جیغ زدن کودک نوپا یکی از رفتارهای آزار دهنده‌ای است که در برخی از کودکان به دلایل مختلفی مشاهده می‌شود. این رفتار در اغلب موارد اگر به صورت تکرار شونده رخ دهد موجب کلافگی و خستگی والدین می‌شود. علت جیغ زدن کودک می‌تواند متفاوت باشد و هر کودکی به دلیل خاص خودش این کار را انجام می‌دهد.
در چنین شرایطی والدین علت ایجاد این مشکل و شیوه صحیح برخورد آن را نمی‌دانند و معمولاً به صورت نادرست واکنش نشان می‌دهند. رفتار نادرست والدین می‌تواند به صورت یک چرخه معیوب باعث ادامه دادن رفتار جیغ زدن کودکان شود و مشکل را شدت دهد. از این جهت آشنایی با علل جیغ زدن کودکان و نحوه صحیح برخورد با این موضوع یکی از نیازهای تربیتی والدین محسوب می‌شود. برای اطلاعات بیشتر مشاوره کودک دریافت نمایید.
منبع: جیغ زدن کودک | علت و مهار جیغ کودک دو تا 5 ساله
جیغ زدن می‌تواند علت‌های مختلفی مانند بیان درخواست، جلب توجه، درد و ناراحتی، پرخاشگری، گرسنه بودن ابتلا به یک بیماری و… داشته باشد. در نتیجه باید گفت طبیعی است که کودکان نوپا توانایی صحبت کردن ندارند و درخواست‌هایشان را از طریق اعمالی مانند گریه، خنده، ایما و اشاره‌های مختلف، جیغ زدن و… انجام می‌دهند. در این بین برخی از کودکان بر اساس خلق و خوی ذاتی و شخصیتی که دارند ممکن است رفتار جیغ زدن را برای بیان خواسته‌های‌شان بیشتر نشان دهند.
کودکان نوپا کنترلی بر روی هیجانات‌شان ندارند، در نتیجه در هنگام ناکامی یا هر اتفاق دیگری که آنها را ناخوشایند کند معمولاً رفتارهایی مانند جیغ زدن یا گریه کردن از خودشان نشان می‌دهند. یکی دیگر از عواملی که باعث جیغ زدن کودکان می‌شود وجود درد‌های مختلف، بیماری جسمی، اختلالات ژنتیکی و… می‌باشد. برای آشنایی بیشتر با نشانه های کودکان استثنایی کلیک کنید.
علاوه بر این برخی کودکان برای جلب توجه والدین یا سایر اطرافیان رفتارهایی این چنینی از خود بروز می‌دهند. به این صورت که کودک نوپا به مرور زمان یاد می‌گیرد که اگر گریه کند یا جیغ بزند والدینش بیشتر به او توجه می‌کنند، در این بین رفتارهای ناخواسته والدین می‌تواند این اتفاق را تقویت کند.
به عنوان مثال کودک نوپا جیغ می‌زند و مادر برای آرام کردن کودک، فوراً او را بغل می‌کند و کودک آرام می‌شود، کودک به مرور زمان یاد می‌گیرد که برای جلب توجه مادرش و بغل شدن توسط او باید جیغ بزند. در نتیجه مهم است که والدین علت جیغ زدن فرزند خود را به طور صحیح بشناسند. برای آشنایی با نشانه های اختلالات رفتاری در کودکان کلیک کنید.
علت جیغ زدن کودک
برای شیوه برخورد صحیح با کودکی که جیغ می‌زند، اولین گام شناسایی علت آن مسئله است، زیرا هر علتی می‌تواند روش درمانی و راهکار مخصوص به خودش را داشته باشد. با این حال روش‌هایی وجود دارد که می‌تواند برای بهبود وضعیت به شما و فرزندتان کمک کند. برای آشنایی با سایر رفتارهای جلب توجه در کودکان کلیک کنید.
بازی کردن با کودک و سرگرم کردن او می‌تواند راهی برای کاهش تعداد دفعات جیغ زدن کودک برای بلند مدت باشد. می‌توان با مشغول کردن کودک با یک فعالیت حواس او را پرت کرد تا برای هرچیزی شروع به جیغ و داد نکند. به عنوان مثال اگر کودک در بیرون از خانه شروع به جیغ زدن می‌کند می‌توانید با حرف زدن با او حواسش را پرت کنید، یا توجه‌اش را به اطرافش جلب کنید.
عمدتا کودکان نوپا در محیطی که احساس راحتی نکنند، یا چیزی در محیط وجود داشته باشد که آنها را اذیت یا توجه‌شان را زیاد جلب کند شروع به گریه کردن و جیغ زدن می‌کنند. در چنین مواردی پرت کردن حواس کودک و تغییر محیط می‌تواند یکی از راهکارهایی باشد که برای کاهش جیغ زدن کودک استفاده می‌شود.
اگر کودک یاد گرفته است که برای درخواست یک چیز یا بیان یک نیاز شروع به جیغ و فریاد کند به عنوان والد باید تسلیم این خواسته نشوید. به یاد داشته باشید که اگر کودک برای درخواست چیزی شروع به جیغ زدن و گریه کردن می‌کند فوراً تسلیم او نشوید و آن را در اختیارش قرار ندهید.
زیرا کودکان سریع بین مسائل مختلف تداعی برقرار می‌کنند، به این صورت که کودک یاد می‌گیرد برای رفع سریع خواسته‌اش باید جیغ بزند. کودک را همراهی کنید تا به آرامی خواسته‌اش را بیان کند. در نتیجه برای کاهش دادن رفتار نامطلوب جیغ زدن کودک باید رفتارهای مطلوب او را افزایش دهید. برای آشنایی با شیوه‌های تقویت رفتار مطلوب کودک می‌توانید از یک روانشناس کمک بگیرید.
