رفتار صحیح با کودک در سنین مختلف چطور باید باشد؟ واقعیت این است که رفتار ما تأثیر بسیاری روی تربیت فرزندمان می‌گذارد. به همین خاطر باید حواس‌مان بیش از هر چیزی به رفتارهای‌مان باشد. اما به این موضوع هم باید دقت داشت که کودک در هر سن نیازهای خاص خود را دارد. پس رفتار شما در هر دوره سنی می‌بایست باتوجه‌به نیازهای او در همان دوره باشد. برای مثال نمی‌توانید از کودک 4 ساله انتظارات رفتار به مانند کودک 6 ساله را داشته باشید. این برخوردها و بی‌توجه بودن به نیازهای کودک در هر دوره سنی می‌تواند مشکلات بسیاری را در شخصیت فرزندتان ایجاد کند.
منبع: رفتار صحیح با کودک | اصول رفتار با کودک چیست
هر والدی دیر یا زود با این چالش روبرو می شود که چه رفتاری با کودک صحیح است؟ کودک شما گاه لجباز و گاه بامزه می شود. گاه گریه و زاری می کند و گاه با لوس بازی هایش باعث خنده تان می شود. گاه سوال می پرسد و سرتان را می خورد و گاه پنهان کاری می کند.
شما باید بدانید که در مقابل رفتارهای متغیر او چه برخوردی داشته باشید. او شما را گیج می کند. اما با تمام این ها عاشقش او هستید و دلتان می خواهد بهترین ها را برایش فراهم کنید. این عشق و چالش ها اگر با آگاهی پاسخ داده نشود، موجب آسیب به کودک خواهد شد. پس حتما در این باره با متخصصین کودک مشورت نمایید.
کودکان در هر دوره از زندگی نیازها و خواسته‌های مشخصی دارند. اگر شما این نیازها را تشخیص بدهید و به آن‌ها توجه داشته باشید می‌توانید به رشد فرزندتان کمک کنید. اما بی‌توجهی به این نیازها می‌تواند مشکلات بسیاری را به همراه داشته باشد. برای مثال اگر نیاز فرزند شما به استقلال و اعتمادبه‌نفس در زمان خودش شکل نگیرد احتمالاً او تا بزرگسالی نیز درگیر این مشکل خواهد بود. به همین خاطر بهتر است به اصول تربیت کودک در هر سن توجه داشته باشید.
مهمترین نیاز فرزندان در این سن داشتن امنیت است. رفتار صحیح با کودک حس امنیت را انتقال می‌دهد. آن‌ها در سال اول زندگی به این سؤال پاسخ می‌دهند که آیا جهان جای امنی برای زندگی هست یا خیر. به میزانی که شما توانسته باشید امنیت را در رفتارتان به کودک القا کنید او احساس آرامش خواهد کرد. اما زمانی که کودک این امنیت را از رفتار شما دریافت نکند احساس خواهد کرد جهان جای امنی برای زندگی نیست.
این موضوع تا بزرگسالی همراه فرزند شما باقی می‌ماند و می‌تواند در بسیاری از روابط صمیمانه او ایجاد مشکل کند. به همین خاطر مهمترین اصلی که در یک سال اول زندگی کودک باید به آن توجه داشته باشید این است که همیشه برای فرزندتان در دسترس باشید و به نیازهای او با دقت پاسخ بدهید.
هنگامی که فرزند شما شناختی از خودش پیدا می‌کند و احساس امنیت در او شکل می‌گیرد نوبت به استقلال می‌رسد. به همین خاطر است که در این سنین شما کلمه (نه) را زیاد از فرزندتان می‌شنوید. آن‌ها به دنبال این هستند که هویت خودشان را به‌عنوان یک انسان ثابت کنند. به همین خاطر تلاش می‌کنند تا کارها را به‌تنهایی انجام بدهند.
مهمترین کاری که شما باید در رفتار صحیح با کودک انجام بدهید این است که اجازه بدهید فرزندتان برخی کارها را خودش انجام بدهد. شاید این شرایط باعث بشود کارها کندتر پیش برود یا حتی گاهی اوقات به‌خاطر خرابکاری‌شان مشکلات بیشتری ایجاد کند. اما باید فرصت تجربه‌کردن را در اختیار کودک قرار دهید.
والدینی که همه کارها را به‌جای فرزندشان انجام می‌دهند و به او اجازه تجربه‌کردن نمی‌دهند باعث می‌شوند تا احساس ازدست‌دادن اعتمادبه‌نفس و شک نسبت به توانایی‌های خود در کودک شکل بگیرد. همان‌طور که راجع به مرحله پیش نیز گفتیم ممکن است این احساس تا بزرگسالی در او باقی بماند.
دو اتفاق مهمی که در همین سنین برای کودک شما خواهد افتاد از پوشک گرفتن و همین‌طور گرفتن شیر و پستانک هستند. دقت داشته باشید که این کارها می‌بایست به‌تدریج انجام شوند. باید آرام‌آرام زمینه لازم برای جداشدن از آن‌ها را در کودک ایجاد کنید. در غیر این صورت ممکن است مشکلاتی مثل لجبازی کودک یا برخی مشکلات دیگر را تجربه کنید.
روانشناسان به این دوره سنی سال‌های پیش از دبستان می‌گویند. در این سال‌ها کودکتان توانایی بالایی برای یادگیری موضوعات مختلف دارد. به همین خاطر می‌توانید از این سن آموزش مفاهیم اخلاقی و بسیاری از موضوعات دیگر را برای کودک شروع کنید. رفتار صحیح با کودک این مفاهیم را به راحتی انتقال می‌دهد. بازی‌کردن با کودک، داستان خواندن، نقاشی کشیدن و حتی رفتار ساده‌ای مثل صحبت‌کردن از جمله موضوعاتی هستند که باعث میشود کودک شما بتواند اطلاعات بسیاری راجع به دنیای اطراف خود به دست بیاورد.
یکی از نیازهای اصلی کودک در این دوره سنی پرورش احساس خلاقیت است. همان‌طور که گفتیم شما می‌توانید با استفاده از بازی‌های مختلف، داستان‌ها و نقاشی‌ها به پرورش خلاقیت در کودک کمک کنید. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که خلاقیت‌ها و کارهای فرزندتان را هرچقدر که از نظرتان عجیب یا غیرعادی و بی‌استفاده می‌آیند بازهم تشویق کنید. این کار شما باعث شکل‌گیری تفکر خلاق و همین‌طور باور به توانایی‌های کودک میشود.
