقع می‌شود که کودک مفهوم شمارش، اعداد و همینطور مقایسه را درک کرده باشد. کودکان از سن چهار تا پنج سالگی رابطه میان خرید و پول دادن را درک می‌کنند. اما از سن شش تا هفت سالگی، به راحتی می‌توانند اعداد را درک کنند. و همیطور متوجه شوند که برای خرید چیزهایی که لازم دارند، باید پول پرداخت کنند.
روانشناسان بر این عقیده هستند که بهترین زمان برای پول توجیبی کودکان، زمانی است که آنها وارد اجتماع می‌شوند. به عبارت دقیق‌تر یعنی زمانی که کودک به مدرسه می‌رود، بهتر است به او پول تو جیبی داده شود. ممکن است او در دفعه‌های اول تمام پول خود را در مدرسه صرف خرید خوراکی کند. اما به مرور به او آموزش دهید که مقداری از پولش را پس‌انداز نماید.
اینکه پول توجیبی کودکان چه مقدار باید باشد، وابسته به فاکتورهای مختلفی است. شرایط اقتصادی و مالی خانواده‌ها، نیازهایی که کودک دارد و همینطور سن کودک، می‌تواند در میزان پول تو جیبی او موثر باشد.
البته داشتن شرایط مالی خوب به این معنا نیست که باید پول تو جیبی زیادی را در اختیار کودکان قرار بدهیم. دلیل این موضوع این است که اگر کودکان پول زیادی برای خرج کردن داشته باشند. به مرور و ناخودآگاه ولخرجی کردن را می‌آموزند و نمی‌توانند مدیریت مالی را یاد بگیرند. همینطور دادن پول توجیبی کودکان اگر زیاد باشد سبب ایجاد و یا تقویت روحیه زیاده خواهی در او می‌گردد.
در مقابل برخی دیگر از خانواده‌ها نیز پول توجیبی کودکان را کم می‌دهند، این کار نیز اشتباه است. چراکه ممکن است سبب بروز رفتارهای نادرست از سوی فرزند همچون برداشتن پول از کیف پدر و مادر، احساس نادیده گرفته شدن، کمبود اعتماد به نفس، دیدگاه منفی به درس و … شود. بنابراین متعادل رفتار کردن و میانه‌روی در دادن پول تو جیبی به کودکان بسیار مهم است.
کودکان دبستانی به دلیل اینکه سن کمتری دارند و ممکن است در تصمیم‌گیری برای خرید هیجان بیشتری داشته باشند. بهتر است به صورت هفتگی پول توجیبی کودکان پرداخت شود.
سعی کنید به صورت هفتگی مبلغی را به عنوان پول توجیبی کودکان در نظر بگیرید. و از او بخواهید با این پول نیازهای خود را همچون خرید خوراکی در مدرسه، خرید لوازم تحریر و … برآورده سازد و مقداری را نیز پس انداز کند. همینطور به او یادآور شوید اگر پول‌هایش را زودتر از یک هفته و بیهوده خرج کند، شما موظف به پرداخت پول بیشتری به او نیستید و او برای گرفتن پول باید تا هفته بعد صبر کند.
به این صورت کودک شما به مرور مدیریت مالی را می‌آموزد. اگر تمایل دارید به صورت ماهانه به کودک خود پول تو جیبی بدهید، باید به این نکته توجه کنید که باید نظارت و کنترل بیشتری را نیز بر روی او داشته باشید.
از اشتباهات تربیتی که اغلب والدین آن را انجام می‌دهند، این است که در قبال انجام مسئولیت‌ها و وظایف فرزندان‌شان به آنها پول تو جیبی می‌دهند. به عنوان مثال به فرزند خود می‌گویند اگر سعی کنی تکالیف خود را به موقع انجام دهی، پول تو جیبی دریافت خواهی کرد. در چنین شرایطی والدین باعث می‌شوند که کودک‌شان شرطی شود. و همیشه پس از انجام مسئولیت‌ها و کارهایی که بر عهده دارد، انتظار پاداش داشته باشد. بنابراین پول توجیبی کودکان را پاداش نکنید.