به عنوان یک والد باید مواظب رفتارها و واکنش‌های خود باشید. قبل از هر چیزی باید دوره رشدی کودک را در نظر بگیرید، در سنین پایین‌تر کودکان معمولاً بیشتر جیغ می‌زنند زیرا هنوز مهارت کلامی مورد نیاز در آنها پرورش نیافته است. در نتیجه هنگامی که کودکتان جیغ می‌زند شما هم عصبانی نشوید و با او جیغ نزنید، واکنش افراطی و سرکوب کردن هیجانات کودک می‌تواند به مراتب تبعات و پیامد‌های منفی دیگر مانند افزایش استرس، اضطراب و… به همراه داشته باشد.
هنگامی که کودک در حالت آرامش و بدون اضطراب قرار دارد با او ارتباط برقرار کنید و روابط و صمیمیت بین‌تان را افزایش دهید. در آغوش گرفتن و ابراز محبت می‌تواند بهترین شیوه برای آرام کردن کودک در طولانی مدت باشد.
شما برای حفظ آرامش و جلوگیری از جیغ زدن کودک باید به نیازهای او توجه نمایید. به وعده های غذایی او اهمیت دهید. به اندازه کافی و در زمان مناسب او را تغذیه کنید. برنامه های تان را متناسب با توانایی کودک بریزید. برای مثال اگر کودک خسته است، او را با خود به بازار نبرید. هر چه سن کودک کمتر باشد، تحمل او در مکان های شلوغ کمتر می شود. پس ترجیحا زمان زیادی او را به محیط های پرهیاهو و پر سر و صدا نبرید.
حتما شما هم دیده اید والدینی را که همراه با قشقرق های فرزندانشان آن ها نیز داد و فریاد می کنند. این کار شرایط را بدتر خواهد کرد. جیغ زدن های کودک شما علتی دارد. پس آن را پیدا و رفع کنید. شاید با خود بگویید اخلاقش هست و کاریش نمی شود کرد. این بدترین توجیهی است که می‌توانید برای این شرایط بیاورید. فرزند شما آیینه اعمال شماست. پس با دریافت خدمات مشاوره کودک در صدد حل این موضوع برآیید.
فرزندتان بیش از هر کسی به حرف های شما اهمیت می دهد. پس کافی‌است با او در مورد موضوعی منطقی صحبت کنید. مطمئن باشید هر چقدر هم که کودکتان لجباز باشد، با شنیدن حرف های منطقی شما از جیغ زدن دست خواهد کشید. کودک توانایی کلامی کافی برای ابراز نیازها و احساساتش را ندارد. شما با ایجاد فضایی مناسب زمینه لازم برای گفتگو را فراهم کنید.
شاید ندانید اما خیلی اوقات دلیل بهانه گیری ها و جیغ زدن های کودک تان تنها توجه طلبی است. آنها در سنین کودکی بیش از هر زمان دیگری به محبت و توجه والدین نیاز دارند. کودکان با روش های مختلف این محبت را جلب می کنند. هر کدام که بیشترین نتیجه را داشته باشد (حتی اگر توجه منفی باشد)، بیشتر آن را تکرار خواهند کرد. پس با پی بردن به احساسات فرزندتان، از جیغ زدن های او جلوگیری کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه جیغ زدن کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
کودک نوپا ممکن است به علت‌های مختلفی از جمله، گرسنگی، مناسب نبودن شرایط محیطی، جلب توجه، بیماری و… شروع به جیغ زدن کند. به طور کلی جیغ زدن به تنهایی می‌تواند نشان دهنده اعتراض کودک نسبت به یک موضوع خاص باشد. اما اگر جیغ زدن کودک همراه با سایر علائم باشد بهتر است توسط یک روانشناس کودک یا پزشک متخصص مورد ارزیابی قرار بگیرد.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
تنبیه دانش آموزان تقریبا مرسوم نیست. اما هنوز هم معلمان در مدارس و والدین در منزل، از تنبیه به عنوان یکی از ابزار کنترل رفتار و انضباط دانش آموزان استفاده می‌کنند. علیرغم اینکه تنبیه، تکنیکی مناسب برای تغییر رفتار دانش آموزان به نظر می رسد، اما باید به این نکته توجه کرد که از تنبیه بدنی و هرگونه تنبیهی که موجب ایجاد درد جسمانی، تحقیر، اضطراب و خشم در دانش آموز می شود اجتناب شود.
تنبیه باید معنا داشته باشد و دانش آموزان را از انجام اشتباهات مشابه منصرف کند. روش های زیادی برای تنبیه دانش آموزان وجود دارد، اما تنبیه از هر نوعی که باشد می بایست توسط دانش آموز درک شود. علاوه براین، تنبیه باید آموزشی باشد و به دانش آموز درباره چرایی اشتباه بودن آن و دلیل اجتناب از تکرار آن کار، آموزش داده شود. در این مقاله سعی داریم، روش صحیح تنبیه و نکات مهم هنگام اجرای آن را بررسی کنیم. برای دریافت خدمات مشاوره تحصیلی کلیک کنید.
منبع: تنبیه دانش آموزان | نحوه تشویق و تنبیه دانش آموز های مدرسه
از دیدگاه روانشناختی، تنبیه به چیزی گفته می‌شود که وقوع یک رفتار نامناسب را کاهش دهد. تنبیه‌های شدید باعث می‌شود که دانش آموزان نسبت به یادگیری رفتارهای صحیح، احساس بدی داشته باشند. به این دلیل که تمرکز آن ها روی صدمه ای که می بینند بیشتر است تا چیزی که باید از آن تنبیه درس بگیرند. درواقع تنبیه، دانش آموز را وادار به توقف رفتار می‌کند. اما آنها هرگز دلیل این کار را درک نخواهند کرد. بنابراین همیشه امکان تکرار رفتار نادرست دانش آموز وجود دارد. به همین دلیل، توصیه می‌شود از تنبیه های کلامی و آموزنده برای دانش آموزان استفاده شود. فراموش نکنید که رفتار دانش آموز، ممکن است به دلیل یک مشکل اساسی باشد که شما از آن آگاه نیستید. در ادامه چند نمونه از تنبیهات سالم را مشاهده می کنید.
حتما مقاله روانشناسی کودکان ابتدایی کلیک کنید.