قرارگرفتن در سنین مدرسه تا حد زیادی دنیای شما و کودکتان را تغییر می‌دهد. حالا دیگر زندگی اجتماعی فرزند شما محدود به خانواده نیست. این موضوع می‌تواند مسائل جدید بسیاری برای شما به همراه داشته باشد. یکی از اولین موضوعاتی که باید حواس‌تان به آن باشد این است که فرزندتان را به داشتن روابط اجتماعی تشویق کنید.
کودکانی که در این دوران از برقراری روابط اجتماعی می‌ترسند و والدینی که توجهی به این موضوع ندارند خطر ابتلا به بیماری‌هایی مثل اضطراب اجتماعی را در کودک افزایش می‌دهند. اما یکی از مهمترین نیازهای فرزندتان در این دوران این است که پیشرفت‌های او را ببینید. توجه همه جانبه در رفتار صحیح با کودک اهمیت زیادی دارد.
به‌خاطر داشته باشید که کمال‌گرایی‌های بیش از حد شما یا مقایسه کردن کودک با دوستان و اطرافیان می‌تواند آسیب‌های جدی برای روحیه فرزندتان به دنبال داشته باشد. به همین خاطر بهتر است از این رفتارها دست بردارید و تا جایی که می‌توانید فرزندتان را با خودش مقایسه کنید. برای رسیدن به این هدف بهتر است هر پیشرفتی که فرزندتان دارد را تشویق کنید.
رفتارگرایان معتقدند هر رفتاری در کودک که تشویق بشود احتمال تکرار شدن آن افزایش پیدا می‌کند. پس اگر می‌خواهید فرزندتان رفتار خاصی داشته باشد؛ مهمترین اصل برای آموزش آن این است که فرزندتان را در این مسیر تشویق کنید. اما بهتر است تا جای ممکن از تنبیه کودک خودداری کنید. تنبیه چیزی را به کودک شما اضافه نمی‌کند. با تنبیه به فرزند خود می‌گویید که انجام یک کار بد است. اما نه دلیل بد بودن آن را بیان می‌کنید و نه راه‌حل جایگزینی را به‌جای آن بیان می‌کنید.
به همین خاطر متخصصین معتقدند رفتار صحیح با کودک خالی از تنبیه است. در عوض نسبت به رفتار اشتباه بی‌توجه باشید و رفتارهای مثبت را تقویت کنید.
یکی از مهمترین توصیه‌های روانشناسان در برخورد با کودک این است که به رفتار خودتان دقت داشته باشید. کودکان بیش از آنکه از صحبت‌های شما یاد بگیرند با رفتارهای‌تان یاد خواهند گرفت. به همین خاطر اگر می‌خواهید چیزی را به فرزندتان یاد بدهید بهتر است اول آن را در رفتار خودتان ایجاد کنید. یادتان باشد اگر بین حرف و رفتار شما تناقض وجود داشته باشد کودکان با احتمال زیاد رفتار شما را دنبال خواهند کرد.
طریقه و مدت گفتگوی شما نیز از جمله پارامترهای رفتار صحیح با کودک شمرده می شود. همیشه سعی کنید زمانی را برای وقت گذرانی با فرزندتان و صحبت با او در نظر بگیرید. این کار فواید بسیاری دارد؛ برای مثال از این طریق شما به کودک نشان می‌دهید که او را دوست دارید و برایش وقت می‌گذارید. به‌علاوه با این کار شما متوجه احساسات و افکار کودک می‌شوید و می‌توانید تا حد زیادی از آنچه در درون فرزندتان می‌گذرد اطلاع پیدا کنید.
داشتن قوانین ثابت یکی از اصولی است که باید به‌عنوان پدر و مادر مقتدر رعایت کنید. به‌خاطر داشته باشید که هر اتفاقی هم بیافتد شما نباید از این اصول صرف‌نظر کنید. در غیر این صورت فرزند شما اهمیت اصول و قوانین را درک نخواهد کرد. ایراد بسیاری از پدر و مادرها این است که خودشان به قوانینی که می‌گذارند احترام نمی‌گذارند. این موضوع باعث میشود کودک نیز احساس کند هر زمانی که لازم بود می‌تواند از قوانین سرپیچی کند. به همین خاطر بسیار مهم است که حتی اگر دلتان برای کودک می‌سوزد اما روی قوانین بایستید.
مهمترین وظیفه پدر و مادر در برابر کودک تربیت کردن او است. شما با تربیت و رفتار صحیح با کودک شخصیت او را می‌سازید. این شخصیت مهمترین ابزاری است که فرزند شما قرار است یک‌عمر با آن زندگی کند. به همین خاطر هرچه بتوانید شخصیت و توانایی‌های کودکتان را غنی‌تر کنید با احتمال بیشتری او در آینده زندگی موفقی خواهد داشت. اما به میزانی که شما در تربیت فرزندتان اشتباه داشته باشید آسیب‌های شخصیتی او بیشتر شده و درگیری‌های او نیز در آینده بیشتر خواهد بود.
یکی از بهترین راهکارها برای اینکه بتوانید به شکل‌گیری صحیح شخصیت در فرزندتان کمک کنید این است که برای تربیت او از یک مشاور متخصص کمک بگیرید. مشاورین با شناختی که از کودکان دارند شما را در جریان نیازها و خواسته‌های هر دوره سنی کودک می‌گذارند و این موضوع باعث میشود تا شما بتوانید فرزند سالم‌تری تربیت کنید.
با توجه به مطالب ذکر شده شما باید دانش خود را در زمینه کودکان و نوجوانان بالا ببرید. فکر نکنید دیر شده، پس همین حالا شروع کنید. شما می توانید رفتار با کودک تان را بهبود ببخشید. در این مسیر متخصصان روانشناسی کودک به شما کمک شایانی می کنند. متخصصان با تجربه در مجموعه نینی مایند به صورت کاملا حرفه ای شخصیت و وضعیت کودک و خانواده شما را بررسی می کنند. بر این اساس شما بهترین نتیجه را از روند درمان خواهید گرفت. برای شروع مشاوره یا رزرو وقت با شماره های درج شده تماس بگیرید.