در واقع دادن پول توجیبی کودکان ارتباطی با دیگر موضوعات ندارد. فرزند شما باید بداند که برخی از امور وظیفه او هستند و در صورتی که انجام ندهد، باید بازخواست شود. می‌توانید بخاطر مسئولیت‌پذیر بودن کودک‌تان به او پاداش و یا جایزه بدهید؛ اما نباید آن را به پول تو جیبی ارتباط دهید به گونه‌ای که انگار قصد دارید به او رشوه بدهید.
زمانی که پول توجیبی کودکان را آغاز می‌کنید، باید نکاتی را به آنها آموزش دهید. بنابراین در این بخش از مقاله در رابطه با آموزش های لازم توضیح داده ایم.
تقلید کردن در کودکان و نوزادان امری ذاتی است که باعث یادگیری مسائل تازه و جدید می‌شود. یکی از کارکرد‌های رشدی و شناختی مغز، توانایی تقلید کردن در کودکان و نوزادان است. تقلید نوزادان و کودکان رفتاری است که از طریق مشاهده رفتار دیگران آن عمل را تکرار می‌کند و یاد می‌گیرد. به عبارتی تقلید کردن یک راه مؤثر برای یادگیری اعمال جدید است. این توانایی ذاتی کودکان حتی در شیوه فرزندپروی والدین هم موثر است، زیرا کودکان بسیاری از فعالیت‌ها و اعمال را از طریق مشاهده الگو‌های خود یاد می‌گیرند و همان اعمالی که والدین انجام می‌دهند کودک هم انجام می‌دهد. در نتیجه می‌توان از این توانایی ذاتی انسان برای شیوه صحیح آموزش و فرزندپروری در دوران کودکی استفاده کرد.
منبع: تقلید کردن در کودکان و نوزادان | علت و نقش آن
تقلید کردن در کودکان و نوزادان شامل دو اصل مهم است. یکی از این خصوصیات، تکرار رفتار است. که کودک با مشاهده رفتارهای دیگران، همان حرکات را تکرار می‌کند. دومین خصوصیت، تصمیم گیری راجب این است که چه حرکاتی را انجام دهم. که در سن 7، 8 ماهگی شروع می‌شود. کودکان و نوزادان به دلایل مختلفی تقلید کردن را دوست دارند. این دلایل شامل تحقق کنش های اجتماعی، شباهت به دیگران، برانگیختگی عواطف و رسیدن به اهداف می‌شود. در این مقاله سعی خود را کرده ایم تا در رابطه با تقلید کردن در کودکان و نوزادان همه جوانب را توضیح دهیم. همراه ما باشید.
اساسا هر رفتار و فعالیتی که از انسان سر می‌زند پایه و اساس زیستی و عصبی دارد. پیش از پیشرفت‌های علوم اعصاب، دانشمندان نظریات مختلفی در ارتباط با علت تقلید کردن در کودکان و نوزادان در نظر می‌گرفتند، اما امروزه مشخص شده که تقلید کردن در ابتدا به دلیل وجود سلول‌های اختصاصی در مغز به نام نورون‌های آینه‌ای قشر مخ است.
به عبارتی می‌توان گفت زیربنای تقلید کردن نورون‌های آینه‌ای هستند. این نورون‌ها زیربنای مهارت‌های دیگر همانند توانایی اجتماعی نظیر همدلی و درک نقطه نظر دیگران نیز می‌باشند. با این حال باید توجه کرد که تمام فعالیت‌های انسان به دلیل مجموع عوامل زیستی، روانی و اجتماعی رخ می‌دهد. برای آشنایی با نشانه های سلامت نوزاد کلیک کنید. در ادامه علت تقلید کردن در کودکان و نوزادان را نام برده ایم.