عدم تماشای برنامه های تلویزیونی نوعی تنبیه سلب امتیاز است. به خصوص برای دانش آموزی که به دلیل تمرکز زیاد روی تماشای تلوزیون، نمرات پایین می گیرد یا در یادگیری مسائل ضعیف عمل می کند. گاهی اوقات این امر می تواند شامل محدودکردن کودکان برای دیدن دوستان یا عدم دریافت پول توجیبی باشد.
وقتی دانش آموز در کلاس، رفتار پرخاشگرانه ای از خود نشان می‌دهد، مانند پرتاب اشیاء، معلمان بهتراست از زمان استراحت استفاده کنند. در این حین، به دانش آموز بیاموزد که اگر نسبت به موقعیتی واکنش پرخاشگرانه نشان دهد، همین وقت استراحت و دسترسی به فعالیت های تفریحی را از دست خواهد داد.
اگر دانش آموزی در کلاس رفتاری نامناسب داشت، معلم می‌تواند به او تکالیف اضافه ای بدهد. با این کار دانش آموز علاوه براینکه زمان استراحت خود را در منزل از دست می دهد تا به تکالیف اضافه اش برسد، به این فکر می کند که اگر آن رفتار نادرست را نداشت گرفتار این تکالیف اضافه نمی شد. لازم است به دانش آموز تأکید کنید که روز بعد بدون به همراه داشتن تکالیف انجام شده وارد کلاس نشود.
مفهوم تقویت اغلب به اشتباه درک می شود و گاهی اوقات افراد آن را با تنبیه اشتباه می گیرند. تفاوت بین این دو بسیار ساده است. برخلاف تنبیه که هدف آن کاهش رفتار نامناسب است، هدف تقویت، افزایش رفتار مناسب است و این یکی از موثر ترین راهبردهایی است که والدین یا معلم می توانند برای اقدامات خاص از آن استفاده کنند. در ادامه می خواهیم نمونه هایی از تنبیه و تقویت مثبت را بررسی کنیم.
تنبیه مثبت
معلمانی که از نمونه تنبیه مثبت در کلاس های درس خود استفاده می کنند، بیشتر و بهتر از معلمانی که از تنبیه منفی استفاده می کنند می توانند با دانش آموزان ارتباط برقرار کنند. دانش آموزان به این روش نظم و انضبط پاسخ مثبت می دهند و یاد می گیرند که چگونه در یک محیط درسی رفتار مناسبی داشته باشند.
برای مثال،به دانش آموزی که بدخلقی می کند بگویید تا زمانی که میزش را تمیز نکرده اجازه رفتن به زنگ تفریح را ندارد.
یا اگر کودکی در کلاس خارج از نوبت حرف می زند یا زیاد صحبت می کند، او را به بیرون از کلاس بفرستید و از او بخواهید زباله های حیاط مدرسه را جمع کند تا زمانی که آرام شود.
نمونه دیگر از تنبیه مثبت این است که، به دانش آموز کار یا تکالیف اضافه ای بدهید. مانند نوشتن یک مقاله یا حل کردن مسائل ریاضی.
با این تنبیهات، درواقع با افزودن چیزی که دانش آموز دوست ندارد به کاهش رفتار نادرست او در آینده کمک می کنید.
تقویت مثبت
تقویت مثبت، شامل دادن چیزی به دانش آموز است که دوست دارد.
برای مثال، به دانش آموزان برای تمیز نگه داشتن میزشان یا انجام درست تکالیفشان جایزه بدهید. یا به دانش آموزانی که به فهرست از پیش تعیین شده قوانین کلاس در پایان کلاس پایبند بوده اند، وقت آزاد بدهید.
برای بهترین نتیجه باید از تقویت مثبت و تنبیه مثبت در کلاس درس استفاده شود. استفاده از تقویت مثبت و تنبیه مثبت، به شکل گیری رفتار بهتر دانش آموز در کلاس شما کمک می کند. با این حال ضروری است که از این تکنیک ها به اندازه کافی و فقط در مواقع ضروری برای بهترین نتیجه استفاده کنند.
برای آشنایی بیشتر با راه های حل مشکلات دانش آموزان ابتدایی کلیک کنید.
تنبیه بدنی، تأثیر منفی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. اینگونه تنبیهات، باعث ایجاد ترس در دانش آموزان به ویژه در طول فرآیند تدریس و یادگیری می شود. اگر مدرسه به محیطی استرس زا برای دانش آموزان تبدیل شود، عملکرد تحصیلی آن ها ضعیف می شود. به همین ترتیب، دانش آموزی که تنبیه بدنی می شود، ترس را نه تنها به فردی که آن تنبیه را اجرا می کند بلکه به موقعیتی که در آن رخ می دهد مرتبط می کند. معلمان و مدیرانی که به تنبیه بدنی روی می آورند، باعث می شوند دانش آموز علاقه خود را نسبت به معلم، درس، کلاس و همکلاسی هایش از دست بدهد. همچنین گاهی اوقات ممکن است دانش آموزان به دلیل ترس، در ارائه ایده‌ها، تجربیات و نظرات در خصوص آنچه که در مورد درس می دانند شرکت نکنند. برای آشنایی با معایب تنبیه بدنی کودکان کلیک کنید.
هنگام به کاربردن تنبیه، دستورالعمل های زیر را به خاطر داشته باشید:
یکی از نکات مهم این است که تنبیه باید بلافاصله و به اندازه کافی قابل توجه باشد. بنابراین سعی کنید تنبیه را مستقیما پس از اشتباه دانش آموز اجرا کنید، نه چند ساعت یا چند روز بعد.
برای اطمینان از اثر بخشی تنبیه، باید آن را با توضیحی در مورد اینکه چرا دانش آموز تنبیه می شود و یا اینکه چه نوع رفتاری مناسب است، اجرا کنید. باید این اطلاعات را قبل از شروع تنبیه به دانش آموز بدهید، نه بعد از آن. ارائه این توضیحات، به جلوگیری از ترس دانش آموز از تنبیه کننده کمک می کند.