برای دریافت مشاوره در زمینه رفتار صحیح با کودک می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
رفتار صحیح با کودک در سنین مدرسه از کدام حیث اهمیت دارد؟
در این دوره سنی کودکان بیش از هر چیز به این نیاز دارند که شما پیشرفت‌های آن‌ها را ببینید و به آن‌ها پاسخ بدهید. بی‌توجهی به سخت کوشی‌ها و پیشرفت‌های کودک باعث میشود آن‌ها احساس خجالت و ناامیدی کنند.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
آموزش دوستیابی به کودکان پیش از مدرسه یا دوران مدرسه باید توسط والدین و اولیای مدرسه انجام شود، دوستیابی نوعی مهارت است که نیاز به یادگیری دارد. بعضی کودکان فطرتا اجتماعی هستند اما بعضی دیگر برای برقراری ارتباط نیاز به آموزش دارند. البته به کودکان اجتماعی هم باید مفاهیمی مثل درک متقابل، همدردی و برقراری ارتباطی سالم آموزش داده شود. عدم توجه به مهارت دوستیابی باعث عدم رشد شناختی و کاهش اعتماد به نفس کودک میشود. ارتباطات بین فردی زمینه رشد فرزندتان را فراهم کرده و باعث آمادگی هر چه بیشتر او برای ورود به جامعه میشود. در ادامه راه های تقویت و آموزش این مهارت به کودکان را شرح داده‌ایم.
منبع: آموزش دوستیابی به کودکان
آموزش دوستیابی به کودکان با روش های مختلف و متفاوتی امکان پذیر است. کنار دوستان بودن باعث کسب مهارت های ارتباطی و اجتماعی است. برخی از کودکان با ویژگی های شخصیتی که دارند علاقه ای به دوستیابی ندارند. اما تعدادی از افراد نیز هستند که بسیار علاقه به همراهی با دوست دارند، اما روش ارتباط گیری و دوست یابی را بلد نیستند. این مقاله در رابطه با کودکانی است که مهارت لازم برای پیدا کردن دوست ندارند. در ادامه در رابطه با تمامی موارد آموزش دوستیابی به کودکان صحبت کرده‌ایم.
انسان اساساً موجودی اجتماعی است و بسیاری از فعالیت‌ها و کارکرد‌هایش به زندگی در اجتماع و دیگران وابسته است، در نتیجه داشتن دوستان بیشتر می‌تواند به کودک کمک کند تا ارتباطاتش را با سایر افراد بیشتر کند. دوستیابی در مدرسه یکی از چالش‌های کودکان و نوجوانان محسوب میشود و از آنجایی که یکی از موضوعات کلیدی در فرایند اجتماعی شدن هست، می‌تواند جنبه‌های مختلف زندگی کودک را تحت تاثیر قرار دهد. کودکانی که مهارت بیشتری در ارتباط با دوستیابی دارند، محبوبیت و پذیرش بیشتری در گروه همسالان خود خواهند داشت، زیرا که می‌توانند نظر دیگران را راحت‌تر به سمت خود جلب کنند. بنابراین باید برای ارتباط بیشتر کودکان خود به آموزش دوستیابی به کودکان اهمیت دهید.
این مسئله بر وضعیت روانشناختی کودکان هم تاثیر می‌گذارد، به طور کلی کودکانی که دایره دوستان بیشتری دارند یا ارتباط خوبی با سایر همسالان خود دارند، از اعتماد بنفس و عزت نفس بیشتری برخوردارند. همچنین برقراری ارتباط نامناسب در مدرسه و نداشتن دوست باعث میشود تا به احتمال بیشتری کودک اضطراب و افسردگی را تجربه کند و دچار مشکلات تحصیلی شود. در نتیجه مجموعه این مسائل باعث میشود تاآموزش دوستیابی به کودکان در مدرسه توسط والدین و مربیان حائز اهمیت باشد.
ویژگی های شخصیتی در آموزش دوستیابی به کودکان حائز اهمیت است. یکی از مسائلی که والدین و مربیان کودک باید به آن توجه کنند این است که هر کودکی ویژگی شخصیتی منحصر به خودش را دارد. برخی از کودکان درون‌گرا و برخی برون گرا هستند. کودکان درون‌گرا معمولاً دایره دوستان کمتری دارند و تمایل به حضور در جمع را ندارند و به عبارت دیگر با خودشان و دوستان کمی که دارند راحتند و این گونه رضایت بیشتری دارند. کودکان برون‌گرا معمولاً تمایل به بودن در جمع دارند و می‌خواهند که دوستان زیادی داشته باشند و تنهایی برای آن‌ها عذاب آور و سخت است.
والدین باید بدانند که درون‌گرا بودن یا برون‌گرا بودن یک ویژگی شخصیتی است و هیچ یک از این ویژگی‌ها به خودی خود خوب یا بد نیستند. نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که درون‌گرا بودن به معنی افسرده بودن کودک نیست و والدین نباید این مسائل را با یکدیگر اشتباه بگیرند. هر زمان که احساس کردید در ارتباط با فرزند خود پرسشی دارید، بهتر است از یک روانشناس کمک بخواهید.
هر کودکی سبک یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی مخصوص به خودش را دارد، در نتیجه قبل از آموزش مهارت دوستیابی به کودکان باید با ویژگی‌های کودک آشنا باشید. با این حال سنین مدرسه بهترین دوره برای آموزش دوستیابی به کودکان و حضور کودک در جمع همسالان محسوب میشود و کودک در این دوران با افراد مختلفی در ارتباط هست. پس آموزش دوستیابی می‌تواند همزمان با شروع تحصیل کودک از طریق روش‌های مختلفی نظیر مشاهده و الگو برداری، بازی درمانی، شیوه‌های تقویت رفتار مطلوب و… انجام شود.
با این حال بهتر است والدین از همان دوران خردسالی با کودک خود به شیوه‌های مختلفی کار کنند و آموزش ارتباطات اجتماعی و آموزش دوستیابی به کودکان را از همان زمان آغاز کنند. به طور کلی اگر آموزش مهارت دوستیابی و روابط اجتماعی از همان دوره خردسالی شروع شود، کودک در سال‌های بعدی زندگی چالش‌های کمتری را تجربه می‌کند. رفتن به مهد و داشتن پیش زمینه‌ای از ارتباط با همسالان بر آموزش دوستیابی در دوران مدرسه بسیار موثر است.