✔ تحقق کنش های اجتماعی: زمانی که کودک با تقلید باعث خنده اطرافیان شود، این رفتار را بارها تکرار می‌کند تا لبخند را بر روی لب های شما بیاورد.
✔ شباهت به دیگران: شبیه دیگران شدن یکی از دلایل تقلید کردن در کودکان و نوزادان است. کودکان علاقه دارند تا شبیه به کسانی شوند که دوست دارند. شبیه به والدین یا اطرافیان مورد علاقه.
✔ برانگیختگی عواطف: کودکان به دلیل اینکه ارتباط نزدیکی با والیدن دارند، علاقه دارند تا با این روش ادای والدین را در بیاورند و احساسات والدین را برانگیخته کنند.
✔ رسیدن به اهداف: یکی از علل تقلید کردن در کودکان و نوزادان، دستیابی به اهداف است. در این شرایط کودک به صورت آگاهانه برای جلب توجه یا مسائلی دیگر از تقلید استفاده می‌کند.
تقلید کردن در کودکان و نوزادان بر فعالیت‌ها و اعمال گسترده‌ای تاثیر می‌گذارد که برای رشد کودک ضروری به نظر می‌رسد. به عنوان مثال تقلید، ابزار و ویژگی قدرتمندی برای یادگیری و تمرین مهارت‌های مختلف است. یادگیری زبان، یادگیری اصوات، مهارت‌های ورزشی و… می‌تواند تا حد زیادی تحت تاثیر تقلید کردن باشد. یکی دیگر از مسائلی که می‌تواند به دلیل نورون‌های آینه‌ای و تقلید کردن ایجاد شود توانایی همدلی کودک با دیگران است.
همچنین باید یادآور شد که تقلید کردن زیربنای تجسم و تخیل کودک محسوب می‌شود، به عبارتی برای شکل گیری تجسم و تخیل، کودک در ابتدا باید توانایی تقلید کردن داشته باشد. در مجموع می‌توان گفت بسیاری از اعمالی که کودک در بزرگسالی انجام می‌دهد تحت تاثیر مشاهده الگوها و تقلید کردن از آنها قرار دارد.
دیدگاه‌های مختلف روانشناسی سن متفاوتی را برای شروع تقلید کردن در کودکان و نوزادان در نظر گرفته‌اند. با این حال نوزادان از همان ابتدا با توانایی تقلید کردن به دنیا می‌آیند و در هر دوره از رشد توانایی تقلید کردن به شیوه متفاوتی بروز پیدا می‌کند. اولین تقلید‌هایی که نوزادان انجام می‌دهند تقلید از حرکات صورت و چهره بزرگسالان است، سپس هرچقدر که سن نوزاد بیشتر می‌شود تقلید‌های بیشتری در محیط پیرامون خود انجام می‌دهد.
بنابراین کودکان تازه متولد شده یا یک ماهه حالت چهره بزرگسالان را تقلید می‌کنند و تا 7 یا 8 ماهگی توانایی تقلید کردن کودک پیشرفت می‌کند و به مرور می‌تواند به صورت انتخابی شروع به تقلید کردن کند.
در حدود یک سالگی کودکان فعالیت‌هایی را تقلید می‌کنند. که توانایی انجام دادن آنها را داشته باشند، رایج‌ترین تقلید کودکان در این سن تقلید از حرکات دست است. در حدود یک تا سه سالگی توانایی تقلید کردن در کودکان و نوزادان به وضوح پیشرفت می‌کند. و می‌تواند از الگوها یا شخصیت‌های غیرواقعی تقلید کند. در مجموع باید بیان کرد که بر اساس سن کودک و ویژگی‌های رشدی، نوع تقلید کودک متفاوت است.
به طور کلی 6 مرحله در ارتباط با تقلید کردن در کودکان و نوزادان وجود دارد. که این فرایند از تولد تا دوسالگی اتفاق می‌افتد.