تنبیه نباید شامل آزار فیزیکی باشد. در عوض می توانید از حداقل مجازات لازم برای سرکوب رفتارهای نادرست دانش آموزان استفاده کنید. کودکان تمایل دارند آنچه که می بینند را تقلید کنند. از این رو ممکن است تنبیه بدنی، موجب پرخاشگری آن ها شود.
برای دریافت مشاوره در زمینه تنبیه دانش آموزان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 02191002360
منبع: تنبیه دانش آموزان | نحوه تشویق و تنبیه دانش آموز های مدرسه
رنگ اتاق کودک نیازمند انتخاب اصولی و روانشناسی است. تعیین رنگ اتاق‌کودک فارغ از هر جنسیتی، از اهمیت زیادی برخوردار است. رنگ اتاق‌کودک باید هماهنگ با محیط، جنسیت و سن کودک باشد. انتخاب رنگ اتاق‌کودک برای برخی والدین به دلیل مشترک بودن اتاق دختر و پسر دشوار است. یا با توجه به شخصیت و روان کودکشان توانایی انتخاب درست رنگ‌اتاق او را ندارند. بنابراین با توجه به بررسی های لازم توسط روانشناس، در انتخاب رنگ‌اتاق‌کودک خود بهتر عمل کنید. برای دریافت مشاوره تلفنی کودک کلیک کنید.
منبع: رنگ اتاق کودک | روانشناسی رنگ اتاق کودک
از نظر روانشناسی، رنگ‌اتاق کودک تاثیر بسیار زیادی بر رفتار کودک می‌گذارد. رنگ ها توانایی برانگیخته کردن احساسات و کنترل رفتارهای کودک را دارند. مثلا برای اتاق‌کودک بیش فعال، پرخاشگر یا کودکانی که اختلال خواب دارند. هرگز استفاده از رنگ هایی مانند قرمز، نارنجی و … توصیه نمی‌شود. با رنگ ها بسیاری از این رفتارها را می‌توان کنترل کرد. برای این دسته از کودکان از رنگ های آرام بخش مانند سبز، سفید و … استفاده کنید. طبق بررسی های انجام شده، رنگ ها بر رشد، تفکر، ذهن و خلاقیت کودکان تاثیر گذار هستند. به دلیل تاثیر رنگ ها بر افراد، در دکوراسیون داخلی با دقت رنگ ها را انتخاب می‌کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلالات رفتاری کودک کلیک کنید.
تاثیر رنگ ها بر روحیه و خلاقیت‌کودکان قابل مشاهده است. کودکان در اولین مرحله همه چیز را مانند توده های خاکستری رنگ می‌بینند و شناخت کافی به رنگ ها ندارند. اما به مرور رنگدانه های چشم فعال می‌شود و پس از مدتی تمام رنگ ها قابل تشخیص خواهند بود. به همین دلیل باید رنگ‌اتاق کودک را مناسب انتخاب کرد. زیرا سیگنال های قوی را به مغز او می‌فرستد. انتخاب رنگ‌اتاق‌کودک روی فرزند اثر بسیار خوبی دارد و‌کودکان در حال رشد نیاز دارند تا با رنگ های متفاوتی قرار بگیرند. برای درک بهتر آنها مقاله دنیای کودکان را بخوانید.
رنگ های گرم معمولا ذهن را تحریک می‌کنند و انرژی را در بدن افزایش می‌دهند. و فضای اتاق را پر حرارت خواهند کرد. اما استفاده از رنگ گرم برای کودک فعال و پرانرژی مناسب نیست. در ادامه با ویژگی رنگ های گرم‌اتاق کودک آشنا خواهید شد.
قرمز اولین رنگ گرم پر طرفدار است. رنگ قرمز نماد شور، انرژی و هیجان است. استفاده از این رنگ به مقدار زیاد و به تنهایی توصیه نمی‌شود. توجه داشته باشید که برای رنگ اتاق کودک پر تحرک و پر انرژی نباید از قرمز زیاد استفاده شود. اما استفاده از قرمز با ترکیب رنگ های طوسی، سفید و رنگ های خنثی انرژی کودک را افزایش خواهد داد.
بیشتر بخوانید: بیش فعالی کودکان
نارنجی یکی از رنگ های گرم، پر حرارت و انرژیک است. استفاده از این رنگ گرم برای در برخی از قسمت های اتاق جالب است. اما استفاده زیاد از آن مخصوصا نارنجی پر رنگ زیاد جالب به نظر نمی‌رسد و فضا را تحت تاثیر قرار خواهد داد. بهتر است از نارنجی برای رنگ‌اتاق کودک کمتر استفاده کنید.
رنگ زرد بسیار انرژی بخش و خوشایند است که با شادی هم خانواده است. زرد جلوه ای زیبا و درخشان به اتاق می‌دهد. بستگی به شدت رنگ، زرد پر رنگ تمرکز کودک را افزایش می‌دهد و زرد کم رنگ باعث تحریک حافظه کودک خواهد شد. آگاه باشید که از زرد برای رنگ اتاق کودک به اندازه استفاده کنید تا موجب دل زدگی او نشود.
صورتی رنگ گرمی است که بیشتر به عنوان رنگ دخترانه شناخته شده است. صورتی رنگی آرام بخش و لطیف است که طیف رنگی متفاوتی دارد. صورتی‌کم رنگ، رنگی آرام بخش است. اما اگر از صورتی پر رنگ زیاد استفاده شود باعث اضطراب در کودک خواهد شد.
رنگ سرد اثر آرام بخشی را بر ذهن و بدن افراد می‌گذارد. و معمولا باعث می‌شوند که اتاق بزرگ تر و راحت تر به نظر برسد. در استفاده از سایه های تیره و رنگ های سرد باعث غمگین شدن فضای اتاق خواهد شد. در ادامه با ویژگی رنگ های سرد اتاق کودک آشنا خواهید شد.
آبی رنگی آرام بخش است که فشار خون را کاهش می‌دهد. آبی باعث کاهش اضطراب می‌شود و در نتیجه مکان را امن و آرام می‌کند. استفاده از رنگ طوسی در کنار رنگ آبی فضا را دوست داشتنی خواهد کرد. برای رنگ اتاق کودک آبی گزینه مناسبی است. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه کاهش اضطراب کودکان کلیک کنید.