کودک محصول خانواده است و بسیاری از اعمال و رفتارش را از خانواده خود یاد می‌گیرد. والدین می‌توانند نقش اساسی در آموزش دوستیابی به کودکان داشته باشند. در ابتدا والدینی که خودشان مهارت دوستیابی خوبی دارند و با آدم‌های مختلفی در ارتباطند، معمولاً دارای کودکانی همانند خودشان هستند. علاوه بر این والدینی وجود دارد که روابط اجتماعی محدودی دارند، اما تمایل دارند که فرزندشان روابط اجتماعی خوبی داشته باشد، این دسته از والدین می‌توانند با حضور در جلسات و کارگاه‌های آموزشی که توسط روانشناسان برگزار میشود، نکاتی را به طور اختصاصی آموزش ببیند که در افزایش مهارت ارتباطی خودشان و فرزندشان موثر باشد.
به طور کلی کودکان بر اساس محیطی که در آن بزرگ می‌شوند و همچنین بر اساس ویژگی‌های شخصیتی خودشان به دو دسته تقسیم می‌شوند. برخی از کودکان تمایل به حضور در جمع را دارند ولی برخی از کودکان میل زیادی به حضور در جمع ندارند. به عبارتی برخی از کودکان تمایل دارند تا می‌توانند دوست جدید پیدا کنند، ولی بعضی دیگر همان چند دوست صمیمی که دارند برایشان کافی و رضایت بخش است. در نتیجه مسئولان مدرسه باید ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری کودک را بدانند و متناسب با آن آموزش دوستیابی به کودکان بدهند.
مسئولان مدرسه موظف اند به کودک یاد بدهند که درک صحیحی ازچگونگی و چرایی شکل گیری روابط اجتماعی و دوستیابی پیدا کند. انجام بازی‌های دسته جمعی در مدرسه، فعالیت‌های گروهی و… اقداماتی مناسب برای شروع و برقراری ارتباط همسالان بایکدیگر است.
برای آموزش دوستیابی به کودکان راهکارهایی وجود دارد که باعث افزایش این مهارت میشود. در ادامه در رابطه با این راهکارها توضیح داده ایم.
یکی از بهترین راهکارها و آموزش دوستیابی به کودکان این است که به کودک آموزش بدهید تا برای شروع دوستی پیش‌قدم شود و خودش را به طور صحیح معرفی کند. برای یادگیری بهتر می‌توانید این کار را به صورت بازی نقش در منزل تمرین کنید. به عنوان والد می‌توانید نقش یک کودک را بازی کنید و با فرزند خودتان تمرین کنید.
توانایی صحبت کردن و ابراز وجود کودک یکی از مسائل آموزش دوستیابی به کودکان است که می‌تواند برای دوستیابی موثر واقع شود. کودکانی که مهارت کلامی بهتری دارند دوستان بیشتری پیدا می‌کنند. شرکت در کلاس‌های آموزشی می‌تواند راهکار مناسبی برای افزایش مهارت‌های کلامی کودک و پیدا کردن دوست جدید باشد.
یکی از روش های آموزش دوستیابی به کودکان، اردوهای علمی است. برگزاری کلاس‌ها، اردوهای علمی و تفریحی و… بستری را فراهم می‌کند تا کودکان زیادی در یک محیط مشترک در کنار یکدگیر حضور داشته باشند و فعالیت‌هایی را انجام دهند، همین مسئله باعث میشود تا کودکان راحت‌تر با یکدگیر ارتباط برقرار کنند. همچنین حضور کودک در چنین فعالیت‌هایی باعث میشود تا همسالان با توانایی‌ها و ویژگی‌های یکدیگر آشنا شوند و علایق مشترک پیدا کنند. پیدا کردن علایق مشترک خودش عاملی است که می‌تواند برای شروع یک دوستی خوب موثر واقع شود.
دعوت همکلاسی‌ها به منزل البته با اجازه بزرگ‌ترها می‌تواند راه مناسبی برای آموزش دوستیابی به کودکان محسوب شود. دعوت می‌تواند به بهانه‌های مختلفی مانند یادگیری و تمرین درس‌ها، تولد و یا جشن‌ها و دورهمی‌های مختلف باشد.
یکی از روش هایی که برای آموزش دوستیابی به کودکان مهم است، بر قراری تماس چشمی است. از او سوال کنید که چرا و به چه دلیل دوست ندارد؟ گاهی جوابی برای این سوال ندارند و به سراغ جستجوی جواب می‌گردند. با این روش هم تماس چشمی با کودک برقرار می‌کنید و هم ارتباط چشمی را آموزش دهیم.
برای آموزش دوستیابی به کودکان، کودک خود را مطلع کنید که قرار نیست همه بچه های ساختمان و مدرسه با او دوست شوند. گاهی ممکن است برخی از همکلاسی ها به درخواست دوستی او پاسخ مناسبی ندهند. قبل از مدرسه این موضوع را برای کودک روشن کنید تا با مشکل روبرو نشود.
برای آموزش دوستیابی به کودکان به او بگویید که دوستان باید به یکدیگر احترام بگذارند. این موضوع را مطمئن شوید که کودک درک ارتباط را می‌داند و دوستان خود را مسخره نمی‌کند.
برای آموزش دوستیابی به کودکان، آموزش گفت و گو را باید اولویت قرار دهید. سلام و احوال پرسی را به کودک خود آموزش دهید تا نحوه اولیه ارتباط با دیگران را آموزش ببیند.
تشویق برای آموزش دوستیابی به کودکان پر اهمیت است. اگر کودکتان وارد رابطه دوستی با همکلاسی های خود شد از کلمات تحسین آمیز استفاده کنید. و او را به این کار تشویق کنید تا مشتاق شود.
برای آموزش دوستیابی به کودکان از روانشناس کمک بگیرید. روانشناسان برای آموزش مهارت های اجتماعی و ارتباط با دوستان بهترین گزینه هستند. با کمک از روانشناسان شیوه صحیح آموزش را برای کودکان استفاده کنید.
آموزش دوستیابی به کودکان نقش مهمی را ایفا می‌کند. افرادی را احتمالا مشاهده کرده اید که دوستانی ندارند و احساس تنهایی می‌کنند. این افراد در دوران کودکی آموزش دوستیابی را ندیده اند. در نهایت برای جلوگیری از این اتفاقات بهتر است از روانشناس کمک بگیرید. مرکز مشاوره نی نی مایند به صورت تلفنی و حضوری به شما عزیزان خدمات ارائه می‌دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر روی لینک زیر کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه آموزش دوستیابی به کودکان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا دایره دوستان کم کودک در مدرسه نشان دهند افسردگی است؟
مهمترین مسئله‌ای که در ارتباط با دوستیابی کودک باید به آن توجه کرد ویژگی شخیصی کودک است. برخی از کودکان به طور ذاتی درون‌گرا هستند و دایره دوستان کمتری دارند. بنابراین نمی‌توان گفت که صرفاً دایره دوستان کم کودک نشان دهنده افسردگی است. با این حال اگر کودک علائم دیگری غیر از این مورد را دارد بهتر است با یک روانشناس گفتگو کنید.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 02191002360
منبع: آموزش دوستیابی به کودکان
بیماری فاویسم در کودکان چقدر خطرناک است؟ آنزیم گلوکز۶ فسفات دهیدروژناز یا G6PD در گلبول‌های قرمز یافت میشود که در احیای اکسیدان‌های تولید شده در گلبول‌های قرمز نقش مهم و موثری دارد. کمبود آنزیم G6PD موجب نوعی کم‌خونی در افراد شده و بیماری فاویسم را به وجود می‌آورد. برخی مواد غذایی مانند باقالا سبب تولید اکسیدان‌های قوی در بدن شده که این مواد باعث از بین رفتن گلبول‌های قرمز در افراد مبتلا به بیماری فاویسم میشود.
منبع: بیماری فاویسم در کودکان | علل و درمان فاویسم
معمولا افراد مبتلا به بیماری فاویسم در شرایط عادی علائمی ندارند اما اگر در معرض غذاهای حاوی اکسیدان قرار بگیرند، علائم و نشانه‌های باقلایی در آن‌ها ظاهر میشود. بهترین راه درمان این بیماری پیشگیری از قرار گرفتن در معرض مواد اکسیدان است. در صورتی که فرد مبتلا به فاویسم با مواد اکسیدان مواجه شد، حتما به پزشک مراجعه کنید. همچنین گاهی فرد مبتلا و خانواده‌اش با تشخیص بیماری دچار استرس و اضطراب می‌شوند؛ پیشنهاد می‌کنیم برای کنترل استرس خود به روانشناس مراجعه نمایید.
بیماری فاویسم یا باقلایی نوعی بیماری ژنتیکی مربوط به خون است. گلبول‌های قرمز فرد به علت کمبود آنزیم G6PD دچار شکستگی و همولیز ناگهانی می‌شوند. آنزیم G6PD در عملکرد مناسب و طول عمر طبیعی گلبول‌های قرمز نقش مهمی دارد. از آنجا که گلبول‌های قرمز در جابجایی اکسیژن نقش دارند و بدن نمی‌تواند گلبول‌های قرمز از دست رفته را به سرعت جایگزین کند؛ در نتیجه جابجایی اکسیژن مختل شده و بدن با کمبود اکسیژن روبرو می‌گردد.
فاویسم یکی از شایع‌ترین بیماری‌های نقص آنزیم در دنیا به شمار می‌رود. همچنین این بیماری نوعی معضل ارثی وابسته به جنس بوده و بیشتر در مردان دیده میشود. کروموزوم X حاوی ژن بیماری باقلایی در زنان نیز یافت میشود. اگر کروموزوم X دیگر زنان سالم باشد (زنان xx و مردان xy هستند)، آن‌ها بیماری فاویسم را نشان نمی‌دهند ولی ناقل بیماری فاویسم هستند و می‌توانند بیماری را به فرزندان خود منتقل کنند.
افراد مبتلا در شرایط عادی علامتی ندارند؛ اما اگر در معرض مواد اکسیدان مانند باقالا قرار بگیرند، علائم و نشانه‌های بیماری فاویسم را نشان می‌دهند. علائم و نشانه‌های باقلایی حدود ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از مصرف باقالا یا قرار گرفتن در معرض مواد اکسیدان بروز می‌کند. شدت علائم در افراد مختلف متفاوت است.
ضعف، بی‌حالی، خستگی، تب، سردرد، معده درد، تهوع، استفراغ، تاکی‌کاردی (افزایش ضربان قلب)، افزایش تعداد تنفس برخی از نشانه‌های خفیف بیماری فاویسم به شمار می‌روند.
با طولانی شدن مدت زمان ابتلا به بیماری و افزایش شدت آن علائم اختصاصی‌تری ایجاد می‌شوند. یرقان یا زردی پوست و مخاط، تغییر رنگ ادرار و تیره‌تر شدن آن، بزرگ شدن طحال، ایجاد سنگ در کیسه صفرا، نارسایی کلیه از جمله علائم اختصاصی‌تر بیماری باقلایی محسوب می‌شوند.
همان‌طور که اشاره شد اگر فرد مبتلا در معرض مواد اکسیدان قرار نگیرد، علائم بیماری در او ایجاد نمی‌شود و حتی ممکن است بیماری فرد تا پایان عمر ناشناخته باقی بماند. با این حال بروز بیماری و علائم آن در فرد با عوارض خطرناکی مانند نارسایی کلیه، اختلال در اکسیژن‌رسانی به ارگان‌های مهم بدن نظیر قلب و مغز، تشنج، نارسایی قلبی، کاهش سطح هوشیاری، کما و حتی مرگ همراه است.
پزشک با پرسیدن “آیا در میان سایر اعضا خانواده و بستگان نزدیک مورد مشابه و مبتلا به بیماری دارید؟” به بررسی تاریخچه و گرفتن شرح‌حال دقیق از شما می‌پردازد. بهتر است اگر یکی از اعضا خانواده به بیماری مبتلاست، سایرین نیز آزمایش تشخیصی را انجام دهند. معمولا بیماری فاویسم با آزمایش خون و تهیه نمونه‌ی خونی و اندازه‌گیری سطح آنزیم G6PD امکان‌پذیر است.
تشخیص این بیماری برای کودکان با آزمایش و بررسی سوابق والدین صورت می گیرد. تشخیص زودهنگام موجب جلوگیری از عوارض بیماری خواهد شد. شما می توانید با رژیم های خاص از فرزندتان مراقبت کنید.