سبز رنگی است که سلامت، طبیعت و خوشی را به همراه دارد. این رنگ اثری آرام بخش و تسکین کننده را به کودک القا خواهد کرد. رنگ سبز باعث افزایش تمرکز کودک و مناسب برای فضای امتحان، مطالعه و یادگیری است. برای افزایش یادگیری از سبز برای رنگ اتاق کودک استفاده کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه افزایش تمرکز در کودکان کلیک کنید.
بنفش رنگی جذاب و لوکس است که مفاهیم خرد و معنویت را همراه دارد. رنگ های ملایم بنفش نیز مانند رنگ آبی موجب افزایش آرامش کودک خواهد شد. از بنفش برای رنگ اتاق کودک استفاده کنید.
رنگ سفید پر طرفدارترین رنگ در طراحی دکوراسیون است. و باعث آرامش و سادگی به محیط می‌شود. استفاده از سفید در رنگ اتاق‌کودک هم فضا را دلبازتر می‌کند و هم موجب آرامش او خواهد شد.
برخی رنگ ها مانند صورتی در بین دختران از محبوبیت زیادی برخوردار است. رنگ های مورد علاقه برای رنگ اتاق کودک دختر که باعث آرامش، کاهش اضطراب و افزایش یادگیری می‌شود. به شرح زیر است.
از آنجایی که پسرها روحیه ای شیطون و پر هیجان دارند، بهتر است از رنگ های آرام بخش استفاده کنید. استفاده از تنها یک رنگ گرم مانند قرمز برای پسرهای هیجانی اشتباه است. اگر کودکتان علاقه به رنگ های گرم دارد، رنگ گرم را با رنگ خنثی یا سرد ترکیب کنید. رنگ های خنثی و آرام بخش مانند ترکیب رنگ زیر برای پسرها مناسب است.
حتما مقاله روانشناسی کودک را بخوانید.
انتخاب اصولی برای رنگ اتاق کودک به رفتار و یادگیری کودکان کمک خواهد کرد. همانطور که استفاده تنها از رنگ های گرم و سرد بر رفتار کودک اثر گذار است. استفاده بیش از 3 الی 4 رنگ نیز کودک را سردرگم خواهد کرد. برای انتخاب اصولی و روانشناسانه رنگ اتاق‌کودک، بهتر است تا با مشاوران و روانشناسان کودک در ارتباط باشید. مرکز مشاوره نی نی مایند به صورت حضوری و تلفنی به مراجعان خدمات ارائه می‌دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره درج شده تماس حاصل فرمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه رنگ‌اتاق کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
دعوا در بارداری ممکنه برای هر زوجی پیش بیاید. بارداری یکی از اتفاقات هیجان‌انگیز و حساس برای زوجین محسوب می‌شود. با این حال برخی از زوجین به دلیل بارداری ناخواسته، عوامل و مسائل خانوادگی و… دچار مشکلاتی می‌شوند که این تجربه را برای آنها دشوار می‌کند.
از جمله این مشکلات پیش آمده می‌توان به دعوا و خشونت در دوران بارداری اشاره کرد. دعوا و خشونت در بارداری رفتاری است که می‌تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم سلامت مادر و فرزند را تحت تاثیر قرار دهد و بارداری که یک اتفاق خوشایند در طول زندگی است را به یکی از بدترین دوره‌ها تبدیل کند. از آنجایی که دعوا و خشونت در دوران بارداری می‌تواند یک تهدید جدی برای سلامت روان و جسم مادر و کودک محسوب شود آشنایی با عوامل و و راهکارهای مدیریت آن می‌تواند بسیار حائز اهمیت باشد. برای دریافت مشاوره بارداری کلیک کنید.
منبع: دعوا در بارداری
بارداری‌تان هرگز دلیلی بر تغییر رفتار و اتمام دعواهای شما و همسرتان نیست. اگر رابطه‌تان دچار گره‌ها و مشکلاتی است، حتما باید به دنبال راهکاری اساسی برای حل آن باشید. پس هرگز از بچه‌دار شدن برای حل مشکلات‌تان استفاده نکنید. چه بسا احتمال آسیب به جنین و خود شما در بارداری نیز بیشتر می‌شود.
دعوا در بارداری چه لفظی و چه فیزیکی بر روی جنین تاثیر منفی می‌گذارد. پس اگر هنوز این مساله در خانه‌تان وجود دارد، هر چه سریع تر از خدمات مشاوره روانشناسی استفاده نمایید. اگر در اثر دعوا احساس می‌کنید آسیبی به جنین رسیده، حتما درباره علائم سقط جنین بخوانید.
بارداری یکی از رویدادهای لذت بخش در زندگی است، اما برخی از زوجین به هر دلیلی دچار خشونت خانگی و دعوا در این دوران می‌شوند. در ادامه برخی از دلایل دعوا در بارداری توضیح داده می‌شود.
یکی از عوامل دعوا در بارداری، تغییر شرایط است. بارداری علاوه بر اینکه یکی از دوران‌های شیرین زندگی است می‌تواند با اضطراب و تنش زیادی به همراه باشد. تولد فرزند به خودی خود باعث ایجاد تغییراتی در زندگی زوجین می‌شود که بر عملکردهای مختلف آنان تاثیر می‌گذارد.
نگرانی از وجود بیماری‌های ژنتیکی، انجام آزمایش‌های غربالگری، باردارهای ناخواسته و… از جمله عواملی هستند که نیاز به همراهی و حمایت زوجین از یکدگیر دارد. اگر هر یک از زوجین نتوانند با شرایط جدید کنار بیایند طبیعتاً دچار دعوا و مشکلاتی می‌شوند که بر جنبه‌های مختلف زندگی آنها تاثیر منفی می‌گذارد.
معمولاً زوجینی که مهارت‌های لازم برای مدیریت کردن رابطه را در دوران بارداری نمی‌دانند دچار مشکلات ارتباطی می‌شوند و دعوا و مشاجره‌ها را افزایش می‌دهند. عمدتاً این مسئله به دلیل مشکل در روابط جنسی پیش می‌آید. ممکن است برخی از زوجین شیوه صحیح برقراری رابطه جنسی را در این دوران ندانند و به همین دلیل دچار دعوا در بارداری شوند. در برخی موارد تغییرات ظاهری خانم‌ها می‌تواند برای همسرشان رضایت بخش و جذاب نباشد و در نتیجه رابطه بین زوجین با مشکلاتی همراه شود.
برای آشنایی با علل و درمان تنفر از همسر در بارداری کلیک کنید.
مهم ترین علل دعوا در بارداری تغییرات هورمونی است. در این دوران معمولاً خانم‌ها به دلیل تغییرات هورمونی و مسائل مرتبط با بارداری بیشتر تحریک پذیر و حساس می‌شوند و به طور هیجانی واکنش نشان می‌دهند. در این بین اگر مرد با شیوه ارتباط صحیح با همسر باردارش را بلد نباشد می‌تواند بر این مشکلات دامن زند و باعث تشدید دعواها و مشاجرات شود. برای آشنایی بیشتر با دوران بارداری کلیک کنید.
به دنبال تغییراتی که در دوره بارداری به دلیل مسائل اجتماعی، اقتصادی، زیستی و… برای زوجین رخ می‌دهد، معمولاً پریشانی‌های روانشناختی بروز پیدا می‌کنند. پریشانی‌های روانشناختی نظیر افسردگی و اضطراب و… از جمله مسائلی هستند که بر وضعیت ارتباطی زوجین تاثیر منفی می‌گذارند و می‌توانند خشونت و دعوا در بارداری را افزایش دهند.
یکی از عوامل رایج خشونت و دعوا در بارداری به دلیل مسائل اقتصادی رخ می‌دهد. مسائل اقتصادی می‌تواند به دلیل مشکل در تأمین هزینه‌ها توسط مرد رخ دهد و یا همچنین به دلیل خانه نشین شدن زن شاغل به دلیل بارداری رخ دهد. برخی از خانم‌هایی که به شغل‌های آزاد مشغول هستند ممکن است به دلیل بارداری نتوانند در دوره‌ای کار کنند و در تامین هزینه‌ها به همسرشان کمک کنند. همین مسئله می‌تواند باعث بروز مشکلات و دعواهایی بین زوجین شود.
یکی از عوامل دعوا در بارداری، انتخاب نام فرزند است. تفاوت نظر در انتخاب نام نوزاد و به تفاهم رسیدن و اتفاق نظر در یک اسم برای برخی از زوجین دشوار است. با مشورت و به نتیجه رسیدن برای نام فرزند، از شدت دعوا ها کاسته و آرامش روان خود را الویت قرار دهید.
خشونت و دعوا در بارداری می‌تواند تاثیرات کوتاه مدت و بلند مدتی بر وضعیت مادر و فرزند به همراه داشته باشد. جدی‌ترین مسئله‌ای که می‌تواند رخ دهد مرگ و سقط جنین به دلیل وارد شدن ضربه به شکم مادر است. وارد شدن ضربه و یا استرس‌های بیش از اندازه شدید می‌تواند منجر به سقط جنین یا زایمان زودرس شود. هرچقدر که بارداری در ماه‌های اولیه باشد احتمال سقط جنین بیشتر می‌شود.
علاوه بر این بروز خشونت و دعوا در بارداری می‌تواند بر وضعیت سلامت روان مادر و فرزند تاثیر منفی بگذارد، به طوریکه با افزایش مشاجره و دعواها هورمون کورتیزول در بدن مادر به مقدار بیشتری تولید می‌شود. هورمون کورتیزول همان عاملی است که می‌تواند باعث ایجاد پریشانی‌های روانشناختی زیادی مانند اضطراب و استرس و.. شود. هورمون کورتیزول توانایی رد شدن از جفت را دارد و می‌تواند بر وضعیت جنین تاثیر منفی بگذارد. در نتیجه نوزاد متولد شده در سال‌های بعد به احتمال بیشتری مستعد ابتلا به اختلالات هیجانی و رفتاری مختلف می‌شود.
برای آشنایی بیشتر با راه های درمان انواع مشکلات در بارداری کلیک کنید.
برخی از زوجین به دلیل قطع روابط‌جنسی در دوران بارداری دچار کاهش صمیمت می‌شوند. این مسئله بر جنبه‌های دیگر روان و جسم آنها تاثیر منفی می‌گذارد. زوجین باید بدانند که انجام رابطه‌جنسی در دوران بارداری مانعی ندارد (فقط در موارد خاص پزشک رابطه را ممنوع می‌کند) و می‌توانند با رعایت نکات ساده این کار را به طور صحیح انجام دهند. اینگونه ارتباط صمیمی بین خودشان را حفظ کرده و از بروز دعوا در بارداری جلوگیری می‌کنند. برای آشنایی با شیوه‌های صحیح رابطه جنسی در دوران بارداری می‌توانید از یک روانشناس و یا مشاور امور جنسی کمک بگیرید.
آشنایی با مهارت‌های زندگی یکی از عوامل پیشگیری کننده دعوا در بارداری و محافظ برای قبل، حین و بعد از بارداری است. زوجین قبل از تصمیم به ازدواج و یا بچه دار شدن باید با مهارت‌های اساسی مدیریت زندگی و آموزش‌های اساسی در ارتباط با شیوه صحیح رفتار در بارداری آشنا شوند. بهتر است زوجین قبل از تصمیم‌گیری برای باردار شدن برای دریافت این آموزش‌ها از یک روانشناس کمک بگیرند. علاوه بر این اگر در حین بارداری دچار چنین مشکلاتی شده‌اید، بهتراست در اولین گام از یک متخصص کمک بگیرید و اجازه ندهید که مشکل‌تان گسترش پیدا کند و بر سایر جنبه‌های زندگی‌تان تاثیر منفی بگذارد.
روش‌های مدیریت استرس و تکنیک‌های آرام سازی می‌تواند برای کوتاه مدت و بلند مدت موثر واقع شود و از بروز تحریک پذیری، پرخاشگری، مشاجره ودعوا در بارداری پیشگیری کند. عمدتا زوجین در دوران بارداری با مشکلاتی مواجه می‌شوند که آرامش آنها را بهم می‌زند و بر تنش آنها می‌افزاید، در چنین مواقعی مراجعه به روانشناس و آشنایی با روش‌های مدیریت استرس می‌تواند یک اقدام موثر باشد.
بیشتر بخوانید: ضربه به شکم در بارداری
یکی از راهکارهای بهبود دعوا در بارداری، وقت کافی گذاشتن برای یکدیگر است. بسیاری از آقایان برای مقدمات به دنیا آمدن فرزند و کیفیت زندگی به شدت مشغول کار و پس انداز هستند. و برای خانم های خود وقت نمی‌گذارند، بدترین رفتار با خانم باردار، بی توجهی به او است. برای پیشگیری از این عوامل برای همسر خود وقت بگذارید.
دعوا در بارداری شرایط مادر و فرزند را به خطر می‌اندازد و سبب بروز عوامل مختلفی مانند اضطراب، استرس و مشکلات جسمی و … می‌شود. برای جلوگیری از این اتفاقات ناخوشایند با روانشناسان در ارتباط باشید. مرکز مشاوره نی نی مایند به صورت تلفنی و حضوری به شما عزیزان خدمات ارائه می‌دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر روی لینک زیر کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه دعوا در بارداری می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
یکی از عوامل بدرفتاری و پریشانی‌های روانی در دوران‌بارداری می‌تواند به علت عدم برقراری رابطه جنسی رخ دهد. زوجین باید بدانند که برقراری رابطه جنسی مگر به دلیل مشکل پزشکی مانعی ندارد و زوجین با رعایت نکات ساده و انتخاب پوزیشن‌های مناسب دوران بارداری می‌توانند به راحتی رابطه جنسی داشته باشند.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 02191002360
منبع: دعوا در بارداری
ترس از دست دادن نوزاد از آن دسته ترس‌هایی است که کمتر راجع به آن صحبت شده است. بااین‌حال شاید برای‌تان جالب باشد اگر بدانید بسیاری از والدین و به‌خصوص مادرها درگیر ترس از دست دادن نوزاد هستند. داشتن فرزند یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های زندگی هرکدام از ما است؛ و ازدست‌دادن فرزند را می‌توانیم یکی از بدترین تجربیات برای هرکس بدانیم.
بااین‌حال طبیعی نیست که شما پیش از اینکه هیچ مشکلی برای فرزندتان پیش آمده باشد نگران ازبین‌رفتن او باشید. این افکار می‌تواند تأثیر منفی بسیاری روی روان خود شما و احتمالاً شرایط روحی کودکتان باقی بگذارد. به همین خاطر در ادامه راجع به ترس از دست دادن نوزاد صحبت خواهیم کرد. به‌علاوه توصیه می‌کنیم اگر ترس‌های شما به حدی هستند که نمی‌توانید آنها را کنترل کنید حتما مشاوره کودک و مادر دریافت نمایید..
منبع: ترس از دست دادن نوزاد
ترس از مرگ یا از دست دادن نوزاد یا عزیزان یکی از مشکلات رایجی است که می‌تواند دلایل بسیار گوناگونی داشته باشد. در این شرایط بیمار نشانه‌هایی که در ادامه راجع به آنها صحبت می‌کنیم را نشان خواهد داد. توجه داشته باشید که قرار نیست همه این نشانه‌ها در یک نفر دیده شود. اما هرچه تعداد یا شدت نشانه‌ها بیشتر باشد به این معنی است که فرد نیاز به کمک جدی‌تری دارد. نشانه‌ها عبارتند از:
برای آشنایی بیشتر با علائم اضطراب کلیک کنید.
احتمال بسیار زیادی وجود دارد که پدر یا مادر قبل از تولد نوزاد درگیر بیماری‌های روحی بوده باشند (هرچند که ممکن است این بیماری‌ها علائم و نشانه چندانی نداشته و اکنون که اتفاق جدیدی در زندگی رخ داده در حال نشان‌دادن خودش باشد). بیماری‌هایی مثل اضطراب جدایی، افکار وسواسی، افسردگی یا حتی اضطراب فراگیر از آن دسته مشکلاتی هستند که می‌تواند به این شرایط مربوط باشد.
اضطراب جدایی یکی از انواع بیماری‌های روانی است که به معنای ترس ازدست‌دادن عزیزان است. اگرچه احتمال بروز آن در سنین پس از کودکی کمتر است اما ممکن است زایمان و تغییرات مربوط به آن باعث شروع بیماری ترس از دست دادن نوزاد در فرد شود. در مقابل وسواس بیماری است که باعث می‌شود دائماً افکار و تصاویر ناخوشایندی در ذهن بیمار شکل بگیرد و به دنبال آن او تلاش می‌کند تا با بررسی سلامت نوزاد آرامش پیدا کند. اگر هر یک از این نشانه‌ها را در خود احساس می‌کنید به این معنی است که شما به کمک جدی یک مشاور نیاز دارید.
شرایط فرهنگی و اجتماعی امروزه باعث شده که والدین حتی بیش از گذشته به فرزندان خود وابسته باشند. یکی از دلایل این موضوع را شاید بتوانیم تک‌فرزندی بدانیم. طبیعتاً شما به هر چیزی که بیشتر وابسته باشید ترس ازدست‌دادن آن را هم بیشتر احساس می‌کنید. به همین خاطر می‌توان گفت یکی از دلایلی که باعث ترس از دست دادن نوزاد می‌شود توجه بیش از حد والدین و وابستگی آنها به فرزندانشان است.
نابارداری یا بارداری‌های سخت یکی از شایع‌ترین مشکلاتی هستند که امروزه با آنها مواجه می‌شویم. در چنین شرایطی احتمال بروز ترس از دست دادن بسیار بیشتر خواهد شد. در واقع والدین به این خاطر که با سختی بسیاری صاحب فرزند شده‌اند مراقبت‌های افراطی را از او به عمل می‌آورند. زیرا داشتن فرزندی دیگر را غیر ممکن و نشدنی می‌دانند. برای کسب اطلاعات بیشتر حتما مقاله سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را بخوانید.
تجربیات تلخ می‌توانند از اصلی‌ترین دلایل ترس ازدست‌دادن باشند. والدینی که تجربه سقط‌های مکرر یا ازدست‌دادن نوزاد را داشته‌اند معمولاً دائماً درگیر تجربیات گذشته خود هستند. ترس از دست دادن نوزاد باعث می‌شود که آنها سعی کنند بیش از حد مراقب فرزند جدیدشان باشند تا از بروز مشکلات تازه جلوگیری کنند.
گاهی اوقات هم توجه‌های افراطی می‌تواند ریشه در یک نارضایتی داشته باشد. فروید و پیروان او معتقدند هرکجا که احساس یک نفر رنگ و بوی افراط پیدا می‌کند به معنای آن است که احتمالاً در ناهشیار وی احساساتی متضاد با آنچه نشان می‌دهد در جریان هستند. برای مثال ممکن است شما از فرزندتان و به‌دنیاآمدن او به هر دلیلی ناراحت باشید. اما هرگز این ناراحتی به ذهن هشیار شما راه پیدا نخواهد کرد. بلکه کاملاً سرکوب شده و احساساتی متضاد با آن در رفتار شما نشان داده خواهد شد.
متأسفانه بسیاری از مواقع دلیلی برای درمان ترس از دست دادن نوزاد نمی‌بینیم. حتی گاهی اوقات پدر یا مادری که تا این حد درگیر فرزند خود باشد به‌عنوان والدی نمونه تشویق هم می‌شود. اما بهتر است به این موضوع دقت داشته باشید که اولاً ترس ازدست‌دادن بخش مهمی از فکر و ساعات روز شما را درگیر خودش می‌کند. به همین خاطر احتمالاً شما از انجام‌دادن بسیاری از کارهای دیگر عقب می‌افتید. این موضوع می‌تواند جریان رشد و پیشرفت شما را تحت‌تأثیر خودش قرار بدهد. به‌علاوه فرزندان شما اگرچه بخش بسیار مهمی از زندگی شما هستند اما قرار نیست همه زندگی‌تان باشند. به همین خاطر باید بتوانید بین جنبه‌های مختلف زندگی خود تعادل برقرار کنید.
یکی دیگر از آسیب‌های این رفتار شما این است که احتمالاً در آینده فرزندتان از نظر اعتمادبه‌نفس و توانایی حل مشکلات بسیار ضعیف و متکی به شما خواهد بود. زیرا شما در طی سال‌های کودکی نیز به‌خاطر ترسی که داشته‌اید اجازه بسیاری از کارها را به او نداده‌اید. این موضوع می‌تواند مشکلات بسیاری را در شخصیت فرزندتان ایجاد کند. به همین خاطر بهتر است به این موضوع کمی دقت داشته باشید و برای درمان آن از یک روانشناس متخصص کمک بگیرید.
برای آشنایی با انواع بیماری های کودکان که نیاز به درمان دارند کلیک کنید.
همانطور که گفتیم درمان این ترس‌ها یکی از مهم‌ترین کارهایی است که می‌بایست انجام بدهید. روش‌های مختلفی برای درمان ترس ازدست‌دادن نوزاد وجود دارد. اما دقت داشته باشید که انتخاب بهترین روش تنها پس از مصاحبه بالینی و توسط مشاور متخصص تعیین می‌شود. از جمله این روش‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
در مراحل اولیه که اضطراب بیمار بیش از حد انتظار بالا است. از روش‌های آرام‌سازی مانند ریلکسیشن برای کاهش اضطراب استفاده می‌شود. این روش‌ها به بیمار کمک می‌کند تا بتواند اضطراب خود را تا حدودی کاهش بدهد.
در این روش به بیمار کمک می‌شود افکار منفی که در ارتباط با فرزند خود دارد و دلایل و ریشه آنها را پیدا کند. سپس با کمک مشاور این افکار تغییر داده می‌شوند و افکار سالم‌تری جای آنها را می‌گیرد.
یک راهکار ساده این است که درمانگر به بیمار کمک می‌کند تا شرایطی که باعث می‌شود ترس‌های او بیشتر بشوند را شناسایی کند و سپس به او کمک می‌شود تا این شرایط را تحت کنترل خود بگیرد.
همانطور که گفتیم ترس ازدست‌دادن نوزاد می‌تواند دلایل مختلفی مثل بیماری‌های روحی یا گذشته سخت داشته باشد. در چنین شرایطی یکی از مهم‌ترین وظایف درمانگر این است که دلایل اصلی را پیدا کند؛ و برای درمان آنها اقدام نماید. زیرا تا زمانی که این دلایل برطرف نشوند مشکل همچنان سر جای خودش باقی خواهد ماند.
در یک روش دیگر سعی می‌شود هنگام بروز اضطراب از اینکه شما فرزندتان را بررسی کنید جلوگیری شود. این کار باعث می‌شود به‌تدریج متوجه این موضوع بشوید که حتی وقتی فرزندتان را چک نمی‌کنید هیچ خطری او را تهدید نمی‌کند و اضطراب‌های شما بی‌دلیل هستند.
برای دریافت مشاوره در زمینه ترس از دست دادن نوزاد می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
مهم‌ترین راهکار این است که دلیل ترس‌هایتان و همین‌طور افکار منفی که دارید را پیدا کرده و سعی کنید آنها را از بین ببرید. اما اگر احساس می‌کنید به‌تنهایی از پس این کار برنمی‌آیید بهتر است از یک مشاور متخصص در این زمینه کمک بگیرید.
وابستگی بیش از حد، تجربه‌های منفی گذشته، سختی‌های دوران بارداری و همین‌طور بیماری‌های روحی از جمله مسائلی هستند که می‌توانند در این شرایط تأثیر داشته باشند.