تاکنون درمان قطعی برای بیماری فاویسم شناخته نشده است و تنها روش موثر جلوگیری از قرار گرفتن در معرض مواد اکسیدان می‌باشد. با مشاهده‌ی کوچکترین علامتی مانند بی‌حالی یا تغییر رنگ ادرار حتما به پزشک مراجعه کنید. هنگام مراجعه به پزشک، او را در جریان بیماری باقلایی خود قرار دهید تا داروهای بی‌خطری را تجویز نماید.
گاهی بیماری فاویسم به دنبال ابتلا عفونت‌ها در بدن رخ می‌دهد. هدف اصلی درمان در این موارد رفع عفونت‌ها است. پس از برطرف شدن عفونت و مصرف دارو، فاویسم نیز در این افراد درمان خواهد شد.
در جریان حمله بیماری فاویسم، فرد خون از دست می‌دهد. جبران خون از دست رفته نیز یکی از روش‌های درمان باقلایی محسوب میشود. البته تزریق خون عوارضی برای فرد به همراه دارد. بنابراین پزشک با بررسی شرایط بیمار و زمانی که بدون تزریق خون سلامت فرد به خطر بیفتد، تزریق خون انجام میشود.
اکسیژن درمانی و تزریق مایعات وریدی در برخی موارد نیز دیده میشود. دادن مایعات فراوان به کودکان منجر به افزایش حجم ادرار و بهبودی حال آن‌ها می‌گردد.
از قرار گرفتن در معرض مواد حاوی اکسیدان مانند باقالا، نخودفرنگی، آسپرین، آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضد مالاریا، رنگ آبی خوراکی، مصرف بیش از حد ویتامین C، آبمیوه‌های صنعتی حاوی مواد افزودنی، عصاره شیرین بیان و … خودداری نمایید. شما می توانید در این باره با متخصصین مشورت نمایید تا هرگز دچار عوارض بیماری نشوید.
بیماری فاویسم در کودکان شاید ناشناخته باقی بماند. اما والدینی که خود دارای این اختلال هستند به خصوص مادران باید نسبت به تشخیص بیماری باقلایی در فرزندشان پیگیری های لازم را انجام دهند. درمان این اختلال بیشتر با روش های پیشگیرانه انجام می شود. اما با حمله و عود بیماری راهکارهای درمانی سلامت فرد را تضمین می کنند. با این حال به دلیل عوارض ناخواسته، پیشگیری بهترین راه حل است. شما با رعایت رژیم غذایی به راحتی می توانید بر این بیماری غلبه کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه بیماری فاویسم می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
هفته بیست و هفتم بارداری در سه ماهه دوم‌بارداری قرار دارد. این دوره تغییراتی برای جنین و مادر به همراه است. جنین در هفته بیست و هفتم بارداری هنوز آمادگی کامل برای زندگی در خارج از رحم را ندارد. ادامه بارداری برای تکامل بیشتر و بهتر جنین و آمادگی برای زندگی خارج رحمی ضروری است. درصد کودکانی که در این بازه زمانی زنده می‌مانند نیز بسیار پایین است. بنابراین باید برای حفظ جنین مراقبت‌های لازم را انجام دهید و در صورت وجود نشانه های خطر حتما باید به متخصصن زنان مراجعه نمایید.
منبع: هفته بیست و هفتم بارداری
در هفته بیست و هفتم بارداری جنین حدود 37 سانتی متر قد و 900 گرم وزن دارد. به تدریج تمام رحم شما را پر می‌کند و ذخیره چربی ادامه پیدا می‌کند. در این هفته اندازه سر و بدن نوزاد به اندازه مطلوب خود رسیده است. در‌این هفته ریه ها و سیستم دفاعی بدن ادامه می‌یابد تا برای زندگی خارج از رحم آماده شود.
در این هفته جنین شروع به مکیدن انگشت می‌کند که باعث تقویت عضلات فک و گونه او خواهد شد. از این هفته به بعد ظاهر جنین تغییر نخواهد کرد و فقط اعضای بدن شروع به بزرگ شدن می‌کند. در این هفته ها تعداد لگد زدن های نوزاد را بیشتر حس خواهید کرد.
کمر درد، درد پشت، گرفتگی ساق پا از جمله تغییرات ایجاد شده در هفته بیست و هفتم بارداری است. این دردها ناشی از افزایش وزن و افزایش فشار رحم بارداری بر پاهاست. به طور معمول مادر باردار تقریبا هفته‌ای ۵۰۰ گرم وزن اضافه می‌کند. افزایش وزن در این دوران به دلیل افزایش حجم خون، افزایش وزن جنین، افزایش دخیره چربی‌هاست.
اگر می‌خواهید رحم خود را لمس کنید، بهتر است بدانید که رحم شما در هفته بیست و هفتم بارداری بین استخوان جناغ و ناف قرار گرفته است.
مقدار کلسترول و تولید هورمون‌های بارداری در هفته بیست و هفتم بارداری افزایش می‌یابد. حجم مایع آمنیوتیک در این هفته رو به کاهش است. از این رو هنگامی که جنین لگد می‌زند، می‌توانید آرنج و یا زانو جنین را از روی شکم مشاهده و لمس کنید.
به دلیل تغییرات ناشی از هورمون‌ها در این هفته، حالات روحی و خلقیات شما به هم می‌ریزد. یکی از شایع‌ترین مشکلاتی که مادران در هفته بیست و هفتم بارداری از آن شکایت می‌کنند، سوزش سر دل است. فشار رحم باردار بر معده منجر به تخلیه کند غذاها از معده میشود.
در اثر افزایش فشار داخل معده و شل شدن دریچه بین مری و معده، مقداری از اسید معده به مری رفته و سوزش سر دل را ایجاد می‌کند. جهت برطرف نمودن سوزش سر دل به شما مادر باردار عزیز توصیه می‌کنیم که تعداد وعده‌ها غذایی خود را افزایش داده. ولی حجم کمی در هر وعده میل کنید.
همچنین از دراز کشیدن بلافاصله پس از خوردن غذا خودداری کنید. تکرر ادرار ناشی از انقباض مثانه طبیعی است که پس از زایمان خودبه‌خود برطرف میشود. ممکن است مادر بارداری از کیفیت خواب خود در هفته بیست و هفتم بارداری ناراضی باشد.
هفته ۲۴ تا ۲۸ بارداری مناسب‌ترین زمان برای بررسی دیابت بارداری است. اگر سابقه ابتلا به دیابت بارداری نداشته باشید یا سابقه خانوادگی دیابت نیز در خانواده شما مشاهده نشود، در هفته‌ها ۲۴ تا ۲۸ بارداری از نظر دیابت غربالگری خواهید شد.
در هفته بیست و هفتم بارداری جنین شامل تغییراتی میشود. در‌این هفته ها مادران تغییرات را راحت تر احساس می‌کنند. در ادامه در رابطه با تغییرات جنین در هفته بیست و هفتم بارداری شرح داده‌ایم.
در هفته بیست و هفتم بارداری گرفتگی عضلات مشهود است. برای کاهش این دردها لازم است تا به نکات زیر توجه کنید.
در هفته بیست و هفتم بارداری حتما رژیم غذایی را انجام دهید. قبل از مشورت با پزشک از رنگ مو خودداری کنید. ممکن است در این هفته اندکی تنگی نفس داشته باشید. بنابراین از فعالیت هایی مانند شنا و دویدن اجتناب کنید.
برخی از علائم در هفته بیست و هفتم بارداری وجود دارد که باش مشاهده آن باید فورا به پزشک مراجعه کنید. در ادامه به این علائم اشاره کرده ایم.
هفته بیست و هفتم بارداری بهترین زمان برای شرکت در کلاس‌های آمادگی زایمان است. با شرکت در این کلاس‌ها، اطلاعات مفیدی درباره انواع زایمان به دست می‌آورید.
هفته بیست و هفتم بارداری نیاز به مراقبت هایی دارد که جدا از مراقبت های فیزیولوژیکی، روانی نیز شامل میشود. در نهایت برای رشد جنین نیاز به آرامش روان است. روانشناسان و مشاورین در این حوزه به مادران روش های مدیریت و کنترل استرس را آموزش می‌دهند. مرکز مشاوره نی نی مایند به صورت تلفنی و حضوری به شما عزیزان خدمات ارائه می‌دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر روی لینک زیر کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه هفته بیست و هفتم بارداری می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 02191002360
منبع: هفته بیست و هفتم بارداری
گرفتن پستانک از نوزاد و کودک برای بسیاری از والدین دردسرساز میشود. پستانک، وسیله‌ای کمکی برای آرام کردن نوزادان به‌حساب می‌آید. مادران زیادی از این وسیله برای کنترل تنش فرزندان خود استفاده می‌کنند؛ اما گاهی میزان وابستگی کودک به این وسیله چنان زیاد میشود که جدا کردن بچه از آن با مشکلات فراوانی همراه می‌گردد؛ بنابراین اکثر مادران ترجیح می‌دهند زمان و روش مناسب برای ترک به‌موقع فرزند خود از پستانک را بدانند. این تصمیم برای جلوگیری از مشکلات آتی کودک و به‌طورکلی خانواده ضروری در نظر گرفته میشود. در صورتی که در این زمینه با مشکل روبه رو شده‌اید، حتما از مشاوره کودک استفاده نمایید.
گرفتن پستانک از نوزاد و کودک با روش های مختلفی مانند بد طعم کردن پستانک، پنهان کاری و … وجود دارد. گرفتن پستانک از نوزاد و کودک زمان و سن مشخص به خود را دارد. اما به طور کل تا 1 سالگی استفاده از پستانک جایز است و بیشتر از این به دهان، دندان و لثه کودک آسیب وارد میشود. سعی کنید با روش هایی مانند تشویق و هدیه کودک را به ترک پستانک مشتاق کنید. در ادامه در رابطه با روش ها و پیامدهای پستانک صحبت کرده‌ایم.
برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک باید برخی از نکات را به خاطر داشته باشید. پستانک به کودکان کمک می‌کند تا استرس روزانه و تنش‌های خود را کنترل کنند. مکیدن پستانک برای آن‌ها بسیار دل‌نشین و آرامش‌بخش است. همین امر می‌تواند باعث شود که کودکان به پستانک‌های خود به‌شدت وابسته شوند. حتی گاهی مشاهده‌شده است که بچه پستانک خود را به‌عنوان دوست خود خطاب کرده و آن را همه‌جا با خود به همراه می‌برد.
در کنار این مسائل، باید خاطرنشان کرد که استفاده بیش‌ازاندازه پستانک معایبی را نیز به همراه دارد. برای مثال ممکن است کودک با مشکلاتی در حوزه دندان و لثه روبرو شود. همچنین جدا نشدن کودک از پستانک تا سال‌های دبستان می‌تواند در نحوه برخورد همسالان با وی تأثیر گذاشته و باعث مسخره کردن و طرد فرزند شود. به‌علاوه، بر طبق دیدگاه‌های روانکاوی، استفاده بیش‌ازحد از پستانک به معنی تثبیت وضعیت روانی کودک در مرحله دهانی فروید است. افرادی که دچار این تثبیت‌شده‌اند، می‌توانند مشکلات روانی و شخصیتی زیادی را از خود در بزرگسالی نشان دهند. بنابراین گرفتن پستانک از نوزاد و کودک باید در دوره سنی مشخصی انجام شود.
بنابراین عده‌ای والدین در خصوص آمادگی فرزندشان در کنار گذاشتن پستانک نگران هستند. به‌طور کلی توصیه میشود که تحت تأثیر واکنش اطرافیان در مورد ترک و گرفتن گرفتن پستانک از نوزاد و کودک عجله بی‌جا نکرده و کودک را تحت فشار ناگهانی قرار ندهید. اکثر کودکان نمی‌توانند به‌یک‌باره پستانک را از خود جدا کنند؛ بنابراین درصورتی‌که احساس می‌کنید زمان مناسب برای خداحافظی با پستانک فرارسیده است، بهتر است یک رویکرد تدریجی و قاعده‌مند را پیش بگیرید. برای این کار توصیه میشود از راهنمایی‌های مشاورین و روانش شناسان حوزه کودک بهره‌مند شوید.
بهترین سن برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، سن زیر یک سال است، پستانک وسیله خوبی برای سرگرمی کودکان است اما متخصصان معتقدند که از ۶ماهگی تایک سالگی خوب است که پستانک را برای همیشه از کودک بگیرید و لذا این امر باعث میشود که احتمال عفونت گوش به حداقل ممکن برسد.
راهکارهای مناسبی برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک وجود دارد که والدین باید با تمام دقت به آن توجه داشته باشند. در ادامه در رابطه با این راهکارها توضیحات مفیدی صورت گرفته است.
پیش از اقدام به گرفتن پستانک از نوزاد و کودک باید اقداماتی را انجام دهید تا فشار روانی کمتری به خود و فرزندتان وارد شود. از جمله این اقدامات به شرح زیر است:
پس از کسب آمادگی‌های پیش از گرفتن پستانک از نوزاد و کودک اقدامات زیر را امتحان کنید:
در آخرین مرحله از گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، هنگامی‌که فرزندتان توانست طبق روال و برنامه تنظیم‌شده پیش برود و شما روند دل کندن او از پستانک را مشاهده کردید، لازم است برای تثبیت این رفتارها و جلوگیری از بازگشت عادت‌های قبلی دست به اقداماتی بزنید:
روش های گوناگونی برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک وجود دارد که بسته به شرایط مادر و کودک دارد. اما به طور کلی برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک باید اصولی را پیش برد و به نکات زیر توجه کرد.
اولین قدم برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، انتخاب زمان مناسب است. بهتر است حداکثر تا قبل از دوسالگی پستانک را از کودک خود بگیرید تا از مشکلات دهان و دندان جلوگیری شود. زمان بندی دقیق می‌تواند باعث جلوگیری از مشکلات کودک شود. اگر کودک مدت زیادی از پستانک استفاده کند در طول رشد دندان‌ها می‌تواند مسیر کج شدن را در پی داشته باشند.
برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، باید به تدریج این کار را انجام دهید. از نوزادی تا کودکی پستانک همراه کودک بوده است بنابراین نمی‌توانید یک دفعه از کودک پستانک را بگیرید. هنگامی که کودک از شما پستانک خواست حواس او را به محرک دیگری پرت کنید تا پستانک را فراموش کند. می‌توانید فقط در زمان استراحت پستانک را به کودک بدهید و بعد از مدتی حتی در زمان استراحت پستانک را حذف کنید.
سعی کنید تا برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، پستانک را از کودک دور کنید. می‌توانید پستانک را دور بیندازید یا اگر از خویشاوندان تان نوزادی دارد یک پستانک برای او تهیه کنید و هنگامی که پستانک را می‌دهید بگویید پستانک برای نوزادان است. این تصور را به کودک بدهید که او دیگر بزرگ شده و نمی‌تواند پستانک همانند نوزادن استفاده کند.
یکی از روش های گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، تعویض مزه پستانک است. می‌توانید با عوض کردن مزه پستانک آن را بد طعم کنید و هنگامی که کودک پستانک را در دهان خود ببرد متوجه مزه بد آن خواهد شد و با تکرار این کار و یادآوری مزه بد آن دیگر از شما درخواست پستانک نخواهد کرد. همچنین می‌توانید با تهیه مواد مخصوص از داروخانه این کار را انجام دهید.
برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، پاداش و تشویق کودک را فراموش نکنید. به کودک بگویید که اگر او پستانک را در دفعات کمی از شما بخواهد به او پاداش های کوچکی می‌دهید. با این کار کودک برای گرفتن پاداش‌های بیشتر دفعات گرفتن پستانک را کم می‌کند و بعد از مدتی پستانک را فراموش خواهد کرد.
یکی از روش های گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، جایگزینی اسباب بازی است. برای انجام این کار می‌توانید یکی از راه‌ها را انجام دهید. می‌توانید پستانک را از کودک خود بگیرید و آن را با دادن یک اسباب بازی مورد علاقه عوض کنید. راه دیگر آن این است که می‌توانید به همراه کودک تمام پستانک‌ها را جمع کنید و آن را به فروشگاه اسباب بازی ببرید و به او بگویید اگر پستانک‌های خود را به فروشنده بدهی میتوانی یکی از اسباب بازی‌های مورد علاقه‌ات را بخری.
برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، به کودک توضیح دهید که برای هر چیزی فرشته‌ای وجود دارد. مثلا برای دندان درآوردن یه فرشته مهربون است و برای پستانک هم یک فرشته که پستانک را همراه خودش می‌برد زیرا می‌داند تو بزرگ شدی. علاوه بر این می‌توانید پستانک را به بادکنک ببندید و رها کنید و بگویید این بادکنک پستانک را به فرشته می‌رساند.
یکی از روش های گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، جایگزینی است. کودکان معمولا در سنین بالای 1 سال برای تسکین دردهای خود از پستانک استفاده می‌کنند. از روش ها و وسایل دیگری برای کاهش و تسکین درد استفاده کنید اما هرگز اجازه استفاده از پستانک ندهید.
از موثر ترین روش ها برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک، گم کردن آن است. زمانی که به صورت یهویی پستانک را گم کنید و از دسترس کودک دور شود، به تدریج به نبود پستانک عادت می‌کند و سراغی از آن نخواهد گرفت. این روش ها بارها و بارها امتحان کنید تا به جواب مناسبی برسید.
روش های متفاوتی برای گرفتن پستانک از نوزاد و کودک وجود دارد که بنا به خواست والدین انتخاب میشود. اما معمولا والدین با گریه های کودک از گرفتن پستانک پشیمان می‌شوند و دوباره به او پستانک را باز می‌گردانند. برای سلامتی فرزند خود باید این روش ها را با استواری ادامه دهید تا سلامت کودکتان به خطر نیوفتد. گرفتن پستانک از نوزاد و کودک نیازمند صبر و حوصله فراوانی است که با کمک روانشناس بیشتر هم میشود. روانشناسان با ارائه راهکارها و روش های مناسب به والدین در این زمینه کمک خواهند کرد. مرکز مشاوره نی نی مایند به صورت تلفنی و حضوری به شما عزیزان خدمات ارائه می‌دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر روی لینک زیر کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه گرفتن پستانک از نوزاد و کودک می‌توانید در ساعت از روز برای مشاوره کودک تلفنی از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی تماس حاصل نمایید.
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری